All Chapters of อ้อมกอดลินลดา: Chapter 11 - Chapter 20

“คุณอีวาน...” เสียงหวานครางชื่อชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงแหบกระเส่า ดวงตาสั่นไหวที่แสดงออกมา ทำเอาเลือดนักล่าที่อยู่ในตัวถูกปลุก เขาอยากจะจับเธอกินทั้งวันทั้งคืน จับเธอกระแทกจนไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน“เธอกำลังทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่อยู่” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นราวกับกำลังข่มใจตัวเองไม่ให้ทำกับเธออย่างที่ตัวเองต้องการอีวานโน้มใบหน้าลงซุกไซ้ซอกคอขาว มือหนาที่จับล็อกเธอไว้เหนือหัว คลายมือออกมาถอดชุดนอนตัวบางออกอย่างง่ายดาย เขาใช้นิ้วปลดตะขอเสื้อชั้นในออก โชว์สองเต้าอวบเด้งอยู่ตรงหน้า ปากหนาก้มลงดูดเลียยอดถันอย่างกระหายเหมือนทารกน้อยที่หิวนม มือหนาบีบขย้ำสองเต้าไปมา“อืออ”“นมเธอทั้งหวาน และอร่อย” เสียงทุ้มครางต่ำ ดวงตาสีฟ้าชวนหลงใหล ทำเอาคนที่อ่อนประสบการณ์อย่างลินลดาลุ่มหลงอยู่ในหลุมสวาทที่เขาพาเธอเข้าไปมือบางสอดเข้าใต้กลุ่มผมสีทองเพื่อระบายอารมณ์ โดยที่อีวานไม่ได้ห้ามปราม แต่ยังปล่อยให้เธอทำตามอำเภอใจ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างบาง เกี่ยวกางเกงในตัวจิ๋วที่ฉ่ำแฉะตรงกลางกายออก นิ้วร้ายถูไถขึ้นลง ยิ่งเป็นการปลุกอารมณ์ขอ

อีวานช้อนร่างบางอุ้มเดินไปที่ห้องน้ำ จับเธอนั่งบนขอบอ่างล้างหน้า ร่างกายเปลือยเปล่าที่มีจุดแดงและรอยนิ้วมือแดงเต็มไปหมด“คุณออกไปได้แล้ว” ร่างบางโวยวาย เธอเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองไม่มีอะไรปิดบังจุดสำคัญในร่างกายแม้แต่น้อยมือหนาจับขาสองข้างแยกออก ทำให้เห็นถึงกลีบดอกไม้ที่บวมช้ำอยู่ตรงหน้า แล้วก็ถูกมือบางปิดให้พ้นสายตาคม“อย่ามองนะ” หญิงสาวทำเสียงดุที่ดูไม่ได้น่ากลัวแม้แต่น้อย“เจ็บมากมั้ย” เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยความห่วงใย เพราะเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้“...อืม” เธอตกใจที่อยู่ๆ เขาก็ถาม“เดี๋ยวเอายามาทาให้ วันนี้อย่าดื้อ นอนพักผ่อนในห้องนี่แหละ” เมื่อพูดจบเขาจับเธอยืนพิงผนังในห้องน้ำ ถูสบู่ให้เธอทุกซอกทุกมุม โดยที่เขาไม่กลัวเปียก ทั้งๆ ที่เขาอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว“ฉันทำเองได้ คุณออกไปเถอะ” มือบางพยายามแย่งฝักบัวออกจากมือ แต่ก็ไม่ได้ผล สุดท้ายก็ต้องยอมให้เขาทำตามอำเภอใจเขาอาบน้ำให้เธอเสร็จ ก็อุ้มเธอมานอนลงบนเตียง หยิบเสื้อผ้ามาให้สวมใส่ แต่เธอเลือกใ

เมื่อถึงโรงแรมอีวานหาน้ำแข็งมาประคบข้อเท้าเพื่อลดอาการบวม แล้วสั่งให้แม๊กออกไปซื้อยาแก้ปวดกับผ้ารัดข้อเท้ามาให้ ถึงแม้ลินลดาจะห้ามปรามยังไง คนเผด็จการอย่างอีวานไม่ได้สนใจคำทัดทานแม้แต่น้อย ในที่สุดลินลดาจึงหลับไปด้วยความอ่อนเพลียด้วยฤทธิ์ยาผสมกับความเหน็ดเหนื่อย“ครูลินเป็นยังไงบ้างครับ” หนูน้อยเดินมาถามพ่อที่คอยนั่งเฝ้าครูสาวอยู่ขอบเตียง“ครูไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ข้อเท้าเจ็บนิดหน่อย”“เพราะผมใช่มั้ยครับ ที่ทำให้ครูเจ็บ” หนูน้อยพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า น้ำใสๆ เออล้นดวงตา“ไม่ใช่ความผิดของลูก มันเป็นอุบัติเหตุเท่านั้น” อีวานดึงลูกชายมากอดแนบอก เสียงสะอื้นดังออกมาเบาๆ ด้วยความที่อยากทำตัวเป็นผู้ใหญ่ที่แข้มแข็งเหมือนกับพ่อ จึงพยายามอดกลั้นความอ่อนแอไว้ภายใน“ไม่ต้องกลัว ครูแค่ข้อเท้าแพลงนิดหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว” มือหนาลูบไปที่ศีรษะทุยที่ซบอยู่กลางอก ไบรอันร้องสะอื้นไม่นานก็ผล็อยหลับไป เขาอุ้มลูกไปนอนบนเตียงข้างๆ กับลินลดา แล้วตัวเองก็ออกไปสูบบุหรี่ตรงระเบียงเช้าวันใหม่&l

เช้าวันใหม่เมื่อความรู้สึกของทั้งคู่ชัดเจนขึ้น อีวานแสดงความรักและเอาใจใส่กับลินลดาอย่างเปิดเผย เขาสั่งให้แม่บ้านไปย้ายของใช้ส่วนตัวของลินลดาไปไว้ที่ห้องนอนของเขา ถึงแม้ว่าไบรอันจะยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของผู้ใหญ่ แต่หนูน้อยก็ไม่ได้คัดค้าน หรือประท้วงใดๆ แถมหนูน้อยยังดีใจที่รู้ว่าครูลินลดาอยู่กับเขาตลอดไป ไม่จากไปไหน“ให้ฉันอยู่ห้องเดิมเถอะนะคะ”“ทำไม ไม่อยากอยู่กับฉันหรือไง”“เปล่าค่ะ แต่...”“ไม่มีแต่ ผัวเมียนอนห้องเดียวกันผิดตรงไหน” เสียงทุ้มดังของอีวานทำให้คนทั้งบ้านได้ยิน เธออยากจะเอาหน้ามุดลงดินให้รู้แล้วรู้รอด ถึงแม้ที่ผ่านมาจะเห็นสายตาของสาวใช้ที่มองเธอแปลกๆ แต่เธอก็ไม่เก็บมาใส่ใจ ถึงจะรู้สึกอายอยู่บ้างแต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อเจ้าของบ้านเดินเข้าออกห้องเธอเป็นว่าเล่น“แด๊ดครับ ผัวเมียคืออะไร” เสียงใสไร้เดียงสาของหนูน้อยไบรอันเอ่ยขึ้น ทำเอาลินลดาถึงกับหน้าแดงเป็นลูกตำลึง เขามักพูดจาเปิดเผยเกินไปจนบางทีก็อยากจะทุบแรงๆ สักที“เอาไว้ลูกโตกว่านี้จะเข้าใจ เอา

“คุณพ่อ ไอ้สองคนนั้นมันจะทำงานสำเร็จมั้ยค่ะ เรื่องนี้จะไม่สาวมาถึงเราจริงๆ ใช่มั้ยค่ะ” เสียงร้อนรนของสาววัยยี่สิบอย่างนัชชาเอ่ยถามผู้เป็นพ่อ“ไม่ต้องห่วงลูกรัก เรื่องนี้พ่อจัดการเอง” ศักดาผู้เป็นพ่อหันไปบอกลูกสาวสุดที่รักปานดวงใจ“แล้วเมื่อไรนัชชาจะได้เจอพี่อีวานอีกค่ะคุณพ่อ” นัชชาเดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับพ่อของเธออย่างออดอ้อนเหมือนเด็ก“พ่อก็เร่งไอ้นิโคไลอยู่ แต่มันก็คอยแต่บ่ายเบี่ยง บอกแต่ว่าลูกชายยุ่งเรื่องงาน ยุ่งบ้ายุ่งบออะไร พาลูกพาผู้หญิงคนอื่นไปเที่ยวทะเลได้” ศักดาพูดอย่างไม่พอใจ ถ้าไม่ติดว่าลูกสาวเขาชอบอีวานมาก เขาไม่มีทางมาโทรง้อไอ้นิโคไลแบบนี้แน่“ลูกสาวพ่อออกจะสวยขนาดนี้ ทำไมไม่ลองมองคนอื่นบ้างหล่ะ หล่อ รวยกว่าอีวานมีอีกเยอะ”“คุณพ่ออย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ นัชชาบอกคุณพ่อกี่ครั้งแล้วว่านัชชารักพี่อีวาน จะแต่งงานกับพี่อีวานคนเดียวเท่านั้น” เสียงหวานที่ออดอ้อนเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวเอาแต่ใจ“เอาหล่ะๆ งั้นพรุ่งนี้พ่อจะพาลูกไปหานิโคไล” มือหนา