Semua Bab ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก! : Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 20จอมมารตู้จวินกับสตรีที่รู้จักหวงหลง!ยามทั้งคู่มาถึงท่าเรือก็พบว่ามีเรือลำหนึ่งจอดใกล้ฝั่งอยู่ก่อนแล้ว ซ่งหวงหลงลงไปยืนอยู่บนเรือก่อนเป็นคนแรกจากนั้นจึงคว้าแขนเล็กเพื่อช่วยดึงลงมา หมินฉู่ฉู่ไม่ทันระวังลื่นระหว่างเหยียบขอบเรือจึงเป็นผลทำให้ร่างสูงโผเข้าไปคว้าร่างนางเข้ามากอดทันทีเมื่อถูกกระชับเข้าไปกอดแน่นขึ้น หมินฉู่ฉู่รู้สึกร้อนรุ่มใจเต้นไม่เป็นส่ำซ่งหวงหลงท่านร้ายกาจเกินไปแล้ว!“ขอบคุณ...”เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นข้างหู ทำเอานางขนลุกแปลกๆ “ระวังหน่อย”หลังจากหมินฉู่ฉู่สะบัดเอาความคิดเขินอายออกไปได้ เรือก็แล่นออกไปทันทีโดยไร้คนพาย เหลียนปู้เองก็รอทั้งสองอยู่ที่ฝั่งไม่ได้ตามมานี่มันวิเศษมาก! อย่างกับนางหลุดเข้ามาในโลกเวทมนตร์อย่างไรอย่างนั้นซ่งหวงหลงอมยิ้มขบขันกับท่าทางตื่นเต้นของสตรีตัวน้อย นางเห็นน้ำใสจนมองเห็นฝูงปลาด้านล่างก็อดยื่นมือลงไปในน้ำไม่ได้ แต่ยังแตะได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกเจ้าของสายตาเย็นชาชักมือนางกลับขึ้นมาเสียก่อน“อันตราย ห้ามเอามือลงน้ำ” เขานำผ้าสะอาดออกมาจากอกเสื้อ ค่อยๆ ละเมียดละไมเช็ดให้นางจนแห้งสนิท “ได้ยินหรือไม่?”หมินฉู่ฉู่มองการกระทำแสนอ่อนโยนที่ขัดกั

ตอนที่ 22ความลับของเซียนในแม่น้ำไป๋หรง!ร่างเล็กจมดิ่งลงแม่น้ำเรื่อยๆ นางมองเห็นร่างสูงของซ่งหวงหลงกระโดดลงน้ำตามลงมาเช่นกันนี้นางเปลี่ยนจุดจบตัวเองได้แล้วใช่หรือไม่...คนที่จะต้องฆ่านางในตอนแรกกลับกลายเป็นต้องช่วยชีวิตนาง และเห็นนางเป็นสหายที่เขาห่วงใยได้แล้วเช่นนี้ก็สมหวังแล้วมิใช่หรือ...หมินฉู่ฉู่หายใจไม่ออก สองตาเริ่มพร่าเลือนและหลับลงในที่สุดในแม่น้ำไป๋หรงนี่...อันตรายจริงๆ ด้วย‘หมี่เฉียนเฉียน’เสียงผู้ใดกำลังเรียกนางอยู่?อืม...ด้วยชื่อที่เกือบจะลืมไปแล้ว‘เฉียนเฉียน หมี่เฉียนเฉียน!’หมินฉู่ฉู่ลืมตาขึ้นมาช้าๆ กลับพบว่านางอยู่ในพื้นที่สีขาวอันว่างเปล่า ไม่มีผู้คน ไม่มีสภาพแวดล้อมต่างๆ ไม่มีสัตว์ มีเพียงผู้ชายหนวดขาว รวมไปทั้งเส้นผมก็ล้วนเป็นสีขาวไปทั้งตัวจนกระทั่งอาภรณ์ที่เขาสวมใส่ อีกทั้งหน้าตาก็ยังไม่แก่ซึ่งขัดกับหนวดยาวๆ ของเขานัก‘ท่านเรียกข้าหรือเจ้าคะ’‘เจ้าชื่อเฉียนเฉียนมิใช่รึไง’ ผู้ชายหนวดขาวลูบวนปากลงมาก่อนจะรูดหนวดขาวไล่ลงไป‘ก็ใช่เจ้าค่ะ แต่ข้าไม่คุ้นเท่าไหร่’ หมินฉู่ฉู่ปวดหัวตุ้บๆ ‘ว่าแต่ท่านคือ...’‘อ้อ! จริงสิ ข้าลืมแนะนำตัวไป ข้าคือเซียนที่เฝ้าแม่น้ำไป๋หรง น

ตอนที่ 24การแข่งกินบะหมี่ท่ามกลางความเขินอาย!คำถามดำเนินมาจนถึงคำถามสุดท้าย ยามนี้คะแนนในด่านแรกของจวินซานเหวินได้เจ็ดคะแนน และจวินไท่เวินได้เจ็ดคะแนน“คำถามสุดท้ายมาดูกันว่ากลุ่มหมินฉู่ฉู่หรือกลุ่มของลู่เจียวเชินจะได้ห้าแต้มไปครอง” อาจารย์กล่าวขึ้นเสียงซุบซิบดังขึ้นเป็นระลอก เช่น สองคนนี้เก่งกาจจนไม่มีคะแนนสำหรับที่สามบ้างละ บ้างก็ว่าเพราะแต่ละกลุ่มมีสตรีอัจฉริยะทั้งสองอยู่ ต่างฝ่ายต่างช่วยซ้อมให้องค์ชายห้าและรัชทายาทอยู่สม่ำเสมอบ้างละ“ฟังคำปริศนา ‘สี่เท้าบินมาบนนภา’ ”หมินฉู่ฉู่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก คำตอบส่วนหนึ่งนางก็ยกตัวอย่างบอกจวินซานเหวินไว้จริงๆ รวมทั้งข้อนี้ก็รวมอยู่ด้วย แต่ในนิยายของนางนางจำได้ว่าจวินไท่เวินตอบข้อนี้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นต้องมาลุ้นกันว่าสหายของนางจะจำคำตอบที่นางบอกไว้ได้หรือไม่“พร้อมแล้วยกมือ!”จวินซานเหวินต่อให้องค์ชายห้าก่อนจึงแสร้งยกมือไม่ทัน เขาเป็นพี่ชายก็ย่อมต้องเสียสละให้น้องชายจึงจะถูก เขารู้ดีว่ายังไงจวินไท่เวินก็ตอบข้อนี้ไม่ได้เพราะคำถามที่ผ่านมาเป็นคำตอบลักษณะทิศทางเดียวกัน แต่ข้อนี้กลับไม่ใช่ เขาจำที่สหายตัวน้อยบอกไว้ได้แม่น!“เชิญศิษย์ตอบ” อาจาร

ตอนที่ 26จี้ทองคำรูปหัวใจ!เมื่อภารกิจผ่านพ้นไปด้วยดี จวินไท่เวินและจวินซานเหวินก็จบการศึกษาไล่เลี่ยกับซ่งหวงหลง หมินฉู่ฉู่พอไม่มีสหายรัชทายาทอยู่ด้วยก็รู้สึกเงียบเหงาอยู่บ้าง เพราะทุกวันนี้นานวันเข้านางก็เริ่มรู้สึกมั่นใจแล้วว่าลู่เจียวเชินไม่ชอบนางแน่นอนคงจะจริงอย่างที่ท่านเซียนว่า ทุกคนในนิยายของนางยามนี้มีชีวิตจิตใจเป็นของตัวเอง นางจึงไม่สามารถรู้ได้ว่าแต่ละคนคิดอะไรอยู่หมินฉู่ฉู่ไม่รู้ตัวเลยว่าทุกครั้งเวลาที่นางเครียดหรือคิดอะไรอยู่จะเผลอยกมือขึ้นมากุมจี้บนสร้อยคอตนเองทุกครั้งและการกระทำนี้ของนางก็อยู่ในสายตาของลู่เจียวเชินตลอดเวลาวันหนึ่งแม่สื่อจำนวนมากก็พากันแห่มาที่จวนของผู้ตรวจการหมิน เขาต้องรับแขกแต่เช้าเพราะไม่รู้ว่าแม่สื่อพวกนี้มาจากไหน“แม่สื่อกี่สำนักล่ะเนี่ย...ถ้าจะมาแนะนำคุณหนูทั้งหลายให้เสี่ยวหวางเขาไม่ว่างหรอกนะ ไปคุยธุระด้านนอก”“ใต้เท้าหมินเข้าใจผิดแล้ว พวกข้ามาสู่ขอคุณหนูหมินให้องค์ชายห้าเจ้าค่ะ หากใต้เท้าตกลงพวกข้าจะกลับไปบอกองค์ชายให้จัดเตรียมของหมั้นหมายแล้วมาใหม่ให้ถูกต้อง” แม่สื่อคนหนึ่งเอ่ยขึ้นหมินเฉียวถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แม้เมื่อก่อนบุตรสาวจะเคยตื้อชายห

ตอนที่ 28ฉู่ฉู่...อ้าปากหน่อยซ่งหวงหลงพานางกลับมายังจวนสกุลซ่งทันที เขารีบให้คนตามหมอและส่งเหลียนปู้ไปแจ้งจวนสกุลหมินว่านางอยู่กับเขาและได้รับบาดเจ็บมา หากรักษาจนปลอดภัยเขาจะส่งนางกลับด้วยตัวเอง“ฉู่ฉู่ต่อไปไม่ต้องลงน้ำเอง เจ้าก็แค่บอกข้า เจ้าอยากได้อะไร ข้าก็ลงไปหาให้เจ้าได้” ชายหนุ่มพูดพลางสางผมที่เริ่มแห้งให้นางไปพลาง“จะได้อย่างไร เพราะเป็นหัวใจของท่านตกน้ำ ข้าจะต้องดูแลใจของท่านให้ดี หากมันอยู่ในน้ำนานเกินไปท่านอาจจะหนาวก็ได้...” นางตอบอย่างดื้อรั้นเขาพูดไม่ออกชั่วขณะ สตรีตัวน้อยของเขารู้จักรักษาดวงใจให้คนที่ร้ายกาจมากเล่ห์เช่นเขาด้วย “เจ้ารู้หรือไม่ เมื่อข้าถอดหัวใจแล้วจะเกิดอะไรขึ้น”หมินฉู่ฉู่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “จะเป็นอมตะ ฆ่าไม่ตายหรือ”ซ่งหวงหลงอ้อมมาด้านหน้านางก่อนจะคุกเข่าลง เขาส่ายหน้าค่อยๆ “ไม่ใช่...”“เมื่อไม่เป็นอมตะแล้วจะถอดทำไม!” เจ้ามังกรทองของนางนับวันยิ่งซื่อบื้อนัก“จริงอยู่ที่ยามนี้ข้าจะฆ่าไม่ตายเมื่อถอดหัวใจ” ซ่งหวงหลงลูบหัวนางอย่างรักใคร่ “เมื่อข้าถอดหัวใจ แล้วเลือกคนที่ครอบครองหัวใจข้าได้แล้ว ยามคนที่ครอบครองหัวใจของข้าตายไป ข้าก็จะตายไปพร้อมกับคนคนนั้น...”