Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

เช้าวันต่อมา.."ทำไมปวดหัวแบบนี้วะ?" ชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนเตียงเอามือขึ้นมากุมขมับตัวเองเหมือนมันจะระเบิด แต่พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าห้องนี้มันดูคุ้นๆไม่คุ้นธรรมดาแล้ว ภูเบศเลยดันตัวลุกขึ้นมา ฝีมือของพ่อแน่เลย โถ่เว้ย อย่าคิดนะว่าเขาจะยอม"แล้วไอ้นั่นยังไม่ตื่นเหรอ" ภูริเห็นลูกสะใภ้มาทำครัวช่วยแม่บ้านเลยถามหาลูกชาย"เมื่อคืนเมามากค่ะ" โชคดีที่เมื่อคืนนี้เขาเมามากเธอเลยยังปลอดภัย แต่วันนี้สิจะเป็นยังไง"ถ้างั้นก็ให้ใครขึ้นไปตามภูเบศลงมากินข้าวหน่อย" ภูริสั่งแม่บ้านให้ขึ้นไปตามลูกชาย และแม่บ้านก็รีบทำตามไม่นานแม่บ้านวิ่งลงมารายงานว่าไม่เจอคุณภูเบศอยู่ในห้องนอนแล้ว"ไม่เจอแล้วมันไปไหน""ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ"ภูริสั่งลูกน้องให้ขึ้นไปค้นดูทุกห้อง เพราะยังไม่มีใครเห็นภูเบศลงมาข้างล่างและพอค้นไม่เจอก็ต้องเปิดกล้องวงจรปิดดู"ดูมันทำนะ" ดูกล้องถึงเห็นว่าลูกชายปีนลงมาจากชั้นบน แล้วก็ปีนออกจากบ้าน"ให้ตามไหมครับเสี่ย""กูแค่อยากรู้ว่ามันจะไปเหนือหรือไปใต้ ให้คนเช็คให้หน่อย""ได้ครับเสี่ย" ลูกน้องของเสี่ยภูริสั่งคนไปเช็คดูว่าภูเบศจะไปหลบอยู่ทางภาคเหนือหรือภาคใต้ตามคำสั่งของเจ้านายและไม่นานก็ต

อย่าบอกนะว่าเสี่ยจะเอาเรามาเชือดแล้ว ทำยังไงดีหรือเราจะหนี แต่เราจะหนีได้ยังไงคนของเสี่ยเต็มบ้านแบบนี้ ..โทรขอความช่วยเหลือจากพ่อดีกว่าแต่พอจะโทรจริงๆ ก็กลัวพ่อคิดมาก แถมงานของพ่อก็เพิ่งจะเข้าที่ถ้างั้นเราคงต้องช่วยตัวเองแล้วล่ะ ข้าวสวยมองหาอาวุธไว้ช่วยเหลือตัวเอง ยังไงเธอก็จะไม่ยอมตกเป็นของทั้งพ่อและลูกหรอก"คุณผู้หญิงถือแจกันเข้ามาด้วยทำไมคะ""ฉันเห็นว่ามันน่ารักดีจะเอาเข้ามาไว้เป็นของตกแต่งในห้องนี้ด้วย""อ๋อค่ะ ถ้าอยากได้ดอกไม้บอกนะคะเดี๋ยวจะไปตัดมาให้ใส่แจกันค่ะ""ไม่เป็นไรค่ะ"ห้องนี้ก็อยู่ตรงข้ามกับห้องนั้นทำไมต้องย้ายด้วย ข้าวสวยเข้ามาแล้วก็เดินดูห้องว่ามันมีอะไรพิเศษกว่ากัน แต่มันก็เหมือนกันหมด"ป้าออกไปเถอะค่ะที่เหลือเดี๋ยวฉันจะจัดการเอง""ไม่ได้ค่ะคุณผู้หญิงเข้าไปอาบน้ำแช่ตัวให้สบายเถอะค่ะ ตรงนี้ป้าจะทำกับแม่บ้านให้เสร็จค่ะ" แม่บ้านอีกคนเตรียมน้ำไว้ให้ในห้องน้ำแล้ว ข้าวสวยเลยเข้าไปแช่ตัวในอ่างจากุชชี่แช่น้ำอยู่เป็นชั่วโมงๆ ออกมาแม่บ้านก็จัดของเข้าที่เสร็จแล้ว เธอเลยเลือกชุดออกมาใส่ตอนที่ใส่เสื้อผ้าได้ยินเสียงรถแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เพราะคงเป็นรถของลูกน้องเสี่ยหรือไม่ก็

อืมมม ทานเข้าไปคำแรกก็รู้สึกถึงความเผ็ดของพริกและกระเทียม แต่ก็ตัดเค็มด้วยน้ำปลามะนาวแถมยังมีรสหวานติดปลายลิ้นเล็กน้อยข้าวสวยก็ไม่ได้มองเขาแบบเต็มตาหรอกแค่แอบชำเลืองมอง เห็นว่าเขาเริ่มตักคำที่สอง​ คำที่สามคิดว่าเขาคงกินได้แหละแบบนี้ก็กินได้ด้วยเหรอ กินไปจนข้าวจะหมดจานก็ยังมีคำถามเดิมผุดเข้ามาในหัว แสดงว่าชาวบ้านที่ไม่มีกำลังทรัพย์ที่อยู่ตามหัวไร่ปลายนาเขาหากินกันแบบนี้เองเหรออิ่มแล้วข้าวสวยก็ยกเอาถ้วยข้าวตัวเองเข้าไปล้าง พอออกมาก็เห็นว่าเขาอิ่มแล้วเช่นกัน แต่เขาไม่เก็บถ้วยชามที่เหลือ "นี่คุณกินทิ้งไว้แบบนั้นไม่คิดจะเก็บเลยหรือไง" "ก็เก็บเองสิ""ที่นี่ไม่มีคนรับใช้ใครกินก็ต้องเก็บ ของที่เหลือคุณกินเสร็จคนสุดท้ายคุณก็ต้องเก็บ""เรื่องอะไร" ว่าแล้วภูเบศก็เดินออกไปจากบ้าน เขาเดินดูบรรยากาศรอบๆ ทำไมไอ้วัลลภถึงหาที่แบบนี้ได้เร็วจัง เรื่องนี้เขาก็คิดอยู่หรอก​ เพราะที่นี่มันบรรยากาศดีมากเลย แถมเครื่องอำนวยความสะดวกก็มีครบถึงแม้บ้านจะเป็นแค่บ้านไม้ชั้นล่างเปิดโล่งแต่ก็มีห้องครัวไว้ทำอาหาร ไม้ผนังห้องครัวยังใหม่ๆ อยู่เลยเห็นเขาไม่เก็บถ้วยชามข้าวสวยเลยต้องเป็นคนเก็บเอง เก็บเสร็จเธอก็ขึ้นไป

"โอ๊ย กัดลงมาได้ยังไงวะ!" ขณะที่กำลังเร่งความเร็ว ข้าวสวยก็กัดลงที่ต้นแขนของเขา จนภูเบศต้องถอดมันออกก่อนเพราะหมดอารมณ์"ออกไปนะ!" เธอรีบขยับตัวให้ออกห่างเขามากที่สุด"ไม่ไปโว้ย" "ฉันบอกให้ออกไปไง!" หญิงสาวควานหาของทุ่นแรงที่จะใช้ไล่เขาออกไป แต่ในมุ้งนี้นอกจากหมอนกับพัดลมแล้วก็ไม่มีอะไร ถ้าจะเอาพัดลมปาเดี๋ยวก็ไม่มีพัดลมใช้เธอเลยต้องใช้หมอน"ไปก็ได้วะ" ภูเบศเก็บของสงวนเข้าที่ไว้ก่อน จะให้เอาอีกก็คงไม่มีอารมณ์แล้ว เจ็บก็เจ็บกัดลงมาได้ยังไง​ ดีนะเนื้อไม่ขาดติดปากไปด้วย"ไอ้บ้าไอ้เลว" ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่เสร็จสมอารมณ์หมายแต่มันก็ทำให้เธอเจ็บจุกได้ กระแทกขนาดนั้น เราจะท้องไหมเนี่ย แต่มันยังไม่ปล่อยน้ำคงไม่ท้องหรอกมั้งภูเบศลงมาข้างล่างก็เลยต้องใช้โต๊ะไม้ที่อยู่ข้างล่างเป็นที่นอน แต่โต๊ะไม้ทำขึ้นมาเพื่อนั่งพอใช้เป็นที่นอนก็อึดอัด​ เพราะความยาวของมันไม่เท่าความยาวของร่างกายเขาเลย ไอ้วัลลภมึงอย่าให้กูเจอตัวมึงนะ กูจะเอาให้มึงหยอดน้ำข้าวต้มเลยคอยดูสิ วันที่สามแล้วยังไม่เข้ามาดูเลยว่าเจ้านายเป็นยังไง แต่ขณะที่กำลังคิดโมโหให้ลูกน้องเขาก็คิดไปถึงเรื่องเมื่อสักครู่ ทำไมจะดูไม่ออกว่าเธอยังไม่มีอะไ

ด้วยความที่เมื่อคืนดื่มหนักพอขึ้นเครื่องเขาก็หลับ เพราะแบบนี้แหละบนเครื่องบินส่วนตัวของเขาเลยต้องมีเตียงนอนไว้ให้ด้วย และเดินทางไม่นานก็มาถึงที่หมาย"นี่คุณภูเบศตื่นได้แล้วค่ะ""อืมม!" ชายหนุ่มพลิกตัวแล้วเอาหมอนขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้"จะนอนอยู่นี่ใช่ไหม ถ้างั้นฉันไปคนเดียวก็ได้""อะไรของเธอวะ!" เขาเลยจำเป็นต้องลุก เดินลงมาจากเครื่องก็มีรถมาจอดรอรับอยู่แล้ว"สวัสดีครับนายหัว""โผล่หัวมาได้แล้วหรือพวกมึง""ขอโทษครับนายหัวพวกเราถูกคุมกำเนิดครับ""เดี๋ยวกูไล่ออกให้หมดเลยนี่ พวกมึงเป็นลูกน้องใครกันแน่วะระหว่างกูกับพ่อกู""เป็นลูกน้องนายหัวครับ​ แต่ไม่กล้างัดข้อกับเสี่ยครับ"เธอก็อยากรู้อยู่หรอกว่าอีตาบ้าเนี่ยไปมีเรื่องมีราวอะไรกับพ่อตัวเอง เพราะเธอก็เห็นอยู่ว่าพ่อของเขารักเขามากขนาดไหนใช้เวลานั่งรถมาร่วมชั่วโมงก็มาถึงปางไม้ตอนรถวิ่งเข้ามาเธอก็รู้สึกใจคอไม่ดี เพราะเหตุการณ์ครั้งแรกที่ถูกเขาพาตัวมาอยู่ที่นี่มันยังคงฝังใจ แต่ครั้งนี้เธอมาในฐานะภรรยาของเขา คงไม่เป็นแบบครั้งนั้นหรอกมั้ง"นายหัวคะ" เห็นรถที่ออกไปรับนายหัววิ่งเข้ามามะนาวก็รีบมารับหน้า "?" แต่พอประตูเปิดออกก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นติ