Semua Bab เมรี่ยอดนักสืบหญิง: Bab 41 - Bab 50

ขบวนรถไฟส่วนตัวของท่านบารอนเวย์แลนด์เคลื่อนตัวออกจากสถานีอย่างรวดเร็ว เสียงหวูดรถไฟดังสนั่นก้องไปทั่วความมืดมิดของค่ำคืน เมรี่และทีมกระโดดขึ้นไปบนขบวนรถได้อย่างหวุดหวิด หัวใจของพวกเขายังคงเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นจากการไล่ล่า"เราต้องไปหาเขา!" เมรี่ตะโกน เธอรีบเปิดประตูรถไฟเข้าไปในตู้โดยสารตู้โดยสารของรถไฟส่วนตัวคันนี้หรูหราอลังการกว่าที่คิดไว้มาก มีห้องรับรอง ห้องอาหาร และห้องนอนที่ตกแต่งอย่างวิจิตรบรรจง แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟระย้าส่องสว่างไปทั่ว ทำให้บรรยากาศดูเคร่งขรึมและลึกลับ"ดูเหมือนเขาจะอยู่ที่ตู้โดยสารสุดท้ายครับ" เอดิสันกล่าว เขาพยุงตัวเองขึ้นยืนโดยใช้ไม้ค้ำยันพวกเขาเดินไปตามทางเดินแคบๆ ที่เชื่อมต่อระหว่างตู้โดยสารแต่ละตู้ เสียงล้อรถไฟกระทบรางดัง 'ฉึกฉักๆ' เป็นจังหวะเดียวกับเสียงหัวใจของพวกเขาที่กำลังเต้นระรัว"ระวังนะครับ" เบ็นกล่าว "เขาต้องเตรียมลูกสมุนไว้ที่นี่แน่ๆ"และพวกเขาก็เจอจริงๆ! เมื่อมาถึงตู้โดยสารสุดท้าย พวกเขาก็พบกับลูกสมุนของท่านบารอนเวย์แลนด์สองสามคนยืนเฝ้าประตูอยู่"ไปได้เลยครับ!" เบ็นตะโกน เขาพุ่งเข้าใส่ลูกสมุนคนหนึ่งทันทีการต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือดในตู้โด

เสียงติ๊กต็อกของกลไกนาฬิกาดังก้องไปทั่วห้องลับที่อยู่ใจกลางหอนาฬิกาบิ๊กเบน บรรยากาศภายในห้องนั้นทั้งน่าเกรงขามและน่าสะพรึงกลัว กลไกขนาดมหึมาที่สลับซับซ้อนกำลังทำงานอย่างต่อเนื่อง และ 'นาฬิกาแห่งกาลเวลา' ที่อยู่ตรงกลางห้องก็เปล่งแสงสว่างสีเงินระยิบระยับออกมาเมรี่และทีมยืนเผชิญหน้ากับท่านบารอนเวย์แลนด์ ดวงตาของเมรี่จับจ้องไปที่จดหมายที่อยู่ในมือของเขา ซึ่งก็คือ 'กุญแจสู่มรดก' ที่มิสซิงเกอร์ตามหา"แกคิดว่าแกจะหยุดข้าได้งั้นหรือ?" ท่านบารอนเวย์แลนด์หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "ข้าได้ปลดล็อกพลังของ 'นาฬิกาแห่งกาลเวลา' ได้แล้ว! ในอีกไม่กี่นาทีนี้ เวลาก็จะหยุดลงและลอนดอนก็จะตกไปอยู่ภายใต้เงาของข้าตลอดไป!""ไม่มีทางหรอก!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน เขาพุ่งเข้าใส่ท่านบารอนเวย์แลนด์ทันทีแต่ท่านบารอนเวย์แลนด์กลับเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ เขาหลบหมัดของอเล็กซานเดอร์ได้อย่างง่ายดาย แล้วใช้กำลังมหาศาลผลักอเล็กซานเดอร์กระเด็นไปชนกับกำแพง"ข้ามีพลังมากกว่าที่พวกแกคิดนัก!" ท่านบารอนเวย์แลนด์คำราม "ข้าคือปรมาจารย์แห่งเวลา!"เอดิสันซึ่งยังคงบาดเจ็บที่ขา พยายามเล็งปืนไปที่ท่านบารอนเวย์แลนด์ แต่เขาก็ไม่สามารถยิงไ

เช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมกับสายฝนที่ยังคงโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย เมรี่และทีมใช้เวลาทั้งคืนหลบซ่อนตัวอยู่ในโรงเก็บของเก่าๆ ที่สถานีรถไฟเชสเชอร์ ท่ามกลางความมืดและอากาศที่หนาวเย็น อเล็กซานเดอร์และเฟรเดอริคช่วยกันทำแผลให้เอดิสันและเบ็นอย่างเร่งด่วน"เราต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์จะต้องส่งคนมาตามหาเราแน่ๆ""แล้วเราจะไปแมนเชสเตอร์อย่างไรคะ?" เลดี้อลิซาเบธถาม"เราจะเดินไปตามรางรถไฟครับ" เบ็นเสนอ "มันเป็นเส้นทางที่ไม่มีใครคาดคิดว่าเราจะใช้"พวกเขาตัดสินใจที่จะเดินเท้าไปยังแมนเชสเตอร์ ซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายไมล์ โดยมีเบ็นผู้ซึ่งคุ้นเคยกับเส้นทางรถไฟดี คอยนำทางและคุ้มกัน พวกเขาเดินไปอย่างช้าๆ และเงียบเชียบ ท่ามกลางบรรยากาศที่มืดมัวและเต็มไปด้วยไอหมอก"ผมไม่คิดเลยว่าองค์กรนี้จะใหญ่โตขนาดนี้" เฟรเดอริคพึมพำ "แล้ว 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' คือใครกันแน่ครับ?""ผมก็ไม่แน่ใจครับ" เอดิสันตอบ "แต่เขาน่าจะเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังความชั่วร้ายทั้งหมด"เมรี่กุมมือของพี่ชายไว้แน่น เธอรู้สึกถึงความกลัวที่คืบคลานเข้ามาในใจ แต่เธอก็รู้ว่าเธอต้องเข้มแข็งเพื่อปกป้องท

หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายในร้านอาหาร เมรี่ก็ได้ที่อยู่จากจดหมายที่อยู่ในมือของชายชราผู้ล่วงลับ มันเป็นที่อยู่ของบ้านหลังหนึ่งที่ดูเก่าแก่ในย่านชานเมืองของแมนเชสเตอร์ เมรี่รู้ว่าเธอต้องไปที่นั่นเพื่อหาเบาะแสเพิ่มเติม แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถไปคนเดียวได้"ฉันต้องหาทางติดต่อพี่ชายให้ได้" เมรี่พึมพำกับตัวเองในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น เธอก็เห็นรถตำรวจคันหนึ่งแล่นผ่านมา เธอจำตำรวจนายนั้นได้ทันที เขาคือตำรวจที่เคยช่วยเธอไว้ที่ร้านอาหาร!"คุณเมรี่!" ตำรวจนายนั้นกล่าว "คุณกำลังจะไปไหนครับ!""ฉันต้องไปที่ที่อยู่แห่งหนึ่งค่ะ" เมรี่ตอบ "มันอาจจะเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' "ตำรวจนายนั้นมองไปที่เมรี่ด้วยความสงสัย "ผมไม่คิดว่าคุณควรไปคนเดียวนะครับ""ฉันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วค่ะ" เมรี่ตอบ "เพื่อนและพี่ชายของฉันถูกจับตัวไป และฉันต้องหาทางช่วยพวกเขาให้ได้"ตำรวจนายนั้นมองไปที่เมรี่ด้วยความประทับใจในความกล้าหาญของเธอ "ผมจะไปกับคุณครับ"เมรี่เบิกตากว้าง "คุณจะไปกับฉันอย่างนั้นหรือคะ?""ใช่ครับ" ตำรวจนายนั้นตอบ "ผมเชื่อในสิ่งที่คุณพูด และผมเชื่อว่าคุณกำลังต่อสู้เพื่อความถูกต้อง"เมรี่รู้สึกดีใจ เธอรู้

ท้องฟ้าเหนือลอนดอนเป็นสีเทาหม่น แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านก้อนเมฆหนาทึบ บรรยากาศเงียบสงัดราวกับกำลังรอคอยบทสรุปของเรื่องราวที่ยืดเยื้อมานาน เมรี่และทีมยืนเผชิญหน้ากับท่านลอร์ดเอียน เกรย์ ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและอำมหิต"คิดว่าการจับกุมผู้การฟิลลิปส์จะหยุดย้าข้าได้งั้นหรือ!" ท่านลอร์ดเอียนกล่าว "ข้าคือ 'ท่านลอร์ดผู้สูงศักดิ์' ที่แท้จริง และพวกเจ้าทุกคนจะกลายเป็นเถ้าธุลีอยู่ตรงนี้!"เขาไม่ได้มาคนเดียว ชายฉกรรจ์ในชุดดำหลายคนปรากฏตัวขึ้นจากเงามืด รายล้อมพวกเขาไว้จากทุกทิศทาง"พวกแกมีกันแค่หกคน" ท่านลอร์ดเอียนเยาะเย้ย "จะสู้กับคนจำนวนมากอย่างพวกเราได้อย่างไร!""เราสู้เพื่อความถูกต้อง!" เมรี่ตะโกน "ความจริงจะเปิดเผยทุกอย่าง!""ความจริงอย่างนั้นหรือ!" ท่านลอร์ดเอียนหัวเราะ "ข้าคือความจริง! ข้าคือผู้กำหนดชะตากรรมของลอนดอน!"การต่อสู้ครั้งสุดท้ายเริ่มต้นขึ้นแล้ว!เบ็นกับเอดิสันที่อาการบาดเจ็บยังไม่หายดี พยายามเข้าจัดการกับลูกสมุนของท่านลอร์ดเอียนอย่างสุดกำลัง เฟรเดอริคกับอเล็กซานเดอร์ต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อปกป้องเลดี้อลิซาเบธ เมรี่คว้ามีดสั้นที่มิสเตอร์คลาร์กเก็บไว้ให้เ