Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์: Bab 41 - Bab 50

บทที่ 41แล้วแต่บุญแต่กรรมของฝางลี่ (ครึ่งแรก) ย้อนกลับไปเมื่อวาน พอสืบจนรู้ว่าฝางลี่จะออกมาซักผ้าในเวลานี้ เหนียงซิ่นก็ออกมายืนรอ ‘เป้าหมาย’ ก่อนเวลาเพียงเล็กน้อย โดยหลบอยู่หลังต้นไม้ในจุดที่ไม่มีใครสังเกตเห็น คาดไม่ถึงว่าจะมีเหล่าแม่บ้านออกมาซักผ้ากันไม่น้อย หลังจากยืนฟังพวกนางพูดคุยกัน เหนียงซิ่นยิ่งรู้สึกว่ามนุษย์ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตหน้าไหว้หลังหลอก ไร้ความจริงใจ ยกเว้นก็เพียงนายหญิงลู่ซินฟางเท่านั้น คิดจบ เหนียงซิ่นก้มมองผึ้งมิ้มที่เกาะบนปลายนิ้วชี้ “เจ้าผึ้งน้อย ต้องขอรบกวนเจ้าแล้วนะ” ในสวนของนายหญิงลู่ซินฟางมีรังผึ้งอยู่ ก่อนมาที่นี่ นางได้พาผึ้งน้อยตัวหนึ่งมาด้วย แม้ว่าเหนียงซิ่นเป็นเผ่าหมี แต่เพราะมีโอกาสได้เรียนวิชาเวทจากท่านหลินจึงรู้วิธีสื่อสารกับพวกผึ้ง ดังนั้นนางเลยขอยืมแรงจากผึ้งน้อย ผึ้งนั้นมีอายุขัยที่สั้น ตัวมันเองก็รู้ว่ามีชีวิตไม่พ้นวันนี้หรือพรุ่งนี้ หลังจากสื่อสารกับผึ้งจนเข้าใจตรงกัน เหนียงซิ่นจึงให้มันเคลือบพิษไว้กับเหล็กใน แล้วพามายังจุดที่ฝางลี่อยู่ เ

บทที่ 43ความภูมิใจของลู่ซินฟาง (ครึ่งแรก) วันคืนผ่านไปอย่างเงียบสงบ เผลอแป๊บเดี๋ยวก็ผ่านมาอีกครึ่งเดือน ในยามนี้กิจการค้าขายของร้านซินหลินโด่งดังไปถึงเมืองข้างๆ ประกอบกับสินค้าดีมีคุณภาพไม่เหมือนใคร พ่อค้าทั้งจากเมืองเล่ออันและเมืองใกล้เคียงต่างก็เลือกซื้อวัตถุดิบจากร้านซินหลิน บนถนนในเมืองเล่ออันนับวันยิ่งมีผู้คนสัญจรไปมาอย่างหนาแน่น กิจการร้านรวงต่างๆ ก็พลอยยิ่งคึกคักไปด้วย หากว่าด้วยเรื่องปัญหาส่วนบุคลลแล้ว นอกจากจิ่นเซี่ยที่มาป้วนเปี้ยนใกล้ตัวชุน กงเยียนซูที่ทำการค้ากับลู่ซินฟางต่อ ไม่กล้าเข้ามายุ่มย่ามเรื่องของนางนับตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้น เช้าวันนี้ ลู่ซินฟางพาเจ้าก้อนแป้งน้อยทั้งสองมาที่ร้านด้วย เป่าเอ๋อร์อยากมาดูผักที่นางปลูกไว้ในแปลงซึ่งอยู่ติดกับเรือนพักผ่อนหลังร้าน เมื่อวานก่อน เป่าเอ๋อร์เก็บผลผลิตจากการทดลองปลูกผักบุ้งครั้งแรกกลับบ้านมาหนึ่งกำมือน้อยๆ ด้วยความภาคภูมิใจ ทั้งยังบอกให้ท่านแม่นำมาผัดขึ้นโต๊ะอาหาร ลู่ซินฟางยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของลูกสาวตัวเล็ก ในใจพลางคิดว่าผักบุ้งกำแค่นี้ผัดออกมายังไม

บทที่ 45สวนของบ้านลู่ หลังจากนั้น รถม้าก็จอดสนิทหน้าบ้านไม้หลังใหญ่ซึ่งถูกสร้างขึ้นใหม่เมื่อไม่นานมานี้ บ้านสวนหลังนี้เป็นบ้านของลู่ซินฟาง สามห้องนอน หนึ่งห้องโถง และหนึ่งห้องครัว แถมยังมีลานบ้านอีกด้วย ลู่ซินฟางใช้ที่นี่เป็นสถานที่พักผ่อนชั่วคราวในตอนที่มาดูแลสวน ลู่ซินฟางอุ้มลูกลงจากรถม้าทีละคน เด็กน้อยทั้งสองมองสวนของบ้านลู่ด้วยดวงตาใสเป็นประกาย ก่อนจะหันมามองลู่ซินฟาง พวกเขาคงอยากไปหาสยงอู๋กับซินหลินเร็วๆ นางยิ้มๆ แล้วพยักหน้าเป็นการอนุญาต รอยยิ้มเบ่งบานบนดวงหน้าเล็ก จากนั้นเด็กน้อยทั้งสองก็จูงมือกันก้าวเข้าไปยังสวนผักที่อยู่ทางซ้ายมือด้วยความคุ้นชิน สยงจวินเป็นหัวหน้าคนงานทำสวน เขาแบ่งโซนปลูกผักผลไม้อย่างชัดเจน สวนผักอยู่ทางซ้าย สวนผลไม้อยู่ทางขวา โรงเรือนปลูกดอกไม้สำหรับผลิตเป็นใบชาก็อยู่อีกทางหนึ่ง ท้ายสุดคือโรงเลี้ยงไก่กับบ่อปลา ถัดออกไปคือตีนเขาและลำธาร ทั้งที่ไม่กี่เดือนก่อน พื้นที่ตรงนี้ยังเป็นเพียงที่ดินว่างเปล่าเต็มไปด้วยหญ้ารกๆ หลังจากทุกคนช่วยกันปรับปรุงอย่างแข็งขัน ที่ดิน

บทที่ 47ให้อภัย (ครึ่งหลัง) “หรือคิดจะมารังแกคน?” สยงอู๋แสยะยิ้ม กำหมัดด้วยท่าทีข่มขู่ “อึ๋ย…” เจ้าคนแอบมองตัวน้อยขนลุกซู่ รีบส่ายหน้ารัวๆ ร้องอย่างไม่เป็นธรรม “ใครกันแน่ที่รังแกคน!” สยงอู๋ย่นหัวคิ้ว อ้าปากเตรียมเตรียมถามต่อ แต่แล้ว เจ้าคนแอบมองกลับลุกขึ้นพื้นด้วยความเร็วรี่ หมุนตัวได้ก็วิ่งหนีไปโดยทันที ลู่ซินฟางส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจ ฟังแค่เสียงก็รู้ว่าเด็กคนนั้นคือตงตง แม้ไม่รู้ว่าทำไมเจ้านั่นถึงมาแอบมอง แต่ลู่ซินฟางก็ไม่ได้ใจถึงขั้นจะลุกขึ้นถาม หรือแสร้งทำทีเป็นเอ็นดูเด็กที่เคยรังแกลูกๆ ของนาง ระหว่างที่เหนียงซิ่นกับลูกชายคนเล็กสยงเหยาช่วยกันเก็บถ้วยชามเข้าครัวไปล้าง สยงอู๋ก็เดินกลับมา เล่าให้ลู่ซินฟางฟังว่า เจ้าเด็กที่ชื่อตงตงคนนั้น แม้ไม่ได้มารังแกคน แต่ก็ชอบมาแอบดูพวกเขาทุกวี่ทุกวัน พอถามว่ามาทำไม เด็กนั่นก็วิ่งหนีไปเสียก่อน “ไม่ได้ขโมยของใช่หรือไม่” ลู่ซินฟางถามเมื่อฟังจบ สยงอู๋ส่ายหน้าแล้วตอบ “ไม่ได้ขโมยอะไรขอรับ แต่บุกรุกพื้นที่คนอื่น แล้วยังมาแอบดูได้ทุกวี่ทุกว

บทที่ 49มอบโอกาส (ครึ่งหลัง) “จริงๆ แล้ว นอกจากมาเยี่ยมพวกเจ้าพ่อลูก ข้ามาเรื่องของตงตงด้วย” เมื่อจางต้วนเงยหน้าขึ้น ลู่ซินฟางก็พูดเข้าประเด็นอย่างไม่อ้อมค้อม “ขอไม่ปิดบังเจ้าแล้วกัน ตงตงไม่มีเพื่อนตั้งแต่ข้าหย่ากับแม่ของเขา สถานศึกษาก็ไม่ยอมไป เห็นบอกว่าอายเพราะเพื่อนล้อ เขาก็เลยเอาแต่วิ่งวุ่นไปทั่ว แทนที่จะมาช่วยข้าทำงานสักหน่อย เฮ้อ” จางต้วนบ่นยาว และถอนหายใจตอนท้าย “อย่างนี้เอง” ลู่ซินฟางพึมพำพร้อมกับครุ่นคิด เพราะบ้านเจียงมีที่นามากที่สุดในหมู่บ้านกว่างซู ตงตงเลยกล้าทำตัวกร่าง และกลายเป็นหัวโจกของพวกเด็กๆ ในหมู่บ้าน แต่พอชีวิตพลิกผัน บ้านเจียงติดหนี้ สูญสิ้นที่นาทั้งหมด ทั้งยังกลายเป็นลูกจ้างของลู่ซินฟาง ตงตงเลยถูกเพื่อนๆ ล้อจนไม่กล้าไปเรียน “แล้วเม่ยเม่ยล่ะ นางมีปัญหาอะไรหรือไม่ ถูกรังแกหรือถูกล้อหรือเปล่า” ลู่ซินฟางถามต่อ “อย่างที่เจ้าเห็น นางขี้อาย ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟัง นางไม่ได้ไปเรียนเหมือนกัน ข้าเดาว่าคงถูกล้อเหมือนกัน แต่ว่า นางก็ไม่เคยสร้างปัญหาอะไรให้ข้าเลย คอยช่วยงานเล็กๆ น้