แผนที่

แสงอรุณยามเช้าสาดส่องเข้ามาในถ้ำที่เคยเงียบสงบ ไดชิและดาอิเดินเข้ามาอย่างอ่อนแรง ร่างกายของพวกเขามีรอยฟกช้ำและบาดแผลจากการต่อสู้ที่ยาวนาน แต่ดวงตาของพวกเขากลับเต็มไปด้วยประกายแห่งความหวังที่จะกลับมาถึงที่นี่ได้อย่างปลอดภัย

"กลับมาแล้วหรอพวกเจ้า" เสียงของรูฟดังขึ้นอย่างอบอุ่น เขากำลังนั่งอยู่หน้ากองไฟพร้อมกับปู่เฒ่าดาฟและชาวบ้านอีกหลายคน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโล่งใจที่เห็นสองฝาแฝดกลับมาอย่างปลอดภัย

"ครับ...นิดหน่อยครับ" ไดชิกล่าวพร้อมกับทรุดตัวลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง ดาอิเองก็ล้มตัวลงไปข้างๆ พี่ชายของเธอด้วยความเหนื่อยล้า แต่เธอก็ยังคงยิ้มออกมาได้

"พวกเราจัดการกับปีศาจยักษ์ได้แล้วครับ" ดาอิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ "และเราก็เจอผ้ายันต์ผืนที่สองแล้วด้วย" เธอหยิบผ้ายันต์สีเขียวที่เปล่งแสงเรืองรองออกมาจากกระเป๋าเป้ และยื่นให้กับรูฟ

"นี่มัน...ผ้ายันต์แห่งความกล้าหาญ!" รูฟกล่าวด้วยความตกใจและดีใจ เขารับผ้ายันต์มาถือไว้ในมืออย่างระมัดระวัง และรู้สึกได้ถึงพลังงานที่อบอุ่นที่แผ่ออกมาจากมันอย่างรุนแรง

"พวกเจ้า...ทำได้ยังไงกัน" รูฟพึมพำด้วยความทึ่ง

"พวกเราได้พลังจากวิชาที่ท่านสอนมาครับ" ไดชิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน "ถ้าไม่มีท่าน...พวกเราก็คงทำไม่สำเร็จ"

ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ปู่เฒ่าดาฟก็เดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมกับสมุนไพรและผ้าพันแผลในมือ เขานั่งลงข้างๆ ไดชิและดาอิ และบรรจงทำแผลให้กับพวกเขาอย่างระมัดระวัง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใยที่จริงใจ

"ไม่ต้องกังวล...บาดแผลของพวกเจ้าจะหายดีในไม่ช้า" ปู่เฒ่าดาฟกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "พลังของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์จะช่วยฟื้นฟูร่างกายของพวกเจ้าให้กลับมาเป็นปกติ"

ในขณะที่ปู่เฒ่าดาฟกำลังทำแผลให้กับพวกเขาอยู่นั้น ไดชิก็เริ่มรู้สึกถึงพลังอาคมที่ไหลเวียนไปทั่วทั้งร่างกายของเขา พลังงานนั้นบริสุทธิ์และอบอุ่น ราวกับกำลังหล่อเลี้ยงจิตใจและร่างกายของเขาให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

"ดีขึ้นหรือยัง?" ปู่เฒ่าดาฟถามอย่างเป็นห่วง

"ดีขึ้นมากแล้วครับ ขอบคุณครับท่านปู่" ไดชิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน เขารู้สึกเหมือนความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่เคยมีมาหายไปในพริบตา

ในขณะที่พวกเขากำลังปรึกษาหารือกับรูฟอยู่นั้นว่าพวกเขาจะไปหาผ้ายันต์ผืนต่อไปได้จากที่ไหน ก็มีเด็กชายคนหนึ่งเดินออกมาจากมุมมืดของถ้ำ เขาดูผอมโซและมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว แต่ในมือของเขาก็ถือกระดาษบางอย่างที่ดูเหมือนแผนที่

"นี่...ของพวกพี่ใช่ไหมครับ" เด็กชายคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เขายื่นกระดาษแผ่นนั้นให้กับไดชิ

ไดชิรับกระดาษมาถือไว้ในมืออย่างระมัดระวัง และเมื่อเขาเปิดออกดูก็ตาเบิกกว้างทันที กระดาษแผ่นนั้นเป็นแผนที่ที่เต็มไปด้วยลายมือที่ดูเหมือนเด็กวาด และมีสัญลักษณ์ของผ้ายันต์ถูกวาดอยู่ถึงห้าจุดด้วยกัน

"นี่มัน...แผนที่ของผ้ายันต์ไม่ใช่หรอ" ดาอิเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ตกใจไม่แพ้กัน

"ใช่...มันคือแผนที่ที่บรรพบุรุษของพวกเจ้าสร้างขึ้นมา" เสียงของปู่เฒ่าดาฟดังขึ้นอย่างประหลาดใจ "แต่...มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"

"ไอหนู...แกไปเอามาจากไหน" รูฟเอ่ยถามเด็กชายที่นำเอาแผนที่มาให้ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย

เด็กชายคนนั้นเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเริ่มเล่าเรื่องราวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ก่อนที่พวกเงาปีศาจจะมายึดครอง...ผมกับเพื่อนได้ไปเล่นเป็นนักสำรวจกันที่หอสมุดของหมู่บ้านครับ"

"หอสมุด?" ดาอิพึมพำด้วยความตกใจ

"ใช่ครับ...หอสมุดเป็นที่ที่พวกเราชอบไปเล่นกันที่สุด" เด็กชายคนนั้นกล่าว "พวกเราชอบอ่านหนังสือเล่มเก่าๆ และจินตนาการว่าตัวเองเป็นนักสำรวจที่ยิ่งใหญ่...และในวันนั้น...เราก็ได้เจอกับกระดาษแผ่นนี้เข้า"

"แล้วเพื่อนเจ้า...คือคนไหน" รูฟเอ่ยถามพร้อมกับมองไปรอบๆ ถ้ำด้วยความหวังว่าจะมีเด็กอีกคนอยู่ด้วย

แต่เด็กชายคนนั้นกลับน้ำตาคลอพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "เพื่อนของผม...ถูกเงาปีศาจแช่แข็งไปแล้ว...เขา...ตายแล้ว" เสียงสะอื้นดังขึ้นพร้อมกับความเงียบที่เข้าปกคลุมทั่วทั้งถ้ำ ไม่มีใครกล้าที่จะพูดอะไรออกมา มีเพียงเสียงสะอื้นของเด็กชายที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ ทำให้บรรยากาศดูน่าหดหู่และเศร้าหมอง

"ไม่จริงน่า..." ดาอิพึมพำด้วยความตกใจ เธอเดินเข้าไปหาเด็กชายคนนั้นอย่างช้าๆ และโอบกอดเขาอย่างอ่อนโยน "พี่...เสียใจด้วยนะ"

"ไม่ต้องร้องแล้ว...พวกพี่จะไปแก้แค้นให้เอง" ไดชิเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามากอดเด็กชายอย่างปลอบใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าและโกรธแค้น "พี่จะไปเอาชีวิตของปีศาจพวกนั้นให้ได้...เพื่อที่พวกมันจะไม่ได้ทำร้ายใครอีก"

"พี่...ต้องแก้แค้นให้ได้นะ" เด็กชายคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง เขาเงยหน้าขึ้นมองไดชิด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

"พวกพี่สัญญา" ไดชิเอ่ยพร้อมกับเกี่ยวก้อยสัญญากับเด็กชายอย่างมั่นคง

ดาอิที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่เงียบๆ ได้หยิบเอาแผนที่มาดูอย่างละเอียด ในแผนที่นั้นมีสัญลักษณ์ของผ้ายันต์ถูกวาดอยู่ห้าจุดด้วยกัน และแต่ละจุดก็มีตัวอักษรโบราณกำกับเอาไว้

* ถ้ำแห่งความหวัง: ถ้ำที่พวกเขาอยู่และเป็นที่ที่ผ้ายันต์แห่งความหวังถูกเก็บรักษาไว้ ซึ่งหมายความว่าแผนที่นี้ถูกสร้างขึ้นหลังจากที่ผ้ายันต์แห่งความหวังถูกนำมาไว้ที่นี่

* หอคอยแห่งเงามืด: หอคอยที่พวกเขาเพิ่งไปและได้ผ้ายันต์แห่งความกล้าหาญมา

* ป่าแห่งเงามืด: ป่าที่อยู่ท้ายสุดของเกาะที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิดและเต็มไปด้วยปีศาจ

* บนหน้าผา: หน้าผาที่สูงที่สุดของเกาะที่ดูเหมือนจะเป็นที่ที่เงียบสงบที่สุด

* ใต้น้ำ: ใต้ทะเลสาบที่อยู่ใจกลางเกาะที่ดูเหมือนจะเป็นที่ที่ลึกลับที่สุด

"ดูเหมือนว่า...ภารกิจของเราจะยังไม่จบนะไดชิ" ดาอิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด "ยังมีอีกสามผืนที่เราต้องตามหา"

"ไม่ต้องห่วง..." ไดชิกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน "ไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหน...เราก็จะไปเอามันมาให้ได้"

"แต่ในแผนที่ไม่ได้ระบุว่าแต่ละที่คือผ้ายันต์อะไรเลยนี่" ดาอิกล่าวด้วยความสงสัย

"ก็ในตำราแห่งแสงที่ท่านปู่ให้มาไง" ไดชิกล่าว "ตำราเล่มนั้นจะบอกเราว่าแต่ละที่คือผ้ายันต์อะไรและต้องเจอกับอะไรบ้าง"

"จริงด้วย!" ดาอิกล่าวด้วยความตื่นเต้น

หลังจากนั้น...ทั้งสองก็เริ่มวางแผนการเดินทางกันอีกครั้ง ไดชิและดาอิรู้ดีว่าการเดินทางในครั้งนี้จะเต็มไปด้วยอันตรายและอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เคยเจอมา แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมัน พวกเขามีความมุ่งมั่นที่จะทำภารกิจให้สำเร็จเพื่อนำความสงบสุขกลับคืนมาสู่เกาะแห่งนี้...และเพื่อแก้แค้นให้กับเพื่อนของเด็กชายคนนั้น...