All Chapters of จิงซิงอี้ แพทย์จีน 2 ยุค: Chapter 81 - Chapter 90

โม่หยวนหลิงช่วยจิงซิงอี้บรรจุแอปเปิล สาลี่ ดอกหอมหมื่นลี้ เบญจมาศ และขิงที่หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ลงในถุงผ้า กลิ่นหอมเย็นของผลไม้และดอกไม้ฟุ้งกระจายในอากาศ เขาชงกับน้ำร้อนและให้โม่หยวนหลิงดื่ม นางยกชากลิ่นหอมสีทองอ่อนขึ้นจิบ สัมผัสถึงรสหวานหอมของแอปเปิลและสาลี่ ผสมผสานกับความเผ็ดร้อนของขิงเล็กน้อย และกลิ่นหอมของดอกไม้ทั้งสองที่เบาบางลงตัว นางไม่รู้สึกว่านี่คือชาสมุนไพรที่เป็นยาเลย แต่เหมือนดื่มชาผลไม้รสหอมหวานมากกว่านางถามด้วยความแปลกใจว่า ทำอย่างไรให้ยามีรสชาติน่าดื่ม  โดยเฉพาะขิงที่หลายคนไม่ชอบ จิงซิงอี้อธิบายอย่างใจเย็นว่า“บ้านของข้าเชี่ยวชาญด้านสมุนไพร เรามีวิธีเผาจื้อยาที่สั่งสมกันมานาน ถ้าเราอยากขายให้ได้มาก จะต้องปรับรสชาติยาให้เหมือนกับชาที่ดื่มเล่นในชีวิตประจำวันได้”โม่หยวนหลิงจิบชาและพูดว่า “พี่จะเอาชานี้เข้าไปให้ผู้บังคับหมู่จ้าง (ซ่งชี่จ้าง) เขาเป็นรุ่นพี่ของสามีพี่ ลูกสาวของเขามักจะมีอาการไข้บ่อยๆ”จิงซิงอี้ถามขึ้นมาว่า  “ข้าไปด้วยได้ไหม อาจจะช่วยดูอาการได้”โม่หยวนหลิงตกใจ “เจ้ารู้เรื่

เมื่อตื่นเช้าขึ้นมา ระหว่างที่กินข้าวต้มกับผัดผัก จิงซิงอี้แนะนำนางว่า “ทุกคนจะต้องกินอาหารจากเนื้อสัตว์ ไข่ นม ถั่ว ต่อไปถ้ามีเงินมากขึ้น ก็ควรเลี้ยงวัวกับแพะเพื่อรีดนมมาทำอาหารและดื่มด้วย พวกเราจะได้แข็งแรงมีพลังในการทำงาน แต่ตอนนี้เราควรจะซื้อไข่มาทำอาหารกินอย่างน้อยต้องวันละลูก”พวกเขาลงความเห็นว่า วันนี้จะไปซื้อไก่และวัสดุทำปุ๋ยหมักทั้งสองช่วยกันลากรถเข็นขนาดเล็กที่โม่หยวนหลิงใช้ใส่ของไปขาย เมื่อพวกเขาขายของหมดแล้ว แล้วก็รีบไปบ้านคนเลี้ยงไก่เป็ด เขาซื้อไก่และเป็ดมาอย่างละคู่ จากนั้นก็ขอขี้ไก่เพื่อทำปุ๋ย กับขนไก่เป็ดที่เพื่อนำมายัดไส้ผ้าห่มกับที่นอน ก่อนกลับยังแวะไปบ้านคนเลี้ยงวัวเพื่อขอขี้วัวมาด้วยเมื่อกลับมาถึงบ้าน นางไปขอแรงจากเพื่อนบ้าน คือ ซัวซีเว่ย มาช่วยสร้างเล้าไก่ เขาเคยเป็นอดีตทหารปลดประจำการ เพราะได้รับบาดเจ็บที่ขาจนเดินไม่ถนัด เขาอยู่กับแม่สองคนและช่วยกันทำนาทำสวนผัก ช่วงที่นางกำลังลำบาก ก็ได้สองแม่ลูกนี้คอยช่วยเหลือเสมอมาซัวซีเว่ยเป็นคนร่างสูงแข็งแรงตามแบบทหาร ถึงเขาจะปลดประจำการแล้ว แต่เขายังคงทำงานหนักและออกกำลังกายอยู่เส

เช้าวันหนึ่ง จิงซิงอี้กินข้าวเสร็จ และออกมาดูในสวนว่ามีอะไรที่เขาจะทำได้อีก เขาคิดจะปลูกผักในฤดูหนาวให้ได้ เพราะที่นี่ นอกจากหิมะตกแล้ว ยังมีน้ำค้างแข็งและฝนผสมหิมะที่จะทำลายพืชผักได้        หลักการที่เขาคิดได้ คือ การป้องกันหิมะและน้ำค้างแข็งด้วยการคลุมแปลงผักหรือต้นไม้ด้วยพลาสติก แต่จะไปหาพลาสติกมาจากไหนกัน ดังนั้น สิ่งที่พอจะทดแทนได้คือการใช้ผ้าคลุม แต่ผ้าที่นี่ก็มีราคาแพง เขาก็ยังไม่มีทุนทรัพย์พอจะสร้างโรงเรือนด้วย เขาคิดอยู่นานจนได้ยินเสียงร้องของไก่และเป็ดที่เดินไปมา เมื่อมองไปที่คอกไก่ ก็เกิดไอเดียขึ้นมาทันที ก็ปลูกผักใส่กล่องแบบมีฝาปิดสิ!        วันนี้เป็นวันที่ซัวซีเว่ยมีนัดรักษา หลังจากที่ผ่านมาได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว อาการของชายหนุ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อาการปวดเกร็งที่ขาน้อยลง เขาเดินได้คล่องขึ้นและยืดงอขาได้มากขึ้นกว่าเดิมด้วย        เมื่อรักษาให้ชายหนุ่มเสร็จ จิงซิงอี้จึงพูดว่า “พี่เว่ย ข้าอยากจะขอรบกวนพี่ช่วยทำกล่องไม้แบบมีฝาปิดให้ได้ไ

ช่วงนี้ จิงซิงอี้กับโม่หยวนหลิงใช้เวลาไปกับการเตรียมอาหารและของใช้ทั้งของพวกเขาและของสัตว์เลี้ยง จิงซิงอี้ไม่ต้องการแค่มีอาหารกินและอยู่รอด แต่ต้องการจะมีรายได้ในช่วงฤดูหนาวด้วย        จิงซิงอี้ชวนโม่หยวนหลิงไปที่ตลาด เพื่อซื้อปลามาทำปลาแห้งเก็บเอาไว้ เมื่อซัวซีเว่ยซึ่งแวะมาให้จิงซิงอี้ตรวจดูขาอีกครั้ง ได้ยินบทสนทนาของทั้งสอง เขาก็พูดว่า “พวกเจ้าจะทำปลาแห้งหรือ ช่วงนี้ลำธารยังมีปลาอยู่ เดี๋ยวเราไปด้วยกัน พี่จะจับปลากับล่าสัตว์อื่นๆ มาให้แม่ด้วย”วันรุ่งขึ้น พวกเขาจึงเดินไปยังลำธารที่อยู่ห่างจากหมู่บ้านไปประมาณ 4-5 กิโลเมตร พร้อมกับหอบหิ้วข้าวของและอุปกรณ์ต่างๆ ไปด้วย        เมื่อเดินไปได้ประมาณชั่วโมงกว่า ก็มาถึงป่าโปร่ง ใบไม้เริ่มร่วงหล่นลงมา จิงซิงอี้เริ่มเดินลำบากมากขึ้น เขาไม่ชอบรองเท้าที่ทำจากผ้าและเชือกถัก มันทำให้เท้าเจ็บและยังเปียกน้ำง่าย เขาจึงคิดเรื่องการทำรองเท้าที่ช่วยให้เดินได้ดีในช่วงฤดูหนาวพวกเขาเดินลึกเข้ามาในป่า อากาศชื้นเย็นมากขึ้น โชคดีที่พวกเขาใส่เสื้อ

ตอนนี้ ชื่อเสียงในการรักษาโรคของจิงซิงอี้เริ่มแพร่กระจายออกไป คนในหมู่บ้านเห็นผลการรักษาขาของซัวซีเว่ย ที่เดินได้คล่องและทรงตัวได้ดีมากขึ้น หลายคนเริ่มมาขอให้เขารักษา และยังมีคนในเมืองไคเฟิงที่ได้ข่าวจากทั้งซ่งชี่จ้างและตู้ตั้วเว่ย        พวกเขาจะส่งรถมารับจิงซิงอี้ที่บ้าน บางคนก็เดินทางมาหาที่บ้าน แต่เขาก็ยังไม่สามารถเปิดโรงหมอได้ พราะสถานที่ไม่เอื้ออำนวย และยังมีสมุนไพรที่ต้องลงทุนซื้อ ที่ในตอนนี้ เขายังไม่มีเงินเพียงพอ และที่สำคัญ คนที่มารักษาก็ไม่มากขนาดนั้น จิงซิงอี้นึกชีวิตตัวเองตอนอยู่กับจิงเซียว ถึงไม่มีคนไข้มามากนัก เขาก็ยังไม่ลำบากขนาดนี้ แต่ที่นี่ เขาต้องเริ่มต้นและทำทุกอย่างเองหมดหลังจากจิงซิงอี้มาอยู่ที่นี่ได้สองเดือน อากาศเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว ชาสมุนไพรได้รับความนิยมเพิ่มมากขึ้นเพราะอากาศหนาว  เขาจึงซื้อสาลี่ แอปเปิล พลัม ขิง มะนาว ส้ม จากชาวบ้านแถวนั้นด้วยราคาที่ไม่แพง เพราะผลผลิตมีมากเกินบริโภค และเกือบทุกบ้านก็ปลูกอยู่แล้ว เมื่อโม่หยวนหลิงเสนอซื้อ พวกเขาก็ยินดีนำมาขายให้