บททั้งหมดของ ท่านพ่อ...ข้าคือบุตรสาวของท่าน: บทที่ 251 - บทที่ 260

เนี่ยฉีเย่าผละออกจากเรือนอย่างไม่รีรอ ร่างสูงสะบัดชายเสื้อยาวแล้วใช้วิชาตัวเบากระโจนขึ้นหลังคาอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะพุ่งทะยานข้ามแนวต้นไม้ตรงสู่เส้นทางขึ้นเขาทางด้านหลังสายลมเย็นปะทะใบหน้า ทิวไม้ร่นผ่านสองข้างทางราวกับม่านภาพเลื่อนผ่านสายตา แต่เนี่ยฉีเย่าไม่มีแม้แต่รอยลังเลนัยน์ตาของเขานิ่งเฉียบ เ

“ที่นี่เงียบสงบ ทุกคนในหุบเขาต่างมีชีวิตที่เรียบง่าย ไม่ต้องดิ้นรน ไม่ต้องเสแสร้ง…ข้าจึงอยู่ได้”เนี่ยฉีเย่าไม่ได้ขัด เขาเพียงพยักหน้าเบาๆ สะท้อนว่าเข้าใจแต่หลังจากนั้น เขาก็ถามอีก“แล้วถ้าไม่มีโอสถให้ปรุง เข่อซิงไม่อยู่ที่นี่…เจ้ายังจะอยู่ต่อไปหรือไม่”คำถามนั้นเหมือนหล่นลงกลางใจกู้ฟ่านถานนิ่งงัน

เป็นจูบที่แฝงทั้งความอาทร ความหวงแหน และความรู้สึกที่ไม่มีใครในโลกเคยได้รับจากเขา“ต่อไปนี้ เจ้าคือคนของข้า…”เสียงกระซิบของเขาเหมือนหยาดฝนที่หยดลงในใจของกู้ฟ่านถานนางหลับตาลงช้าๆ เอื้อมมือขึ้นแตะแผ่นอกของเขาอย่างแผ่วเบา ปล่อยให้ความใกล้ชิดนั้นทอดคลุมพวกเขาอย่างไม่ต้องใช้ถ้อยคำใดเพิ่มเติมแสงไฟเริ่

ไม้แกะสลักสีเข้มเคลือบเงาอย่างดี มีลายดอกเหมยเบ่งบานเต็มป้าย แกะสลักอักษรสองตัวไว้ชัดเจน 檀花 – ถานฮวาเนี่ยหงเฉิน ยืนกอดอกมองนิ่งๆ ดวงตาเป็นประกายประหลาด“กลิ่นจันทน์…ใช้น้ำมันไม้จันทน์แท้ๆ ทาด้วยตัวเองหรืออย่างไรกันนะ”เนี่ยจิน หัวเราะเบาๆ แล้วพูดเสียงเบาแต่เจาะตรงประเด็น“กลายเป็นว่า…น้องสามผู้ไม่

ภายในเรือน อู่เยียนสวินนั่งอยู่ที่ขอบเตียง ป้อนข้าวเช้าลูกชายคนเล็ก "เนี่ยลี่เฉวียน" กำลังอ้าปากหาวเสียงดัง ส่วนเนี่ยเข่อซิงเองก็นั่งขัดสมาธิอยู่บนเสื่อกลางลานในเรือน กำลังหวีผมให้เนี่ยหยุนซีที่นั่งนิ่งๆ อยู่บนตัก“แม่…หวีเบาๆ หน่อย ข้าจะไปเรียนกับอาจารย์จวงแล้วนะ”“หวีไม่เรียบร้อย เดี๋ยวอาจารย์จวงจ