Semua Bab “เจ้าสาวของขุนศึกเงา”: Bab 21 - Bab 30

บทที่ 21: สงครามที่ไร้ขีดจำกัดอากาศเหนือเมืองหลวงดูหนักอึ้งและมืดครึ้มกว่าที่เคยเป็นมา เงาของกองทัพวิญญาณของชิโนะลอยอยู่เต็มท้องฟ้า พวกเขาดูเหมือนปีศาจที่ถูกปลุกขึ้นมาจากความตาย และพร้อมที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางทาง“กองทัพแห่งแสงสว่าง!” เสียงของอากิระดังก้องไปทั่วทั้งเมือง “เราจะสู้เพื่อโลกของเรา!”กองทัพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ปรากฏตัวขึ้นจากทุกมุมของแคว้น พวกเขาไม่ได้มีจำนวนมากเท่ากับกองทัพของชิโนะ แต่ทุกคนต่างก็มีจิตใจที่มุ่งมั่นที่จะต่อสู้เพื่อปกป้องโลกของพวกเขา“ยินดีต้อนรับ… คู่รัก” เสียงของชิโนะดังก้องมาจากปราสาท “ข้ารอพวกเจ้าอยู่”ชิโนะยืนอยู่บนระเบียงปราสาท เธอสวมชุดที่ดูมืดมิดและน่าขนลุก และดวงตาของเธอกลับดูเย็นชาและว่างเปล่า ราวกับว่าเธอไม่ได้เป็นคนเดียวกับที่คาเงะเคยรับมาเลี้ยงดู“เจ้าทำแบบนี้ได้ยังไง ชิโนะ?” คาเงะถามด้วยความเจ็บปวด “เราเป็นครอบครัวเดียวกัน”“ครอบครัว?” ชิโนะหัวเราะเยาะ “ข้าไม่มีครอบครัวอีกต่อไปแล้ว… ข้ามีแต่ Void!”ทันใดนั้น เงาของชิโนะก็พุ่งเข้าใส่กองทัพของอากิระอย่างบ้าคลั่ง เงาที่ดูเหมือนจะถูกสร้างขึ้นจากความมืดและแสงสว่างในเวลาเดียวกัน

บทที่ 23: การคืนชีพของวิญญาณแสงสว่างสุดท้ายที่พุ่งออกมาจากตัวอากิระค่อยๆ จางหายไป เหลือไว้เพียงความเงียบสงบในห้องโถงที่มืดมิด ชิโนะล้มลงไปกองกับพื้นอย่างหมดสติ ไม่มีพลังอำนาจใดๆ หลงเหลืออยู่ในตัวเธออีกต่อไปอากิระทรุดตัวลงไปนั่งข้างๆ คาเงะด้วยความอ่อนแรง เธอจับมือของเขาไว้แน่น และน้ำตาของเธอก็ไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่บาดลึกในหัวใจ เธอรู้ดีว่าเธอได้สูญเสียคนที่เธอรักไปตลอดกาลในขณะที่เธอกำลังจมอยู่ในความเศร้า จู่ๆ เธอก็รู้สึกถึงพลังที่ยิ่งใหญ่ที่ไหลเข้ามาในตัวเธอ พลังที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เธอเคยรู้สึก มันไม่ใช่พลังของเธอเพียงคนเดียว แต่เป็นพลังของคาเงะที่ยังคงอยู่ในตัวเธออากิระหลับตาลง เธอรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในโลกที่ว่างเปล่า มีเพียงจิตวิญญาณของเธอที่กำลังล่องลอยอยู่คนเดียวในความมืดมิด“เจ้าอยู่ไหน?” อากิระเรียกหาเขาเสียงแผ่วเบาทันใดนั้น เธอก็รู้สึกถึงมือที่สัมผัสกับมือของเธอ มันเป็นมือของคาเงะที่ยื่นมาให้เธอ“ข้าอยู่นี่” เสียงของคาเงะดังก้องในความมืด “ข้าไม่เคยจากเจ้าไปไหน”อากิระมองเขาด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม เธอไม่รู้ว่านี่คือความจริง หรือเป็นเพียงความฝันที่เธอสร้างขึ้นเ

บทที่ 25: การเดินทางสู่ความหวังลมหายใจของอากิระยังคงสั่นเครือจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องโถงใหญ่ การเผชิญหน้ากับทาเคชิและการเปิดเผยความจริงเรื่องพลังของ Void ทำให้โลกที่เธอเคยรู้จักแตกสลายไปอีกครั้ง เธอไม่ได้วิ่งหนีด้วยความกลัว แต่เป็นเพราะเธอต้องรวบรวมสติและวางแผนเพื่อหาทางเอาชนะภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่เกินกว่ามนุษย์จะจินตนาการ“เราจะไปที่ไหน?” อากิระถามขณะที่พวกเขาวิ่งเข้าไปในป่าที่มืดมิด“เราต้องหาคำตอบ” คาเงะตอบ “เราจะไปในที่ๆ ไม่มีใครเคยไป… ที่ๆ พลังของเราจะนำพาไป”การเดินทางครั้งนี้แตกต่างจากครั้งแรกอย่างสิ้นเชิง พวกเขาไม่ได้เดินทางด้วยความกลัวและความหวาดระแวง แต่เดินทางด้วยความหวังและความเชื่อมั่น อากิระมองไปที่ดวงตาของคาเงะที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และเธอรู้ดีว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแต่การเดินทางของพวกเขาไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด พลังของ Void เริ่มส่งผลกระทบต่อโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่ ต้นไม้เหี่ยวเฉาและแม่น้ำกลายเป็นพิษ อากาศเต็มไปด้วยความมืดและเงาของวิญญาณที่ถูกครอบงำโดยพลังชั่วร้าย“พวกมันอยู่ที่นี่” คาเงะพูดเสียงแผ่วเบา “พวกมันกำลังตามเรามา”ทันใดนั้น เงาของอสูรที่น่าเกรงข

บทที่ 27: การปะทะครั้งแรกความเงียบที่ปกคลุมเมืองหลวงไม่ใช่ความเงียบสงบ แต่มันคือความเงียบก่อนพายุใหญ่จะมาถึง เหนือท้องฟ้าคือเงาของกองทัพวิญญาณนับพันที่ลอยนิ่งราวกับฝูงผึ้งมรณะที่พร้อมจะเข้าจู่โจม ส่วนเบื้องล่างคือทหารแห่งแสงสว่างนับพันที่ยืนหยัดอย่างมั่นคง แม้ใจจะสั่นไหว แต่แววตาของพวกเขากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่พร้อมจะสละชีพ“เราจะสู้เพื่อโลกของเรา!” เสียงของอากิระดังก้องไปทั่วทั้งเมือง น้ำเสียงของเธอนั้นใสกระจ่างและหนักแน่นราวกับระฆังที่ตีบอกสัญญาณสุดท้ายเสียงคำรามรับดังกระหึ่มจากเหล่าทหาร พวกเขาชูดาบและหอกขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกัน ทุกคนพร้อมที่จะสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับผู้ที่นำพาความหวังมาสู่พวกเขาจากยอดปราสาท ชิโนะมองลงมายังสนามรบเบื้องล่าง ใบหน้าของเธอไร้อารมณ์ใดๆ ดวงตาที่เคยเต็มไปด้วยความสดใสในวัยเด็ก ตอนนี้กลับถูกแทนที่ด้วยความมืดมิดของ Void“ยินดีต้อนรับ… คู่รัก” เสียงของชิโนะดังก้องมาจากปราสาท “ข้ารอพวกเจ้าอยู่”อากิระและคาเงะมองไปที่เธอด้วยความเจ็บปวด คาเงะถามเธอด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “เจ้าทำแบบนี้ได้ยังไง ชิโนะ? เราเป็นครอบครัวเดียวกัน”“ครอบครัว?” ชิโนะหัวเราะเยาะ “ข้า

บทที่ 29: การเผชิญหน้าความเงียบในห้องโถงใหญ่น่าขนลุกยิ่งกว่าเสียงกรีดร้องใด ๆ มันคือความเงียบที่ถูกสร้างขึ้นจากความว่างเปล่าของพลัง Void ที่แผ่ซ่านไปทั่วทุกมุม อากิระและคาเงะยืนอยู่ตรงหน้าบัลลังก์ที่เคยเป็นของโชกุน แต่ตอนนี้มันกลับถูกทำขึ้นจากเงามืดที่บิดเบี้ยวและโครงกระดูกของวิญญาณนับไม่ถ้วน ชิโนะนั่งอยู่บนนั้น ดวงตาของเธอว่างเปล่าและไร้ความรู้สึก“ในที่สุดพวกเจ้าก็มา” ชิโนะพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ข้ารอพวกเจ้าอยู่”อากิระก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ “เจ้าทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ชิโนะ?” เธอถามด้วยความเจ็บปวด “เจ้าไม่เคยเป็นแบบนี้”“ข้าก็เคยเป็นแบบนี้” ชิโนะหัวเราะเยาะ เสียงหัวเราะนั้นฟังดูแห้งแล้งและว่างเปล่าราวกับไม่มีความสุขใด ๆ “แต่ข้าก็ถูกครอบงำด้วยความอ่อนแอ… และความอ่อนแอจะทำให้เจ้าตาย!”คาเงะมองไปที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ “ชิโนะ… เราเป็นครอบครัวเดียวกัน” เขาพูดเสียงสั่น “เจ้าจำไม่ได้หรือว่าข้ารับเจ้ามาเลี้ยงดูตอนที่เจ้าไม่มีใคร”คำพูดของคาเงะทำให้ใบหน้าของชิโนะกระตุกเล็กน้อย แต่มันก็ถูกแทนที่ด้วยความเย็นชาในทันที“เจ้าพูดผิด” ชิโนะตอบด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง “ข้าไม่ม