เกือบไม่รอด

เมื่อจัดการกับเหล่าเงาปีศาจที่ดักรออยู่นอกถ้ำได้แล้ว ไดชิและดาอิก็เดินนำชาวบ้านกลุ่มเล็กๆ เข้าไปในป่าที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิดของยามราตรี เสียงร้องของนกฮูกและเสียงลมที่พัดผ่านยอดไม้ทำให้บรรยากาศดูวังเวงและน่าขนลุก แต่ความกลัวนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำภารกิจให้สำเร็จให้ได้

"รู้สึกเหมือนว่าป่านี้จะมีชีวิต" ดาอิพึมพำด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอรู้สึกเหมือนมีดวงตามากมายกำลังจ้องมองพวกเขามาจากรอบๆ ตัว

"ใช่แล้ว..." ไดชิกล่าวพร้อมกับกำดาบอาคมในมือแน่น "ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน...ระวังตัวไว้ให้ดี"

ทันใดนั้นเอง...พื้นดินที่พวกเขาเหยียบอยู่ก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ตัวพวกเขาก็เริ่มที่จะมีแสงสีแดงก่ำส่องประกายออกมาจากภายในลำต้น ราวกับกำลังจะมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวโผล่ออกมาจากภายใน

"อะไรน่ะ!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ

"ถอยไป!" ไดชิคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เขาดันดาอิให้ถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว และในพริบตานั้น...ต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ตัวพวกเขาก็เริ่มที่จะมีรูปร่างที่เปลี่ยนไป มันมีแขนขาและหัวที่น่ากลัว และดวงตาของมันก็เป็นสีแดงก่ำที่กำลังจ้องมองพวกเขาอย่างน่ากลัว

"นี่มัน...ปีศาจต้นไม้!" ดาอิพึมพำด้วยความตกใจ

"ฮ่าฮ่าฮ่า!" เสียงหัวเราะที่น่ากลัวดังขึ้นไปทั่วทั้งป่า "พวกแก...คิดว่าจะหนีข้าไปได้งั้นรึ"

และในพริบตานั้น...ปีศาจต้นไม้ก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว แต่รูฟและชาวบ้านที่ตามมาด้วยก็ใช้หอกและคันธนูที่ทำจากไม้ในการโจมตีพวกมันอย่างไม่ยั้ง ทำให้ปีศาจต้นไม้ต้องหยุดชะงักไปชั่วขณะ

"ข้าจะจัดการกับมันเอง!" ไดชิคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เขาใช้ดาบอาคมในมือฟันเข้าที่ปีศาจต้นไม้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ แต่ก็ไม่เป็นผล ดาบของเขาไม่สามารถทำลายปีศาจต้นไม้ได้เลยแม้แต่น้อย

"ฮึ่ย! ทำไมมันถึงไม่โดนเลยวะ!" ไดชิสบถออกมาอย่างหงุดหงิด

"เพราะมันไม่ใช่แค่ปีศาจธรรมดา..." เสียงของรูฟดังขึ้นอย่างเคร่งขรึม "มันคือ ผู้พิทักษ์แห่งป่า ที่ถูกครอบงำด้วยพลังของความมืด!"

"ผู้พิทักษ์แห่งป่า..." ดาอิพึมพำด้วยความตกใจ "นี่มันหมายความว่าเราต้องสู้กับผู้พิทักษ์ด้วยงั้นเหรอ"

"ใช่...พวกมันเป็นเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกควบคุมโดยพลังของจอมเวทแห่งเงามืด" รูฟกล่าว "พวกมันจะไม่รู้สึกเจ็บปวดและจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะถูกทำลายอย่างสิ้นซาก"

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือดและสิ้นหวัง ไดชิและดาอิพยายามที่จะต่อสู้กับปีศาจต้นไม้ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี แต่ก็ไม่เป็นผล พวกมันมีจำนวนมากเกินไปและแข็งแกร่งเกินกว่าที่พวกเขาจะรับมือได้

"ฮึ่ม! พวกมันเยอะเกินไป!" ไดชิสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เขารู้สึกเหมือนกำลังต่อสู้กับกำแพงที่ไม่มีวันพังทลายลงได้

"ไม่ต้องห่วงไดชิ! ฉันจะจัดการมันเอง!" ดาอิคำรามออกมาอย่างโกรธจัด เธอใช้พลังอาคมในการสร้างลูกไฟขนาดใหญ่ และพุ่งตรงไปยังปีศาจต้นไม้ที่อยู่ตรงหน้าของเธออย่างรวดเร็ว ทำให้มันสลายไปในพริบตา แต่ก็มีอีกตัวโผล่ออกมาแทนที่ทันที

"ไม่จริงน่า!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ "พวกมันไม่จบไม่สิ้นเลยหรือไง!"

ในขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้อยู่นั้น เสียงของรูฟก็ดังขึ้นอย่างเคร่งขรึม "พวกเจ้าต้องหาทางไปให้ถึงใจกลางของป่าให้ได้! ที่นั่นคือที่ที่ผ้ายันต์แห่งความรู้ถูกซ่อนอยู่!"

"แต่ว่า...พวกเราจะไปถึงที่นั่นได้ยังไง!" ไดชิคำรามออกมาอย่างสิ้นหวัง

"ด้วยพลังของพวกเจ้า...และพลังแห่งความหวัง!" รูฟกล่าว "พวกเจ้าต้องเชื่อในตัวเอง...และเชื่อในกันและกัน!"

ไดชิและดาอิต่างสบตากัน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะไม่ยอมแพ้ พวกเขากำมือกันแน่น และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทายที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เคยเจอมาอย่างแน่นอน

"เอาล่ะ...ได้เวลาที่เราจะมาสู้กันแล้ว!" ไดชิคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีในการพุ่งเข้าใส่ปีศาจต้นไม้ที่อยู่ตรงหน้าของเขาอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

แต่ก็ไม่เป็นผล ปีศาจต้นไม้มีจำนวนมากเกินไปและแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจะรับมือได้ ไดชิรู้สึกเหมือนกำลังต่อสู้กับกำแพงที่ไม่มีวันพังทลายลงได้ เขาเริ่มรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่กัดกินพลังงานทั้งหมดที่มีอยู่ในร่างกายของเขา

"ฮึ่ม! ยอมแพ้ซะเถอะ! เจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้หรอก!" เสียงของจอมเวทแห่งเงามืดดังขึ้นอย่างเยาะเย้ยมาจากในป่า

"ไม่มีทาง!" ดาอิคำรามออกมาอย่างโกรธจัด เธอใช้พลังทั้งหมดที่มีในการสร้างบาเรียป้องกันที่แข็งแกร่ง และเข้าโจมตีปีศาจต้นไม้ที่อยู่ตรงหน้าของเธออย่างรวดเร็ว บาเรียเข้าโจมตีพวกมันอย่างรุนแรง ทำให้พวกมันต้องล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง

"ไปเลยไดชิ!" ดาอิคำรามออกมา "ฉันจะปกป้องทางให้เอง!"

"โอเค!" ไดชิคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เขาวิ่งฝ่ากำแพงของปีศาจต้นไม้ไปอย่างรวดเร็ว และมุ่งหน้าไปยังใจกลางของป่าอย่างไม่ลังเล

การเดินทางของเขาในครั้งนี้เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะไม่ยอมแพ้ เขาต้องไปเอาผ้ายันต์แห่งความรู้มาให้ได้...เพื่อที่จะไปทำลายปีศาจพวกนั้นให้หมดสิ้นไปจากโลกใบนี้...