Chapter 5 - the hot captain

"HERE in the front, Lollipop, come on!" Binuksan ni Arkham ang pinto sa front seat ng black Mercedes Benz.

Noon ko lang napansin na naroon pala ang mamahaling sasakyan na iyon. Sa unahan ay nakaparada ang patrol car at nanonood sa amin ang dalawang police officers.

"Ayaw ko, gusto kong maglakad..." tanggi ko at umurong palayo.

Tinanaw niya ang direksiyong papunta ng bahay ko. "Medyo malayo pa rito ang bahay mo, di ba?"

"Alam mo kung saan ako nakatira?"

"Pumunta ako roon kanina."

"Pumunta ka?"

"Kuya ako ni April. Bumalik ako kaninang hapon pero wala kayo."

"Ikaw ang kuya ni April? 'Yong kuya na sinabi niyang nag-aaral ng law?" Hindi ako makapaniwala. Sa pagkakaalam ko ay bilyonaryo ang kuya ni April, kasi siya ang legitimate na anak at tapagamana ng isang Law Conglomerate. Grupo iyon law firms na nagbibigay ng legal na serbisyo sa mga mayayamang mamamayan ng bansa.

"Hindi na ako magugulat kung kinuwento na sa iyo ni April ang buong pagkatao ko," naiiling niyang pahayag.

"Iyon lang naman ang sinabi niya. Hindi nga niya nabanggit na police ka pala."

"Hindi niya sinabing gwapo ako?"

"I wish sinabi niyang mayabang ka para nakapaghanda ako." Umirap ako. "Uwi na ako."

"Alam ko na ngayon kung bakit kasundo mo ang kapatid ko, parehas kayong matigas ang ulo," mahina niyang kastigo. "Sige, maglalakad tayo." Napatingin na naman siya sa mga paa kong may mga galos na.

Pagkuwa'y binuksan niya ang gawi ng backseat at parang may hinahanap sa loob. Pero hindi naman nakita.

"Wala rito ang extra slipper ko. Boys, may tsinelas kayo riyan sa patrol car?" pasigaw niyang tanong sa dalawang kasamahang police.

"Tsinelas, Sir? Wala ho!"

Dismayadong kinamot niya sa daliri ang kilay at para bang nakukunsumi sa mga paa kong walang sapin.

"Gusto mo ng piggy ride? Dito sa likod ko," alok niya.

Umiling ako. Nagbibiro ba siya?

"Sige, kangaroo ride na lang. Dito sa harap." Pilyo siyang kumindat at itinuro ang pundilyo.

"Maglalakad nga ako!" sikmat ko sa kaniya. Bastos niya! Police pa naman. Siguro, malikot din siya sa babae. Wala na talagang matino ngayon.

"Naawa ako sa mga paa mo, size pambata na nga ang sukat tapos ilalakad mo pa. Baka maging size infant na iyan pagdating natin ng bahay mo."

"Hindi nakakatawa ang biro mo, Captain." Ngumuso ako at saglit na natigilan. Bakit feeling close yata kami sa isa't isa?

"Sa bahay ni Lollipop ako matutulog!" Hinagis niya ang susi ng sasakyan sa dalawang police na nakatanaw sa amin. "Dalhin sa presinto ang sasakyan."

"Yes, Sir!" Sumaludo ang dalawa.

"Carry on!"

"At bakit doon ka sa bahay ko matutulog? Wala ka bang bahay?" tanong kong mulagat ang mga mata.

"Kung wala ba akong bahay papayag kang doon ako matulog sa bahay mo?"

"Kung wala kang bahay."

"Sige, ipagigiba ko ang bahay ko bukas at doon na ako sa inyo titira," biro na naman niya.

"Puro ka kalokohan, eh!" Pumihit na ako at naglakad pauwi.

Humabol siya akin. Mahaba ang hakbang niya at umawang na lang ang bibig ko nang maghubad siya ng suot na combat boots at binitbit iyon. Nakapaa na lang din siya gaya ko.

"Ano'ng ginagawa mo?"

"Gentleman ako kaya dadamayan kitang maglakad ng nakapaa lang. Magandang foot therapy rin ito. I used to jog offshore bare-footed. Sa training during my PNPA years, pinatatakbo kami sa batuhan ng nakapaa lang."

"Nagyayabang ka ba?"

"Nagkukuwento."

Ubos na ang kinain kong lollipop, itatapon ko na sana ang stick pero naisip kong itago na lang muna. Paalala iyon na nalagpasan ko ang isa sa pinakamalungkot na gabi sa aking buhay. Bukas na naman ang kailangan kong maitawid at kung ano pa ang naghihintay sa akin sa hinaharap.

"Want more?" Binigyan niya ako ng isa pang lollipop. "Yummy, no? Parang ako lang iyan."

"Laging may hirit?" Rumolyo ang mga mata ko pero tinanggap ko ang lollipop at binalatan. Tuluy-tuloy kong isinubo iyon. Tama nga siya. Naging abala ang utak ko sa lasa at tamis. Kahit pabugso-bugso pa rin ang sikip sa aking puso.

"Ano'ng flavor iyang kinakain mo?" tanong niya habang nagbabalat ng sarili niyang lollipop. Bruskong cute, iyon siya, idagdag pa ang umaalingasaw na sex appeal. Men in uniform are certainly attractive. Pero siya ay kakaiba ang karisma na hindi ko mailatag sa salita.

"Ahmm...milk and macapuno?" sagot ko.

"Milk and ube sa akin." Para siyang batang ipinagmalaki ang pagkain.

"Sana tulad lang ng lollipop ang pagmamahal, pwedeng alamin ang lasa. Matamis ba, maanghang, mapakla o kaya ay pait. Para hindi na mapasubo ang sinuman at makaiwas sa masamang lasa." Hindi iyon sadya, bigla na lang dumulas sa dila ko ang hinanakit. Siguro kailangan ko lang talaga ng outlet. Hindi ko na kayang ipunin lahat sa puso ko. Baka sumabog ako.

"Masakit pa ba?"

"Ang alin?"

"Puso mo."

Hindi ako kumibo. Paano ko ba i-describe ang klase ng sakit na dumudurog ngayon sa puso ko? Parang hindi sapat na sabihin ko lang na masakit o sobrang sakit.

"Alam mo ang pag-aasawa ay parang bahay. May marupok na parte. Kung dumating ang bagyo, wala kang magawa kahit ano'ng pagsisikap mong huwag itong masira."

Tumingin ako sa kaniya. Seryoso na ang mukha niya at nakatingin sa tinutungo naming direksiyon.

"At dapat ba panoorin ko na lang na wasakin ng bagyo ang pagsasama namin ng asawa ko?"

"Sa ngayon, hayaan mo munang manalasa ang bagyo. Sirain ang kaya nitong sirain. Kapag lumipas na ito, saka mo ayusin kung ano ang natitirang pwedeng ayusin. Palitan ang haligi ng mas matibay na pundasyon para sa susunod na may bagyong darating, hindi na ito basta-basta mawawasak."

"Naranasan mo na rin bang masaktan, Captain?"

"Oo naman. Hindi tayo immune sa sakit. Kakambal ng pagsilang natin ang luha. Sino bang sanggol ang isinilang na hindi umiiyak? Di ba, pinapalo pa ng doctor para lang pumalahaw ang bata? Tanda kasi iyon ng buhay. Kung buhay ka, iiyak ka at tatawa. Pero huwag kang mag-focus sa sakit, ituon mo ang atensiyon sa halaga ng buhay. Hindi ka na bata na kailangang paluin pa. Kayang-kaya mo nang pumili kung iiyak ka o tatawa."

Nahulog ako sa malalim na pag-iisip. May punto si Arkham. Hindi ko na pwedeng ipilit pa kay Gavin ang pagsasama namin kung sakit at kalungkutan lang ang idudulot nito sa akin. Kailangan ko nang palayain ang asawa ko pero sisiguruhin kong ang kalayaang iyon ay igugugol niya sa loob ng kulungan kasama ang kabit niya.