All Chapters of ร้ายรัก (พ่อของลูก): Chapter 121 - Chapter 130

"*ผมรู้ว่าพวกคุณอยากขยายตลาด และผมพร้อมที่จะร่วมลงทุนกับพวกคุณ*" ถ้าตอนที่ผู้หญิงคนนั้นเกาะแขนแล้วนักรบไม่ปกป้องตัวเอง คงไม่ได้ยินประโยคนี้จากลูกค้า"*จริงเหรอครับ แต่คุณยังไม่เห็นรูปแบบโครงการที่พวกเราจะขยายฐานลูกค้าเลย*""*คุณก็เอามาให้ผมดูสิ*""บอสครับ" นักรบหันไปคุยกับบอสที่รอให้เขาแปลให้ฟังอยู่ เพราะลูกค้าเลือกพูดแค่ภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น ในห้องนี้มีแค่นักรบที่ฟังรู้เรื่อง "ลูกค้าตัดสินใจจะร่วมลงทุน กับทางเราแล้วครับ""ร่วมลงทุนเลยเหรอ?" เมื่อสักครู่ตอนเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นเหมือนลูกค้าไม่พอใจเอามากๆ แต่ทำไมตัดสินใจร่วมลงทุนได้เร็วขนาดนี้เขตแดนให้คนเอาเอกสารที่เตรียมไว้มายื่นให้กับลูกค้าได้ดู ก่อนที่เขาจะอธิบายโดยการสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษ"ผมขอตัวครู่หนึ่งนะครับ" นักรบเห็นว่าลูกค้ายอมคุยกับบอสโดยภาษาที่ทั้งสองพอจะพูดคุยกันได้แล้ว เขาก็รีบออกมาจากห้องประชุมก่อน เพราะเมื่อสักครู่รีบเข้าไปช่วยในห้องประชุมก็เลยยังไม่ทันได้เคลียร์กับเธอเลย"คุณแก้วตาครับแล้วยูริล่ะครับ""เอาเอกสารลงไปให้แผนกประกอบเครื่องยนต์ค่ะ"ในเวลาต่อมาที่แผนกประกอบเครื่องยนต์.."คนที่เอาเอกสารลงมาอยู่ไหนแล้ว" นักร

ประตูรถคันข้างหน้าถูกกระชากเปิด เท้าแกร่งของคนที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับก้าวลงมาแตะพื้นก่อนจะดันตัวลุกออกจากรถด้วยท่าทางเอาเรื่องชายหนุ่มไม่รอช้าเดินตรงมาที่แท็กซี่แล้วก็กระชากประตูรถให้เปิดออก"คุณ?" ยูริตกใจอยู่ดีๆ พ่อก็ถูกกระชากตัวให้ลงจากรถแท็กซี่ เธอซึ่งนั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งรีบเปิดประตูลงรถแล้วก็รีบเดินอ้อมมาห้าม "คุณนักรบปล่อยนะ!""ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะทำแบบนี้""คุณรีบปล่อยสิ!" ยูริพะวงว่าแม่จะเปิดประตูออกมาไหม รวมถึงเป็นห่วงพ่อที่ถูกเขากระชากคอเสื้ออยู่ด้วย "ฉันบอกให้คุณปล่อยไง!""ไม่ทันแล้ว..""........" นักรบถึงกับชะงักเมื่อได้ยินคำพูดภาษาไทยออกจากปากของฮิโรชิชัดเลย"ถ้างั้นก็ขึ้นไปทั้งสองคนนี่แหละ" ยูริดันทั้งพ่อและนักรบให้ขึ้นไปนั่งบนแท็กซี่ ก่อนที่จะส่งสัญญาณบอกให้แท็กซี่ขับออกไปก่อน"มีอะไรเหรอลูก" ยี่หวาเห็นลูกเดินออกมาเลยตามมาดู และก็ทันได้เห็นตอนลูกสาวพูดกับใครไม่รู้ที่นั่งอยู่ด้านหลัง"เปล่าค่ะ..พอดีว่าคนที่นั่งแท็กซี่มาหลงทาง""แล้วเขาถามทางจากหนูเหรอ?""ใช่ค่ะ""หนูบอกทางเขาถูกด้วยเหรอลูก" ขนาดยูริเองยังต้องใช้ GPS อยู่เลย แล้วจะไปบอกทางใครเขาได้ล่ะ"เอ่อ..""หนูอย่าไปบอ

"คุณจะบ้าเหรอ ไปรับปากพ่อฉันแบบนั้นได้ยังไง""คงไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกมั้ง""คุณรู้จักแม่ฉันน้อยเกินไปแล้ว""ถือว่าเราช่วยให้พวกท่านได้พูดคุยกัน ถ้ามัวรอจังหวะก็ไม่ได้คุยกันสักทีน่ะสิ""แล้วแต่คุณแล้วกัน แต่ฉันบอกเลยนะว่าฉันไม่ช่วย" ถ้าอยู่ในสถานการณ์อื่นเธอยังพอช่วยได้ แต่นี่พ่อเมา และแม่ก็เป็นคนที่ไม่ชอบคนดื่มด้วย เล่นเมาทั้งคู่ยังจะไปหาแม่อีกนักรบขับรถพาฮิโรชิมาจนถึงหน้าบ้าน ส่วนยูริไม่ยอมมาด้วยเธอนั่งแท็กซี่คันเดิมที่ให้จอดรอกลับมาที่บ้าน"คุณแม่ครับ" เขากดกริ่งหน้าบ้านพร้อมกับตะโกนเรียกเพียงไม่นานคนในบ้านก็เปิดไฟและเปิดประตูออกมาดู"คุณแม่ครับ สวัสดีคร้าบ" ถึงแม้จะไม่เมามากแต่ในร่างกายก็มีแอลกอฮอล์พอให้มีความกล้าในตัวเองบ้าง"หนูยูริคงหลับไปแล้ว""หลับ?" จะหลับได้ยังไงในเมื่อเธอกำลังนั่งแท็กซี่ตามมา ที่เขากล้าให้เธอขึ้นแท็กซี่เพราะแท็กซี่คันนั้นเป็นคันประจำที่เธอเรียกใช้ "เรื่องนั้นช่างมันก่อนคร้าบผมไม่ได้มาหายูริแต่ผมมาหาคุณแม่คร้าบบ""มาหาฉันเหรอมีธุระอะไร""ผมไม่มีธุระหรอกครับแต่คนนี้มี" นักรบชี้ลงไปให้รู้ว่าคนไหน แต่คนที่เขาชี้ตอนนี้นั่งพิงประตูอยู่ ยี่หวามองไม่เห็นนางก็เลยเด

"พ่อเจ็บมากไหมคะ""เจ็บโอ๊ยย" เห็นว่าลูกเป็นห่วงก็เลยอ้อนหน่อยมือเรียวเอื้อมไปแตะหน้าผากของพ่อตรงที่มีผ้าพันแผลแปะอยู่ "ยูริบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเพิ่งมาหาแม่.. ไปหาหมอหรือยังคะ""ยัง""ทำไมไม่ไปให้หมอตรวจดูหน่อย""พ่อไม่เป็นอะไรหรอก แล้วแม่ว่ายังไงบ้าง""แม่จะว่าอะไรล่ะคะยิ่งโกรธเพิ่ม" ประโยคนี้เธอกรอกหางตามองไปดูคนที่พาพ่อไปเที่ยว"อย่าว่าให้แฟนเราเลยพ่อเองต่างหากที่อยากไปดื่ม""ถ้าเขาไม่พาไปพ่อก็ไม่ได้ไปที่นั่น""ผมผิดเองครับ"ยูริตกใจเล็กน้อยที่เขาบอกว่าตัวเองผิด ทั้งๆ ที่ เธอก็พยายามยัดเยียดความผิดให้เขา"ผมว่าเรากลับโรงแรมดีกว่าครับ เดี๋ยวผมจะไปส่ง" ไม่รู้ว่ามีความรู้สึกแบบนี้ได้ยังไง รู้สึกแอบน้อยใจที่เธอดูไม่เป็นห่วงเขาเลย"อีกไม่กี่วันพ่อคงต้องกลับ แต่ก่อนกลับพ่ออยากคุยกับแม่เราก่อน""พ่อจะกลับแล้วหรือคะ" เธอรู้ว่าพ่อต้องดูแลบริษัท พนักงานอีกหลายร้อยชีวิตยังรอท่านกลับไปบริหารงานอยู่"คงต้องกลับ พ่อมาหลายวันแล้ว""พ่อรอยูริอยู่บนรถนะคะ​ เดี๋ยวยูริไปเอาของก่อน" ได้ยินว่าพ่อจะกลับก็รู้สึกใจหาย เลยคิดว่าจะไปส่งท่านที่โรงแรมยูริเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะเธอใส่เสื้อผ้าอยู่บ้าน แล้ว

หลายวันต่อมา.."ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ" เขตแดนพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปรับการ์ดเชิญจากนักรบ"ขอบคุณมากครับ""แล้วนี่เมื่อไรจะกลับมาทำงานได้ล่ะครับเนี่ย" ตั้งแต่วันนั้นนักรบก็ขอลางานเพื่อที่จะจัดเตรียมงานแต่ง เพราะเขาต้องจัดงานก่อนที่พ่อเธอจะเดินทางกลับต่างประเทศ"เรื่องนี้ผมก็อยากจะคุยกับบอสอยู่พอดีเลยครับ""อย่าบอกนะว่า.. ผมยังไม่พร้อมที่จะฟัง" เขตแดนก็พอจะรู้แล้วล่ะ ตอนนี้นักรบเป็นถึงลูกเขยของฮิโรชิเจ้าของบริษัทชั้นนำจากประเทศญี่ปุ่น มีเหรอที่เขาจะยังมาช่วยงานที่นี่อยู่"คุณพ่ออยากให้ผมไปดูแลที่นั่นช่วยลูกสาวของท่านครับ" ที่ประเทศไทยไม่มีอะไรให้เขาต้องห่วง นักรบถึงได้บอกว่าญี่ปุ่นแค่ปากซอย เพราะเขาพร้อมที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเธอได้ตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหนเขาก็พร้อมที่จะไปอยู่ที่นั่นด้วย"ถ้างั้นผมก็ขอแสดงความยินดีด้วยอีกเรื่องแล้วกัน นี่ผมต้องหาผู้จัดการคนใหม่แล้วเหรอเนี่ย" เพราะผู้จัดการที่พูดได้หลายภาษาแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะหาง่ายๆ แถมยังเข้าได้กับทุกคน"ถ้างั้นผมขอไปแจกการ์ดห้องอื่นก่อนนะครับ" วันนี้เขาเตรียมการ์ดเชิญวันแต่งงานมาให้กับผู้บริหารทุกท่านเลยจนมาถึงห้องสุดท้ายก็