All Chapters of เมื่อของตายกลายเป็นของรัก: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงเปียโนแผ่วเบาที่ลอยคลออยู่ในเลานจ์ของโรงแรมหรู ทำให้ปิ่นมุกต้องหลับตาลงอย่างไม่รู้ตัว ท่วงทำนองนั้นพาเธอย้อนกลับไปยังวันแรกที่ได้พบเขาค่ำคืนของงานเปิดตัวโครงการอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ เธอลูกสาวของนักธุรกิจชื่อดัง ที่จำใจต้องมาปรากฏตัวในงานเลี้ยงแสนจอมปลอม สายตาเธอมองลงมาจากชั้นสอง ริมบันไดหินอ่อนสูง ผู้คนด้านล่างแต่งแต้มรอยยิ้มแสร้งท่าที แต่สำหรับเธอ มันช่างน่าเบื่อเหลือเกิน“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยปิ่นมุก” ปิ่นปักเอ็ดลูกสาวไม่ว่าจะชวนมางานเลี้ยงทีไร มักเป็นแบบนี้ทุกครั้งจนเธอเองเหนื่อยที่จะว่าลูกสาว“คุณแม่มุกไม่ชอบงานแบบนี้นี่คะ”“ไม่ชอบก็เก็บอาการอย่าแสดงออกให้มาก เดี๋ยวแขกคนอื่นจะว่าแม่เอาได้”ปิ่นปักแม่หม้ายไฮโซสาวถึงแม้ธุรกิจกำลังไปได้สวย แต่เธอไม่ยอมเปิดใจให้กับใครเข้ามาในชีวิต เพราะรักลูกสาวคนเดียวมากกลัวว่าจะเข้ามาทำร้ายลูกสาว ตามข่าวที่ออกตามทีวีบ่อยๆปิ่นมุก หรือมีชื่อจริงว่าปรางลิษา เมธากาญจน์ อายุ 24 ปี เป็นหญิงสาวเรียบร้อย อ่อนหวานแต่เป็นคนที่เข้มแข็งมาก นิสัยอ่อนนอกแข็งในใบหน้าสวยหวานราวกับตุ๊กตา ผิวขาวเนียนละเอียดราวหิมะ ดวงตากลมโตเป็นประกายแฝงความเศร้าละ

เช้าวันจันทร์ในกรุงเทพฯ ห้องนอนที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และคำสัญญาที่ไม่เคยเกิดขึ้นจริง บัดนี้กลับเงียบงัน มีเพียงเสียงสะอื้นแผ่วเบาที่ดังสลับกับเสียงลมหายใจติดขัดของหญิงสาวคนหนึ่งที่กอดเข่าตัวเองอยู่กลางเตียงกว้างปิ่นมุกยังคงอยู่ในชุดนอนผ้าซาตินที่เขาเคยเลือกให้ มือที่ถือโทรศัพท์แน่นจนสั่นเริ่มเย็นเฉียบเหมือนเลือดหยุดไหลตั้งแต่เธอเห็นภาพนั้นข่าวหมั้นของธรรศชวิน ปรากฏอยู่ทุกช่องข่าว ทุกแพลตฟอร์ม“ทายาทธุรกิจหมื่นล้าน ธรรศชวิน ศิวะนันทเวศน์ เตรียมหมั้นหมายกับอลิสา อัครนิมิตร ลูกสาวนักธุรกิจหมื่นล้าน”ใต้หัวข่าวคือภาพของเขายืนอยู่เคียงข้างผู้หญิงอีกคนหญิงสาวผู้เพียบพร้อมและน่ารักสมฐานะ กำลังยิ้มหวานโชว์แหวนเพชรเม็ดงามที่นิ้วนางข้างซ้าย ส่วนเขาชายที่เคยกระซิบคำว่ารักข้างหูเธออย่างอ่อนโยน กลับมองผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาแบบเดียวกันไม่มีผิดเพี้ยนโลกทั้งใบของปิ่นมุกพังทลายลงต่อหน้า ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีแม้แต่การลาหรือคำพูดที่ออกจากปากของเขาเธอกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดซึมเพื่อกลั้นเสียงร้อง ไม่ให้มันหลุดออกมาจนทำลายศักดิ์ศรีสุดท้ายที่เธอยังเหลืออยู่ ทว่าเมื่อภาพอีกภาพหนึ่งปรากฏขึ้นภา

เสียงฝีเท้าส้นสูงดังฉับๆ บนพื้นหินอ่อนของล็อบบี้หรู ก่อนที่ร่างบางจะปรากฏตัวขึ้นหน้าลิฟต์ ใบหน้าสวยแต่งแต้มอย่างบรรจง แววตาสั่นไหวแต่เต็มไปด้วยความแน่วแน่“คุณวินซ์!” อลิสาเอ่ยเรียกขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะก้าวเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัว เขาหันมามองเธอเพียงชั่วครู่ก่อนจะถอนหายใจยาว“มีอะไรอีกตามผมไปที่ห้องทำงาน” เขาถามเสียงเรียบ สีหน้าไร้ความอ่อนโยน และเดินนำหญิงสาวไปอย่างไม่สบอารมณ์ พอมาถึงห้องทำงานเขาก็ได้ยินคำพูดที่เขาแสนจะเบื่อหน่าย“ทำไมคุณถึงพาเลขาผู้หญิงไปงานเมื่อคืน ทั้งที่อลิสควรเป็นคนข้างกายคุณในฐานะคู่หมั้น” เธอเน้นคำสุดท้ายอย่างเจ็บปวด ตลอดหนึ่งปีที่หมั้นกันธรรศชวินไม่เคยแตะต้องเธอเลยสักครั้งชายหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอ แววตาคมกริบตวัดมองเธออย่างเย็นชา“อย่าทำตัวเหมือนเมียผมได้ไหมการที่เราหมั้นกัน ก็แค่ผลประโยชน์ของสองตระกูล ไม่เคยมีคำว่ารักอยู่ในนั้น” เขาไม่ยอมอ่อนข้อให้อีกฝ่าย บางครั้งอลิสาก็ไปฟ้องแม่ของเขาจนเกิดทะเลาะกันอลิสานิ่งงันดวงตาไหวระริก แต่ยังฝืนยืดตัวตรงเธอจะไม่ยอมถอนหมั้นกับเขา หากไม่รักก็จะรั้งกันไว้แบบนี้ไปจนตาย“แล้วทำไมคุณถึงต้องพูดแรงขนาดนี้ อลิสก็แค่ห่วงคุณพยายามทำ

ภายในคฤหาสน์หรูใจกลางเมือง บรรยากาศเย็นยะเยือกปกคลุมไปทั่วห้องรับแขกใหญ่ แม้จะตกแต่งอย่างประณีตงดงาม แต่บรรยากาศกลับอึดอัดราวกับขุมนรกธรรศชวินยืนพิงผนังมือทั้งสองข้างกำแน่นอยู่ในกระเป๋ากางเกง เขามองวีณาผู้เป็นแม่ที่นั่งสงบนิ่งอยู่กลางโซฟาหนังแท้ “วินซ์ลูกได้ข่าวว่าลูกขอถอนหมั้นกับหนูอลิส แม่ไม่ยอมหรอกนะ” น้ำเสียงของวีณานุ่มนวลแต่ทรงอำนาจ“ครับผมทำจริง” ชายหนุ่มพยักหน้านิ่ง“ทำไม?” วีณาถามนิ่งๆ แต่สายตาเริ่มแข็งขึ้น“เพราะผมไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก” เขาตอบเสียงเรียบ“ความรักไม่ใช่สิ่งจำเป็นในชีวิตแต่งงานโดยเฉพาะในฐานะลูกชายคนเดียวของตระกูล ลูกต้องแต่งงานกับคนที่แม่คิดว่าดีเท่านั้น” วีณาวางแก้วน้ำในมือลงบนโต๊ะเสียงดัง“แต่นั่นมันชีวิตของผมนะครับ ไม่ใช่ของคุณแม่” รอบนี้เขาจะไม่ยอมแม่อีกต่อไป ที่ผ่านมาเขายอมเสียสละมามากพอแล้ว“แต่แม่เป็นคนให้ชีวิตกับลูกทุกอย่างที่ลูกมีชื่อเสียง ฐานะ การศึกษาแม่เป็นคนวางทั้งหมดไว้ให้!”“แล้วผมต้องการมันไหม! คุณแม่เคยถามหรือเปล่าผมไม่อยากแบกภาระหน้าตาชื่อเสียงด้วยซ้ำไป” เขาย้อนถาม ดวงตาคมกริบเจือความผิดหวัง“ชีวิตของแกเป็นของแม่ แม่ไ

หลังจากเหตุการณ์ที่เจอกับปิ่นมุกด้วยความบังเอิญ ธรรศชวินกลับมาที่เพนต์เฮาส์หรูของตัวเองโดยไม่พูดอะไรสักคำเขาทิ้งสูทไว้บนโซฟาเปิดขวดไวน์ราคาแพงรินใส่แก้ว ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งหน้าทีวี เปิดช่องข่าวเศรษฐกิจอย่างไร้จุดหมาย แต่เพียงไม่กี่วินาทีภาพบนหน้าจอก็เรียกสายตาและความสนใจของเขาได้ทันที“Methakarn Asset & Development ซึ่งบริหารโดยคุณปิ่นปัก เมธากาญจน์ กำลังเผชิญกับภาวะขาดทุนต่อเนื่องในไตรมาสล่าสุด โดยมีแนวโน้มว่าจะต้องเข้าสู่กระบวนการขายหุ้นบางส่วนเพื่อรักษาสภาพคล่อง”เขารีบปิดทีวีหากเป็นแบบนี้ในอนาคตครอบครัวของปิ่นมุกคงจะล้มละลายในอีกไม่ช้านี้“ถึงขนาดนี้แล้วยังจะแกล้งทำเป็นไม่รู้จักกันอีกเหรอ ปิ่นมุก” เขาพึมพำเสียงต่ำ ดวงตานิ่งงันแต่เต็มไปด้วยคำถามปนแค้น ทำไมเธอต้องแกล้งลืมเขาหรือที่จริงเธอไม่เคยรักเขาเลยตั้งแต่แรกแก้วไวน์ในมือถูกวางลงบนโต๊ะด้วยแรงที่มากพอให้เกิดเสียงดังกว่าปกติ เขาหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกโดยไม่ลังเล“คุณวินซ์คะ” เสียงปลายสายของเลขาดังขึ้นทันที“จัดทีมดูเอกสารของบริษัท Methakarn ให้ผมภายในคืนนี้”“คะ? บริษัทคุณปิ่นปักเหรอคะ”“ใช่ คุณรู้ใช่ไหมว่าผมต้องการอะไร” น้ำเสี