กับดัก

ความหวังที่ริบหรี่ได้ถูกจุดประกายขึ้นอีกครั้ง เมื่อแผนที่โบราณที่เด็กชายมอบให้ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า ไดชิและดาอิยืนอยู่เบื้องหน้ากองไฟในถ้ำศักดิ์สิทธิ์ ใบหน้าของพวกเขาจริงจังและมุ่งมั่น ต่างจากเมื่อหลายวันที่แล้วที่พวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ชาวเผ่าอายาที่มีรูฟและปู่เฒ่าดาฟเป็นผู้นำ ต่างก็มารวมตัวกันเพื่อวางแผนการเดินทางครั้งใหม่

"ตามแผนที่นี้ ผ้ายันต์ผืนที่สามน่าจะอยู่ใน ป่าแห่งเงามืด ที่อยู่ทางทิศใต้ของเกาะ" ไดชิกล่าวพร้อมกับชี้ไปที่จุดที่สามบนแผนที่ "แต่จากที่ได้ยินมา...ป่าแห่งนั้นเต็มไปด้วยปีศาจและอันตรายมากมาย"

"ไม่ต้องห่วง...พวกเราจะไปกับพวกเจ้า" ชายฉกรรจ์คนหนึ่งในหมู่บ้านกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว "เราไม่ยอมให้พวกเจ้าไปเผชิญหน้ากับอันตรายเพียงลำพังหรอก"

"ใช่แล้ว! พวกเราจะไปด้วย!" เสียงของชาวบ้านคนอื่นๆ ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขาทุกคนต่างพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อกอบกู้บ้านเกิดของตัวเอง

"ขอบคุณนะครับ" ดาอิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ชาวบ้านมอบให้

"แต่...พวกเจ้าต้องระวังให้ดี" ปู่เฒ่าดาฟกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "ในป่าแห่งเงามืดไม่ได้มีเพียงแค่ปีศาจธรรมดา แต่ยังมี จอมเวทแห่งเงามืด ที่คอยปกป้องผ้ายันต์อยู่ด้วย มันเป็นปีศาจที่ทรงพลังและอันตรายยิ่งกว่าสิ่งใดๆ ที่พวกเจ้าเคยเจอมา"

"จอมเวทแห่งเงามืด..." ไดชิพึมพำด้วยความกังวล เขารู้สึกถึงพลังที่ชั่วร้ายที่แผ่ออกมาจากชื่อนั้น

"ไม่ต้องกังวลไป" รูฟกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน "พวกเราจะช่วยพวกเจ้าเอง...และพวกเราก็จะพาพวกเจ้าไปที่ป่าแห่งเงามืดด้วย"

หลังจากนั้น...พวกเขาก็ใช้เวลาที่เหลือในการเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทางที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น ไดชิและดาอิได้ทบทวนวิชาอาคมที่พวกเขาได้เรียนรู้มาจากไคและฟาร่าอีกครั้ง และตรวจสอบอาวุธของพวกเขาให้พร้อมสำหรับการต่อสู้

ในเช้าวันรุ่งขึ้น...ก่อนที่แสงอาทิตย์จะสาดส่องลงมาบนผืนโลก ไดชิและดาอิพร้อมกับชาวบ้านกลุ่มหนึ่งก็ออกเดินทางจากถ้ำที่เคยเป็นที่พักพิงของพวกเขา ทุกคนต่างสวมใส่ชุดเกราะที่ทำจากหนังสัตว์และถืออาวุธที่ทำจากไม้ที่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้า

แต่ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากถ้ำ...พวกเขาก็ต้องชะงักเมื่อพบว่ามีเงาปีศาจจำนวนมหาศาลกำลังยืนดักรอพวกเขาอยู่ พวกมันยืนเรียงรายกันราวกับกำแพงที่มองไม่เห็น ดวงตาของพวกมันเป็นสีแดงก่ำและมีเสียงคำรามที่น่ากลัวดังขึ้นเป็นระยะๆ ราวกับกำลังรอคอยเหยื่อที่กำลังจะก้าวขาออกมาจากถ้ำ

"ไม่จริงน่า...พวกมันรู้ได้ยังไงว่าเราจะออกมาจากถ้ำนี้" ดาอิพึมพำด้วยความตกใจ

"ดูเหมือนว่า...เราจะถูกจับตาดูอยู่ตลอดเวลานะเนี่ย" ไดชิกล่าวพร้อมกับกำดาบอาคมในมือแน่น "ไม่ว่ายังไง...เราก็จะฝ่าพวกมันไปให้ได้!"

"ใช่แล้ว! พวกเราจะฝ่าพวกมันไปให้ได้!" เสียงของชาวบ้านคนอื่นๆ ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขาทุกคนต่างไม่มีความหวาดกลัวในสายตาเลยแม้แต่น้อย มีเพียงความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้เพื่อกอบกู้บ้านเกิดของตัวเอง

และแล้ว...การต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้น! ไดชิและดาอิพุ่งเข้าใส่เงาปีศาจจำนวนมหาศาลอย่างไม่ลังเล ชาวบ้านเองก็ใช้หอกและคันธนูที่ทำจากไม้ในการโจมตีพวกมันจากทางด้านหลัง

"ไปเลย! ไดชิ!" ดาอิคำรามออกมา เธอใช้พลังอาคมในการสร้างลูกไฟขนาดใหญ่ และพุ่งตรงไปยังเงาปีศาจที่อยู่ตรงหน้าของเธออย่างรวดเร็ว ทำให้มันสลายไปในพริบตา

"ใช่แล้ว!" ไดชิคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด เขาใช้ดาบอาคมในมือฟันเข้าใส่เงาปีศาจที่พุ่งเข้ามาโจมตีเขาอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ทำให้พวกมันแตกสลายเป็นควันสีดำจางๆ

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือดและยาวนานจนชาวบ้านหลายคนเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า แต่พวกเขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้ พวกเขากัดฟันสู้กับเหล่าปีศาจอย่างสุดกำลัง

"ฮึ่ม! พวกมันเยอะเกินไป!" ไดชิสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เขารู้สึกเหมือนกำลังต่อสู้กับกองทัพที่ไม่มีวันจบสิ้น เงาปีศาจที่ถูกกำจัดไปตัวหนึ่ง ก็จะมีอีกตัวโผล่ออกมาแทนที่ทันที

"ไม่ต้องห่วงไดชิ! ฉันจะจัดการมันเอง!" ดาอิคำรามออกมาอย่างโกรธจัด เธอใช้พลังอาคมในการสร้างบาเรียป้องกันที่แข็งแกร่ง และเข้าโจมตีเงาปีศาจที่อยู่ตรงหน้าของเธออย่างรวดเร็ว บาเรียเข้าโจมตีพวกมันอย่างรุนแรง ทำให้พวกมันต้องล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง

"สุดยอดไปเลยดาอิ!" ไดชิกล่าวด้วยความทึ่ง

"ยังไม่หมดแค่นี้หรอก!" ดาอิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างมั่นใจ เธอใช้พลังอาคมในการสร้างลูกไฟขนาดใหญ่ และพุ่งตรงไปยังเงาปีศาจที่อยู่ตรงหน้าของเธออย่างรวดเร็ว ทำให้พวกมันสลายไปในพริบตา

หลังจากจัดการกับเงาปีศาจทั้งหมดได้แล้ว ไดชิและดาอิก็นั่งลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง พวกเขาหอบหายใจอย่างหนัก ร่างกายของพวกเขาเจ็บปวดไปทั้งตัว แต่ใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ภูมิใจในชัยชนะที่เพิ่งได้รับมา

"เรา...ทำได้แล้ว" ดาอิพึมพำด้วยความโล่งใจ

"ใช่...เราทำได้แล้ว" ไดชิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาลุกขึ้นยืนและเดินนำดาอิไปยังทิศทางของป่าแห่งเงามืดอย่างช้าๆ

การเดินทางของพวกเขาในครั้งนี้เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะไม่ยอมแพ้ พวกเขารู้ดีว่าภารกิจของพวกเขายังไม่จบ และการเดินทางที่รออยู่ข้างหน้าจะเต็มไปด้วยอันตรายและอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เคยเจอมาอย่างแน่นอน