All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 11เจรจาการค้า (ครึ่งแรก) ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสวมชุดสีฟ้าอ่อนเดินออกมาจากห้องที่อยู่หลังโต๊ะคิดเงิน ด้วยความที่มีใบหน้าหล่อเหลา มุมปากประดับยิ้มตลอดเวลา มองผิวเผินเหมือนชายคนนี้เข้าหาได้ง่าย ทว่ารอยยิ้มนั้นหาได้ส่งไปถึงดวงตา สาวน้อยสาวใหญ่ที่มาอุดหนุน ล้วนจ้องเถ้าแก่หนุ่มตาไม่กะพริบ เหมือนว่าที่กำลัง ‘กิน’ ไม่ใช่อาหาร ลู่ซินฟางอดคิดไม่ได้ว่า โรงเตี๊ยมตระกูลกงใช้อาหารรสเลิศตกลูกค้า หรือใช้หน้าตาหล่อๆ ของเถ้าแก่ตกกันแน่ “ข้าคือเถ้าแก่กง เจ้าของโรงเตี๊ยมลิ่วซุ่นแห่นี้ แม่นาง...ไม่สิ ฮูหยินมีธุระอะไรจะคุยกับข้าหรือ” “ข้ามาเพื่อคุยธุรกิจ” “ธุรกิจ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ดวงตาคมเข้มแอบประเมินลู่ซินฟาง หญิงสาวคนนี้แต่งตัวด้วยผ้าราคาถูกและเก่าซอมซ่อ มวนผมถูกพันด้วยผ้าธรรมดา มองแวบเดียวก็รู้ทันทีว่าเป็นหญิงบ้านนอก แต่ทว่า นางกลับเข้าใจคำว่าธุรกิจ ซึ่งน้อยคนนักจะเขาใจคำนี้ ไม่เพียงเท่านั้น ท่าทางกับน้ำเสียงตอนที่พูดกับหลงจู๊เฉวียน กลับไม่ได้แสดงออกถึงการอ้อนวอนจนทำให้ตั

บทที่ 13รวบรวมเงินสำเร็จแล้ว! ก่อนที่กงเยียนซูจะสั่งให้คนนำเงิน 100 ตำลึงทองเข้ามา เขาได้ถามลู่ซินฟางว่าต้องการรับเงินแบบไหน หญิงสาวตอบหลังจากไตร่ตรองแล้วว่า “ท่านช่วยแยกเงินเป็นสองส่วนได้หรือไม่ ส่วนแรกเป็นตั๋วเงิน ระบุจำนวน 90 ตำลึงทอง ส่วนที่สองข้าขอเป็นตำลึงทองและตำลึงเงินอย่างละครึ่ง” วิธีแบ่งเงินของนางช่างชาญฉลาด หากหอบเงินกลับไปทั้งหมด ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวเช่นนางคงไม่พ้นถูกดักปล้น กงเยียนซูพยักหน้าเข้าใจ เมื่อแลกเปลี่ยนสัญญากันเสร็จสิ้น ทั้งสองฝ่ายประสานมือเป็นการให้เกียรติเพื่อนร่วมการค้า ก่อนแยกย้าย กงเยียนซูกล่าวเพิ่มเติมอีกว่า “จริงสิ ข้าชื่อเยียนซู แซ่กง หลังจากนี้พวกเราจะต้องทำธุรกิจร่วมกัน ฮูหยินช่วยเรียกข้าด้วยชื่อเถอะ” ตั้งแต่มองปราดแรก ลู่ซินฟางรู้สึกว่าตัวตนแท้จริงของกงเยียนซูนั้นไม่ธรรมดา การเรียกชื่อผู้ชายคนนี้ตรงๆ ไม่รู้ว่าเป็นการตัดสินใจถูกต้องหรือไม่ แต่ทว่า หากมองมุมกลับกัน นางเองก็มีความลับ หากต่างฝ่ายต่างไม่ขุดคุ้นเรื่องส่วนตัวของกันและกัน ธุรกิจนี้อย่างไรก็ต้องดำเนินต่อเ

บทที่ 15ออกจากโลกต่างมิติ (ครึ่งหลัง) มื้อเที่ยงวันนั้น ลู่ซินฟางทำผัดผักใส่เนื้อ เต้าหู้ทรงเครื่อง น้ำแกงไก่และข้าวสวยร้อนๆ ของว่างคือขนมแป้งทอดไส้ฟักทอง พอได้กินของอร่อยๆ ความหม่นหมองที่อยู่ในใจของเด็กน้อยทั้สองก็ปลิวหายจนเกลี้ยง ลู่ซินฟางเองก็ไม่ต่างกัน แต่ไหนแต่ไร สำหรับนางแล้วการได้กินของอร่อย การนับเงินทองจำนวนมากๆ เป็นเหมือนการช่วยเยียวยาจิตใจ พอตกกลางคืน ลูกๆ หลับแล้ว ลู่ซินฟางเปิดประตูมิติมาอีกโลกหนึ่ง โลกทางนี้เองก็เป็นกลางคืนเช่นกัน ท้องฟ้าพร่างพราวด้วยหมู่ดาวระยิบระยับ นางแหงนหน้ามองท้องฟ้าสักครู่ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไม้สองชั้นที่เป็นแบบยุโรป “เจ้านายมาแล้ว!” ทันทีที่ลู่ซินฟางเปิดประตูเข้ามา หลินก็บินเข้ามานั่งบนหัวไหล่ ไม่เพียงเท่านั้น บ้านทั้งหลังยังสว่างไสวด้วยเวทมนตร์ นางลูบแก้มของหลิน “ข้ามาแล้ว เอาขนมมาฝากด้วยนะ” “ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปเตรียมน้ำชาขอรับ” หลางไป๋บอก พร้อมกับรับถุงขนมแล้วเดินเข้าไปในครัว นำขนมใส่จาน ต้มน้ำร้อนชงชา หลินจูงมือลู่

บทที่ 17ขยายที่ดิน จากการแนะนำของกงเยียนซู ลู่ซินฟางได้อาคารสำหรับทำหน้าร้านกลางเมืองเล่ออันแล้ว ด้านหลังของอาคารมีลานกว้าง และเรือนพักขนาดกะทัดรัด 2 ห้องนอน สำหรับลู่ซินฟางที่มีวิธีหาเงินทางลัดได้อย่างง่ายดาย อาคารกลางเมืองในราคา 70 ตำลึงทอง กับอีก 50 ตำลึงเงินไม่นับว่าเกินความสามารถของนาง แต่ถ้าควักเงินทั้งหมดออกมาจ่าย กงเยียนซูจะสงสัยเอา มิหนำซ้ำ ในสายตาของคนอื่น นางจำเป็นต้องมีเงินก้อนเอาไว้หมุน ไหนจะตกแต่งร้าน ซื้อของเข้าบ้าน ดังนั้นนางจึงทำสัญญาซื้อขายอาคารด้วยการแบ่งจ่ายเป็น 5 งวด หลังจากตกลงและได้สัญญาซื้อขายอาคารมาครอบครองเป็นที่เรียบร้อย ลู่ซินฟางไปพบหัวหน้าหมู่บ้านต่อ ที่ดินของตระกูลลู่อยู่ท้ายหมู่บ้าน ยาวไปข้างหลังคือที่ดินว่างเปล่า 18 หมู่ (ประมาณ 4 ไร่กว่า) ถัดไปก็เป็นตีนเขา ลู่ซินฟางอยากได้ที่ดินเปล่าผืนนี้ทั้งหมด หลังจากขายสูตรขนมและได้เงินจากกงเยียนซูมา นางก็มาปรึกษาหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อถามซื้อที่ดินทำเกษตร ตอนแรกหัวหน้าหมู่บ้านทำสีหน้าไม่อยากเชื่อ แต่พอเห็นเงินมัดจำ บวกกับได้ยินข่าวลือว่าโรงเตี๊ยมตระกูลก

บทที่ 19ข้ารับใช้ต่างโลก พอทำธุระในเมืองเสร็จ ลู่ซินฟางพาลูกๆ ไปกินของอร่อยแล้วตรงกลับหมู่บ้าน ค่ำคืนวันนั้น หลังจากลูกทั้งสองหลับสนิทและไม่ตื่นจนถึงเช้า ลู่ซินฟางก็ข้ามมิติมาหาหลินทันที สายลมกลางคืนพัดเย็น ลู่ซินฟางนั่งดื่มชากับกินคุกกี้ช็อกโกแลตที่หลางไป๋ยกมาเสิร์ฟ “ขนมของหลางไป๋เนี่ย จะกินอีกกี่ครั้งก็ยังอร่อยเหมือนเดิมเลย” ลู่ซินฟางกินคำหนึ่งก็ชมคำหนึ่ง “ชาก็หอมกลมกล่อม” หลางไป๋ยิ้มไม่หุบ “เป็นเพราะท่านซินฟางช่วยส่งเสริม ฝีมือทำอาหารของข้าก็เลยพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ขอรับ” ช่วงที่เผ่าหมาป่าเข้ามาอยู่ในอาณาเขตนี้ใหม่ๆ หลางไป๋ยังเป็นแค่หมาป่าที่ทำอะไรไม่เป็น แต่ด้วยความที่อยากตอบแทนบุญคุณ เขาจึงคอยติดตามอยู่ข้างหลังหลินกับลู่ซินฟางอยู่เสมอ รู้ตัวอีกที หลางไป๋ก็คอยรับใช้พวกนางในฐานะพ่อบ้าน สิ่งที่หลางไป๋สนใจเป็นพิเศษคือการทำอาหาร ลู่ซินฟางเห็นว่าหลางไป๋มีพรสวรรค์จึงซื้อหนังสือทำอาหารหลายๆ สไตล์มาให้ ทั้งยังซื้อวัตถุดิบและเครื่องใช้ไฟฟ้าอำนวยความสะดวกด้วย และยังสอนวิธีปรุงอาหารให้กับหลางไป๋