All Chapters of ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! : Chapter 31 - Chapter 37

ตอนที่ 30พยัคฆ์ร้ายที่เพิ่งเคยลิ้มรสเนื้อ!ลู่เจียวเชินนึกเสียใจอย่างแท้จริง นางตั้งใจจะมาหาหมินฉู่ฉู่โดยเฉพาะ“ฉู่ฉู่ ข้าอยากมาขอโทษ”หมินฉู่ฉู่พยักหน้ารับคำขอโทษของนางอย่างไม่ลังเล ก่อนจะเดินออกมาด้านหลังซ่งหวงหลง “ข้าไม่กล่าวโทษเจ้า แต่ต่อไปเจ้าต้องคิดไตร่ตรองให้ดีก่อนจะทำอะไร ไม่ควรหุนหันวู่วาม”ลู่เจียวเชินพยักหน้ารัวๆ “ขอบคุณที่ให้อภัยข้า เดิมทีวันนี้ข้าจะมาแสดงความยินดีกับเจ้าและมาเพื่อบอกลาเจ้า”“บอกลา... เจ้าจะเดินทางไกลหรือ?” สตรีตัวน้อยในชุดเจ้าสาวสีแดงเอ่ยถาม“ใช่ ข้าจะขึ้นเขาไปอยู่ในอารามกับแม่ชีที่ข้ากราบไหว้ บางทีข้าไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นคงจะดีเสียกว่า ทั้งยังได้ไปฝึกจิตใจให้สงบด้วย” ลู่เจียวเชินบอกยาวเหยียด นางกวาดสายตามองคนในห้องหอก็พบว่าไม่เจอคนที่อยากเจอ ก่อนจะออกเดินทางนางก็อยากเจอเขาอีกครั้งเท่านั้น...จวินซานเหวินกล่าวบอกลานางในดวงใจ แต่เขากลับพบว่าไม่ได้เสียใจถึงเพียงนั้นถ้านางจะขึ้นเขาไปอยู่ในอารามแม่ชี บางทีที่เขาชอบนางอาจจะเพราะความผูกพันตั้งแต่เล็กก็เท่านั้น...ซ่งหวงหลงรีบไล่แขกเหรื่อออกไปนอกห้องหอทันที เขารินสุราลงในจอกสองจอกที่ตั้งอยู่บนโต๊ะก่อนจะยื่นไปให

บทส่งท้ายเวลาผ่านไปหนึ่งปีอย่างราบรื่นหมินฉู่ฉู่เดินเอื่อยเฉื่อยอยู่ลานบ้าน ก่อนจะก้มลงเด็ดดอกไม้ที่โผล่พ้นปลายหญ้าแล้วหมายจะยกขึ้นมาดม“หยุดเลยฉู่ฉู่!” จวินซานเหวินแย่งดอกไม้ในมือนางเข้ามาถือเอง “อย่าดมอะไรมั่วๆ สิ หากบุตรบุญธรรมข้าเป็นอะไรไป เจ้าจะรับผิดชอบยังไง”หมินฉู่ฉู่มองค้อนชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ สรุปว่ายามนี้นางท้องเองหรือเป็นสหายของนางที่ท้องกันแน่! หญิงสาวไม่สนใจเขายกมือประคองท้องใหญ่โตของนางเดินลิ่วไปทางหน้าจวนต่อ“เดินช้าๆ! หากบุตรบุญธรรมข้าเป็นอะไรไปพวกเจ้าสองสามีภรรยาจะรับผิดชอบไหวไหม!” จวินซานเหวินยังคงเดินตามมาไม่ห่าง“อาเหวิน! หากท่านพูดมากข้าจะไม่ให้ท่านเป็นพ่อบุญธรรมลูกของข้าแล้วนะ” หมินฉู่ฉู่กล่าวคำขู่เด็ดขาด จากนั้นจึงไปนั่งบนม้านั่งใกล้ประตูจวนรัชทายาทหนุ่มนั่งลงไม่ไกลจากนาง “จะว่าไปสหายซ่งของข้าก็มีน้ำยาเช่นกันนี่นา แต่งงานไปไม่เท่าไหร่เจ้าก็ท้องแล้ว ฮ่าๆ”พลั่ก!ครานี้นางนับว่าสมใจอยากแล้ว ได้ตบหัวทายาทมังกรสักที!“โอ๊ย! ฉู่ฉู่ เดี๋ยวนี้ช่างกล้าไปกันใหญ่แล้วนะ” จวินซานเหวินลูบหัวตัวเองเบาๆ“ข้าไม่ได้ตบท่าน ลูกบุญธรรมของท่านต่างหากที่ทำ” นางหยักไหล่เบะปากอย่าง

ตอนพิเศษ 3สหายต่างวัยของซ่งเมยเมยเด็กผู้หญิงวัยประมาณหกขวบโดยประมาณวิ่งนำผู้เป็นบิดามารดาออกมาจากโรงเตี๊ยม นางตื่นตาตื่นใจกับหลายสิ่งที่ได้พบเป็นอย่างมาก จนผ่านไปสักพักเกิดพลัดหลงกับทั้งสอง และถูกพ่อค้าทาสคนหนึ่งต้อนจนไร้ทางหนี“จะ จะทำอะไรเจ้าคะ” เด็กน้อยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา“ถามแปลกๆ เด็กผิวพรรณดีๆ เช่นเจ้าน่าจะขายได้ราคาดี ฮ่าๆๆ” พ่อค้าทาสตัวอ้วนล่ำหัวเราะออกมาจนเด็กน้อยขลาดกลัวยิ่งขึ้นจู่ๆ ก็มีเงาร่างปริศนาแทรกเข้ามาตรงกลางทั้งคู่ “คิดจะทำอะไรเด็กไม่รู้ประสีประสากัน! เดี๋ยวก็จับส่งทางการให้หมดหรอก!”เมื่อมีคนมาเห็นเหตุการณ์ ทั้งยังถูกคำขู่จนเขากลัว พ่อค้าทาสจึงพ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ วิ่งหนีหางจุกตูดไปในทันที“ขอบคุณนะเจ้าคะ ที่ช่วยข้าเอาไว้ท่านจอมยุทธ์” ‘ซ่งเมยเมย’ ก้มหัวขอบคุณชายวัยกลางคนตรงหน้า“อืม คราวหน้าคราวหลังก็ระวังด้วย...งั้นข้าไปล่ะ” ชายคนเดิมโบกมือให้นาง แต่ถูกแขนเล็กคว้าเอาไว้ “มีอะไร?”“คะ คือว่า ข้าพลัดหลงกับพ่อแม่ ยามนี้ข้าก็หิวมากเลยเจ้าค่ะ” ซ่งเมยเมยทำหน้าออดอ้อน เขย่าแขนชายวัยกลางไปมาช้าๆบุรุษวัยกลางคนพ่ายแพ้ให้กับนาง บางครั้งก็รู้สึกว่าเด็กหญิงผู้นี้จะคล้าย

ตอนพิเศษ 5บทสรุปของนางร้ายในนิยายหมินฉู่ฉู่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในช่วงบ่ายของฤดูเหมันต์ นางไม่รู้ว่าเหตุใดตนจึงมานอนอยู่ที่จวนสกุลหมินได้ พอตื่นเต็มตาก็รีบวิ่งออกนอกจวนทันที นางย่ำเท้าอยู่กลางหิมะ สายตาสอดส่องหาร่างที่คุ้นเคย“หวงหลง!” นางมองเห็นเขาในที่สุด เหตุใดวันนี้เขาจึงทำใบหน้าบึ้งตึงเพียงนี้กันนะน้ำเสียงเย็นยะเยือกถามขึ้นจมูกจนดูน่าขนลุก “เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ?”“หวงหลงไง วันนี้ท่านจะมาไม้ไหนอีกล่ะ คงไม่ได้จะวางแผนให้ข้าเรียกท่านว่าสามีท่ามกลางผู้คนมากมายหรอกนะ” สตรีตัวน้อยวิ่งเข้าไปซุกในอ้อมกอดของเขาทันที มือเล็กก็เอื้อมมือเข้าไปรัดเอวชายหนุ่มเต็มรัก“ปล่อย!” ซ่งหวงหลงผลักนางออกอย่างแรง จากนั้นจึงฉุดนางลากเข้าไปในป่าเรื่อยๆ “มานี่!”“โอ๊ย! ข้าเจ็บนะ” สามีมังกรทองของนางเป็นบ้าอันใดไปอีกแล้วล่ะเนี่ย นับวันยิ่งเดาอารมณ์ไม่ถูกเสียจริงชายหนุ่มฉุดกระชากแขนเล็กของสตรีตัวน้อยมาหยุดอยู่กลางป่าลึก ไร้ผู้คนสัญจร ไร้สัตว์น้อยใหญ่วิ่งเล่น มีเพียงอากาศหนาวเหน็บที่พัดผ่านเฉียดร่างของทั้งคู่ไปมาหมินฉู่ฉู่รู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันคลับคล้ายคลับคลาว่านางจะคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะว่า...มันเป็นจ