การจู่โจม

เมื่อสิ้นสุดการฝึกฝนที่หนักหน่วง ไดชิและดาอิก็พร้อมสำหรับการเดินทางครั้งแรก พวกเขาเดินออกจากถ้ำที่เคยเป็นที่พักพิงและเป็นโรงเรียนฝึกวิชา สู่ผืนป่าที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิดของยามราตรี เข็มทิศแห่งแสงที่ปู่เฒ่าดาฟให้มาเปล่งแสงเรืองรองอยู่บนฝ่ามือของไดชิ ชี้ทิศทางไปยังหอคอยแห่งเงามืดที่อยู่ทางทิศเหนือของเกาะ

แม้จะต้องเผชิญกับเหล่าปีศาจที่อาจจะซ่อนตัวอยู่ในป่า แต่ความหวาดกลัวที่เคยมีในใจก็จางหายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความมุ่งมั่นที่จะทำภารกิจให้สำเร็จ

"แล้วยันต์ที่เหลืออีกสี่อันเราจะหาจากไหนกัน" ไดชิเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เพราะไม่ใช่แค่ต้องกำจัดเหล่าปีศาจให้หมด แต่พวกเขายังต้องตามหายันต์ทั้งห้าผืนให้ครบเพื่อนำยันต์เหล่านั้นไปทำพิธี ไดชิรู้สึกว่าภารกิจที่พวกเขาได้รับนั้นยิ่งใหญ่และยากลำบากเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้

"ฉันก็ยังคิดไม่ออก" ดาอิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "แต่ในเมื่อเรามีแผนที่แล้ว เราก็เดินหน้าไปตามแผนที่ก่อน" เธอชี้ไปที่แผนที่ที่อยู่ในกระเป๋าเป้ของไดชิ "เอาเป็นว่าเรากำจัดเหล่าปีศาจที่ขวางทางให้หมด แล้วค่อยไปตามหายันต์ก็ยังไม่สายนะ"

"อืม...เอาแบบนั้นก็ได้" ไดชิกล่าวพร้อมกับพยักหน้าให้เธอ เขารู้ดีว่าน้องสาวของเขานั้นเป็นคนที่มองโลกในแง่บวกเสมอ และนั่นก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาไม่ยอมแพ้

ทั้งสองจับมือกันแน่น และเดินเข้าไปยังป่าที่มืดมิดเพื่อที่จะไปยังหอคอยที่อยู่อีกด้านของเกาะ เสียงฝีเท้าของพวกเขาก้องกังวานไปทั่วทั้งป่าที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงนกฮูกที่ร้องแว่วมาเป็นระยะๆ ทำให้บรรยากาศดูวังเวงและน่ากลัว

เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาในป่าลึกเรื่อยๆ ก็เริ่มได้ยินเสียงแปลกๆ ราวกับเสียงกระซิบที่ดังมาจากรอบๆ ตัวพวกเขา และเงาบางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็นสัตว์กำลังวิ่งผ่านไปมาอย่างรวดเร็ว

"พวกแกเป็นใคร...ออกมาเดี๋ยวนี้!" ไดชิเอ่ยพร้อมกับดันดาอิไปด้านหลัง เขากำดาบอาคมในมือแน่น และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูที่ไม่คาดฝัน

เพียงไม่นาน เสียงหัวเราะที่น่าสยองก็ดังลั่นขึ้นไปทั่วทั้งป่า เสียงนั้นแหบพร่าและดังจนทำให้ทั้งสองต้องยกมือขึ้นปิดหู และแล้ว...เงาของ ค้างคาวปีศาจยักษ์ ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของพวกเขา มันมีขนาดใหญ่กว่าไดชิและดาอิถึงสิบเท่า มีดวงตาสีแดงก่ำที่เปล่งประกายออกมาจากความมืดมิดของป่า

"ฮ่าฮ่าฮ่า!" เสียงหัวเราะของค้างคาวปีศาจยักษ์ดังลั่นไปทั่วทั้งป่า "มนุษย์ตัวเล็กๆ กล้าดียังไงถึงได้เข้ามาในดินแดนของข้า!"

ทั้งสองตั้งท่าเตรียมโจมตีพร้อมกับจังหวะที่ค้างคาวปีศาจยักษ์หัวเราะเสียงดังลั่น และกระพือปีกสีดำของมันอย่างแรงจนทำให้มีลมพายุที่รุนแรงพัดเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว และในพริบตานั้น...เงาปีศาจจำนวนมหาศาลก็พุ่งออกมาจากปีกของมันราวกับฝนดาวตก พวกมันพุ่งตรงมาที่พวกเขาจากทุกทิศทาง ราวกับฝูงผึ้งที่กำลังจะโจมตีรังของศัตรู

"ไม่จริงน่า! พวกมันกลับมาอีกแล้ว!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอยกมือขึ้นเตรียมร่ายคาถาป้องกัน แต่ก็ถูกเงาปีศาจตัวหนึ่งเข้าโจมตีจากทางด้านหลังจนล้มลงไป

"ดาอิ!" ไดชิร้องออกมาด้วยความตกใจ เขาหันไปฟันดาบอาคมเข้าใส่เงาปีศาจตัวนั้นอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ทำให้มันแตกสลายเป็นควันสีดำจางๆ

"ไม่ต้องห่วงฉัน!" ดาอิร้องออกมาพร้อมกับลุกขึ้นยืน เธอยกมือขึ้นเหนือศีรษะ และพึมพำคาถาอย่างรวดเร็ว "อาคมแห่งไฟ!"

ทันทีที่เธอร่ายคาถาจบ ก็มีลูกไฟขนาดเท่าลูกเทนนิสปรากฏขึ้นในมือของเธอ ลูกไฟนั้นพุ่งตรงไปยังเงาปีศาจที่กำลังพุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็ว ทำให้มันสลายไปในพริบตา

"สุดยอดไปเลยดาอิ!" ไดชิกล่าวด้วยความทึ่ง

"ยังไม่หมดแค่นี้หรอก!" ดาอิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างมั่นใจ "ยังมีอีกเยอะเลย!"

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด ไดชิใช้ดาบอาคมในการต่อสู้กับเงาปีศาจที่พุ่งเข้ามาจากด้านหน้า ส่วนดาอิก็ใช้พลังอาคมในการโจมตีเงาปีศาจจากทางด้านหลัง ทั้งสองต่างร่วมมือกันอย่างดีเยี่ยม ราวกับเป็นหนึ่งเดียวกัน

"ฮึ่ย! พวกมันเยอะเกินไป!" ไดชิสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เขารู้สึกเหมือนกำลังต่อสู้กับกองทัพที่ไม่มีวันจบสิ้น เงาปีศาจที่ถูกกำจัดไปตัวหนึ่ง ก็จะมีอีกตัวโผล่ออกมาแทนที่ทันที

"ไม่ต้องห่วงไดชิ! ฉันจะจัดการมันเอง!" ดาอิกล่าวพร้อมกับรวบรวมพลังอาคมทั้งหมดที่มีอยู่ในร่างกายของเธอ และพึมพำคาถาที่ซับซ้อนกว่าเดิม "อาคมแห่งสายฟ้า!"

ทันทีที่เธอร่ายคาถาจบ ก็มีสายฟ้าสีม่วงเข้มพุ่งตรงไปยังเงาปีศาจที่อยู่ตรงหน้าของเธอ สายฟ้าฟาดเข้าใส่เงาปีศาจอย่างรุนแรง ทำให้มันแตกสลายเป็นควันสีดำจางๆ เหลือเพียงดวงวิญญาณสีม่วงเข้มที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ

"สุดยอดไปเลยดาอิ!" ไดชิกล่าวด้วยความประหลาดใจ "เธอกลายเป็นคนละคนเลย!"

"ก็ฉันได้ฝึกมาหนักนี่นา!" ดาอิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจ

"ฮึ่ม! มนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างพวกแก...กล้าดียังไงถึงได้มาทำลายลูกน้องของข้า!" เสียงของค้างคาวปีศาจยักษ์ดังลั่นไปทั่วทั้งป่า มันใช้ปีกขนาดมหึมาของมันกระพืออย่างแรงอีกครั้ง ทำให้มีลมพายุที่รุนแรงพัดเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว และเงาปีศาจจำนวนมหาศาลก็พุ่งออกมาจากปีกของมันอีกครั้ง

"ไม่จริงน่า! มันไม่จบไม่สิ้นเลยหรือไง!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ

"เราต้องจัดการมันที่ต้นตอ!" ไดชิกล่าวพร้อมกับมองไปที่ค้างคาวปีศาจยักษ์ที่กำลังลอยอยู่เหนือหัวของพวกเขา "ฉันจะจัดการมันเอง! เธอไปจัดการกับลูกน้องของมันก็พอ!"

"แต่ว่า..." ดาอิกล่าวอย่างเป็นห่วง

"เชื่อใจฉันเถอะดาอิ!" ไดชิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างมั่นใจ "ฉันทำได้!"

ดาอิพยักหน้าให้พี่ชายของเธออย่างไม่เต็มใจนัก แต่เธอก็เชื่อใจในตัวเขา เธอจึงหันไปเผชิญหน้ากับเหล่าเงาปีศาจที่กำลังพุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาอย่างไม่ลดละ

ไดชิรวบรวมพลังทั้งหมดที่มีอยู่ในร่างกายของเขา เขากำดาบอาคมในมือแน่น และพุ่งตรงไปยังค้างคาวปีศาจยักษ์อย่างรวดเร็ว

"มาเลยไอ้ปีศาจยักษ์! ได้เวลาที่เราจะมาสู้กันแล้ว!" ไดชิคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด

ค้างคาวปีศาจยักษ์ไม่รอช้า มันใช้กรงเล็บขนาดมหึมาของมันพุ่งเข้าใส่ไดชิอย่างรวดเร็ว แต่ไดชิก็ใช้ความคล่องแคล่วของเขาในการหลบหลีก และใช้ดาบอาคมในมือฟันเข้าที่กรงเล็บของมันอย่างเต็มกำลัง

แคร้ง!

เสียงเหมือนเหล็กกระทบกันดังสนั่น ร่างของค้างคาวปีศาจยักษ์สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

"ฮ่าฮ่าฮ่า! มนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างแก...ไม่มีทางทำลายข้าได้หรอก!" ค้างคาวปีศาจยักษ์หัวเราะเยาะเย้ยเสียงดัง

"อย่ามาดูถูกกันนะ!" ไดชิคำรามออกมาอย่างโกรธจัด เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีในการฟันดาบอาคมเข้าที่มันอีกครั้ง แต่คราวนี้มันกลับใช้ปีกขนาดมหึมาของมันปัดดาบของเขาจนกระเด็นไปตกไกล

"มีด!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ

"ช่างมันก่อน! หนี!" ไดชิกล่าว เขาก้มตัวหลบการโจมตีจากข้างบน ก่อนจะหมุนตัวและพุ่งเข้าใส่ค้างคาวปีศาจยักษ์อีกครั้ง

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือดและยาวนานจนไดชิเริ่มรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าที่กัดกินพลังงานทั้งหมดที่มี เขาหายใจหอบอย่างหนัก แขนของเขาเริ่มอ่อนแรงลง และดาบอาคมที่อยู่ในมือก็เริ่มสั่นเล็กน้อย

"ฮึ่ม! ยอมแพ้ซะเถอะ! เจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้หรอก!" ค้างคาวปีศาจยักษ์หัวเราะเยาะเย้ย

"ไม่มีทาง!" ไดชิคำรามออกมาอย่างโกรธจัด เขาใช้พลังทั้งหมดที่มีในการพุ่งเข้าใส่ค้างคาวปีศาจยักษ์อีกครั้ง แต่คราวนี้...ดาอิก็ใช้พลังอาคมของเธอในการช่วยเหลือพี่ชายของเธอ

"อาคมแห่งลม!" ดาอิกล่าวเสียงดัง

ทันทีที่เธอร่ายคาถาจบ ก็มีลมพายุขนาดเล็กปรากฏขึ้นรอบๆ ตัวของไดชิ ลมพายุนั้นช่วยให้ไดชิเคลื่อนที่ได้เร็วขึ้น และสามารถหลบหลีกการโจมตีของค้างคาวปีศาจยักษ์ได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว

"สุดยอดไปเลยดาอิ!" ไดชิกล่าวด้วยความทึ่ง เขาใช้โอกาสนี้ในการฟันดาบอาคมเข้าที่คอของค้างคาวปีศาจยักษ์อย่างรวดเร็วและแม่นยำ

แคร้ง!

เสียงเหมือนเหล็กกระทบกันดังสนั่น ร่างของค้างคาวปีศาจยักษ์สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และมีรอยร้าวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนคอของมัน

"ไม่จริงน่า!" ค้างคาวปีศาจยักษ์คำรามออกมาด้วยความตกใจ

"ยอมแพ้ซะเถอะ!" ไดชิคำรามออกมาอย่างโกรธจัด "แกไม่มีทางเอาชนะเราได้หรอก!"

"ไม่มีทาง!" ค้างคาวปีศาจยักษ์คำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น มันใช้พลังทั้งหมดที่มีในการกระพือปีกของมันอย่างรุนแรงอีกครั้ง ทำให้มีลมพายุที่บ้าคลั่งพัดเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

"ระวัง!" ดาอิร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอยกมือขึ้นเหนือศีรษะ และพึมพำคาถาป้องกัน "บาเรียแห่งแสง!"

ทันทีที่เธอร่ายคาถาจบ ก็มีบาเรียสีขาวนวลปรากฏขึ้นรอบๆ ตัวของพวกเขา บาเรียปกป้องพวกเขาจากลมพายุที่บ้าคลั่ง และการโจมตีของเหล่าเงาปีศาจได้อย่างยอดเยี่ยม

"สุดยอดไปเลยดาอิ!" ไดชิกล่าวด้วยความทึ่ง

"ยังไม่จบแค่นี้หรอก!" ดาอิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างมั่นใจ เธอใช้พลังอาคมทั้งหมดที่มีอยู่ในร่างกายของเธอ และพุ่งเข้าใส่ค้างคาวปีศาจยักษ์อย่างรวดเร็ว

"แก...กล้าดียังไง!" ค้างคาวปีศาจยักษ์คำรามออกมาด้วยความโกรธ มันใช้กรงเล็บขนาดมหึมาของมันพุ่งเข้าใส่ดาอิ แต่ดาอิก็ใช้ความคล่องแคล่วของเธอในการหลบหลีก และใช้พลังอาคมของเธอในการโจมตีมันอย่างรวดเร็ว

"ยอมแพ้ซะเถอะ!" ดาอิกล่าวพร้อมกับใช้พลังอาคมในการสร้างลูกไฟขนาดใหญ่ และพุ่งตรงไปยังค้างคาวปีศาจยักษ์อย่างรวดเร็ว

ตูม!

เสียงระเบิดดังสนั่น ร่างของค้างคาวปีศาจยักษ์สลายไปในพริบตา เหลือเพียงดวงวิญญาณสีม่วงเข้มขนาดใหญ่ที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ

"เราทำได้แล้ว!" ดาอิกล่าวด้วยความดีใจ เธอรีบใช้ขวดอาคมในการกักเก็บดวงวิญญาณนั้นอย่างรวดเร็ว

"สุดยอดไปเลยดาอิ!" ไดชิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจ เขาเดินเข้าไปหาเธอ และสวมกอดเธออย่างแน่นหนา "เธอ...เก่งที่สุดเลย"

"ก็ฉันได้ฝึกมาหนักนี่นา!" ดาอิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน เธอรู้สึกเหมือนความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่เคยมีมาหายไปในพริบตาเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของพี่ชาย

"ดูนั่นสิ!" ดาอิกล่าวพร้อมกับชี้ไปที่หอคอยแห่งเงามืดที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา หอคอยที่เคยปกคลุมไปด้วยความมืดมิด ตอนนี้กลับเปล่งแสงเรืองรองออกมาอย่างน่าประหลาดใจ

"นั่นมัน...ผ้ายันต์!" ไดชิกล่าวด้วยความตื่นเต้น "เราเจอแล้ว!"

ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความดีใจ พวกเขารู้ดีว่าภารกิจแรกของพวกเขาเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น และการเดินทางที่รออยู่ข้างหน้าจะเต็มไปด้วยอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เคยเจอมาอย่างแน่นอน