All Chapters of เมียเสือ: Chapter 141 - Chapter 150

ภายในห้องผู้บริหารในระดับชั้นที่สูงสุดของที่ตั้งซึ่งเป็นแหล่งรายได้หลักของอัศวราชดวงตาคมกริบไล่มองตามตัวเลขที่บอกถึงจำนวนเงินของต้นทุนและกำไรตายตัวที่เห็นค่อนข้างชัดกราฟที่ลอยสูงละลิ่วเมื่อเทียบกับปีที่ผ่านๆ มา เรียกรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจให้ผุดขึ้นบนมุมปากหนาทันที"ปีนี้เป็นปีที่ปังมากเลยนะครับเฮีย" นิกกี้ ลูกน้องคนสนิทของผู้บริหารหนุ่มลูกชายตระกูลดังที่เข้าบริหารงานที่บริษัทเป็นหลักเอ่ยขึ้นตามจริงพนักงานที่อยู่ที่นี่ยังคงจำนวนเท่าเดิม แต่การมีผู้บริหารที่เก่ง มันทำให้ยอดขายไปไกลมากจริงๆ"สิ้นเดือนแล้วนี่ อย่าลืมจองสถานที่ล่ะ""ครับผม เรื่องนั้นไม่ลืมแน่นอน เพราะเฮียเสมอต้นเสมอปลาย ดูแลลูกน้องอย่างดีมาโดยตลอด แบบนี้หรือเปล่านะที่ทำให้พนักงานที่นี่ไม่อยากหนีไปไหนกันเลยทีเดียว"ครืด~ ครืด~"อีกอย่างนะ เฮียหล่อด้วยแหละ พนักงานสาวๆ เลยติดหนึบ ทำงานถวายหัวถวายตัวให้เฮีย ทำอย่างกับว่าตัวเองเป็นเมียผู้บริหารกันเลยทีเดียว" แว๊บหนึ่งที่ภพนิพิฐปรายตามองยังโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้า จากนั้นก็เลือกที่จะไล่ให้คนช่างพูดช่างคุยออกจากห้องไป"ถ้าเข้าใจทุกอย่างแล้วก็ตามนั้น ออกไปได้แล้ว""คุณคนสวยที่ห

ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!"พี่ภพ อะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!" ร่างแบบบางโยกคลอนอย่างแรงพร้อมทั้งเสียงครางที่ดังเล็ดลอดออกมาอย่างต่อเนื่อง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการครางชื่อของเขา มันทำให้คนตัวโตพอใจมากไปกว่าเดิม"อ๊าส์!" ภพนิพิฐพลิกร่างเล็กลงกับโซฟาและเปลี่ยนตัวเองให้เป็นฝ่ายคร่อมอยู่ทางด้านบนบ้างขาสวยถูกเกี่ยวขึ้นมาพาดบนบ่าแกร่ง ความใหญ่โตรุกล้ำเข้ามาในช่องทางคับแคบลึกขึ้น สัมผัสได้ถึงความแน่นที่มากไปกว่าเดิม"อื้ออ~ หนูใกล้จะเสร็จแล้ว""พร้อมกัน...ซาเฟียร์" เอวสอบสะบัดอย่างแรง โหมกระหน่ำความใหญ่โตเข้าใส่อย่างต่อเนื่องปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!"อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!"เสียงครวญครางที่ดังประสานออกมายิ่งพานให้คนตัวโตรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก"อ๊าส์" ใบหน้าคมคายเชิดขึ้น บ่อยครั้งที่ซูดปาก เปล่งเสียงครางออกมาอย่างพอใจภพนิพิฐเร่งตัวจนสุดแรง เอวสอบถาโถมเข้าใส่ถี่ยิบ อีกครั้งและอีกครั้ง ก่อนที่คนทั้งคู่จะแตะที่ปลายทางสวรรค์รำไรในเวลาพร้อมกัน"อ๊าาาาาาส์/อ๊ายยยยย!"ธารน้ำหวานพวยพุ่ง ทุกหยาดหยดที่ถูกฉีดเข้าสู่กายสาว นัยน์ตาคมกริบหลุดประกายความพึงพอใจในเวลาต่อมาก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~เสียงรบกวนที่ดังอยู

"...ยินดีต้อนรับสู่อัศวราชนะลูก บอกตรงๆ เลยนะ ตาภูคือคนที่แม่คิดว่าจะแต่งงานช้าที่สุด ไม่คิดเลยว่าจะแซงหน้าพี่ชายอย่างตาภพซะอย่างนั้น มีหลานให้พ่อกับแม่ มีน้องให้องศากับอันดาเร็วๆ นะลูก" เบญญาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าวันนี้เป็นอีกวันที่คนในตระกูลอัศวราชมีงานมงคล ทุกอย่างจัดขึ้นได้สมบูรณ์แบบมาก พ่อของไอติมที่แม้จะยังป่วยอยู่แต่วันนี้กลับสดใส ข้างกายมีบุตรสาวอีกคนคอยเคียงข้าง มองงานแต่งงานของลูกๆ ที่สมบูรณ์และผ่านพ้นไปด้วยดี"ไอดีใจมากนะคะที่ได้รับการต้อนรับจากคุณพ่อคุณแม่เป็นอย่างดี พี่ๆ ด้วยนะคะ ขอบคุณพี่รัก ขอบคุณเฮียๆ ด้วยนะคะ" ผู้หญิงที่สวยที่สุดในงานยกมือไหว้ทุกคนที่กล่าวถึงไอติมอยู่ในชุดงานแต่งงานที่อลังการมาก สีขาวบริสุทธิ์ เคียงข้างคือเจ้าบ่าวที่วันนี้โคตรตื่นเต้นและโคตรดีใจสำหรับภูพิงค์เขารอวันนี้มานานมาก รอวันที่ได้ตบแต่งภรรยาเข้ามาเป็นครอบครัวเดียวกันอย่างสมบูรณ์วันนี้เปี่ยมรักอยู่ในชุดเดรสสีชมพูที่ยาวถึงปลายเท้า เคียงข้างด้วยสามีอย่างภูมิรพีที่ยู่ในชุดสูทสีเดียวกับภรรยาแต่ติดที่สีอ่อนกว่า ผูกเนคไทด้วยสีที่ภรรยาเลือกให้ บนข้อมือหนาสวมนาฬิการาคาแพงสมฐานะ บน

"ฟู่ว..." ริมฝีปากฉ่ำพ่นลมออกมาหนักๆ บ่งบอกถึงความเบื่อหน่ายที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวดวงตากลมสวยจ้องมองทีวีจอใหญ่ที่กำลังรีรันซีรีส์ที่กำลังฮอตฮิตอยู่ในตอนนี้ แน่นอนว่าในขณะเดียวกัน การพูดถึงซีรีส์เรื่องนี้ในโซเชียลมีเดียช่องทางต่างๆ ก็ยังฮอตจนติดอันดับแต่ทว่ามันกลับทำให้คนตัวเล็กที่มีเวลานอนดูซีรีส์ด้วยทีวีจอใหญ่ นอนบนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ อยู่ในห้องที่มีเครื่องปรับอากาศทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ กลับไม่ได้มีอารมณ์และสนใจจะดูเท่าที่ควรจะเป็นมือเรียวปลดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ที่อยู่ในมือเพื่อดูเวลาบนหน้าจออีกครั้ง ความว่างเปล่าครั้งแล้วครั้งเล่าส่งผลให้หญิงสาวรู้สึกเซ็งไปมากกว่าเดิมครืด~ ครืด~ครู่หนึ่งที่ใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง แต่พอรู้ว่าแรงสั่นสะเทือนของโทรศัพท์เกิดขึ้นเพราะใคร ความรู้สึกตื่นเต้นก็ห่างหายเช่นเดิม"...ฮัลโหล"[ น้ำเสียงดูผิดหวังนะ กำลังรอพี่ชายโทรหาอยู่เหรอ? ] ซาเฟียร์ไม่ได้สังเกตเลยว่าน้ำเสียงคนถามก็ออกไปทางเศร้าๆ เช่นกัน"อ๋อ อื้ม รอเฮียซานย์โทรมาน่ะ ซันมีธุระอะไรกับเราปะ"[ เห็นไม่ตอบไลน์กลุ่มน่ะ เลยไม่รู้ว่าสรุปพรุ่งนี้เธอว่างไหม ]"พรุ่งนี้เหรอ..."[ ใช่

ซาเฟียร์ทำตาโต ขณะที่บะหมี่เองก็ห่อปากและอมยิ้มออกมาเช่นกัน"ไหนบอกว่าเอามาให้หนูไงคะ""หวง?""ไม่ได้หวงค่ะ แต่หนูให้พี่ดื่มก่อนแล้ว ทำไมพี่ไม่ดื่มล่ะ""ดื่มต่อจากเธอก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไรเลย!""นะ หนูจะไปแจกไอศกรีมให้น้องๆ ต่อแล้วค่ะ" มือเรียวคว้ามือเพื่อนรัก บะหมี่ยิ้มกว้าง ยอมขยับตัวลุกออกมาจากตรงนั้นตามความต้องการของเพื่อนแต่โดยดี"ดื่มน้ำจากขวดเดียวกัน แค่เพื่อนพี่ชายอ่ะเนาะ""บะหมี่ อย่าแซวแบบนี้สิ ใครจะไปคิดกันว่าเขาจะกล้าทำอะไรแบบนั้น""แสดงว่าตอนที่อยู่กันสองคนก็ต้องสนิทกันมากเลยใช่ปะ" บะหมี่กระซิบกระซาบกลับด้วยความอยากรู้อยากเห็น ใบหน้าของคนที่ถูกถามถึงกับแดงระเรื่อคล้ายกับสีของลูกตำลึงสุก แก้มแดง หูแดง แม้แต่จมูกเองก็ยังแดง ซาเฟียร์ยกมือเกาคางของตัวเองยุกยิก ยิ่งเห็นแบบนั้นบะหมี่ยิ่งแซวมากขึ้นกว่าเดิม"ฮันแน่ ต้องสนิทมากกว่าน้องสาวเพื่อนกับเพื่อนพี่ชายใช่ไหมล่ะ""เราพูดอะไรเยอะได้ที่ไหนกันล่ะ เธอก็เห็นว่าเขาเย็นชาจะตาย""หืม ผู้ชายนิ่งๆ พี่เขามีเสน่ห์มากเลยนะ ความหล่อฟุ้งมาก ความรวยความใจถึงยังล่อตาล่อใจได้ดีอีกต่างหาก เพื่อนฉันได้ผู้ชายดีเลยนะเนี่ย""ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว