All Chapters of กฎหลักคือห้ามรักมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

"แล้วยังไง ฉันจะเอาเมียที่นี่แล้วใครจะทำไม" หลังจบประโยคพิมดาวได้แต่นอนหน้าแดงตัวแดงเป็นกุ้งต้ม วันนี้เขาใช้คำว่าเมียกับเธอสองรอบแล้วนะ..."หรือเธอไม่สบายใจ?""ปละ-เปล่าค่ะ..." เพราะความไม่อยากขัดใจสามี บวกกับไฟกำหนัดที่ถูกปลุกได้ลุกโชนเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวจึงส่งสัญญาณไฟเขียวด้วยการลูบไล้ฝ่ามือไปตามไหล่กว้างของอินหลง และดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะชอบใจที่ภรรยามือใหม่ลูบไล้ไปมาแบบนี้ เพราะมันกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้มากทีเดียว"อื้อ..." ริมฝีปากอุ่นร้อนทาบทับลงมาบนเรียวปากนุ่มอีกครั้ง เขาบดจูบเธอดุดัน และใช้ปลายลิ้นร้อนกวาดต้อนโพรงน้ำผึ้งแสนหวานที่เขาเริ่มจะหลงใหล พลางบีบเคล้นเต้าตูมอย่างร้อนแรงจนเนื้อเนียนล้นออกมาจากซอกนิ้วมือ ก่อนผละริมฝีปากออกมาและอ้าครอบยอดถันสีหวานที่ยังบวมเป่งจากการดูดดึงเมื่อคืน แต่ก็ยิ่งชูชันล่อตาล่อใจเขาดูดเม้มลูกปัดสีชมพูเม็ดน้อยสลับซ้ายทีขวาทีอย่างเท่าเทียม และครางต่ำในลำคออย่างพอใจ เพราะเธอช่างหวาน...หวานเหลือเกิน หวานกว่าใครที่เขาเคยสัมผัสมาทั้งหมด"อืม..." เรียวลิ้นสากโลมเลียก้อนเนื้อขาวเนียนที่มีรอยสีแดงอ่อนจากการทำรักเมื่อคืนรอบทั้งเต้า ทั้งดูดทั้งเลียทั้งบีบขย

"สวัสดีค่ะคุณออสติน" หญิงสาวตอบกลับพร้อมทั้งนั่งลงตรงข้ามกับเจ้าของใบหน้าหล่อตามฉบับลูกครึ่ง"ผมเป็นผู้ดูแล Project นี้เองครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับ""ค่ะ..." พิมดาวทำได้เพียงส่งยิ้มให้เขาน้อย ๆ ถ้าเขาเป็นผู้ดูแลโครงการนี้ก็แปลว่าต้องเจอกันบ่อย ๆ เลยน่ะสิ...แบบนี้ใครบางคนจะมาวีนใส่เธออีกไหมว่าทำตัวไม่เหมาะสมคงไม่หรอกมั้ง...ก็มันเป็นงานนี่นา จะให้เธอนั่งบึ้งตึงใส่เขาก็คงไม่ควรเท่าไหร่"ถ้ารู้จักกันก็ดีแล้ว งั้นเรามาเริ่มกันเลย" หลี่หมิงกล่าวเริ่มต้นการพูดคุยเรื่องโครงการทันที"ครับ...นี่คือแบบตัวอย่างของ ZXY - Casino and Hotel โดยวิศวกรและนักออกแบบของเราครับ..." ออสตินพรีเซนท์รายละเอียดของโครงการอย่างมืออาชีพ พิมดาวนั่งฟังและจดตามอย่างตั้งใจ เพราะนี่ถือเป็นการลงทุนขนาดใหญ่ของสองครอบครัวZXY จะถูกสร้างด้วยตึกขนาดใหญ่ที่มีส่วนสูงถึงสามสิบชั้น มันไม่เพียงแต่เป็นกาสิโนและสถานที่ท่องเที่ยวทั่วไปเท่านั้น แต่จะมาในตีม 'สวนสนุกแห่งเงินตราและที่พักผ่อนระดับเวิล์ดคลาส'จำนวนสามสิบชั้นจะถูกสร้างแบ่งเป็นโซน ๆ โดยกาสิโนและเครื่องเล่นต่าง ๆ นั้นอยู่ชั้นที่ชั้นสองถึงสิบหก และชั้นถัดไปจนถึงบนสุดจะ

คฤหาสน์จาง อินหลง และพิมดาวเพียงไม่นานรถ Rolls-Royce สีดำคันงามก็เดินทางมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ พิมดาวรีบลงจากรถและเดินเข้าไปทันที แต่ก็พบว่าร่างสูงยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่อยู่หน้าบ้าน"เฮียคะ...พิมขอโทษที่ไม่ได้ตอบข้อความ...""ฉันอนุญาตให้เธอไปตั้งแต่ตอนไหน" ยังไม่ทันจะพูดจบอินหลงก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจอย่างชัดเจน"พิมเห็นเฮียอ่านแล้วก็เลย...""แล้วฉันได้บอกว่าอนุญาตให้เธอไปหรือเปล่า เท่าที่จำได้ฉันไม่ได้พิมพ์อะไรกลับไปนะ" คนตัวสูงสูบบุหรี่เข้าไปอีกเฮือก ท่าทีของเขาดูนิ่งเฉยกว่าปกติ แต่ประโยคที่ใช้นั้นแสดงอำนาจจนเธอเริ่มรู้สึกไม่ดีจะว่าไปมันก็ถูกของเขา...เพราะเขาไม่ได้ตอบกลับมาแต่เธอดันทึกทักไปเองว่าเขาไม่ได้ว่าอะไร ซึ่งมันก็อาจทำให้เขาเป็นห่วงพอเข้าใจได้"พิมขอโทษค่ะ แต่พิมขออนุญาตคุณหลี่กับคุณเกศแล้วค่ะ""อ๋อ อย่างนั้นเหรอ แสดงว่าเสียงของฉันไม่มีความหมายเท่าป๊ากับหม่าม้าใช่ไหม""ไม่ใช่นะคะเฮีย!" พิมดาวรีบค้านเสียงแข็ง นี่เธอคิดไปเองหรือเปล่าว่าประโยคของเขามันดูเหมือน 'คนน้อยใจ' ยังไงไม่รู้"ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าให้นึกถึงหน้าฉันบ้างเวลาจะทำอะไร แต่ดูเหมือนเธอจ

"เดี๋ยว...""..." พิมดาวหันกลับไปสบตา เธอยังคงไม่พูดอะไรออกมา เพราะไม่รู้ว่าเขาจะตามมาด่าอะไรอีก"เธอโอเคหรือเปล่า" แต่กลับกัน เขาดันเอ่ยด้วยน้ำเสียงห่วงใจซึ่งแตกต่างจากเมื่อวานโดยสิ้นเชิง"โอเคค่ะ" พิมดาวตอบกลับเบา ๆ ความรู้สึกน้อยใจเมื่อวานค่อยทุเลาลงไปบ้าง เพราะอย่างน้อยเขาก็ยังแสดงความห่วงใยต่อเธอ แต่เธอก็ต้องอย่าได้ใจไป เพราะเขาได้ตอกย้ำแล้วว่าอย่าหลงตัวเองคิดว่าเขารู้สึกดีด้วยเพราะการกระทำไม่กี่ครั้ง"..." และความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งสอง ไม่มีใครพูดอะไรออกมา มีเพียงเขาที่จับข้อมือเธอไว้เท่านั้น"เรื่องเมื่อวาน/เรื่องเมื่อวาน" พิมดาวและอินหลงตัดสินใจลดอีโก้ตัวเองลงและพูดถึงเรื่องเมื่อวานพร้อมกัน นั่นทำให้พิมดาวตกใจเล็กน้อย เพราะคิดว่าจะเป็นฝ่ายพูดก่อน แต่เขาดันพูดขึ้นมาเหมือนกัน"เฮียก่อนเลยค่ะ""เธอก่อนสิ..." อินหลงพูดเบา ๆ พลางเฉไฉมองไปด้านข้างเพื่อเลี่ยงจะสบตากับเธอ หญิงสาวหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อยกับท่าทีดูคล้ายเด็กน้อยของเขา"ค่ะ...พิมขอโทษถ้าทำให้เฮียรู้สึกว่าถูกหักหน้า...แต่พิมแค่อยากให้เฮียรู้ไว้ว่าพิมซื่อสัตย์กับเฮียแค่คนเดียว""ต่อจากนี้พิมไม่ขออะไรเลย เฮียจะดุจะว่ายังไงก็ไ

โอเค เขาน่าจะเมาน้ำราดหมูแดงจริง ๆ แล้วแหละถึงพูดอะไรแบบนี้ออกมาโดยไม่เอียงอาย แต่เธอนี่สิ! เขินจนตัวจะละลายติดกับเตียงอยู่แล้ว ถึงจะเคยทำอะไรต่อมิอะไรที่มากกว่าคำว่านอนกันมาแล้ว แต่เธอก็ยังเขินทุกทีที่อยู่ใกล้เขาอยู่ดี..."..." พิมดาวพยายามสะกดกลั้นความเสียอาการของตัวเอง และกระดึ๊บ ๆ เข้าไปนอนใกล้เขาขึ้นอีกนิดนึง และคนตัวสูงคงไม่พอใจในระยะ เขาจึงสบถออกมาอย่างหงุดหงิดและดึงแขนให้เธอเข้าไปนอนติดกันจนแทบจะเกยอยู่บนอกเขา"ก็แค่นี้"หญิงสาวได้แต่นอนตัวแข็ง ถึงจะยังไม่ถึงขนาดนอนกอด แต่ตอนนี้เรียวแขนของเธอกับเขาก็อยู่ชิดจนสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากกันและกันอย่างชัดเจนตึกตัก ตึกตักแม้ว่าเขาจะเงียบไปนานกว่าสิบนาทีแล้ว แต่หัวใจของพิมดาวยังคงทำงานอย่างหนัก...อยู่บนเตียงเดียวกัน ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน นอนข้าง ๆ กัน...นี่มันเหมือนสามีภรรยากันจริง ๆ เลยนี่นา"นอนไม่หลับเหรอ" แล้วอยู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมาพร้อมทั้งตะแคงข้างหันมาทางเธอ"เอ่อ...ค่ะ""ต้องทำยังไงถึงจะหลับ""มะ-ไม่รู้สิคะ" จะให้หลับลงได้ยังไง! เล่นนอนจ้องตากันแบบนี้ แถมองศาก็ใกล้จนแทบจะจูบกันอยู่แล้วเนี่ย"ตอนที่ฉันเด็ก ๆ เวลาที่ฉันนอนไม่หลับไอ้