Semua Bab 5/B เกาะร้างต้องคำสาป: Bab 11 - Bab 20

เมื่อสิ้นสุดการฝึกฝนที่หนักหน่วง ไดชิและดาอิก็พร้อมสำหรับการเดินทางครั้งแรก พวกเขาเดินออกจากถ้ำที่เคยเป็นที่พักพิงและเป็นโรงเรียนฝึกวิชา สู่ผืนป่าที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิดของยามราตรี เข็มทิศแห่งแสงที่ปู่เฒ่าดาฟให้มาเปล่งแสงเรืองรองอยู่บนฝ่ามือของไดชิ ชี้ทิศทางไปยังหอคอยแห่งเงามืดที่อยู่ทางทิศเหนือของเกาะแม้จะต้องเผชิญกับเหล่าปีศาจที่อาจจะซ่อนตัวอยู่ในป่า แต่ความหวาดกลัวที่เคยมีในใจก็จางหายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความมุ่งมั่นที่จะทำภารกิจให้สำเร็จ"แล้วยันต์ที่เหลืออีกสี่อันเราจะหาจากไหนกัน" ไดชิเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เพราะไม่ใช่แค่ต้องกำจัดเหล่าปีศาจให้หมด แต่พวกเขายังต้องตามหายันต์ทั้งห้าผืนให้ครบเพื่อนำยันต์เหล่านั้นไปทำพิธี ไดชิรู้สึกว่าภารกิจที่พวกเขาได้รับนั้นยิ่งใหญ่และยากลำบากเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้"ฉันก็ยังคิดไม่ออก" ดาอิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "แต่ในเมื่อเรามีแผนที่แล้ว เราก็เดินหน้าไปตามแผนที่ก่อน" เธอชี้ไปที่แผนที่ที่อยู่ในกระเป๋าเป้ของไดชิ "เอาเป็นว่าเรากำจัดเหล่าปีศาจที่ขวางทางให้หมด แล้วค่อยไปตามหายันต์ก็ยังไม่สายนะ""อืม...เอาแบบนั้นก็ได้" ไดชิกล่าวพร

เมื่อจัดการกับเหล่าปีศาจทั้งสิบตัวได้แล้ว ไดชิและดาอิก็นั่งลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง พวกเขาหอบหายใจอย่างหนัก แต่ใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจในชัยชนะที่เพิ่งได้รับมา"เราทำได้แล้วนะไดชิ..." ดาอิพึมพำด้วยความโล่งใจ เธอเหลือบมองไปที่หอคอยแห่งเงามืดที่อยู่เบื้องหน้า และยิ้มอย่างมีความสุข"ใช่...เราทำได้แล้ว" ไดชิกล่าวพร้อมกับพยักหน้าให้เธออย่างมั่นใจ เขาลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปในหอคอยแห่งเงามืดอย่างช้าๆเมื่อเดินเข้าไปในหอคอย พวกเขาก็พบว่าภายในนั้นเต็มไปด้วยความมืดมิด แต่แล้ว...ก็มีแสงสว่างจางๆ ส่องออกมาจากกำแพงทางด้านใน และในพริบตานั้น...ผ้ายันต์แห่งความกล้าหาญ ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของพวกเขา มันเป็นผ้ายันต์สีเขียวที่มีลวดลายของเปลวไฟที่เปล่งแสงเรืองรองออกมาอย่างน่าประหลาดใจ"ผ้ายันต์!" ดาอิกล่าวด้วยความตื่นเต้น "เราเจอแล้ว!""ใช่...เราเจอแล้ว" ไดชิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาเดินเข้าไปหยิบผ้ายันต์ผืนนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง และรู้สึกได้ถึงพลังงานที่อบอุ่นที่แผ่ออกมาจากมันอย่างรุนแรง"เอาล่ะ...เรามาเก็บมันเข้ากระเป๋ากันเถอะ" ดาอิกล่าวพร้อมกับยื่นกระเป๋าเป้ของเธอให้ไดชิ

แสงอรุณยามเช้าสาดส่องเข้ามาในถ้ำที่เคยเงียบสงบ ไดชิและดาอิเดินเข้ามาอย่างอ่อนแรง ร่างกายของพวกเขามีรอยฟกช้ำและบาดแผลจากการต่อสู้ที่ยาวนาน แต่ดวงตาของพวกเขากลับเต็มไปด้วยประกายแห่งความหวังที่จะกลับมาถึงที่นี่ได้อย่างปลอดภัย"กลับมาแล้วหรอพวกเจ้า" เสียงของรูฟดังขึ้นอย่างอบอุ่น เขากำลังนั่งอยู่หน้ากองไฟพร้อมกับปู่เฒ่าดาฟและชาวบ้านอีกหลายคน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโล่งใจที่เห็นสองฝาแฝดกลับมาอย่างปลอดภัย"ครับ...นิดหน่อยครับ" ไดชิกล่าวพร้อมกับทรุดตัวลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง ดาอิเองก็ล้มตัวลงไปข้างๆ พี่ชายของเธอด้วยความเหนื่อยล้า แต่เธอก็ยังคงยิ้มออกมาได้"พวกเราจัดการกับปีศาจยักษ์ได้แล้วครับ" ดาอิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ "และเราก็เจอผ้ายันต์ผืนที่สองแล้วด้วย" เธอหยิบผ้ายันต์สีเขียวที่เปล่งแสงเรืองรองออกมาจากกระเป๋าเป้ และยื่นให้กับรูฟ"นี่มัน...ผ้ายันต์แห่งความกล้าหาญ!" รูฟกล่าวด้วยความตกใจและดีใจ เขารับผ้ายันต์มาถือไว้ในมืออย่างระมัดระวัง และรู้สึกได้ถึงพลังงานที่อบอุ่นที่แผ่ออกมาจากมันอย่างรุนแรง"พวกเจ้า...ทำได้ยังไงกัน" รูฟพึมพำด้วยความทึ่ง"พวกเราได้พลังจากวิชาที่ท่านสอนมาครับ"

เมื่อจัดการกับเหล่าเงาปีศาจที่ดักรออยู่นอกถ้ำได้แล้ว ไดชิและดาอิก็เดินนำชาวบ้านกลุ่มเล็กๆ เข้าไปในป่าที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิดของยามราตรี เสียงร้องของนกฮูกและเสียงลมที่พัดผ่านยอดไม้ทำให้บรรยากาศดูวังเวงและน่าขนลุก แต่ความกลัวนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำภารกิจให้สำเร็จให้ได้"รู้สึกเหมือนว่าป่านี้จะมีชีวิต" ดาอิพึมพำด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอรู้สึกเหมือนมีดวงตามากมายกำลังจ้องมองพวกเขามาจากรอบๆ ตัว"ใช่แล้ว..." ไดชิกล่าวพร้อมกับกำดาบอาคมในมือแน่น "ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน...ระวังตัวไว้ให้ดี"ทันใดนั้นเอง...พื้นดินที่พวกเขาเหยียบอยู่ก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ตัวพวกเขาก็เริ่มที่จะมีแสงสีแดงก่ำส่องประกายออกมาจากภายในลำต้น ราวกับกำลังจะมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวโผล่ออกมาจากภายใน"อะไรน่ะ!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ"ถอยไป!" ไดชิคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เขาดันดาอิให้ถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว และในพริบตานั้น...ต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ตัวพวกเขาก็เริ่มที่จะมีรูปร่างที่เปลี่ยนไป มันมีแขนขาและหัวที่น่ากลัว และดวงตาของมันก็เป็นสีแดงก่ำที่กำลังจ้องมองพวกเขาอย่างน่ากลัว"นี

เมื่อจัดการกับเหล่าปีศาจแห่งป่ามรณะได้แล้ว ไดชิและดาอิก็นั่งลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง พวกเขาหอบหายใจอย่างหนัก แต่ใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ภูมิใจในชัยชนะที่เพิ่งได้รับมา"เราทำได้แล้วนะไดชิ..." ดาอิพึมพำด้วยความโล่งใจ เธอเหลือบมองไปที่หนังสือที่อยู่ในมือของไดชิ และยิ้มอย่างมีความสุข"ใช่...เราทำได้แล้ว" ไดชิกล่าวพร้อมกับพยักหน้าให้เธออย่างมั่นใจ เขาลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปในลานกว้าง ที่นั่นมีหนังสือเล่มหนึ่งที่ถูกเปิดออก และมีแสงสีขาวนวลส่องประกายออกมาจากภายในหนังสือ"นั่นมัน...ผ้ายันต์แห่งความรู้!" ดาอิกล่าวด้วยความตื่นเต้น "เราเจอแล้ว!""ใช่...เราเจอแล้ว" ไดชิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาเดินเข้าไปหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง และรู้สึกได้ถึงพลังงานที่อบอุ่นที่แผ่ออกมาจากมันอย่างรุนแรง"ดูนี่สิ!" ดาอิกล่าวพร้อมกับยื่นหนังสือเล่มนั้นให้ไดชิ "ในหนังสือเล่มนี้...มีทุกสิ่งทุกอย่างที่เราต้องรู้เลย"ไดชิรับหนังสือเล่มนั้นมาถือไว้ในมือ และเมื่อเขาเปิดออกดูก็พบว่าในหนังสือเล่มนั้นมีแผนที่ของเกาะแห่งนี้อยู่ด้วย และมีจุดที่ถูกทำเครื่องหมายเอาไว้ถึงสองจุดด้วยกัน"นั่นมัน..