All Chapters of กลรักกับดักลวงใจ: Chapter 71 - Chapter 80

“ไม่นะ!” หลินซีปฏิเสธทันควัน แต่แก้มกลับแดงก่ำ“แปลว่าเรื่องของแกกับกู้เทียนอีนี่ไม่มีลุ้นเลยว่างั้น”“ลี่ซา! หยุดเลยนะ! ไม่ต้องพูดถึงอีตาหยิ่งยโสน่าหมั่นไส้คนนั้นเลย”“แต่แกก็อยากจะขย้ำเขาล่ะสิ”“ไม่! ไม่ได้อยากซะหน่อย” เพื่อนปฏิเสธ แต่ก็หลุดหัวเราะออกมา“แต่ว่าคืนนี้ถ้าแกเจอเขา ก็ถ่ายรูปส่งมาให้ดูด้วยนะ”“แหม...แกนี่มัน...” เจิ้งลี่ซาหัวเราะ “ฉันยังแปลกใจไม่หายเลยที่ฉู่เฮ่าชวนกับซ่งจื่อหานยังชวนฉันไปคืนนี้ด้วยซ้ำ นี่มันการพบปะกันในครอบครัวเขานะ แล้วทุกคนก็รู้ว่าฉันกับฉู่เฮ่าชวนแค่เล่นละครกัน ฉันว่ามันแปลกชะมัดเลย”“แล้วพวกเขาก็ยังไม่รู้ใช่ไหมว่าแกเคยเดตกับฉู่เฮ่าหราน”“ก็เราไม่ได้เดตกันจริง ๆ นี่ แต่ก็นะ พวกเขาไม่รู้หรอกว่าเราเคยนอนด้วยกัน” เธอครางออกมา “โอ๊ยยยย...หลินซี ช่วยย้ำให้ฟังอีกทีสิว่าฉันจะไปที่นั่นทำไม”“ก็ไปเจอฉู่เฮ่าหรานไงล่ะยัยบ้า” เพื่อนหัวเราะ “แล้วก็...ไปสืบเรื่องกู้เทียนอี้มาให้ฉันด้วย”“อ๋อ...งี้ก็ยอมรับแล้วสิว่าชอบเขาน่ะ” เธอพูดอย่างรู้ทัน“ฉันไม่ได้บอกว่าชอบซะหน่อย แค่อยากรู้ข้อมูลนิด

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารของบ้านตระกูลฉู่อบอุ่นเกินกว่าที่เธอคาดไว้มาก เจิ้งลี่ซาแทบไม่เชื่อว่าตัวเองจะได้รับการต้อนรับอย่างดีถึงเพียงนี้ โดยเฉพาะซ่งจื่อหานที่น่ารักและเป็นมิตรกับเธอจนน่าแปลกใจ แต่ก็คงเพราะตอนนี้ที่ความสัมพันธ์ของเธอกับฉู่เฮ่าชวนลงตัวแล้ว หญิงสาวก็คงหมดห่วงเรื่องเธอไปกระมังเจิ้งลี่ซาหัวเราะตามบทสนทนาสนุก ๆ ระหว่างกู้หยุนเฟิงกับฉู่ลี่เหยียน แต่ในขณะเดียวกันก็ลอบสังเกตท่าทีของกู้เทียนอี้อยู่ไม่วางตา ทุกอิริยาบถของเขาคือข้อมูลชั้นดีที่จะต้องเอาไปรายงานให้หลินซีฟังหลังจากมื้อค่ำจบลง ทุกคนก็ย้ายมาตั้งวงกันที่โต๊ะไพ่นกกระจอกกลางห้องนั่งเล่น เสียงล้างไพ่ดังกรอกแกรกสร้างบรรยากาศครื้นเครงขึ้นมาทันที“คุณลี่ซามาเล่นด้วยกันสิคะ ขาดอยู่คนหนึ่งพอดีเลย” ฉู่ลี่เหยียนหันมาถามเธอ หลังจากเถียงเรื่องกฎการนับแต้มกับฉู่เฮ่าชวนจบไปหมาด ๆ“ฉันเหรอคะ” คนถูกชวนชะงักไปเล็กน้อยเมื่อจู่ ๆ ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว ความรู้สึกเหมือนถูกสปอตไลท์ส่องทำให้เธอไปไม่เป็นชั่วขณะหญิงสาวเผลอหันไปสบตาฉู่เฮ่าหรานโดยไม่รู้ตัว เขาส่งยิ้มบาง ๆ มาให้ ราวกับจะบอกเป็นนัย

ฉู่เฮ่าหรานยืนนิ่งเป็นหิน ร่างกายท่อนล่างยังคงแข็งขืนจากอารมณ์ที่ค้างเติ่ง ในหัวของเขามีแต่คำว่า ‘นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ!’ ดังก้องซ้ำไปซ้ำมาให้ตายสิ ทำไมทุกครั้งที่เขาเจอผู้หญิงที่เริ่มจะถูกใจเข้าจริง ๆ จะต้องมีเรื่องวุ่นวายตามมาเป็นพรวนด้วยวะ แถมยังเป็นเรื่องใหญ่บิ๊กเบิ้มทั้งนั้น ปกติเขาไม่เคยคิดจะเอาตัวเองไปยุ่งกับเรื่องน่าปวดหัวพวกนี้เลยสักนิดแต่กับเจิ้งลี่ซา...มันไม่เหมือนกันเธอคือผู้หญิงที่เขารู้สึกว่าอยากจะทำความรู้จักให้ลึกซึ้ง อยากจะครอบครองทั้งร่างกายและหัวใจ ถ้าไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองเกินไปนัก เขาก็อยากจะคิดว่านี่คือบททดสอบที่สวรรค์ส่งมาให้ บททดสอบความสัมพันธ์ของเขากับเธอ เพราะทุกครั้งที่เรื่องระหว่างพวกเขากำลังจะไปได้ด้วยดี ก็ต้องมีอะไรมาขัดจังหวะทุกครั้งไป“ลี่ซา ออกมาเดี๋ยวนี้!” เสียงของหลินซีดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงทุบประตูรัว ๆ “เฉินรออยู่นะ!”น้ำเสียงของเพื่อนสนิทเจิ้งลี่ซาร้อนรนจนผิดสังเกต เขาตวัดสายตาไปมองหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่ข้างเตียง ใบหน้าของเธอกลับแดงก่ำและพยายามหลบสายตาเขาเป็นพัลวันความรู้สึกปั่นป่วนแล่นพล่านขึ้นมาในช่องท้อง ไอ้เฉินมันโผล่มาที่นี่ทำไม

เจิ้งลี่ซายืนนิ่งราวกับถูกแช่แข็ง สายตาจับจ้องไปยังคนทั้งสาม หลี่เฉิน หลินซี และชายแปลกหน้าที่เธอรู้จักดีที่สุดในโลก สมองของเธอก้องไปด้วยคำพูดของตัวเอง‘ขอโทษ’ ทำไม...ทำไมคำนั้นถึงได้หลุดออกจากปากของเธอกันความรู้สึกผิดและอับอายแล่นพล่านขึ้นมาในช่องท้องจนเธอแทบยืนไม่ไหว เธอเหลือบไปมองฉู่เฮ่าหราน และได้เห็นความสับสนฉายชัดอยู่บนใบหน้าของเขา ไม่ต่างอะไรจากเธอเลยสายตาของเขาร้อนแรงดั่งเปลวไฟที่แผดเผาเข้ามาในดวงตาของเธอ และในชั่ววินาทีที่สบตากัน เธอก็สัมผัสได้ถึงคำถามนับล้านและความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามา ความสับสน ความโกรธ และความเจ็บปวดเธออยากจะกรีดร้องออกมาให้สุดเสียง อยากจะทรุดลงไปกับพื้นแล้วร้องไห้โฮ ทำไมชีวิตของเธอต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมมันไม่เคยมีอะไรง่ายเลยสักครั้ง ทำไมทุกครั้งที่เธอกำลังจะมีความสุข กำลังจะก้าวไปข้างหน้ากับฉู่เฮ่าหราน เฉินจะต้องปรากฏตัวขึ้นมาแล้วทำลายทุกอย่างลงไม่เหลือชิ้นดีแล้วเธอก็หันไปมองหลี่เฉิน และแทบอยากจะหลับตาหนี ทำไมเขายังต้องดูดีขนาดนี้เสมอด้วยนะ เขามาที่นี่ทำไม เขาคือคนที่ไม่ควรจะอยู่ในสมการชีวิตของเธออีก

“ฉันทำผิดไปเมื่อหลายปีก่อน ฉันแค่อยากจะแก้ไขมัน”“ไม่มีอะไรต้องแก้ไขทั้งนั้น” เธอจ้องหน้าเขานิ่ง “สำหรับฉัน เรื่องระหว่างเรามันไม่มีอะไรเหลือแล้ว มันจบไปนานแล้ว ฉันไม่รู้ว่านายมาที่นี่ทำไม หรือต้องการอะไรกันแน่”“ฉันทำพลาดไปจริง ๆ ลี่ซา” เขาก้าวเข้ามาหา ดวงตาเต็มไปด้วยความอ้อนวอน “ฉันทำพลาดครั้งใหญ่ และฉันอยากจะขอโอกาสอีกครั้ง”“อะไรนะ” เธอทวนคำอย่างตกตะลึงนี่คือคำพูดที่เธอเคยเฝ้ารอจะได้ยินจากปากเขามาตลอดหลายเดือน หลังจากที่เขาหักอกเธออย่างไม่ไยดี แต่ทำไมพอมาได้ยินในตอนนี้ มันกลับรู้สึกเหมือนจริงเกินไป จริงจนเธอไม่ต้องการมันอีกแล้ว“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก” เขาคว้ามือเธอขึ้นไปหมายจะจรดริมฝีปากลงบนหลังมือ แต่เธอรีบชักมือกลับทันควัน“นายทำบ้าอะไร!” เธอตวาดใส่เธอรู้สึกได้ถึงสายตาของฉู่เฮ่าหรานและหลินซีที่จับจ้องมา และทันใดนั้นความรู้สึกท่วมท้นก็ถาโถมเข้ามาอีกระลอก นี่เธอฝันไปหรือเปล่า“ฉันก็นึกว่าเธอจะดีใจซะอีก” หลี่เฉินพูด สีหน้าดูเศร้าและจริงใจอย่างน่าประหลาด ทำให้เธอต้องหรี่ตามองเขาอย่างไม่เชื่อสายตาเขาคงไม่ได้พูดจริงใช่ไ