All Chapters of ทาสรักพญามังกร: Chapter 31 - Chapter 40

“อย่าทำมาเป็นรู้ดีหน่อยเลย ทำไมฉันต้องคิดเรื่องเมื่อเช้าด้วย ในเมื่อฉันไม่ได้พิศวาสมันเลยสักนิด”ถ้าสรัญรัตน์เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปฉับพลันของหยางโจวหมิง เธอจะรู้ได้ทันทีว่าคิดผิดที่พูดแบบนั้นออกไป ใบหน้าหล่อเหลาเปลี่ยนเป็นดุดัน สันกรามของเขากัดเข้าหากันจนแก้มนูน“อย่าทำปากเก่งกับฉันนะตันหยง ฉันอารมณ์ดีๆ อย่าให้ฉันต้องอารมณ์เสียเพราะเธอ”หญิงสาวสะบัดหน้าพรืด แล้วทิ้งตัวลงนอนคว่ำทำเป็นสนอกสนใจกับหนังสือตรงหน้ามากกว่าเขา เธอยังรู้สึกเจ็บตรงนั้นไม่หายที่เขาเอาแต่ใจตัวเองถึงขนาดนั้น ถ้าทำให้เขาไม่อยากเข้าใกล้เธอได้ เธอจะรีบทำทันทีท่านอนคว่ำหน้าสบายๆ ของสรัญรัตน์ ทำให้พญามังกรใจเย็นลงไปบ้าง เขาจึงเงียบแล้วหยิบเอกสารที่อยู่บนโต๊ะมาเปิดอ่าน เซ็นแกรกๆ ลงไปหลังจากพิจารณาแล้วว่าเห็นสมควรเวลาผ่านไปหลายนาที นานจนหญิงสาวคิดว่าเขาคงเลิกจ้องมองเธอผ่านกล้องวงจรปิด ร่างอิ่มจึงนอนหงายยกหนังสือขึ้นอ่าน ชีวิตสัตว์โลกเป็นอยู่ยังไง พออ่านๆ ไปก็เพลิดเพลินดีไม่น้อย เธอหดขาข้างหนึ่งตั้งฉากทำให้ชุดกระโปรงลายดอกที่สวมอยู่ร่นขึ้นไปอยู่บนต้นขา อวดขาเรียวสวยโดยไม่ตั้งใจหยางโจวหมิงเซ็นเอกสารทั้งหมดเสร็จ เขาก็มองห

“รับรองได้ว่า ถ้าเธอกลับเมืองไทยเมื่อไหร่ เธอจะได้วิชาติดตัวไปมากโข”“วิชาอะไรคะ” เสียงที่เปล่งออกมาแม้จะเบาหวิว แต่คนหูดีสัมผัสดีอย่างหยางโจวหมิงก็ได้ยินถนัด“วิชาที่ว่าด้วยเรื่องบนเตียงไงล่ะ หลุดจากมือฉันไป เธอจะเป็นแม่เสือสาวกับคนอื่นแน่”ความเคลิบเคลิ้มลดลงไปกว่าครึ่ง การดูถูกแบบไม่เกรงใจของคนที่ร่ำร้องว่าต้องการเธอแทบคลั่ง ทำให้หญิงสาวลุกขึ้นพรวดสะบัดฝ่ามือใส่ใบหน้าหล่อจัดนั้นเต็มเหนี่ยว“เพียะ!!!”หยางโจวหมิงหน้าสะบัดไปเพียงเล็กน้อย เขาก็หันมาคว้าข้อมือเล็กแล้วบีบจนเธอรู้สึกว่าเลือดไม่เดิน ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขาแบบนี้ และเธอจะต้องได้รับบทเรียนราคาแพง“โอ๊ย!!!” สรัญรัตน์อุทานเสียงหลง เมื่อมือใหญ่อีกข้างคว้าลำคอระหงกุมไว้ หัวใจหวั่นว่าเขาคงโกรธแล้วหักคอเธอจิ้มน้ำพริก ดวงตากลมโตเบิกโพลงด้วยความตระหนก“เธอกล้ามาก กล้าหาญจนน่าปรบมือให้ แต่รู้มั้ยว่าถ้าฉันปล่อยเธอไป ฉันก็ไม่ใช่พญามังกรดำแห่งเกาะฮ่องกง ฉันจะหักคอเธอ แล้วส่งหัวสวยๆ ไปให้พ่อเธอดูต่างหน้า ประกาศให้รู้ผลของความกล้าหาญในครั้งนี้ รับประกันได้ว่าพ่อเธอต้องขาดใจตายตามเธอแน่นอน”“อย่า!!! โอย...อย่า...ทำพ่อฉัน”ชายหนุ่มผลักร่า

เสียงหวีดร้องระงมเหมือนคนบาดเจ็บดังเพียงไม่นาน ก็ถูกริมฝีปากร้อนผ่าวปิดกั้นดูดกลืนเสียงหวีดร้องนั้นลงลำคอ ใบหน้างามเอียงรับจูบหนักหน่วง ปากอิ่มถูกดูดกลืนอย่างละเลียดความหวานจนซาบซ่าน ลิ้นหนาเข้าชอนไชตวัดไล้ในโพรงปากนุ่ม ลิ้นเล็กๆ ถูกรัดแลกเร้าจนต้องตอบสนองด้วยการเกี่ยวพันรัดเร้าอย่างเงอะงะสายน้ำในอ่างใหญ่กระเซ็นหายออกไปเป็นครึ่งค่อน กว่าที่ร่างอิ่มจะถูกยกจนพ้นความกำยำ แล้วปลิวหวือข้ามอ่างไปยืนระทดระทวยอยู่ภายนอก ร่างหนาก็รีบรุดก้าวออกมาก่อนที่เธอจะทรุดฮวบลงไปต่อหน้าต่อตา เขาจับร่างอิ่มกดลงนั่งบนขอบอ่าง เธอเองก็ทำตามเหมือนตุ๊กตาสาวสวย ไม่ว่าจะถูกจับไปไว้ตรงไหนหรือทำอะไร เธอก็ปฏิเสธไม่ได้“เธอสวยมากตันหยง”เขาพึมพำเอ่ยชม ก่อนลดตัวลงนั่งบนส้นเท้า ดวงตาคมกริบสีสนิมมองกราดไปทั่วเรือนร่างขาวอมชมพู ทรวงอกกลมกลึงกะเปาะใหญ่ ต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบ สะโพกผายเข้าโค้งกับเอวกิ่ว ทรวดทรงของเธออวบอิ่มมีน้ำมีนวลและยั่วยวนชวนให้หลงใหลชายหนุ่มถอนหายใจยาวเมื่อสายตาหลุบมองความงามกลางร่าง ดอกไม้สาวตูมเต่งกำลังเบ่งบานรอรับภมรหนุ่มให้ชอนไช แต่เขาอยากจะดื่มด่ำรสชาติแสนหวานจากกายสาวมากกว่า ไม่ช้าใบหน้าคมจัด

“อามีลูกสาวอยู่คนเดียว เป็นลูกที่เกิดจากความไม่ตั้งใจ แต่อาก็รักเค้ามาก รักไม่น้อยกว่าธัชชัย แต่อาคงเข้าใจตัวเองผิด เพราะถ้าอารักตันหยงเท่าธัชชัย อาคงไม่ปล่อยให้ตันหยงไปอยู่ในมือของหยางโจวหมิง”หยางเหม่ยลี่ได้ยินเสียงที่เริ่มสั่นเครือ ก็รู้สึกสะท้อนใจไม่น้อย เธอภาวนามาตลอดว่าขอให้สรัญรัตน์เป็นที่ถูกอกถูกใจพี่ชาย ภาวนาขอให้เขาไม่ทำร้ายเธอ แต่เธอก็อดห่วงไม่ได้เพราะพี่ชายของเธอมีคนรักอยู่แล้ว จางเอี้ยจือไม่มีวันปล่อยมือจากเขาแน่ๆ แบบนี้สรัญรัตน์คงไม่มีวันได้เป็นหนึ่งเดียวในใจของหยางโจวหมิง เธอกำลังทำผิดมหันต์ที่ส่งสาวน้อยคนนั้นไปอยู่ในมือพญามังกรดำ ถึงแม้เขาจะพอใจในความสวยและน่ารัก แต่เขาก็ไม่มีทางยกย่องเอาเธอเชิดหน้าชูตา เพราะความเป็นศัตรูกันมาช้านาน ไม่รู้ว่าป่านนี้สาวน้อยคนนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง“หนูกำลังมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของตันหยง”“คุณอา!!” คำต่อว่าแบบผู้ดีนั้น ทำให้หญิงสาวตกใจจนต้องเบิกตากว้าง“ขอโทษเถอะนะ ถ้าอาจะพูดในฐานะของพ่อที่รักลูกคนหนึ่ง ไม่มีพ่อคนไหนอยากเห็นลูกทุกข์ใจ ทั้งที่เขาก็ยืนอยู่ตรงหน้า ถ้าเพียงแต่อายื่นมือออกไปรั้งตันหยงไว้ แล้วบอกหยางโจวหมิงว่านี่ไม่ใช่น้องสา

ธัชชัยระบายลมหายใจออกมารุนแรง ด้านดำมืดที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในร่างโผล่หน้าออกมาบอกให้เขาอย่าคิดตามที่พ่อพูด ผู้หญิง 2 คน ทั้งที่อยู่ในมือเขาและอยู่ในมือหยางโจวหมิง สมควรแล้วที่ได้เจอกับเรื่องร้ายๆ แบบนี้ จะปล่อยให้เขาทนทุกข์อยู่เพียงผู้เดียวได้ยังไง แต่ทว่า...อีกด้านที่ขาวสะอาดก็คัดค้านว่าพวกเธอไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ความผิดทั้งหมดไม่ได้เกิดจากพวกเธอ“คุณพ่อก็ควรเชื่อผมบ้าง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมนะครับ คุณพ่อควรทำใจให้สบายและหลับตาพักผ่อนตามที่คุณหมอบอก” บอกไว้แค่นั้น ก่อนที่เขาจะปลีกตัวเดินหายไปเงียบๆคนเป็นพ่อต้องทำใจไม่ให้วิตกกังวลมากจนทำให้หัวใจเต้นแรงกว่าปกติ ที่ต้องพยายามบังคับตัวเองไม่ให้คิดมาก ก็เพียงเพราะต้องการรอดูวันที่ครอบครัวจะมีความสุข ลูกๆ จะรักใคร่ปรองดองกัน รวมไปถึงความแค้นแต่หนหลังจะต้องเหลือแค่เพียงอดีต วันนั้นตระกูลอัคราบริรักษ์และตระกูลหยางจะกลับมาเกี่ยวดองเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ หรืออาจจะพ่วงด้วยตำแหน่งอื่นอีกหากสวรรค์เป็นใจหยางโจวหมิงมองแหวนเพชรน้ำงามในตู้กระจกราวกับมันเป็นสัตว์ประหลาดที่เขาไม่เคยเห็น วันนี้เขาตั้งใจจะซื้อแหวนหมั้นไปสวมนิ้วของคู่หมั้นสาว แต่ใจเขากลั