Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์: Bab 51 - Bab 60

บทที่ 52สินค้าใหม่ ภายในห้องโถงของเรือนรับรองหลังร้านซินหลิน ลู่ซินฟางนั่งพิจารณาแก้วที่เพิ่งผลิตออกมามาดๆ เป็นแก้วชารูปทรงเรียบมนธรรมดา ไม่มีลวดลายอะไร แต่แก้วชาใบนี้ไม่มีรอยตำหนิ ทั้งยังใสแวววาว โรงผลิตเครื่องแก้วที่ต่างมิติสร้างเสร็จได้สักพักแล้ว วัตถุดิบใช้ทำแก้วคือผลึกหินที่หาได้จากในถ้ำ โดยปกติ วัตถุดิบในต่างมิติจะมีพลังเวทแฝงอยู่ เหมือนกับสมุนไพรที่ลู่ซินฟางนำมาให้ชิงเหลียนดื่มบำรุงร่างกาย ด้วยเหตุนี้ หลินจึงทำหน้าที่เป็นฝ่ายตรวจสอบพลังเวทที่แฝงในวัตถุดิบ ผลึกนี้มีพลังเวทอยู่เพียงเล็กน้อย ไม่มีผลพิเศษใดๆ ต่อผู้ใช้งาน เพียงแค่มีความทนทานเท่านั้นเอง และด้วยผลจากพลังเวทที่อยู่ในผลึกหิน ทำให้การเป่าแก้วประสบผลสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรก เป็นเรื่องน่ายินดีอย่างยิ่ง แต่ปัญหาก็คือ… “ข้าควรวางขายราคาเท่าไรดีล่ะ” ลู่ซินฟางนั่งคิดเรื่องนี้มาสักพักใหญ่แล้ว แต่ก็คิดไม่ตกเสียที นางไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะตั้งราคาอย่างไรให้เหมาะสม สำหรับคนยุคนี้ สินค้าที่นางนำมาวางขายล้วนเป็นแรร

บทที่ 54ความใสซื่อของหมาป่าสาว ชุน ด้วยความร่วมมือจากทุกคน ผ่านไปเพียงหนึ่งสัปดาห์ ลู่ซินฟางก็ได้อาคารหลังใหม่มาครอบครอง เหลือก็แค่ตกแต่งร้านกับรับคนงานเพิ่ม อย่างหลังพักเอาไว้ก่อน เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด และตรงกับวันที่ชิงเหลียนมาสอนวิชาเลข ลู่ซินฟางที่ต้องการพักสมองจึงเข้าครัวทำขนมแป้งไส้ถั่วหวานกับอาหารกลางวันของเด็กๆ ด้วยตัวเอง พูดถึงเรื่องน่าปวดหัวในช่วงนี้ ไม่พ้นเรื่องการสั่งจองชุดแก้วชา พ่อค้าบางคนก็ใจร้อน เร่งให้ร้านซินหลินผลิตสินค้าออกมาเร็วๆ บางคนถึงขั้นมากดดันทุกวัน วันละหลายๆ รอบ พ่อค้าบางคนก็หัวหมอ อยากกักตุนชุดแก้วชาจำนวนมากๆ ในครั้งเดียว เลยจ้างวานพ่อค้าจากร้านเล็กๆ ทำทีมาสั่งจอง ส่วนบางคนถึงกับทุ่มทุนให้เงินใต้โต๊ะหลางไป๋ หลางไป๋ไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน และมองเห็นพิรุธของพ่อค้าเหล่านั้น เลยแก้ปัญหาได้เร็ว พอนึกเรื่องชวนให้ปวดหัว ลู่ซินฟางก็พ่นลมหายใจยาวๆ ออกมา “เฮ้อ…” ชุนที่เดินไปส่งเฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์ที่ห้องเรียนแล้วย้อนกลับมาหาลู่ซินฟางที่ครัว เห็นตอนนายหญิงถอนหายใจพอดี เกิดความเข้

บทที่ 56เพราะการเปิดร้าน เป็นสิ่งเดียวที่พอจะทำให้ลูกๆ ได้ (ครึ่งหลัง) ลู่ซินฟางทอดตามองถนนกลางคืน แม้ยังมีผู้คนเดินผ่านไปมา หากบ้านเรือนที่อยู่ติดถนนเริ่มถยอยปิดประตู ดับไฟตามเสากันแล้ว สักครู่หนึ่ง นางขยับปากกล่าวว่า “ข้าอยากสร้างรากฐานที่มั่นคงไว้ให้กับเฉิงเอ๋อร์และเป่าเอ๋อร์ เพราะการเปิดร้าน เป็นวิธีเดียวที่ข้าพอจะทำให้พวกเขาได้ในตอนนี้” หลางไป๋ทำหน้าไม่เข้าใจ ลู่ซินฟางเห็นดังนั้นจึงยิ้ม แล้วกล่าวต่อ “เด็กๆ ต้องโตขึ้น ขณะเดียวกัน ผู้ใหญ่อย่างเราก็ค่อยๆ แก่ชราและจากโลกนี้ไป เพราะอย่างนั้น ข้าถึงอยากสร้างรากฐานไว้ให้พวกเขา อ้อ อีกส่วนก็มาจากความนึกสนุกของข้าเองด้วย ข้าอยากให้เหล่าสัตว์อสูรออกมาปิดหูเปิดตาที่โลกภายนอก เล่าสิ่งเหล่านั้นให้หลินฟัง และนำความรู้ที่ได้กลับไปพัฒนาในต่างมิติต่อไปเรื่อยๆ” “อย่างนี้นี่เอง” แต่แล้ว ลู่ซินฟางก็ยิ้มแห้งๆ ด้วยรู้สึกผิด “พอเอาเข้าจริง ก็ไม่ต่างกับความนึกสนุกของข้าเอง อยากเปิดร้าน เร่งหาเงินให้ได้มากๆ ข้าคงทำให้พวกเจ้าต้องฝืนตัวเองกันสินะ ขอโทษด้วย” “ไม่ใช่ขอรับ” หลางไป๋รีบปฏิ

บทที่ 58มิติที่เติบโตขึ้น “เจ้านาย!” พอลู่ซินฟางมาถึงต่างมิติ หลินก็ปรากฏตรงหน้าของนางเหมือนอย่างทุกที หญิงสาวดึงสติกลับ หลังจากตะลึงกับมิติที่ขยายกว้างขึ้น จากนั้นก็แบมือรับภูตน้อย หากก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าขนาดตัวของภูตน้อยเติบโตขึ้นกว่าเดิม “หลิน เจ้าตัวโตขึ้นหรือเปล่า” ทั้งที่เมื่อกอนหลินตัวเล็กเท่าหนึ่งฝ่ามือของลู่ซินฟางแท้ๆ ตอนนี้ลู่ซินฟางต้องใช้สองมือ หลินถึงยืนได้อย่างพอดี ภูตน้อยยิ้มร่าเริง “โตขึ้นละ” “นั่นสินะ หลินโตขึ้นจริงๆ ด้วย” แต่…แค่ขนาดของร่างกายละนะ หลินก็ยังเป็นหลินเหมือนเดิม ลู่ซินฟางยิ้มให้กับภูตน้อยอย่างเอ็นดู ตอนนี้ลู่ซินฟางรู้สาเหตุที่เหล่าสัตว์อสูรยิ้มแย้มกันทั้งวันแล้ว นั่นเป็นเพราะว่าภูตน้อย ซึ่งเป็นผู้ดูแลมิติเติบโตขึ้นนี่เอง ถ้าอย่างนั้น การที่มิติขยายขอบเขตกว้างขึ้น เป็นเพราะหลินเติบโตขึ้นด้วยสินะ ลู่ซินฟางเพิ่งคิดอย่างนั้น หลินก็เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มที่สดใส “ยังมีอีกนะ เพราะพลังเวทของหลินเพิ่มขึ้น

บทที่ 60ความรู้สึกของกงเยียนซู (ครึ่งแรก) “เจ้าแซ่หลางนี่เอง” จิ่นเซี่ยกล่าวสรุป “น่าจะใช่” คำตอบของชุนที่เหมือนแค่เอ่อออตาม ชวนให้คนฟังงุนงงยิ่งนัก แต่จิ่นเซี่ยคุยกับนางมาหลายครั้ง เลยรู้ว่านางเป็นคนง่ายๆ สบายๆ อาจจะพูดจาแปลกประหลาดอยู่บ้าง แต่จริงๆ แล้วไม่มีอะไรในก่อไผ่ พอพูดถึงนายหญิง สีหน้าของชุนก็ยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี “ถึงจะไม่ใช่เนื้อ แต่ก็ขอบใจเจ้ามาก จิ่นเซี่ย” ชุนพูดพร้อมเหน็บดาบสั้นบนเอวเลียนแบบท่าทางจอมยุทธ์ของจิ่นเซี่ย จิ่นเซี่ยใจเต้นตึกตักกับรอยยิ้มสดใสของหญิงสาว ก็ไม่รู้หรอกว่า ทำไมถึงได้รู้สึกว่ารอยยิ้มของนางราวกับเป็นของหนักที่พุ่งเข้ามากระแทกอกของเขาอย่างเต็มแรง ชายหนุ่มยกมือขึ้นแตะหน้าอกตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อลดมือลง เขาก็พูดกับนางว่า “ถ้าเจ้าชอบเนื้อ วันหลังก็มาที่โรงเตี๊ยมแซ่กงสิ ข้าจะเลี้ยงเนื้อเจ้าเอง เนื้อของที่นั่นล้วนเป็นของชั้นเลิศ ซ้ำยังนำเข้าสดๆ ทุกวัน” “จริงหรือ” ดวงตาของชุนเป็นประกาย ปิดบังความตื่นเต้นไม่มิด มิหนำซ้ำ นางยังเลียริมฝี