All Chapters of หวงรักมาเฟียเถื่อน: Chapter 31 - Chapter 40

หลังจากนั่งอยู่ในโซนวีไอพีของผับได้ไม่นาน ฟีนิกส์ก็พาหญิงสาวที่เขาหมายมั่นว่าจะเอากลับบ้านไปด้วยให้ได้กลับบ้านไปกับเขา โดยที่เขาแทบไม่ได้ดื่มอะไรเลยเพราะวันก่อนดื่มหนักไปแล้ววันนี้ก็เลยอยากพักร่างกายบ้างและไม่ลืมที่จะพาเข็มขาวหญิงสาวที่เขาพาเธอมาเปิดหูเปิดตากลับไปด้วย เพราะเขาจะไม่มีวันลืมคนอย่างเธอที่มีส่วนทำให้แม่เขาต้องฆ่าตัวตายไปได้เป็นอันขาด“เลนิน”และทันทีที่เดินมาถึงลานจอดรถ เขาก็เรียกหาลูกน้องคนสนิทในทันที เพื่อจะให้จัดการเรื่องบางเรื่องแทนเขา“ครับนาย”“มึงเปิดกระโปรงหลังรถให้คุณหนูเขาขึ้นไปนั่งสิ”เรื่องที่จะให้ลูกน้องทำก็ไม่ได้อยากอะไร เพียงแต่ให้หาที่นั่งสำหรับลูกสาวนางแพศยาที่แย้งพ่อเขาไปจากแม่ของเขาได้นั่งกลับบ้านไปด้วยเพราะขืนให้นั่งกลับไปด้านหน้ากับเขาด้วยก็เกรงว่าจะอึดอัด เดี๋ยวจะนั่งไม่สบายตัวก็จะมาหาว่าเขาดูแลไม่ดีเอาได้“ครับนาย”เลนินก้มหัวเล็กน้อยเพื่อรับคำสั่ง ก่อนจะหันไปกระชากแขนของหญิงสาวที่เอาแต่ยืนนิ่งๆ เกะกะอยู่ตรงหน้าเจ้านายของเขาแล้วพาเธอไปยังด้านหลังของรถที่มีลูกน้องอีกคนเปิดฝากระโปรงรถรอเอาไว้พร้อมอยู่แล้ว“ไปขึ้นรถกันเถอะ ผมอยากให้เราสองคนถึงบ้านกั

“ครับนาย”ก่อนจะเดินออกจากบ้านไปเพราะไม่อยากอยู่ร่วมบ้านกับคนที่มีส่วนทำให้แม่ของเขาต้องตายเลนินลูกน้องผู้เป็นมือขวาของมาเฟียอย่างฟีนิกส์พอได้รับคำสั่งของเจ้านายมาแล้วทุกข้อ ก็พาตัวหญิงสาวเข้าไปขังเอาไว้ในห้องนอนของแขก ปิดประตูลงกลอนล็อกอย่างแน่นหนา มีคนเฝ้าทั้งด้านในด้านนอก“หนูคิดถึงแม่กับคุณลุงจังเลย หนูอยากตามแม่กับคุณลุงไปอยู่ที่นั่นจังเลย”ร่างเล็กทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นห้องภายในห้องที่เธอไม่ได้คุ้นชินหรือรู้จักเลยแม้แต่น้อย เธอไม่เคยมาที่นี่มาก่อนปากก็พร่ำบ่นถึงคนที่เธอนั้นคิดถึงสุดหัวใจของเธอ และอยากเจอพวกเขาอีกสักครั้งถ้ายังมีโอกาสนั้นอยู่กอดตัวเองแล้วร้องไห้เบาๆ ไม่กล้าส่งเสียงดังออกไป กลัวว่าคนที่อยู่ด้านนอกจะได้ยิน กลัวว่าเขาคนนั้นที่เธอเคยหลงคิดว่าใจดีจะเข้ามาทำร้ายเธออีก“หนูจะไม่ยอมแพ้ หนูจะอยู่จนกว่าวันที่เราจะได้พบกันอีกครั้ง”เข็มขาวผล็อยหลับไปด้วยอาการหมดแรงจากการร้องไห้ที่เรียกได้ว่าหนักหนาจนตาบวม เธอตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันหรือคงเป็นเวลาเที่ยงวันได้แล้วมั้งจากการที่เธอนั้นคาดเดาด้วยตัวเองหอบร่างกายที่เต็มไปด้วยความหิวโหยเข้าไปภายในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนที่เธอถูก

“ไปได้ไกลหรือยัง”ถามกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ กับหน้าตาเรียบเฉยแทบไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลย ก็เพราะพอจะเดาทางผู้หญิงแพศยานั้นออก“ยังครับ อยู่แค่ปากซอยแค่นี้เองครับ”“ส่งคนออกไปวิ่งไล่สักคนสองคน แต่ไม่ต้องจับกลับมา ให้วิ่งจนเหนื่อย”และเขาก็มีแผนสำหรับเรื่องนี้เอาไว้แล้วกับคนที่กล้ามาลองดีกับมาเฟียอย่างเขา เธอจะได้สนุกกับการหนีอย่างเต็มที่แน่นอน“ไอ้เออร์วาน ไปตามคุณหนูกลับบ้านมาสิ”ฟีนิกส์ปล่อยให้คนอยากหนีวิ่งเล่นไปได้สักพัก ก็เรียกหาลูกน้องผู้เป็นมือซ้ายที่หน้าโหดกว่าเลนินไปจัดการกับเธอ“เลนินมึงไปยกเหล้ามา”ส่วนเขานั้นก็เรียกหาเหล้ามาดื่มฆ่าเวลาที่ลูกน้องจะไปพาตัวเธอกลับมารับโทษที่กล้าดีวิ่งหนีคนอย่างเขาไป ทั้งที่เขาสั่งเธอแล้วว่าอย่าคิดทำอะไรแบบนั้นไม่เชื่อฟังก็ต้องเจอดีกลับไปบ้าง ครั้งต่อไปจะได้ไม่คิดลองดีกับมาเฟียอย่างเขาอีก“ครับนาย”ลูกน้องทั้งสองแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครเกี่ยงงานกับใคร เพราะถ้าใครกล้าทำแบบนั้นต่อหน้าเจ้านายเท่ากับพร้อมตายไม่พร้อมจะทำงานแล้วเลนินหายไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกับเหล้าตามที่เจ้านายสั่ง จัดเสิร์ฟในทันทีเพื่อไม่ให้เจ้านายต้องร

“ใครโทรมาวะ”ฟีนิกส์ที่กำลังนั่งดื่มเหล้าอย่างออกรสจนเริ่มออกอาการเมามายเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองหน้าลูกน้องที่นั่งอยู่ไม่ห่างจากเขานักด้วยความหงุดหงิดเมื่อหูของเขาได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามารบกวนในช่วงที่กำลังกินเหล้าอย่างเพลิดเพลินนี้“นายใหญ่ครับ”เลนินรีบหยิบเอาโทรศัพท์มือถือของเจ้านายที่ถูกวางคว่ำหน้าอยู่ไม่ไกลจากมือเขานักขึ้นมาดูว่ามีใครโทรเข้ามา แล้วก็รีบรายงานออกไป“โทรมาจนได้สินะ”สายตาคมทอดมองไปยังโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของตัวเองที่แทบไม่เคยใช้งานมันเลย นอกเสียจากสั่งงานลูกน้องแววตาแห่งความคิดถึงถูกฉายออกมาเล็กน้อยก่อนจะถูกเก็บซ่อนไปด้วยแววตาเย็นชาของคนไร้ความรู้สึกอย่างเขา“โทรมาแบบนี้คงอยากเห็นหน้าลูกเลี้ยงสุดที่รักนั้นสินะ”แล้วเขาก็กลบเกลื่อนความรู้สึกของคนเป็นลูกอย่างเขาด้วยคำพูดที่มันแสนประชดประชันนั้น“นายใหญ่วางสายไปแล้วครับ”ลูกก็ทำได้แค่รายงานสถานการณ์ทุกอย่างออกไป ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นใดๆ เพราะต่างร่วงรู้กันดีว่าเจ้านายนั้นแท้จริงแล้วต้องการอะไรกันแน่“มึงไปลากคุณหนูนั้นมา แล้วตามกูไปที่ห้องนั่งเล่น”มาเฟียหนุ่มลุกเดินออกจากตรงที่เขาใช้นั่งกินเหล้าไปอย่างรวดเร็

เข็มขาวเดินเข้าไปในห้องน้ำตามคำสั่ง ใจดวงน้อยสั่นไหวไปด้วยความกลัว ไม่รู้เลยว่าเธอจะต้องเดินมาเจอกับความร้ายกาจอะไรของเขาอีกและอีกนานแค่ไหนถึงจะได้หลุดพ้นไปจากตรงนี้เสียที เธอไม่อยากต้องร้องไห้ซ้ำไปซ้ำมาอีกแล้ว“เปิดน้ำสิ”คนตัวโตที่ยืนอยู่เงียบๆหลังพิงกำแพงห้องน้ำอยู่ โผเข้าล็อกตัวคนตัวเล็กจากทางด้านหลังเอาไว้ ด้วยอ้อมแขนอันแสนแข็งแรงของเขากระซิบกระซาบเสียงหนาๆใส่หูเล็กๆของเธอนั้นเบาๆเพื่อออกคำสั่งให้เธอทำตามในสิ่งที่เขาต้องการหญิงสาวตัวสั่นเทาเอื้อมมือไปเปิดก๊อกของฝักบัวเพื่อให้น้ำไหลออกมาตามคำสั่งของเขา“เคยเสนอตัวอาบน้ำกับใครหรือยัง”มาเฟียหนุ่มที่ถูกตามใจถึงกับแอบกระหยิ่มยิ้มย่องออกมาด้วยความลืมตัวกับเรื่องราวเล็กๆพวกนั้นก่อนจะรีบหุบรอยยิ้มลงเมื่อคืนสติกลับมานึกขึ้นได้ว่าหญิงสาวที่ยังคงอยู่ในอ้อมแขนของเขาเป็นใคร“นะๆหนูไม่เคยทำอะไรแบบนั้น”เสียงเล็กเอ่ยตอบออกไปอย่างตะกุกตะกัก “แม่เธอคงสอนเอาไว้ดีสินะ ว่าควรจะพูดจายังไงถึงฉันจะได้อยากเอาเธอ”ทำให้คนร้ายๆอย่างเขาหลุดคำพูดหยาบคายออกมา ด้วยเขานั้นรู้ทันเธอทุกอย่างว่าเธอกำลังจะใช้ความไร้เดียงสาหลอกล่อเขา“คุณ”คนตัวเล็กขึ้นเสียงเ