All Chapters of หนีรักชินอ๋องตัวร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 2 ทะลุมิติมาเป็นคุณหนู“เฮือก!!” ร่างบางสะดุ้งตื่นอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้นางรู้แล้วทุกอย่างว่าตอนนี้ตนเองอยู่ในร่างของซูอี้หานบุตรสาวคนรองของใต้เท้าซู“คุณหนูฟื้นแล้ว ข้าคิดว่าคุณหนูจะฟื้นมาไม่ทันเวลาเข้าพิธีอีกเจ้าค่ะ ใจข้าสั่นไหวไปหมด คุณหนูอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ” สาวใช้ข้างกายคนเดิมกุมมือของอี้เหยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ‘นี่คือสาวใช้คนสนิทของอี้หานสินะ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าตัวเองคือซูอี้หาน และวันนี้คือวันที่ต้องแต่งเข้าจวนอ๋องหวังหมิง ในเมื่อสวรรค์ต้องการให้ฉันเข้ามาอยู่ในร่างนี้ ฉันคงต้องแต่งงานกับเขาเหมือนเดิม เอาล่ะเป็นยังไงเป็นกันแต่งเข้าจวนไปก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง’ อี้เหยาคิดในใจ ก่อนจะยันกายลุกขึ้นสั่งสาวใช้แต่งกายให้ตนเอง“ซูซูแต่งตัวให้ฉันสิ เราจะได้ออกเดินทางไปที่จวนชินอ๋องกัน ตอนนี้ฉันพร้อมแล้ว”“เอ่อ ข้าคิดว่าคุณหนูต้องกระทบกระเทือนที่ศีรษะไปชนเข้ากับเสาไม้แน่ ๆ แม้แต่คำพูดของคุณหนูยังไม่เหมือนเดิม ข้าต้องแจ้งท่านใต้เท้าให้ท่านหมอมาตรวจดูเสียก่อนเจ้าค่ะ” อี้เหยาลืมสนิทว่าตนเองอยู่ในยุคที่พูดจาอีกแบบ นางตีเข้าที่หัวของตนเองเบา ๆ หนึ่งครั้งก่อนจะหันมายิ้มห

ตอนที่ 4 ท่านไม่ใช่คุณหนูของข้า ฝั่งด้านหวังหมิงหลังจากที่เขาเดินออกมาจากตำหนักของพระชายารองเขากลับมาที่ห้องของตนเองเปลี่ยนอาภรณ์เตรียมออกไปด้านนอก“ท่านจะออกไปที่ใดกันจะทิ้งพระชายารองตั้งแต่วันแรกที่แต่งนางเข้ามาเลยหรือขอรับ” เสียงในเงามืดดังขึ้นพร้อมเดินออกมาจากด้านหลัง“ข้าไม่ได้ทิ้งนางแต่นางต่างหากที่ปฏิเสธข้า แต่ก็ดีเช่นเดียวกัน ข้าได้ยินมาว่าวันนี้ฝั่งนั้นจะแอบดำเนินการเมื่อข้าใช้เวลาอยู่ในห้องหอ วันนี้เราจะต้องออกไปจัดการคนเหล่านั้นเจ้าเองก็ไปเตรียมเรียกคนของเราเอาไว้ ข้าจะไม่ยอมให้แผนการของคนพวกนั้นทำร้ายข้าได้” เจิงหลงชายคนสนิทที่เป็นเหมือนข้ารับใช้ สหายคนรู้ใจที่เล่นและคอยอยู่เคียงข้างหวังหมิงมาตั้งแต่ยังเยาว์ ยิ้มเยาะก่อนจะน้อมรับคำสั่งของหวังหมิงและเอ่ยถามเขาเรื่องพระชายารองอีกครา“ขอรับ ข้าจะรีบไปทำตามที่ท่านสั่งเดี๋ยวนี้ แต่ว่าข้าอดสงสัยมิได้พระชายารองที่งดงามไม่สามารถมัดใจท่านให้เข้าหอได้เลยหรือ? เมื่อครู่ท่านบอกนางปฏิเสธ ใบหน้าเช่นท่านนะหรือ? สตรีใดเห็นต่างพากันลุ่มหลง ไม่น่าจะเป็นไปได้"“เพราะนางไม่เหมือนสตรีใดในใต้หล้านะสิ” เพียงแค่คิดใบหน้าของหวังเมิงพลันเปลี่ย

ตอนที่ 6 คารวะพระชายาเอก“เอ่อ....ท่านชินอ๋องเพคะข้ามิได้ต้องการหลอกลวงท่านนะ แต่ว่าข้าถือเคล็ดใช่ ๆ ท่านเชื่อคำทำนายหรือไม่? ก่อนที่ข้าจะแต่งเข้าจวนของท่านมีหมอดูทักข้าว่าต้องแต่งใบหน้าเช่นไรถึงจะมีอายุยืนและมีบุตรที่แข็งแรง แต่ว่าตอนนี้ข้าคงไม่ต้องแต่งแล้วเพราะข้าเข้ามาเหยียบอยู่ที่จวนของท่านและปลอดภัยดี ข้าได้ยินมาว่าท่านชินอ๋องจิตใจเมตตาเรื่องเพียงเท่านี้ท่านคงไม่ถือสานะเพคะ ” “ผิดแล้วพระชายา ข้านะบ้าอำนาจไร้ความยุติธรรมสิ่งที่เจ้าทำผิดจะต้องถูกลงโทษแล้วข้านะบ้าในกามารมณ์เอาไว้ราตรีนี้ข้าจะลงโทษพระชายาให้สาสมแก่ใจ เมื่อครู่พระชายาเอ่ยถึงบุตรใช่หรือไม่ ดีๆ ค่ำคืนนี้ข้าคงลงโทษพระชายาไม่ให้หลับให้นอนเลย ” หวังหมิงมองนางตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยใบหน้าหื่นกาม อี้หานเสียวสันหลังวูบวาบไม่อยากให้เวลาเดินต่อเลยแม้แต่น้อยเหลียวมองไปหาซูซูเพื่อขอความช่วยเหลือแต่นางก็มิอาจจะช่วยเหลือได้ทำได้เพียงก้มหน้าลงต่ำหลบสายตาของอี้หาน “ข้าร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงนักเมื่อครู่ท่านไม่ได้ยินที่สาวใช้ของหม่อมฉันกล่าวมาหรือเพคะ หากท่านอ๋องโหดร้ายกับข้าเช่นนั้นมีหวังข้าคงได้จับไข้จนลุกไม่ขึ้นแน่

ตอนที่ 8 ค่าเสียเวลาเวลาผ่านไป 1 ชั่วยามอี้หานนอนตัวแข็งทื่อแทบไม่กล้าขยับไปทางใด ในห้องนอนยามนี้มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองและเสียงหัวใจเต้นแรงของอี้หาน'ทำไมถึงไม่ยอมกลับไปกันนะเป็นอย่างนี้ใครจะไปนอนหลับได้ ไม่น่าคิดแผนนี้เลยเพราะความโง่และสมองอันน้อยนิดของข้า โอ๊ย! แล้วอย่างนี้จะหาทางหนีเขาได้อย่างไรนะ' อี้หานคิดในใจพยายามขยับกายเล็กน้อยเพื่อคลายตัวออกจากแขนแกร่งของเขา"พระชายาเจ้ายังไม่หลับหรือ? หรือว่าไข้ขึ้นแต่ว่าร่างกายของเจ้าไม่ได้ร้อนแล้วนะ รู้สึกเหมือนมันจะเย็นราวกับคนปกติ ""เอ่อ..ที่ข้านอนไม่หลับเพราะไม่คุ้นชินที่ท่านชินอ๋องมานอนกอดเช่นนี้เพคะ อีกอย่างการเจ็บป่วยของข้ามักจะเป็นเช่นนี้ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็นทว่าข้างในยังคงร้อนระอุอยู่เพคะ""เป็นอย่างนี้นี่เอง ตั้งแต่ข้าเกิดมาพึ่งจะเคยได้ยินอาการป่วยของพระชายาช่างแปลกจริง ๆ ข้าอยากให้ร่างกายของเจ้ากลับมาแข็งแรงในเร็ววันเช่นนั้นคืนนี้ข้าจะกลับไปนอนที่ตำหนักของข้า " อี้หานใลหน้าพลันเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินคำพูดของหวังหมิงคิดว่าคืนนี้จะไม่ได้หลับได้นอนต้องคอยระแวงเสียแล้ว“ข้าขออภัยด้วยนะเพคะที่ทำให้ท่านชินอ๋องต้องเสียเวลาอีกวัน”

ตอนที่ 10 โรคระบาดฝั่งด้านอี้หานหลังจากที่นางกินข้าวเสร็จได้เดินทางมาที่ห้องเครื่องพร้อมสาวใช้สามสี่คนที่เดินตามมาคอยดูแลและมีซูซูที่ยืนถือร่มตามหลังนางมาติด ๆ เพราะยามนี้แสงแดดเริ่มร้อน“ว้าวนี่หรือห้องเครื่องช่างกว้างใหญ่จริง ๆ นี่ ” อี้หานตื่นเต้นกวาดสายตามองสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ตรงหน้า สาวใช้ในห้องครับตกใจรีบพากกันออกมาต้อนรับแม้กระทั่งพ่อครัวใหญ่“พระชายารองมีเรื่องอันใดถึงมาเยือนที่ห้องเครื่องหรือพะย่ะค่ะ หรือว่าอาหารที่กระหม่อมทำไม่ถูกปาก”“มิใช่ มิใช่ท่านพ่อครัวมิต้องเป็นกังวลข้าแค่อยากมาเดินสำรวจดูในสิ่งที่ข้าต้องดูแลเท่านั้น พระชายาเสวี่ยหมิ่นมอบงานให้ข้าดูแลบันทึกการใช้จ่ายหลังจวน ข้าอยากรู้ว่าสิ่งของที่ซื้อในแต่ละครั้งต้องใช้เบี้ยอัฐเท่าไหร่ เท่านั้นเอง”“เป็นเช่นนั้นเองหรือพะย่ะค่ะ พอดีวันนี้เป็นวันที่ของใช้ในครัวเรือนหมดพอดีพระชายาอยากจะออกไปที่ตลาดกับพวกกระหม่อมหรือไม่จะได้รู้ว่าของที่ใช้มีอะไรบ้างราคาเท่าไหร่พะย่ะค่ะ”“ดีเลย ข้าเองก็อยากออกไปเปิดหูเปิดตา เช่นนั้นออกไปตลาดกันเถอะ” อี้หานกระปรี้กระเปร่าเมื่อได้ยินว่าจะได้ออกไปข้างนอกตั้งแต่ทะลุมิติมานางไม่เคยไปที่ใดเลยนอก