All Chapters of หวงรักมาเฟียเถื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

“สมน้ำหน้า”มาเฟียหนุ่มยิ้มเยาะเหยื่อของการล้างแค้นของเขาอย่างชอบอกชอบใจไม่น้อย ที่ความโหดเหี้ยมของเขามันทำให้อีกฝ่ายทรมานอย่างสาสมกับที่เป็นส่วนหนึ่งของการที่ทำให้แม่ของเขาต้องตายแล้วร่างหนาก็ลุกออกจากเตียงนอนแข็งๆ ที่อดทนนอนมาได้ทั้งคืนนั้นไป โดยหยิบฉวยเอากางเกงตัวเก่ามาสวมใส่ไปก่อนเพื่อปิดบังท่อนล่างไม่ให้มันประเจิดประเจ้อต่อสายตาของลูกน้องเมื่อต้องเดินออกจากห้องนี้ไปเขาเปิดประตูออกไป โดยไม่ได้ปิดประตูลง ปล่อยให้หญิงสาวที่เขาย่ำยีจนสาสมนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงอย่างน่าสมเพชแบบนั้นเพราะเขาก็ไม่ถือถ้าลูกน้องจะผ่านมาเห็น ด้วยยังไงเธอก็เป็นเพียงที่ระบายอารมณ์อีกไม่นานเมื่อล้างแค้นจนพอใจเขาก็ฆ่าเธอทิ้งเอง ไม่จำเป็นต้องหวงเอาไว้“พวกมึงเก็บข้าวของของคุณหนูเอาไปทิ้งให้หมด เหลือไว้แค่เสื้อผ้าก็พอ”เดินออกมาจากห้องนอนแคบๆ ที่ไม่มีแม้แต่หน้าต่างนั้นได้สองก้าวก็เจอเข้ากับลูกน้อง มาเฟียหนุ่มรีบสั่งการออกไปในทันทีด้วยเขานั้นกำลังจะเดินทางกลับบ้านพักส่วนตัวของเขาแล้ว เขาก็จำเป็นต้องรอบคอบเอาไว้ก่อน เพื่อว่ามีใครคิดอยากจะรายงานข่าวกับพ่อของเขาในระหว่างที่เขาไม่อยู่“ไม่นะ”เสียงเล็กๆ ดังออกมา

“มานี่”มือหนากระชากเข้าที่แขนเล็กของหญิงสาวอย่างแรง พอๆ กับอารมณ์ที่ร้อนขึ้นมาทันใดเมื่อได้เห็นหน้าเธอนั่นแหละแล้วฉุดกระชากลากหญิงสาวนั้นให้เดินเข้าไปยังสนามม้าที่เขานั้นเพิ่งใช้ขี่ม้าเสร็จมาก่อนที่เธอจะถูกพาตัวมาไม่นานนี่เอง“โอ๊ย”เสียงของเข็มขาวร้องออกมาเบาๆ เพื่อไม่ให้คนตัวโตนั้นได้ยินเสียงของเธอ ด้วยกลัวว่าเขาจะทำอะไรรุนแรงกับเธอมากไปกว่านี้อีกแต่ทว่าความเจ็บจากการถูกกระชากนั้นกลับมากมายกับเธอเสียเหลือเกินจนแทบทนเกือบไม่ไหว เพราะร่างกายเธอมันยังไม่หายดีจากการถูกเขานั้นย่ำยีไม่เหลือชิ้นดีก่อนหน้านี้“ขึ้นไปสิ”ฟีนิกส์พาเธอเดินมายังม้าตัวใหม่ของเขาที่เขาเพิ่งจ่ายเงินซื้อมาแสนแพงในเช้าวันนี้เองแทนตัวเขาของเขาที่มันป่วยตายไปเมื่ออาทิตย์ก่อนผลักร่างเล็กนั้นอย่างแรงให้เธอเข้าไปหาม้าของเขาที่มันยืนรอเธออยู่นานแล้วตามคำสั่งของเขา โดยที่ด้านหน้านั้นมีลูกน้องของเขาถือเชือกจูงเอาไว้“ฮี่ๆ”ม้าพอเห็นมีคนมาใหม่ก็ออกอาการตื่นเต้น ส่งเสียงร้องดังพร้อมขยับขาไปมา ดูน่ากลัวไม่น้อย“หนูขี่ไม่เป็น”คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมาเมื่อเธอนั้นขี่ม้าไม่เป็นแม้แต่นิด จะให้ก้าวขาขึ้นไปนั่งบนหลังม้าเธอก็ทำไม่เป

“หวังว่าจะไม่ตายเร็วๆ นี้นะ เพราะฉันยังสนุกกับเธอไม่จบ”มือหนากระชากแขนเล็กๆ ของคนตัวเล็กเท่าลูกหมาเห็นจะได้ขึ้นมา อีกฝ่ายเอาแต่บีบน้ำตาร้องห่มร้องไห้เหมือนจะเป็นจะตายมาตลอดทางที่เขานั้นอุตส่าห์พาเธอนั่งรถกลับบ้านมาด้วย ไม่ได้ปล่อยให้เดินกลับมาเองพร้อมส่งคำอวยพรไปให้อย่างหวังดีไม่อยากให้อีกฝ่ายตรอมใจตายไปเร็วๆ นี้เพราะเขายังติดใจเรื่องบนเตียงกับเธออยู่ ยังคงอยากสนุกไปกับเรือนร่างเล็กๆ นั้นไปอีกสักพัก“ปล่อยหนูนะ”เข็มขาวพยายามดึงแขนของเธอคืนมาจากคนใจร้ายที่จะฆ่าเธอให้ตายก็ไม่ฆ่าโหดเหี้ยมทรมานเธอครั้งแล้วครั้งเล่านั้น เมื่อเห็นว่าลูกน้องของเขาเปิดประตูให้เธอได้มีทางลงจากรถคันนี้ได้แล้วเนื้อตัวที่เจ็บระบมไปหมดทั้งตัวจากการตกจากหลังม้านั้นก็ยังคงทวีความเจ็บปวดขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีท่าทีว่าจะจบลงตรงไหน และยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บราวกับมีกระดูกตรงไหนหักอยู่แต่ถึงกระนั้นเธอก็จำต้องอดทน เพราะตอนถูกแม่ตีเจ็บกว่านี้เธอก็ผ่านมันมาแล้ว กับการเจ็บแค่นี้เธอก็ต้องผ่านมันไปให้ได้“หึ สกปรกแบบนี้กูเอาไม่ลงหรอก ไม่ต้องมาห่วงเนื้อห่วงตัวนักหรอก กูไม่ได้พิศวาสมึงขนาดนั้นหรอก”ผลักร่างเล็กของหญิงสาวอย่างแร

“ไม่ต้องดิ้น เดี๋ยวฉันจะสงเคราะห์ให้เธอเอง”มือหนาจับกดร่างบางเอาไว้แน่นด้วยมือเพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างดึงทึ้งเสื้อผ้าของเธอให้หลุดออกจากตัวเธอ“ไม่นะ กรี๊ดดดด…เข็มขาวกรีดร้องออกมาสุดเสียงอีกครั้ง แต่ทว่าก็ไม่อาจช่วยเหลือตัวเองให้หลุดพ้นออกไปจากเงื้อมมือของคนใจร้ายร่างกายที่เคยมีเสื้อผ้าอยู่เต็มตัวกลับเปลือยเปล่าในพริบตา เหลือแต่เพียงเชือกที่ยังคงมัดแน่นอยู่ที่ข้อมือเท่านั้น“อืม”ร่างหนาขยับตัวเลื่อนลงด้านล่าง ไปนั่งคุกเข่าอยู่ปลายเท้าของหญิงสาวสองมือหนาจับสองขาเรียวของเธอแยกออกจากกันอย่างรวดเร็ว แล้วโน้มใบหน้าเข้าหาใจกลางสาวของเธอที่มันกำลังบานออกจากกันนั้นส่งปลายลิ้นหนาเข้าแตะเลียไปรอบๆ กุหลาบงามของเธอที่มันแห้งผากนั้นอย่างเชื่องช้าจนไรขนอ่อนของเธอเปียกชุ่มไปหมด“อื้อ เอามันออกไป”หญิงสาวไล่เขาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดัง สองมือที่ถูกมัดเอาไว้พยายามดันศีรษะของเขาให้ออกห่างจากตรงนั้นของเธอที่มันเพิ่งจะหายดีจากการบาดเจ็บเพราะเขาเป็นคนทำ“หืม”ริมฝีปากหนาประกบเข้าหาจุดอ่อนไหวที่สุดของหญิงสาวที่มันมีสีชมพูเข้มนั้น เห็นได้อย่างชัดเจนแม้จะเมาก็ตามดูดดื่มอย่างออกรสเพื่อเรียกเอาน้ำหวา

“เงินแค่นี้กูไม่เอาหรอกนะ แต่ถ้าเยอะกว่านี้ก็ไม่แน่”เอดิกนั่งมองท่าทีของไอ้มาเฟียตัวร้ายอย่างเพลินตากับท่าทางที่มันเอาแต่มองของเล่นชิ้นใหม่ไม่เลิกทั้งที่มีสาวสวยนั่งอยู่ข้างกายจนแทบจะขี่คอมันได้แล้ว มันยังไม่ให้ความสนใจเลยสักนิด“ดื่มอะไรหน่อยไหม”รู้สึกตัวว่าถูกมองอย่างจับผิดโดยเพื่อน มาเฟียหนุ่มเลยหันไปคุยกับหญิงสาวข้างกายเพื่อกลบเกลื่อนอาการก่อนหน้านี้ของตัวเอง“โบขอเป็นน้ำส้มก็แล้วกันค่ะ พวกแอลกอฮอล์โบไม่ถนัดเท่าไหร่”โบนิตาเอื้อนเอ่ยความต้องการของเธอด้วยถ้อยคำสุภาพตามนิสัยของคนที่ถูกอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดี“ไปที่ห้องครัวไปหาน้ำส้มมา เร็วๆ ด้วยล่ะอย่าให้ฉันต้องรอนาน”ฟีนิกส์หันไปสั่งเด็กรับใช้ของเขาที่พกติดตัวมาด้วยในทันทีที่หญิงสาวข้างกายของเขาพูดถึงสิ่งที่ต้องการออกมาโดยที่เขาไม่ได้สนใจว่าสิ่งที่โบนิตาร้องขอออกมามันจะหาได้ยากเย็นแค่ไหนกับสถานที่ที่มีแต่เครื่องดื่มที่ใส่แอลกอฮอล์ทุกอย่างแบบนี้“ค่ะ”เข็มขาวรีบยันกายลุกขึ้นจากพื้นที่นั่งอยู่ในทันที แล้วเดินไปยังห้องครัวตามคำสั่งของเขาโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าห้องครัวนั้นอยู่ที่ไหนที่รีบออกมาโดยไม่ถามเขากลับไปนั้นก็เพื่อจะออกมาให้พ