All Chapters of ไม่เคยคิดจะผูกพัน (จบ): Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 32ลืมบอก"ค่ะ เธอบอกว่าชื่อวาวาเป็นแฟนเก่าคุณ เบลลืมบอก"ไม่ได้ลืมหรอกแต่ตั้งใจไม่บอกเองแหละ ศิวะเงียบไปหลายอึดใจ ถามต่อด้วยน้ำเสียงอึกอัก"เอ่อ...แล้วคุณกับวาวาทะเลาะกันมั้ย"แค่ไขว้แขนจับมือโยกตัวเบาๆ ช่วยกันร้องเพลงสามัคคีชุมนุมละมั้งเบญญาหน้าตึงหนักกว่าเดิม วันนั้นถูกวาวาพูดใส่หน้าปาวๆ ว่าแย่งเขามา จะเรียกว่าทะเลาะกันได้รึเปล่า เธอจ้องหน้าเขาแล้วเสแสร้งแย้มยิ้ม"ก็ไม่มีอะไรนี่คะ เธอมาถามหาคุณ เบลบอกว่าคุณไม่อยู่บ้านเธอก็เลยกลับไป"ศิวะเม้มปากแน่น ไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับวาวาอีก และไม่ได้กลัวเบญญาจะทำอะไรวาวาหรอก ที่กลัวก็คือวาวาจะพูดจาไม่ดีกับเบญญาต่างหาก"หันกลับไปหน่อยค่ะ""หืม?""เบลจะเปลี่ยนเป็นชุดนอน ชุดนี้มันนอนไม่สบาย""อ๋อ แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ""ต้องว่าอะไรเหรอคะ""จะเปลี่ยนก็เปลี่ยนเลยครับ ผมไม่ได้อึดอัด"คนที่อึดอัดควรเป็นเธอไหม ยิ่งเบญญาอารมณ์เดือดศิวะก็ยิ่งยิ้มกริ่ม"ไม่เปลี่ยนแล้วก็ได้ค่ะ คุณศิวะจะนอนเลยมั้ยคะเบลจะได้ปิดไฟ"เขาพยักหน้า เธอจึงปิดไฟแล้วนอนหันหลังให้ สักพักลำแขนก็พาดมาที่เอวคอดกิ่ว เบญญาจับแขนของศิวะออกแต่เขาก็พาดมาอีกเป็นครั้งที่สอง

ตอนที่ 34คบกันไหมขณะที่กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสออกชาติ เสียงข้อความมือถือของเบญญาได้ดังขึ้น พอหยิบมาดูเป็นศิวะที่ส่งเข้ามาศิวะ : อยู่ไหนครับ ผมกลับมาบ้านแล้วไม่เจอคุณเบล : บ้านเพื่อนค่ะ จะกลับแล้วศิวะ : เดี๋ยวไปรับ เย็นนี้เราไปหาอะไรกินนอกบ้านเบญญาอ่านไปยิ้มไป ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปว่าตกลง พร้อมกับส่งโลเคชั่นให้เขามารับที่หน้าคอนโด ก่อนกลับจิดาพาก็ยังแซวไม่หยุด อาการของคนมีความรักก็มักมองสิ่งรอบตัวสวยงามไปเสียหมด ยืนรอไม่นานศิวะก็ขับรถมาจอดเทียบ พอเบญญานั่งลงแล้วเขาจึงเอ่ยถาม"เพื่อนคุณพักที่นี่เหรอ""ค่ะ""แล้วอยากกินอะไร"เบญญาอมยิ้ม จะว่าไปก็มีหลายอย่างที่อยากกิน แต่ทุกอย่างที่เธออยากกินนั้นเป็นอาหารที่เรียบง่าย ไม่รู้ว่าศิวะจะกินได้หรือเปล่า"พูดมาเถอะ แพงแค่ไหนก็เลี้ยงไหว""งั้นเบลบอกทาง""ครับ"ศิวะขับรถมาตามที่เบญญาบอก หยุดอยู่หน้าร้านอาหารอีสานริมบ่อตกปลา เขาลงจากรถได้ก็หันกลับมามองเธอด้วยแววตาสงสัย อุตส่าห์จะพาไปเลี้ยงทั้งที ทำไมเบญญาถึงเลือกร้านอาหารเล็กๆ "เบลชอบร้านนี้ค่ะ อาหารอร่อย""อ๋อ"เมื่อนั่งลงที่เก้าอี้ เด็กเสิร์ฟก็นำเมนูมาวางให้ เธอสั่ง

ตอนที่ 36ทำไมไม่บอกรถของศิวะแล่นมาจอดหน้างาน พอลงจากรถแล้วก็มีเด็กรับรถวิ่งมาต้อนรับพร้อมกับเอารถไปเก็บ เบญญากวาดตามองสถานที่จัดงานด้วยแววตาตื่นเต้น ดูอลังการเสียยิ่งกว่าฉากในละครเสียอีก"ไปเถอะ"ศิวะงอศอกเพื่อที่จะให้อีกคนควงแขนได้เต็มที่ เธอมองเขาแล้วอมยิ้มก่อนจะเกาะแขนเขาแล้วเดินเข้าไปในงาน ทว่าควงแขนได้ไม่นานเบญญาก็ต้องปล่อยเพราะเขาต้องยกมือสวัสดีทักทายคนนั้นคนนี้อยู่เรื่อยๆ"เดี๋ยวคุณไปหาอะไรกินก่อนนะ ผมขอไปทักทายผู้ใหญ่ก่อน"เขาหันมาบอกแล้วพยักพเยิดหน้าไปยังโต๊ะจัดเลี้ยง ตรงนั้นมีอาหารวางเรียงรายไว้ให้แขกบริการตัวเอง เบญญามีสีหน้างงๆ ตอนแรกนึกว่าเขาจะแนะนำคนอื่นให้รู้จักเธอ แต่กลับบอกให้ออกไปก่อนหมายความว่ายังไง ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่อยากทำตัวมีปัญหา จึงพยักหน้าให้แล้วถอยออกมาเมื่อเดินมาถึงจุดบริการและเครื่องดื่ม เบญญาได้ของกินเล่นสองสามอย่างจึงเอาไปนั่งกินที่โต๊ะ ขณะที่กำลังนั่งกินไปทำหน้าเซ็งไปเสียงของใครบางคนได้ดังขึ้นจากทางด้านหลัง"ไม่น่าเชื่อว่าเธอก็มางานนี้ด้วย"เบญญาหันขวับกลับไปมองเห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นคือวาวา วันนี้วาวาแต่งตัวชุดราตรีสีครีม ดูสะอาดสะอ

38แก้ไม่หาย"คุณศิวะก็รู้ดีแก่ใจไม่ใช่เหรอ""เรื่อง?""บอกว่าจบกันแล้วก็จบกันไป อย่าดีกับเค้าได้มั้ยล่ะ""ได้ยินหมดแล้วเหรอ"เบญญาพยักหน้า เธอน้อยใจแต่เขากลับถามเสียงเรียบเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอย้อนคิดดูแล้วกลับยิ่งบั่นทอนตัวเอง พวกเขาสองคนเคยรักกันมาก่อน ส่วนเธอก็เป็นแค่คนที่มาแทรกกลางระหว่างความรักของคนอื่น น่าขำที่ยังแสดงความงี่เง่าเหมือนตัวเองไม่ใช่คนผิด"เค้าแค่เข้ามาทักทาย ให้ทำไง ให้ไล่ตะเพิดไปเหรอ""..." แล้วทำแบบนั้นได้เหรอ ก็ไม่ได้ใช่ไหม"ผมทำแบบนั้นไม่ได้"เขาพูดอย่างชัดเจน เบญญาฝืนยิ้มถอนหายใจหนักๆ แล้วพยักหน้าอย่างขมขื่น จำใจยอมรับทั้งที่ไม่เข้าใจอะไรเลย"ค่ะ เข้าใจแล้ว ทำไม่ได้ก็อย่าทำ""ไม่เข้าใจ ท่าทางแบบนี้ต้องไม่เข้าใจแน่ๆ""เข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจทุกอย่างแล้ว ทีนี้ก็หลีกทางให้สักที เบลอยากขึ้นห้องแล้ว"พอเธอพูดจบเขาก็โน้มตัวลงอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน เบญญาทั้งดิ้นทั้งโวยวาย"อย่าดิ้น""คุณศิวะปล่อยเบลลงนะ""บอกว่าอย่าดิ้น ถ้าตกบันไดคอหักตายไม่รู้ด้วยนะ"คนถูกเอ็ดเม้มปากแน่น ยอมให้เขาอุ้มขึ้นห้องอย่างสงบเสงี่ยม ไม่กล้าดิ้นเพราะกลัวว่าจะทำให้ตกบันไดกันทั้งคู่ พอถึง

40ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนแล้วเขาเลือกอะไรได้ไหม ทำได้แค่นั่งแข็งโด่ปวดหนึบอยู่นี่แหละ ศิวะมองตามเบญญาที่รีบร้อนออกจากบ้าน พอเธอออกไปแล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ สรุปคือตนเป็นที่พึ่งแห่งตนช่วยตัวเองไปก่อนเถอะ...ศิวะมาถึงที่ทำงานอารมณ์เสียนิดหน่อย พอมาถึงก็เจอกับเจ้าเก่าเจ้าเดิมที่นั่งรออยู่ในห้อง กิตติภพนั่งทำหน้าระรื่นยิ้มแก้มปริ แต่อีกคนกลับทำหน้าตึงเหมือนกินรังแตนมา"อารมณ์เสียอะไรแต่เช้าครับคุณศิวะ""เปล่านี่""กูดูหน้ามึงก็รู้แล้ว งั้นมาฟังข่าวดีของกูดีกว่า มึงจะได้อารมณ์ดี""ข่าวดีอะไร""เรื่องบังเอิญมั้ยล่ะ เมื่อเช้านี้กูเห็นว่าในใบสมัครงานมีชื่อคุ้นๆ กูก็เลยนึกออกว่าเป็นเมียมึง พอกูเห็นปุ๊บก็ให้ HR โทรหาปั๊บแบบด่วนจี๋"ไอ้ @34344A##332@323นี่เองตัวต้นเหตุ ที่แท้ก็เป็นบริษัทของกิตติภพ เบญญาคงเคยไปสมัครงานทิ้งไว้ ศิวะเก็บคำด่าทอเอาไว้ในใจแต่ก็มิวายมองตาขวาง"ขอบคุณกูหน่อยมั้ย""ขอบคุณครับ" ศิวะประชด"ตกลงยังไง ให้กูรับเข้าทำงานแล้วยังไงต่อ""ขอตำแหน่งดีๆ หน่อย ไม่ต้องลำบากเกินไปไม่ต้องสบายเกินเหตุแล้วอย่าให้รู้นะว่าใช้เส้นสาย เงินเดือนเดี๋ยวกูจ่ายเอง สตาร์ทสัก