Semua Bab ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! : Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ 10พระรองที่แสนอาภัพ!ถัดจากนั้นมาอีกวันหนึ่ง อาจารย์เผยจึงแจกกระดาษข้อสอบพร้อมเงื่อนไขรางวัลพิเศษว่าหากใครทำข้อสอบได้เต็มจะได้เลื่อนระดับชั้นไปเรียนยังเนื้อหาเดียวกับศิษย์รุ่นใหญ่ เพราะข้อสอบที่นำมาให้ถือว่าเป็นข้อสอบระดับสูงหมินฉู่ฉู่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย สองมือก็เท้าคางราวกับคนหมดอาลัยตายอยาก ก่อนจะถูกอาจารย์ผู้เฒ่าเผยยกตำราที่ม้วนอยู่ในมือตีหัวเบาๆ “ทำ!”“โอ๊ย!” ปีศาจผู้เฒ่ารังแกนางอีกแล้ว ฮือ...นางทำได้เพียงโอดครวญอยู่ผู้เดียวในใจ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาราวกับริษยาจดจ้องนางทางด้านหลังลู่เจียวเชินมองนางไม่วางตา ตั้งแต่ที่นางตอบคำถามของอาจารย์เผยได้ ตั้งแต่ที่นางหลับแต่กลับรู้เนื้อหาบทเรียนทั้งหมด วันนั้นที่ท่านอาจารย์เรียกนางไปพบ ลู่เจียวเชินก็แอบตามไปด้วยเช่นกัน จึงได้รู้ว่าอาจารย์วางแผนจะเลื่อนชั้นให้นาง หญิงสาวกำกระดาษข้อสอบโดยไม่รู้ตัวจนมันยับไปตามแรงมือ...“หมินฉู่ฉู่...” ทั้งที่เมื่อก่อนสตรีนางนี้ยังตามนางต้อยๆ อีกทั้งยังตามตื้อองค์ชายห้าอยู่แท้ๆ นางคิดมาตลอดว่าหมินฉู่ฉู่เป็นเพียงสตรีโง่งมผู้หนึ่ง แต่ดูท่าแล้วเห็นทีจะไม่ใช่เช่นนั้น...ความจริงนางเป็นคนเช่นไรกันแน่...

ตอนที่ 12ตำราเรียนลับของหมินฉู่ฉู่หมินฉู่ฉู่ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน ดีที่ครั้งนี้ไม่โดนตำราเรียนตีหัวเหมือนครั้งก่อน พอตื่นมาอีกครั้งก็พบว่าอาจารย์ซ่งสอนเสร็จพอดี ตั้งแต่เลื่อนชั้นเรียนก็จะพาสาวใช้มานั่งเรียนในห้องด้วยไม่ได้ พวกบ่าวรับใช้จึงต้องรออยู่เรือนด้านนอก นางเลยเสียดายแทนหนิงเชียนอยู่บ้างและนางที่กำลังจะโล่งใจก็สะดุ้งตกใจเพราะเสียงเรียกของอาจารย์ “คุณหนูหมิน”“หะ หา...เจ้าค่ะ”“เห็นคุณหนูหมินตั้งใจเรียนอย่างดี ทั้งยังเอาตำราข้ามาเปิดข้างไว้ไม่กระพริบตาเช่นนั้น อยากจะถามคำถามกับคุณหนูหมินศิษย์รักของข้าได้หรือไม่”ศิษย์รักกับผีน่ะสิ!“เอ่อ...เจ้าค่ะท่านอาจารย์”ศิษย์ทั้งห้องส่วนหน้าอาจจะไม่รู้ว่าหมินฉู่ฉู่แอบหลับในห้องเรียน แต่ว่าด้านหลังล้วนเห็นกันหมด พวกเขาเลยทำได้เพียงเอาใจช่วยนางเงียบๆหมินฉู่ฉู่เขยิบไปหาซ่งหวงหลงเพราะความเคยชิน ก่อนจะกำไปยังปลายอาภรณ์ของเขาเช่นทุกครั้ง“ดูเหมือนฉู่ฉู่จะชอบอาภรณ์ข้าเหลือเกินนะ” ซ่งหวงหลงชะโงกเข้ามากระซิบแผ่วเบาด้านหลังของนาง แต่ลมหายใจของเขาทำเอาต้นคอระหงลุกซู่อย่างห้ามไม่ได้ ซึ่งนั้นทำให้ใบหน้านางร้อนผ่าวจนแดงเถือก การเปลี่ยนแปลงตามร่าง

ตอนที่ 14จุดจบของคนทรยศ!วันต่อมาหมินฉู่ฉู่รีบออกจากจวนแต่เช้าเพื่อจะไปสำนักศึกษา นางจะต้องคุยกับพระรองของเรื่องให้ชัดเจนกว่านี้ ‘สายใยรักอันซับซ้อน’ นิยายเรื่องนี้ต้องจบได้แล้ว!และต้องจบแบบดีๆ ที่นางไม่ถูกซ่งหวงหลงฆ่าด้วย...“อาเหวิน ข้ามาแล้ว” สตรีตัวน้อยวิ่งแจ้นไปทางจวินซานเหวินทันทีที่เห็นเขารออยู่ก่อนแล้วรัชทายาทหนุ่มมองไปรอบๆ ก็ระแวงนิดๆ กลัวว่าเขาจะถูกหินดีดใส่จนเจ็บตัวอีกหรือไม่สาวน้อยจึงเขย่งปลายเท้าขึ้นไปกระซิบข้างหู “ไม่ต้องห่วง ข้าตรวจดูแล้ววันนี้หวงหลงไม่มา”จวินซานเหวินยิ้มออกมาอย่างโล่งอก “เช่นนั้นเรา...ก็คุยเรื่องนั้นได้แล้วใช่หรือไม่”หมินฉู่ฉู่ หรี่ตาหยีพยักหน้ายิ้มใส่เขารัวๆ ยกมือป้องปากกระซิบที่ใบหูชายหนุ่มอีกครั้ง “มา อาเหวิน ข้าจะบอกวิธีให้เจ้าเข้าหาแม่นางลู่”ขณะที่ทั้งสองคุยกระซิบกระซาบกันนั้นหารู้ไม่ว่ามีเงาร่างดำโฉบผ่านทั้งคู่ไป...ปึ้ง!เสียงวางแผ่นไม้ดังลั่นจวนโหว จนร่างหนาใหญ่ของเหลียนปู้สะดุ้งไปด้วยก่อนที่น้ำเสียงเย็นยะเยือกจะลอดออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบของชายหนุ่ม “เจ้าว่าอะไรนะ”“คุณหนูหมินอยู่สำนักศึกษาแล้วขอรับ และยามนี้กำลังคุยกระซิบกระซาบอยู่กับ

ตอนที่ 16จะร้องไห้ก็ไม่ได้ จะหัวเราะก็ไม่ออกหมินฉู่ฉู่ลอบมองอีกฝ่ายอย่างใคร่ครวญ นางไม่รู้ว่าเขาอยู่ในห้องเรียนของนางจริงๆ หรือเอ่ยอ้างเขาคงไม่ใช่ว่าเป็นคนที่แอบชอบลู่เจียวเชินแล้วจะมาเข้าหานางอีกคนหรอกนะ“ถูกปากหรือไม่” จวินไท่เวินเอ่ยถาม ขณะที่เห็นว่าหญิงสาวตรงหน้าเอาแต่ก้มหน้ากินโดยไม่พูดอะไร“อืม ขอบคุณท่านมาก ว่าแต่...ท่านชื่ออะไรอ่ะ” หมินฉู่ฉู่กลืนน่องไก่ที่กัดเข้าไปอย่างยากลำบากก่อนจะถามเขาคืน“เรียกข้าว่าเสี่ยวไท่ก็พอ” เขายิ้มให้สตรีตัวน้อย ก่อนจะเท้าคางข้างหนึ่งมองนางอย่างไม่วางตา “ตั้งแต่ป่วยครั้งนั้น เจ้าก็จำหน้าคนไม่ได้หรือ”พรวดอาหารที่กำลังถูกยัดเข้าไปพลันถูกคายออกมาเพราะความตกใจ ที่เขาถามเช่นนี้แสดงว่านางเคยรู้จักเขาหรือเปล่า“จะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่าง...” หากตอบเช่นนี้นางก็แย่อยู่ดีถ้ารู้จักเขาแต่ลืมหน้า เช่นนั้นก็ยอมรับไปเลยล่ะกันว่าจำไม่ได้ “เป็นอย่างที่ท่านว่านั่นแหละ ฮ่าๆ ตั้งแต่ฟื้นมาข้าก็ขี้หลงขี้ลืม ลืมกระทั่งหน้าตาองค์ชายห้าที่ข้าเคยตามเขาเมื่อก่อนไปสิ้น”ยามนางเอ่ยเช่นนั้นแววตาเขาก็สั่นไหวเล็กน้อย นางลืมหน้าตาเขาแล้วจริงๆ ถ้าเช่นนั้นจะทำเช่นไร เขาต้องเริ่มค

ตอนที่ 18ภารกิจที่กำลังจะมา!หนิงเชียนเล่าว่าที่นางเคยติดตามหมินฉู่ฉู่เมื่อก่อนนั้นมีหลากหลายสารพัดวิธี ทั้งกอดขา ทั้งกระโดดขี่หลัง ทั้งร้องไห้เพื่อขอไปเที่ยวงานล่าสัตว์กับพวกคนในวังยังมีมาแล้วเลยนางอยากกุมขมับตบนางร้ายคนเก่าสักฉาด อะไรจะทำให้ตัวเองไร้ค่าเพียงนี้เอ่อ...ไม่นับที่นางเจอซ่งหวงหลงคราแรกนะ กรณีนั้นมันคือกรณีพิเศษ นางไม่อยากตายหรอกจึงต้องทำขนาดนั้น“คุณหนูหมิน ถึงจวนผู้ตรวจการแล้วขอรับ” เหลียนปู้ส่งเสียงบอกจากด้านนอกรถม้าหมินฉู่ฉู่ชะโงกหน้าออกมาเพียงเล็กน้อย นางเห็นเพียงชายหนุ่มที่ยืนหันหลังให้นางอยู่ มือใหญ่ของเขากำหมัดเป็นปั้นราวกับกลั้นอารมณ์โกรธไว้“สหายซ่ง ข้าจะเข้าบ้านแล้วนะ ขอบคุณท่านมาก” สาวน้อยรออยู่นานเขาก็ไม่หันมาเสียที นางจึงถอนหายใจแล้วตั้งใจจะเดินเข้าจวนไปพร้อมกับหนิงเชียนไม่รู้ว่าซ่งหวงหลงมาหยุดอยู่ตรงหน้านางยามใด เขาสบตานางแล้วขยับริมฝีปากบอกกับสตรีตรงหน้าว่า “เรียกว่าหวงหลง”“ดะ ได้สิสหายซ่ง ข้าก็เรียกท่านว่าหวงหลงตลอดนี่นา”ชายหนุ่มฉายสีหน้าไม่พอใจอีกครั้ง “ห้ามเรียกว่าสหายซ่งแล้ว”หมินฉู่ฉู่พลันเข้าใจทันที เขาไม่อยากเป็นเพื่อนกับนางงั้นหรือ คงไม่ใช่ว