Lahat ng Kabanata ng ความรักโลกสีม่วง (Boy Love): Kabanata 11 - Kabanata 20

ฤชากำลังฝัน...เขาฝัน ฝันถึงเหตุการณ์ในอดีตตั้งแต่วัยเด็กตั้งแต่จำความได้ จนกระทั่งพ่อแม่มีน้องชายให้เขาสองคน เขาจำความดีใจที่ได้สมาชิกในครอบครัวเพิ่มนั้นได้ดี ต่อมาน้องชายทั้งสองก็เริ่มเติบโต ชีวิตก็ดำเนินไปอย่างราบเรียบ เขาผู้ซึ่งชื่นชอบทำขนมก็เลือกอาชีพเชฟทำขนม และเลือกทำขนมไทย ขนมบ้านเกิดของตนชัวเอง เมื่อเรียนจบไม่นาน เหตุการณ์ก็มาถึงตอนที่พ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต เขาซึ่งเสียใจเป็นอย่างมากหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายครั้งแรกนับตั้งแต่โตมา แม้ว่าจะเสียใจมากเพียงใด เขาก็ต้องดูแลน้องชายทั้งสองให้เติบโตจนสามารถดูตัวเองได้ เขาต้องเป็นเสาหลักของครอบครัวถัดจากพ่อแม่ เป็นพ่อและแม่ให้น้องชายคนเล็กที่ยังเล็กนัก เขาทำงานงก ๆ ส่งเสียน้องชายทั้งสองเรียนหนังสือ เมื่อน้องชายคนรองจบ ก็มาช่วยแบ่งเบาภาระงานบริหารให้แก่เขา ทำให้เขาได้ใข้เวลากับสิ่งที่รักมากขึ้น เรื่องราวก็ดำเนินไปต่อจนกระทั่งวันที่เขาชนะการแข่งขันได้ทุนไปฝึกงานที่ครัวขนมของโรงแรมชื่อดังในประเทศ F เขาจำได้ดีถึงความดีใจและภาคภูมิใจ และความกังวลที่ต้องทิ้งน้องชายทั้งสองเอาไว้ที่ไทยเป็นเวลาหลายเดือน คนหนึ่งพึ่งจบ อีกคนก็ยังเรีย

เอกภพ เพื่อนมักเรียกเขาว่า เอก หรือ ไอ้เอก ปีนี้อายุ 25 ปีพอดี เขากำลังหางานใหม่หลังจากบริษัทเดิมเลย์ออฟพนักงานและเขาดันเป็นหนึ่งในคนที่โดนเลย์ออฟซะงั้น หรือมันจะคราวซวยเบญเพสกันนะ แม้ว่าจะถูกที่บ้านพาไปรดน้ำมนต์ ทำบุญเก้าวัดเก้าวาแล้วก็ตาม แต่ทั้งหมดก็แค่ความเชื่อ ซึ่งเขาดันไม่เชื่อตามคนที่บ้านซะนี่ เขามองว่ามันงมงายไร้สาระ ถ้าชีวิตคนดีด้วยน้ำมนต์และกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ป่านนี้คงไม่มีคนทุกข์ยากและคนจนกันแล้วกระมัง เอกภพส่งใบสมัครไปทางเว็บที่เปิดรับสมัครงานหลายที่ เนื่องจากประวัติงานที่ดีและประสบการณ์หลายปีในตำแหน่งเลขาทำให้เขาได้รับอีเมลตอบกลับจากหลายบริษัท เขาคิดว่า ไม่ใช่แค่บริษัทที่เลือกเขา แต่เขาเองก็เลือกบริษัทด้วยเช่นกัน วันนี้เขาจะไปสัมภาษณ์ที่บริษัทสามพี่น้อง เป็นบริษัทที่ทำกิจการเกี่ยวกับร้านขนมไทยชื่อดัง แม่ของเขาก็ชอบทานขนมของร้านนี้มาก เขาเป็นลูกค้าประจำมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย เอกภพแต่งกายด้วยชุดสูทสีดำขนาดพอดีตัว ถามว่าทำไมเขาไม่ใส่แค่เชิ้ตกับกางเกงสแลค ก็ตำแหน่งที่เขาไปสมัครเป็นตำแหน่งเลขาของประธานบริษัท ดังนันคือเลขาของฝ่ายบริหารระดับสูง การแต่งกายต้องเนี๊ยบ เ

เอกภพเอื้อมมือขึ้นใช้นิ้วแตะริมฝีปากที่ถูกขบกัดจนขึ้นรอยฟัน ก่อนจะยิ้มออกมา ดุใช่เล่น และแรงไม่น้อยเลยทีเดียว น่าปราบชะมัดนอกจากหน้าสวย ๆ นั่นแล้ว อีกฝ่ายดูจะเป็นไทป์ที่เขาชอบเสียด้วยเอกภพจัดการไปที่แผนกรักษาความปลอดภัยขอภาพกล้องวงจรปิดจากพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ดูแล และสอบถามพนักงานต้อนรับที่ทำหน้าที่เวลานั้น เนื่องด้วยเธอเป็นหนึ่งในกิ๊กของอีกฝ่าย เธอจึงละเลยหน้าที่ปล่อยให้ประยุทธ์ขึ้นไปชั้นบนบริเวณห้องทำงานประธานบริษัทโดยง่าย ด้วยคำพูดหลอกล่อจากอีกฝ่ายแค่ไม่กี่ประโยค แน่นอนว่าเธอถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยควบคุมตัวพร้อมรอตำรวจมารับไปสอบปากคำ ส่วนการตัดสินลงโทษเขาต้องให้เป็นหน้าที่ของนาวีซึ่งเป็นประธานบริษัท กว่าจะจัดการเรื่องทั้งหมดจบรวมถึงให้ปากคำเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ปาเข้าไปช่วงค่ำเสียแล้ว " วันนี้ขอบคุณมาก "นาวีกล่าวขอบคุณอีกฝ่าย " ไม่เป็นไรครับ ยินดีที่ได้ช่วย แล้วคุณกลับกันยังไง "" ขับรถกลับน่ะ ให้ผมขับรถไปส่งไหม แล้วผมค่อยเรียกแท็กซี่กลับเอง ผมเป็นห่วงถ้าปล่อยคุณกับหลานกลับกันเองสองคน "เอกภพเอ่ยข้อเสนอ นาวีรู้สึกเกรงใจอีกฝ่ายค่อนข้างมาก ตอนนี้อีกฝ่ายช่วยเขาไว้เยอะแล้ว ยั

เอกภพมองร่างของคนงามที่สลบคาท่อนเนื้อของเขาไปแล้วแต่ผนังด้านในก็ยังคงตอดรัดตัวตนเขาไม่หยุด เหมือนกับว่ามันไม่ยอมปล่อยให้เขาออกไปเขาอยากจะทำอีกรอบแต่คิดว่าครั้งแรกเขาควรพอแค่นี้ ไม่งั้นเขาจะกลายเป็นสัตว์ร้ายจนเกินไป เอกภพยกร่างดจ้านายคนสวยไปยังห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ จากนั้นวางร่างลงบนโซฟาเบดในห้อง ก่อนจะจัดการผ้าปูและที่นอนที่เปียกชื้น แต่ที่นอนน่าจะจัดการยาก เขาจึงย้ายนาวีไปนอนที่ห้องของเขาและเรียกแ่บ้านให้ขึ้นมาจัดการแทน เขาไม่กลัวคนรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขาหรอก เพราะเขาตั้งใจจะผูกมัดอีกฝ่ายไม่ให้หนีพ้นเงื้อมมือของเขาไปได้อยู่แล้ว ยิ่งรู้เยอะสิยิ่งดีเขาอุ้มร่างในชุดนอนผ้าไหมไปวางลงบนผ้าปูสีขาวสะอาดบนเตียงในห้องนอนแขกที่เขาอาศัยนอนอยู่ในปัจจุบัน ก่อนจะขึ้นไปนอนเคียงข้างและรวบร่างบางเข้ามากอด นาวีรู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรอุ่นร้อนมาอยู่ใกล้ เขาจึงพยายามเข้าไปซุกหาไออุ่นนั่นก่อนจะจัดท่าทางตนเองให้พอดีและหลับต่อ นั่นจึงกลายเป็นภาพที่นาวีขดตัวในอ้อมแขนของเอกภพอย่างเป็นธรรมชาติ เอกภพมองภาพตรงหน้าแล้วยิ้มที่มุมปากออกมา ก่อนจะหลับไปด้วยกันกับร่างบางเขาอยากรู้เหมือนกันว่าต

ช่วงนี้บริษัทร่วมเข้าประมูลเป็นซัพพลายเออร์สำหรับร้านสะดวกซื้อชื่อดังแห่งหนึ่ง แน่นอนว่าข้อมูลทุกอย่างเป็นความลับ และเก็บไว้ในเซฟที่ลงรหัสอย่างปลอดภัย คนที่รู้มีแค่เขากับเลขาซึ่งก็คือเอกภพเท่านั้น พวกเขามั่นใจมากว่าอย่างไรขนมของพวกเขาต้องได้วางขายในร้านสะดวกซื้อแห่งนี้ ทุกคนทำงานหนักกันมาตลอดหลายเดือนสำหรับโปรเจคนี้ แต่อนิจจาผลที่ได้กลับไม่เป็นไปดังหวัง ผลการประมูลกลับกลายเป็นบริษัทคู่แข่งชนะได้ไป แน่นอนว่านาวีหัวเสียและผิดหวังอย่างมาก เขาคิดว่าอย่างไรโปรเจคนี้ก็ไม่มีทางผิดพลาด นาวีขอให้พี่เขยช่วยสืบเรื่องราวต่าง ๆ ให้ เขามีความฝันอยากให้ขนมของพี่ชายเป็นที่รู้จักและให้ทุกคนได้กิน แต่เขาดันทำพลาด ถ้าพลาดเพราะเขาสะเพร่าหรือทำไม่ดีพอ เขารับได้แต่ถ้าพลาดเพราะมีหนอนในบริษัทนี่ เขารับไม่ได้ " วี คุณไม่สงสัยผมหรอ " เอกภพถาม พอเกิดเรื่องนาวีแม้จะอารมณ์ไม่ดีแต่ก็ไม่เคยสงสัยหรือกล่าวโทษเขาแต่อย่างใด นั่นทำให้เอกภพรู้สึกผิดปกติ " เอก บอกกี่ครั้งแล้ว ดูละครหลังข่าวให้น้อยหน่อย นี่ชีวิตจริง ผมเลือกคุณเป็นคนรัก ผมย่อมเชื่อใจคุณเป็นอันดับแรก และประวัติของคุณก็ขาวสะอาดซะไม่มี คุณคิดว่าพ