All Chapters of คำขอจากเฮียคินทร์ (mpreg): Chapter 21 - Chapter 30

“เป็นยังไงบ้าง ปวดหัวไหม รู้สึกไม่ดีตรงไหนหรือเปล่า?” สีหน้าแตกตื่นของสามีฉายชัดถึงความเป็นห่วงเป็นใย กวาดสายตาสำรวจกายเล็กอย่างถี่ถ้วน ดวงตาคมแดงเล็กน้อยคล้ายคนเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างไรอย่างนั้น น่านน้ำไม่ได้เอ่ยตอบเพียงหยัดกายให้ลุกขึ้นนั่ง เมื่อมองไปรอบ ๆ ถึงได้เห็นว่าตอนนี้ตนเองอยู่ที่โรงพยาบาล เมื่อนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็คือเขาอยู่ที่วัดกำลังคุยกับป๊าเรื่องของคุณพ่อคุณแม่ และระหว่างที่เขาเดินออกมาก็รู้สึกปวดหัวใจสั่นผิดปกติ จุกแน่นในอกก่อนทุกอย่างจะดับไปไม่รับรู้อะไรอีกหลังจากนั้น ใบหน้าหวานหันไปหาคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงพลางช้อนตาขึ้นมองหน้าคนรักพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม “ฮึก..” เสียงสะอึกสะอื้นเบา ๆ ดังขึ้นก่อนจะโผเข้ากอดเอวหนา ซบหน้าลงกับหน้าท้องแกร่ง “น่านเป็นอะไรเจ็บตรงไหน บอกเฮียครับร้องไห้ทำไม” เสียงทุ่มนุ่มเอ่ยถามด้วยความตกใจ จู่ ๆ ภรรยาของเขาก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ก่อนหน้านี้คินทร์ได้รับสายจากผู้เป็นพ่อว่าน่านน้ำเป็นลมหมดสติอยู่ที่โรงพยาบาล เขาก็รีบยกเลิกประชุมแล้วมาที่นี่ทันที ไม่ได้เอ่ยถามอะไรบิดาแม้แต่น้อย ร่างเล็กสั่นคลอนเล็กน้อยจา

ตั้งแต่ที่รู้ว่าน่านน้ำตั้งท้อง คินทร์ดีอกดีใจจนอยู่ไม่ติด แวะไปหาซื้อหนังสือคุณพ่อมือใหม่เตรียมพร้อมรับมือกับการเลี้ยงลูกน้อยที่กำลังจะเกิดออกมา ทั้งยังชวนน่านน้ำออกไปเลือกดูของใช้ให้ลูกตั้งแต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กในท้องเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย นอกจากนี้ยังโทรไปบอกทุกคนที่บ้านไม่เว้นแม้แต่คนสวนอย่างลุงแช่ม ป่าวประกาศว่าอีกไม่นานตัวเองจะได้เป็นพ่อคน หลังจากนั้นทุกคนก็แห่กันมาที่บ้านด้วยความตื่นเต้นดีใจที่จะได้หลานคนแรก รวมถึงวันนี้ที่คินทร์ยังไม่ยอมไปทำงานเพราะอยากอยู่ดูแลภรรยาของตน จากปกติเคยเอาใจใส่ตามใจมากเท่าไร ตอนนี้มากกว่าเดิมเป็นสองเท่า “เฮียไปทำงานเถอะครับน่านอยู่ได้ไม่ต้องเป็นห่วง” “ไม่เป็นไรครับ เฮียให้ป๊าเข้าไปดูงานแทนแล้ว วันนี้เฮียอยากอยู่กับน่าน” “แบบนี้จะเสียงานเสียการเอานะครับ” “แค่วันสองวันไม่เป็นไรหรอกครับ” กับเรื่องแบบนี้คินทร์มักจะดื้อรั้นกว่าปกติ “คนแก่นี่ดื้อจังเลยนะครับ” “ก็คงจริงอย่างที่น่านว่ามานั่นแหละครับ” ไม่มีคำโต้แย้งใด ๆ ยอมรับแต่โดยดี น่านน้ำว่ายังไงเขาก็ว่าอย่างนั้น เจ้าของร่างสูงหยิบลูกองุ่นที่ล้างทำความสะอาดมาอย่างดีป้อนเขาปากคน

“อึก ปวดท้อง ฮืออ น่านปวดท้อง” “ใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้วครับ อดทนอีกนิดนะครับน่าน” เสียงร้องไห้ดังระงมด้วยความเจ็บทรมาน ร่างเล็กดิ้นพล่านอยู่ไม่สุขไม่ว่าจะอยู่ท่าไหนก็ไม่สามารถบรรเทาอาการปวดท้องได้แม้แต่น้อย คินทร์นั่งจับมือคนรักอยู่ข้าง ๆ คอยพูดปลอบภรรยาอยู่ไม่ห่าง รถพยาบาลแล่นเข้าสู่โรงพยาบาลด้วยความเร็ว ก่อนน่านน้ำจะถูกพาตัวไปห้องคลอดทันที เจ้าของร่างสูงยืนน้ำตารื้นอยู่หน้าห้อง ภาพที่น่านน้ำร้องไห้ด้วยความเจ็บยังติดตาไม่หาย สงสารคนน้องจับใจเขาอยากจะเจ็บแทนแต่ก็ทำไม่ได้ ตามจริงแล้วยังเหลืออีกหนึ่งสัปดาห์กว่าจะถึงกำหนดคลอด ทว่าก่อนหน้านี้ตอนที่กำลังเข้าห้องน้ำจู่ ๆ น่านน้ำก็สงเสียงร้องเรียกคินทร์ดังไปทั่วห้อง เมื่อมาถึงน่านน้ำก็ทรุดตัวลงไปนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นเสียแล้ว เห็นอย่างนั้นคินทร์ก็รีบโทรเรียกรถพยาบาลทันที เพราะหากให้พามาเองคงไม่ทันการ “คินทร์!” เสียงทุ้มแหบของชายวัยกลางคนดังขึ้นเรียกชื่อลูกชายด้วยสีหน้าตื่น ทันทีที่รู้ข่าวจากคินทร์ทุกคนที่บ้านพากันแห่มาให้กำลังใจน่านน้ำ ทั้งยังรอที่จะได้เจอหน้าหลาน “น้องเป็นไงบ้างลูก” คุณหญิงกนกอรเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “เข้า

หลายวันมานี้น่านน้ำยังเอาแต่คิดถึงข้อความที่ตัวเองได้อ่านจากมือถือของคินทร์ ซึ่งเป็นเรื่องน่าแปลกที่ครั้งนี้อีกคนเก็บเงียบไม่ได้พูดหรือบอกอะไรกับเขา และเขาเองก็ไม่ได้ถามออกไป คินทร์ขับรถมาส่งน่านน้ำกับลูกที่บ้านใหญ่ ก่อนที่จะรีบออกไปเพราะเห็นว่ามีเรื่องด่วนต้องไปจัดการ ชายหนุ่มนั่งเหม่อลอยมองไปยังจุด ๆ หนึ่งนิ่งหลายนาที ทั้งยังถอนหายใจบ่อยครั้ง จนเป็นที่สงสัยให้กับพวกสาวใช้ ทว่าไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยถามเพราะเกรงว่าจะกลายเป็นจุ้นจ้านเรื่องเจ้านาย เว้นก็แต่ลุงแช่มที่สนิทกับน่านน้ำมาตั้งแต่เข้ามาอยู่แรก ๆ เมื่อเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีจึงเข้ามานั่งใกล้ ๆ เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าหนูน่าน” เสียงของลุงแช่มดึงสติของน่านน้ำให้กลับมาอีกครั้ง ใบหน้าหวานหันมองชายมีอายุมากตรงหน้า พลางยกยิ้มบาง ๆ ส่ายหน้าไปมา “ไม่มีอะไรครับ น่านแค่คิดเรื่องงานนิดหน่อย” น่านน้ำเลือกที่จะโกหกเพราะไม่อยากเอาเรื่องที่ตนคิดมากมาพูดให้ใครรับรู้และพลอยเป็นห่วงไปด้วย อีกอย่างมันดูจะเป็นเรื่องงี่เง่าไร้สาระที่เขาเก็บมาคิดไปเอง “มีอะไรก็คุยกับลุงได้นะ” “ไม่มีจริง ๆ ครับลุงแช่ม” ยกยิ้ม

เสียงคนจอแจไม่ดังไม่เบาของเหล่าลูกค้าวีไอพีที่ปิดร้านเลี้ยงฉลองโพรเจกงานอะไรสักอย่าง พลับจีนมีหน้าที่เสิร์ฟเพียงเท่านั้น ทว่าสายตากลับสะดุดเข้ากับชายหนุ่มร่างสูงโปร่งคุ้นตา ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นสามีของเพื่อนสนิทอย่างน่านน้ำ ข้างกายของคินทร์มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยอีกหนึ่งคน พลับจีนไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ก็ไม่ได้นึกสงสัยอะไรมากนักคงเป็นใครสักคนที่ทำธุรกิจด้วยกัน ค่ำคืนของการดื่มด่ำเฉลิมฉลองเริ่มดึกขึ้นจนเกือบเที่ยงคืนถึงพากันแยกย้าย บางคนก็กลับกันเอง บางคนก็เรียกรถมารับ พลับจีนพยายามสอดส่องหาดูว่าสามีของเพื่อนกลับยังไง เพราะจากที่เห็นในห้องเมื่อไม่นานมานี้เหมือนว่าอีกคนจะมีอาการมึนเมาพอควร หากขับกลับเองอาจเป็นอันตราย จึงคิดที่จะอาสาไปส่ง ทว่าไม่ได้ติดต่อน่านน้ำไปก่อน เพราะในเวลานี้เพื่อนของคงหลับไปแล้ว ทว่าเห็นอีกทีก็ตอนที่หญิงสาวคนนั้นที่เจอพยุงคินทร์ขึ้นรถและขับออกไปจากร้าน พลับจีนไม่ทันได้เอ่ยเรียกรถยนต์ก็ขับออกไปไกลลับตาเสียแล้ว จึงได้แต่ส่งข้อความทิ้งไว้ให้น่านน้ำ… ตื่นเช้ามาน่านน้ำก็จัดการเตรียมข้าวเตรียมปลาไว้ให้ลูกชายที่ยังไม่ตื่น เพิ่งจะได้หยิบมือถือมาดูถึงได้เห็นข้อความจากพลั