All Chapters of Isang Mainit Na Gabi (SSPG): Chapter 91 - Chapter 100

Chapter 92“Tama na,” biglang awat ng isang matandang lalaki na sa tantiya ko’y nasa singkuwenta’y singko o higit pa ang edad. Nakatayo siya, mabigat ang boses, at dama ang awtoridad.“Igalang natin ang desisyon ni Uncle Ernesto,” dagdag pa niya habang hinahagod ng tingin ang lahat ng naroroon. “Wala na tayong magagawa pa. Nakasulat na at naisakatuparan ang kanyang huling habilin. Ang tangi na lamang nating magagawa ay sundin at igalang ito.”Sandali siyang tumingin diretso sa akin, mahigpit at sinisiyasat ang kanyang mga mata.“Pero sana, iha,” malumanay ngunit mabigat niyang dagdag, “ay magampanan mo ang tungkulin bilang isang Villaceran. Dahil simula ngayon, ikaw na ang inaasahan ng pamilya.”Napatingin ako kay Julie na mahigpit pa ring nakakapit sa kamay ko. Ang bigat ng sinabi ng matanda’y parang pumasok sa aking balikat, dagdag na responsibilidad na hindi ko alam kung kaya ko ba talagang dalhin.Sa gilid, nakita ko si Alessandro na nakangiwi, halatang hindi matanggap ang narinig

Chapter 94 Alessandro POV “Shit, that woman…” bulong ko habang nakatayo sa gilid ng bintana ng silid ko, hawak ang isang baso ng alak na hindi ko man lang nalalasahan. Sumisikip ang panga ko sa inis. “Anong ginawa niya para mapunta sa kanya ang halos lahat ng ari-arian ni Grandpa?” Hindi ko matanggap. Buong buhay ko, ako ang pinaghanda ni Grandpa. Ako ang dinikdik sa negosyo, ako ang pinag-aral sa ibang bansa, ako ang pinilit niyang sumunod sa yapak niya. Tapos ngayon, isang babae mula sa probinsya ang nakakuha ng hacienda, ng malaking parte ng kumpanya, at ng respeto ng halos lahat ng tao sa paligid namin? Bumalik sa isip ko ang eksena kahapon — kung paanong sampalin niya ako sa harap ng lahat, at kung paano siya tumindig na parang siya ang may hawak ng lahat ng kapangyarihan. Hindi ko alam kung alin ang mas masakit: ang mawalan ng kayamanan o ang masampal sa harap ng pamilya at mga kasamahan sa negosyo. “Gold digger lang siya…” mariin kong sabi sa sarili ko, ngunit kahit gaano

Chapter 96 Solidad POV Limang buwan mula nang tanggapin namin ni Julie ang mana ni Don Ernesto—limang buwang puno ng pagbabago, pag-aayos, at paghingi ng lakas sa Diyos sa tuwing nag-iisa ako sa gabi. Ngayon, papasok ako sa loob ng Villaceran & Co.—ang isa sa mga pangunahing kumpanya na iniwan sa akin ni Don Ernesto. Ako na ngayon ang bagong CEO. Pumunta ako sa pintuan ng corporate lobby na may bitbit na maliit na bag at nakasuot ng simpleng blazer—hindi ako pormal na taga-mansyon noon, ngunit alam kong kailangan kong magmukhang may katiyakan. Pagbukas ng pinto, sumalubong ang malamig at kontroladong hangin ng korporasyon: mga receptionist na naka-uniform, mga empleyadong abala sa kani-kanilang mesa, at ang malaking logo ng Villaceran & Co. na naka-hang sa pader—kaniyang pangalan na ngayon ay may dalang bagong kahulugan para sa akin. Kahit na hindi ako kilala ng marami rito—mga mukha na dati’y kilala ko lang bilang mga tagapangasiwa ng lupa o empleyado ng hacienda—may naramdama

Chapter 98 Habang binabasa at nire-review ko ang mga papeles sa mesa, may isang dokumentong nakakuha ng pansin ko. Pirma iyon ni Alessandro—o mas tamang sabihin, dapat ay pirma niya. Kinuha ko ang isa pang file mula sa folder, ang dating kontrata kung saan malinaw na nakasaad ang orihinal niyang lagda. Maingat kong pinagtabi ang dalawa at tinitigan. Sa unang tingin, halos magkahawig: parehong pabaluktot ang unang letra, parehong mabilis ang stroke ng huling pangalan. Pero habang mas iniisa-isa ko ang bawat linya, doon ko napansin ang malaking pagkakaiba—ang orihinal niyang pirma ay may mahabang buntot sa dulo ng “o,” samantalang ang nasa bagong dokumento ay biglang naputol, parang minadali. Ang pressure ng tinta, ang lapad ng stroke—ibang-iba. “Hindi ito gawa ng parehong tao…” bulong ko sa sarili habang pinapahid ang hinlalaki ko sa ibabaw ng papel. Ramdam ko ang malamig na kilabot na gumapang sa batok ko. Kung may pekeng pirma rito, ibig sabihin may taong nagmamanipula ng mg

Chapter 100Lumabas ang unang slide sa projector—malinaw, makinis, at diretsong punto.“Ang unang direksyon ng kumpanyang ito,” panimula ko, “ay modern technology integration. Sa loob ng tatlong dekada, nanatili ang Villaceran & Co. sa tradisyunal na sistema. Pero kung hindi tayo sasabay sa mabilis na pagbabago ng mundo, maiiwan tayo.”I-click ko ang remote, lumabas ang graph ng operational efficiency.“Mag-iinvest tayo sa automation systems para sa production line, AI-driven software para sa data analysis, at mas malakas na cybersecurity. Hindi ito gastos—ito ay investment for long-term growth.”Napansin kong bahagyang nagtaas ng kilay ang CFO, pero hindi siya nagsalita. Ang matandang babae sa kabilang mesa naman, maingat na tumango.“Second,” dagdag ko habang nililipat ang slide, “bagong target na partnerships.”Lumabas ang logo ng dalawang kilalang international companies sa screen.“Ito ang mga kumpanyang nagpakita ng interes na makipagtulungan sa atin. Ang una, isang tech company