All Chapters of อ้อมกอดลินลดา: Chapter 21 - Chapter 30

@JN Club“กว่าจะมาได้นะ” เสียงกวนปนทะเล้นของเจสันเอ่ยทักอีวานเมื่อเขาเปิดประตูเข้ามาในห้องวีวีไอพี เป็นห้องสำหรับเจ้าของผับหรือเพื่อนสนิทอย่างอีวานและออสตินเท่านั้นที่จะเข้ามาใช้ห้องนี้ได้“มันยังไม่มา” เขาถามถึงอีกคนที่ไม่เห็นอยู่ในห้อง โดยไม่ได้สนใจคำทักทายของอีกฝ่าย“กูอยู่นี้” เสียงตอบคำถามดังมาพร้อมกับประตูที่เปิดออก อีวานไม่คิดจะหันไปมอง เขาหยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

@บริษัท“ตามเธอเจอหรือยัง” อีวานกดโทรศัพท์ต่อสายตรงถึงทอม บอดี้การ์ดคนสนิทที่เขาไว้ใจอีกคน“ไม่เจอเลยครับ พวกผมหากันทั้งวันทั้งคืนก็ไม่เจอ” ทอมรายงานต่อเจ้านายด้วยน้ำเสียงจริงจัง“งั้นเธอคงไม่อยู่ที่นี่แล้ว พวกนายกระจายคนออกตามหาที่ภาคใต้ก่อนเลย นายก็ลงไปด้วย ถ้าไม่เจอไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้า” นิ้วสากกดวางสาย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนฝีมือดีอย่างทอมถึงทำงานแค่นี้ไม่สำเร็จ เพื่อนเขาออกตามหาไม่ถึงสองวันก็เจอตัวแล้ว มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตค่ะบอส” แววดาวเลขาหน้าห้องเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามาเมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้านาย“บอสค่ะ มีแขกมาขอพบค่ะ”“ใคร?” อีวานละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้าขึ้นมามองเลขาวัยสี่สิบกว่า“เธอแจ้งว่าชื่อนัชชาค่ะ ไม่ได้นัดล่วงหน้าดิฉันเลยให้เธอรออยู่หน้าห้องก่อน”“ให้เธอรอไปก่อน คุณออกไปได้แล้ว” เขาลอบถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย นัชชาค่อนข้างตื้อเขาหนักกว่าคนอื่น ที่เขายังไม่ทำอะไรรุ

ลินลดา Talkตั้งแต่ที่ลินลดาออกจากบ้านรูฟาลอฟ เธอเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ปิดทุกช่องทางการติดต่อเพื่อไม่ให้อีวานตามเจอ เธอบอกเบอร์โทรและที่อยู่ให้กับแพนเค้กที่เท่านั้น แล้วเลือกที่จะไปหลบซ่อนในที่ที่คนอย่างอีวาน รูฟาลอฟคาดไม่ถึงในแต่ละวันผ่านไปอย่างยากลำบาก เธอต้องร้องไห้เสียใจเพราะคิดถึงชายอันเป็นที่รักจนร่างกายซูบผอม กินอะไรเข้าไปก็พะอืดพะอมจนต้องอาเจียนออกมาจนหมด ตอนกลางคืนก็นอนหลับไม่สนิท จนกระทั่งวันหนึ่งเธอสั่งอาหารเดลิเวอรี่มาส่งที่ห้องเช่าตามปกติ ก็มีชายคนหนึ่งเดินตามหลังเธอตอนที่จะกลับห้อง เขาบอกว่าเป็นลูกน้องของคุณออสตินเพื่อนของอีวาน จะพาเธอย้ายไปพักที่อื่นเนื่องจากมีคนอีกกลุ่มที่ไม่รู้ว่าใครแอบเฝ้าเธออยู่ กลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายตอนนั้นเธอกลัวมาก ไม่รู้ว่าคนที่เข้ามาคุยกับเธอไว้ใจได้มากน้อยแค่ไหน และก็กลัวว่าจะเป็นพวกเดียวกันกับที่ฉุดเธอตอนอยู่ทะเล ตอนนั้นเธอใช้เวลาคิดอยู่สองวันคอยสังเกตคนที่ทำตัวมีพิรุธ และชายคนนั้นก็แอบเข้ามาหาเธออีกครั้ง ยื่นโทรศัพท์ให้คุยกับใครบางคน นั่นก็คือออสตินเพื่อนของอีวาน เพราะเคยได้ยินอีวานพูดถึงเพื่อนเขาสองคนมีออสตินและเจสั

ลินลดาแพ้ท้องหนักขึ้นทุกวัน จนร่างกายซูบผอมทานอาหารได้เพียงเล็กน้อยก็อาเจียนออกมาจนหมด ออสตินจึงต้องพาหมอส่วนตัวมาตรวจดูอาการที่คอนโด แล้วคอยส่งข่าวให้กับอีวานเป็นระยะ ถึงแม้ว่าเขาอยากจะมาหาเธอใจแทบขาดแต่ก็ต้องพยายามหักห้ามใจ เพราะลินลดายังไม่พร้อมที่จะเจอเขา และหากเขาดื้อดึงก็กลัวว่าเธอจะแอบหนีเขาไปอีก“ลูกแม่...” มือบางวางลงที่หน้าท้องแบนราบลูบวนอย่างแผ่วเบา“ทำไมลูกถึงเล่นงานแม่หนักขนาดนี้ หรือลูกกำลังลงโทษที่แม่หนีพ่อมา แม่มีความจำเป็นนะลูก” เสียงหวานเอ่ยบอกกับก้อนเนื้อในท้องอย่างกลั้นก้อนสะอื้นในลำคอ ตั้งแต่ที่ออสตินพาหมอมาตรวจดูอาการ เธอถึงรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์ ถ้าหากอีวานรู้ว่าเธอท้องเขาต้องพาเธอกลับไป แล้วพ่อของเขาก็ต้องไม่พอใจ ไหนจะบริษัทของเขาต้องมาเดือดร้อนเพราะเธออีก ถ้าเธอยังอยู่แบบนี้ต่อไป สักวันอีวานต้องมาพาเธอกลับไปแน่ แต่จะให้เธอหนีจากที่นี่ก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน แถมร่างกายตอนนี้ก็ไร้เรี่ยวแรง แค่จะเดินไปเข้าห้องน้ำเธอก็เหนื่อยแล้ว ไม่คิดเลยว่าที่ผ่านมาจะเป็นอาการแพ้ท้อง เธอนึกว่าตัวเองเครียดลงกระเพาะเสียอีก

ลินลดาหัวเราะผู้ชายตัวใหญ่สองคนแกล้งกันไปมาเหมือนเด็ก ที่ผ่านมาเจอออสตินหลายครั้ง รู้ว่าเขาเป็นคนอัธยาศัยดีเข้ากับคนง่าย แต่ไม่คิดว่าเขาจะมีมุมทะเล้น แบบนี้“ที่รักต่อไปอย่าใกล้มันนะ เจอเมื่อไรต้องรีบออกห่างเลย” คนหวงเมียออกคำสั่ง ตอนที่ออสตินมันบอกว่าเมียเพื่อน เหมือนเมียตัวเอง ใจเขานี้อยากจะกระทืบให้จมดิน“นั่นเพื่อนคุณนะคะ คุณออสตินแค่แกล้งคุณเล่นเท่านั้นเอง” ลินลดาหัวเราะกับท่าทางคนขี้หวง“เพื่อนก็ไม่ได้ เข้าใจมั้ย” อีวานตอบเสียงเข้ม แล้วก้มลงมาหอมแก้มตอบด้วยความคิดถึง ไม่เจอหลายเดือนใจจริงอยากจะกอดรัดแน่นๆ จัดหนักจัดเต็มสักสิบวันเอาให้ไม่เห็นเดือนเห็นตะวันกันไปเลย แต่ตอนนี้ทำได้แค่จับมือ กอด หอมอย่างเบามือเพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บหากเขาทำแรงเกินไป“ยังอยากอาเจียนอยู่มั้ย” คิดได้ว่าออสตินบอกว่าลินลดามักจะอาเจียนบ่อย แต่ตั้งแต่เขามาถึงยังไม่เห็นเธอวิ่งไปห้องน้ำเลย“ตอนนี้ไม่รู้สึกว่าอยากอาเจียนเลย แปลกจัง” ลินลดาคิดทบทวนตั้งแต่ก้าวออกจากห้องจนถึงตอนนี้ก็ประมาณสองชั่วโมง ยังไม่มีวี่