LOGINShare
บทที่ 26 — บ่วงแห่งสัจจะ
Last Updated:
2025-06-13 04:42:41บทที่ 26 — บ่วงแห่งสัจจะ
กลางดึกคืนหนึ่ง หลังจากการประชุมลับระหว่างผู้นำทั้งห้าฝ่ายจบลง ฮากุโร่เดินกลับมายังศาลาเงา สถานที่ซึ่งไม่มีแม้เงาของเวลาและอารมณ์
ซาโยะนั่งอยู่หน้าชานไม้ ใต้แสงจันทร์ครึ่งดวง เสียงแมลงกลางคืนดังแว่วเหมือนดนตรีที่ไม่รู้จบ
"แคว้นคุเสะวางกำลังที่หุบเขาทิศใต้แล้วใช่หรือไม่?" นางถามโดยไม่หันมา
“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” ฮากุโร่ถามกลับ เสียงเขาเย็นเฉียบราวใบมีด
“ข้ารู้ เพราะข้าได้ยินจากปากของภรรยาเสนาบดีคาเงะโทระ... ตอนที่นางเมามายและลืมว่าข้ายืนอยู่ในห้องนั้น” ซาโยะเอ่ย พร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ที่ซ่อนความเฉียบแหลม
ฮากุโร่เดินเข้ามาใกล้ นั่งลงข้างเธอโดยไร้สุ้มเสียง กลิ่นไผ่และกลิ่นดินชื้นจากชุดของเขาทำให้นางหวั่นไหวแปลกประหลาด
"แล้วเจ้าจะทำสิ่งใดกับความลับนี้?" เขาถามเบา ๆ ข้างหู
"ข้าจะใช้มัน... เพื่อซื้อหัวใจของเจ้า"
ฮากุโร่หัวเราะเบา ๆ "หัวใจของข้า... ไม่ใช่ของที่ซื้อได้"
ซาโยะหันมาสบตาเขา ดวงตาของนางแข็งกร้าวและเปราะบางในคราวเดียว
“งั้นข้าจะไม่ซื้อ แต่ข้าจะเดิมพัน” นางกระซิบ แล้วเอื้อมมือไปถอดหน้ากากของเขาอย่างช้า ๆ
คราวนี้... เขาไม่ขัดขืน
แสงจันทร์กระทบกับรอยแผลเก่าบนใบหน้าของฮากุโร่ — ร่องรอยจากศึกครั้งที่ไม่มีบันทึกในประวัติศาสตร์ เขาหลับตา ปล่อยให้สัมผัสของนางไล้ผ่านแก้มและลำคอราวกับดาบคมที่ไม่มีปลอก
"ถ้าข้ายอมให้เจ้าเข้าใกล้... เจ้าต้องยอมให้ข้าเข้าใจ" เขากล่าวด้วยเสียงทุ้ม
"ถ้าข้ายอมให้เจ้าแตะต้อง... เจ้าต้องยอมให้ข้าเลือกข้าง"
เสียงลมหายใจของทั้งสองแทรกเข้าไปในรอยต่อของโครงไม้เก่า ร่างกายของพวกเขาประสานกันใต้แสงโคมที่ริบหรี่
แต่ระหว่างจูบแรกที่แผ่วเบา... ฮากุโร่กระซิบว่า
“หากคืนนี้เจ้าสานสัมพันธ์กับข้า เจ้าอาจต้องฆ่าข้าในอีกไม่กี่วัน”
ซาโยะหยุดกะทันหัน แต่ไม่ผละออก
“ถ้าเจ้าคิดว่าข้าไม่มีวันที่จะลงมือ เจ้าคงไม่รู้จักผู้หญิงที่พ่อถูกฆ่าต่อหน้า”
นางพูด พลางวางริมฝีปากลงบนแผลเก่าของเขา... แทนที่จะเป็นริมฝีปากของเขา
คืนนั้น... ความรักคือกลยุทธ์
กายคือหมาก
หัวใจคือดินแดนที่ทั้งสองฝ่ายหวังจะยึดครอง
แต่ไม่มีใครรู้ว่าผลลัพธ์ของศึกนี้ จะเป็นชัยชนะ หรือการล่มสลายทั้งคู่
Latest chapter
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 33 — กลิ่นดินปนกลิ่นเลือด
บทที่ 33 — กลิ่นดินปนกลิ่นเลือดฟ้าก่อนรุ่งบนเนินเขานอกอิคุซะโนะโมริ หนาวจัดราวมีบางสิ่งกำลังรั้งไม่ให้แสงตะวันขึ้นซาโยะยืนอยู่ริมลานฝึกดาบเก่า สายตานางทอดผ่านหมอกที่ยังคลุมแผ่นดินราวอาภรณ์ของศพกลิ่นดินหลังฝนใหม่… ปนกลิ่นเลือดสดที่ยังไม่แห้งดีมีร่างหนึ่งนอนนิ่งอยู่ใต้มะพลับกลางลาน คือ “ยูนากะ” หนึ่งในคนสนิทของฮากุโร่—ผู้เชี่ยวชาญการลอบสังหาร และเคยปกป้องซาโยะไว้ในศึกเพลิงเงา“เขาถูกวางยาและแทงซ้ำ” แพทย์หลวงกล่าวโดยไม่มองนาง “ผู้ลงมือ...รู้จุดตายของคนที่ถูกฝึกให้ฆ่าโดยไม่หายใจ”เสียงของแพทย์แฝงแววหวาดหวั่นฮากุโร่มาถึงโดยไร้เสียงฝีเท้า เขาก้มลงข้างศพ ใช
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงา
บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงาภายในหอประชุมไม้เก่าแก่ กลางป่ามิสุโนะยามค่ำคืน โคมเทียนเพียงเจ็ดดวงส่องไหวราวลมหายใจของเหล่าขุนศึกผืนเสื่อกลางห้องว่างเปล่า ไม่มีใครกล้านั่งตรงกลาง ไม่มีใครกล้าเป็น “แกนกลาง” แห่งพันธมิตรนี้ซาโยะนั่งอยู่หลังฮากุโร่ มองผ่านม่านเส้นผมของตนเอง—ทุกถ้อยคำที่กำลังจะเอ่ย คือเชือกที่ร้อยผู้นำสามตระกูลเข้าหากัน หรือผูกพวกเขาให้ตายไปด้วยกัน“เราจะทำข้อตกลงใต้แสงเทียน โดยไม่มีใบหน้า ไม่มีชื่อ และไม่มีความแค้น” ฮากุโร่กล่าวด้วยน้ำเสียงไร้แววอารมณ์อาโอบะยกพัดขึ้นปิดริมฝีปาก “การไม่เอ่ยนาม เป็นธรรมเนียมของพวกเงา... หรือของพวกทรยศ?”อิซึมิหัวเ
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 32 — โลหิตที่ร้องไห้ในแสงเทียน
บทที่ 32 — โลหิตที่ร้องไห้ในแสงเทียนห้องหนึ่งในคฤหาสน์อิคุซะโนะโมริถูกแสงเทียนไหววูบสะท้อนเงาร่างสองร่างบนฉากญี่ปุ่นเก่าซาโยะนั่งเงียบอยู่ข้างหน้าต่าง ร่างของเธอสวมเสื้อคลุมบาง ขอบผ้าสีเข้มเปรอะไปด้วยฝุ่นเขม่าจากสนามรบเธอไม่ได้ร้องไห้ ไม่แม้แต่หลั่งน้ำตาแต่โลหิตในอกกลับกรีดเสียงเจ็บปวดดั่งมีใครร้องเรียกจากอดีตเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นในห้อง ฮากุโร่ปรากฏตัวโดยไร้ชุดเกราะ มีเพียงผ้าคลุมดำที่เต็มไปด้วยคราบเลือดและเถ้าถ่าน“เจ้ารอดมาได้...” เสียงของเขาราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยความหมายที่ซ่อนอยู่“ทุกคนตายหมด ยกเว้นข้า” ซาโยะพูดช้า ๆ ไม่ใช่คำสารภาพ แต่เหมือนบันทึกของผู้รอดชีวิตเขาไม่ตอบ กลับเดินมาวางดาบของตัวเองลงบนเสื่ออย่างนุ่มนวล แล้วนั่งเคียงข้างเธอ"เจ้ารู้ไหม..." ซาโยะเอ่ยโดยไม่หันมา “ตอนเปลวไฟล้อมข้า ข้าไม่กลัวตายเลยสักนิด”“แต่ข้ากลัวว่า หากข้ารอด... ข้าจะต้องเห็นหน้าเจ้าอีก”คำพูดนั้นเฉือนผ่านห้วงความเงียบอย่างรุนแรงฮากุโร่ไม่ตอบในทันทีเขาหยิบเทียนเล่มหนึ่งขึ้นมาจุดใหม่ ไฟเล็ก ๆ ส่องสว่างเงาสะท้อนของซาโยะในม่านตาของเขา“แล้วเมื่อเจ้ารอดจริง ๆ เจ้ารู้สึกอย่างไร”ซาโยะนิ่ง เงีย
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” ย้อนอดีตของกลยุทธ์ “เพลิงเงา”
ย้อนอดีตของกลยุทธ์ “เพลิงเงา”🧭 เบื้องหลังกลยุทธ์ “เพลิงเงา”จุดมุ่งหมายหลัก:ดึงกองกำลังศัตรูเข้ามาสู่ กับดักซุ่มโจมตีใช้ “เปลวไฟ” เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและสายตาใช้ “เงาคน” ทำลายระบบข่าวกรองและสัญญาณสื่อสารศัตรูขั้นตอนการเตรียมตัว:สำรวจพื้นที่เลือกเนินสูง 2 จุดทางตะวันตกเฉียงใต้ของ อิคุซะโนะโมริ เพื่อเป็นฐานตั้งกองกำลังหลัก (A และ B)ระหว่างเนินมีลำธารและพุ่มไม้หนาทึบเป็นทางเดินสำหรับการลอบซุ่มจัดเตรียมเพลิงลวงจุดกองไฟพร้อมเปลาะฟางและกิ่งไม้ลุกไวใน 3 จุด (X, Y, Z) ใกล้ทางเข้าจุดไฟพร้อมกันเพื่อสร้าง “วงเพลิงวงแรก” ระหว่างทางเดินเข้าป่าวางทหาร “เงาซุ่ม”กระจายหมวดลอบโจมตีตามแนวธาร และตามช่องว่างของพุ่มไม้สั่งให้เลี่ยงใช้ธงหรือโซนหมายเหตุระบุตัวแผนยกกองปลอมส่งกองทัพปลอม (ธงปลอม) มุ่งตรงไปยังทางทิศเหนือเพื่อเบี่ยงกำลังศัตรูเมื่อศัตรูเคลื่อนพลตาม มาเจอแต่เงาดับหายไร้เป้าหมาย และถูกล่อลวงเข้าสู่วงเพลิงขณะที่เงาซุ่มอยู่📐 แผนผังสนามรบ (มุมมองจากเบื้องบน) ┌───────────────────────────────────┐ │ ทางทิศเหนือ (กองปลอม) │ │
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 31 — เพลิงเงาในอิคุซะโนะโมริ
บทที่ 31 — เพลิงเงาในอิคุซะโนะโมริลึกเข้าไปในป่าภูเขาทางตะวันตกของซาคาเอะ ดินแดนที่เคยเงียบสงบกลายเป็นสนามซุ่มกลแห่งยุทธศาสตร์ — อิคุซะโนะโมริ ป่าที่ชื่อแปลว่า "ไพรสงคราม"เสียงฝีเท้าทหารของสองแคว้นดังสะท้อนผ่านแนวไผ่ ฮากุโร่สวมผ้าคลุมสีเทาเช่นเคย ใบหน้าถูกบดบังด้วยหน้ากากครึ่งซีก แต่ดวงตาของเขาว่างเปล่าราวคนตายที่ข้างกาย เขามี ทาคุมะ — รองแม่ทัพผู้รู้เพียงเศษเสี้ยวของอดีต และ อาซึกะ หญิงนักสอดแนมที่เคยล่วงรู้ความลับของซาโยะตั้งแต่ต้น“เรากำลังล่อศัตรูให้ตามแสงเทียน... แต่ไฟที่เผาเราอาจเป็นของจริง” อาซึกะเอ่ยเบา ๆ“แผนนี้มีชื่อว่าอะไร?” ทาคุมะถาม“เพลิงเงา” ฮากุโร่ตอบเรียบเย็น “จุดไฟจากในเงา... เผาใจศัตรูให้กลายเป็นควันก่อนจะฟาดดาบใส่”ขณะเดียวกัน ซาโยะถูกทิ้งไว้ที่คฤหาสน์มิสุโนะพร้อมกับกล่องไม้เล็ก ๆ ที่ฮากุโร่ทิ้งไว้ให้ก่อนออกเดินทางนางลังเล ก่อนจะเปิดมันภายในคือ สายสร้อยจากเปลือกหอยโบราณ ที่บิดาของนางเคยสวมใส่ และจดหมายเพียงไม่กี่บรรทัด:“แม้ข้าจะเป็นเงา แต่ข้าขอให้เจ้าจำข้าในยามที่แสงอาทิตย์สิ้นสุด”มือของซาโยะสั่น ดวงตาหนักด้วยหยาดน้ำ และภายในใจ... มีบางอย่างที่เริ่มแตกออก —
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 30 — ดินแดนที่ไม่มีผู้ชนะ
บทที่ 30 — ดินแดนที่ไม่มีผู้ชนะรุ่งสางปกคลุมคฤหาสน์มิสุโนะด้วยหมอกหนา แสงแรกของวันไม่อาจส่องทะลุม่านสีเทา เหมือนชะตาของแผ่นดินที่ยังไม่รู้ปลายทางซาโยะนั่งอยู่หน้าชานเรือน ใต้ต้นสนโบราณ สวมกิโมโนสีม่วงหม่น ปลายผมยังเปียกจากการล้างหน้าด้วยน้ำเย็นเช้า นางจ้องมองดาบของบิดา — ที่บัดนี้รู้แล้วว่าผู้ปลิดชีพท่าน ไม่ใช่ชายที่นางเกลียดมาเกือบครึ่งชีวิตแล้วจะโทษใคร? จะรักใคร? จะต่อสู้เพื่อใคร?เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากหลังม่านไม้ไผ่ ฮากุโร่ก้าวเข้ามาอย่างไร้เสียง เงาของเขาทาบลงบนแผ่นพื้นไม้เหมือนเงาของสงครามที่ไม่เคยหายไป“เจ้ายังไม่หลับอีกหรือ” เขาถามเสียงแผ่ว“ข้าไม่เคยนอนดีเลยตั้งแต่เข้ามาในบ้านหลังนี้” ซาโยะตอบโดยไม่หันไปเขาเงียบ ไม่ตอบโต้ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ โดยรักษาระยะห่างพอประมาณ — เหมือนทั้งสองยังเป็นศัตรูในสนามใจ“ข้ารู้ความจริงแล้ว” ซาโยะเอ่ยในที่สุด “เจ้าปิดปากมือสังหาร ไม่ใช่เพราะความยุติธรรม... แต่เพราะเจ้าต้องการอำนาจของตำแหน่งว่าง”ฮากุโร่พยักหน้า“ใช่ — ข้าไม่ได้บริสุทธิ์ แต่ข้าก็ไม่ได้ฆ่าพ่อเจ้าด้วยมือข้า ข้าแค่เดินเข้าไปในช่องว่างที่สงครามเปิดไว้”“นั่นต่างจากฆ่าเ
You may also like
รวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ19.0K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.6K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.0K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.9K viewsทรายเทียมเพชร
พิมพ์พิรดา485 viewsMy Elder Brother พี่ชายไม่แท้
ชิซุกะจัง28 viewsภรรยาขัดดอก
baiboau-เนื้อนวล155 viewsStumble Love รักสะดุดใจ
คุณธิดา141 views
