All Chapters of BAD DEPTH พันธะหมอมาเฟีย: Chapter 61 - Chapter 70

"ไม่ว่าพี่จะเจออะไรมา ไลลาจะอยู่ข้าง ๆ พี่..." คำพูดที่ฟังดูเหมือนจะเป็นประโยคธรรมดา ทว่าน้ำเสียงและความอบอุ่นที่ถูกส่งเข้ามายังอ้อมกอดเล็กทำเอาร่างสูงที่หัวใจมืดมิดนั้นเผลอแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมากับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แม้ว่าภายนอกจะพยายามไร้ความรู้สึกหรือเลือดเย็นแค่ไหน แต่เขาก็คือคนอยู่ดี ถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลย มันก็คงเป็นเรื่องที่โกหก"ไลลาอยู่ตรงนี้แล้วนะคะ ไลลาจะอยู่กับพี่" เรียวปากบางพึมพำบอกทั้งที่โอบกอดคนตัวสูงตรงหน้าแน่นราวกับต้องการปลอบประโลมไปกับทุกสิ่งที่อีกคนกำลังเผชิญอยู่ ซึ่งก็เป็นผล เพราะอ้อมกอดนุ่มนิ่มจากคนตัวเล็กนั้นทำเอาคามิลรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจไม่เหมือนอย่างเคยที่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด นี่คือสิ่งที่เขาไม่เคยได้รับจากใคร ความอบอุ่น อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรักความห่วงใยจากใจจริง ๆ"..." เจ้าของใบหน้าหล่อนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมกอดนุ่มนั้นด้วยนัยน์ตาสั่นไหวพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกที่เอ่อล้นอยู่ข้างใน ธนาที่ยืนมองภาพทั้งสองกอดกันอยู่ก็ค่อย ๆ สาวเท้าเดินออกไปปล่อยให้เจ้านายกับว่าที่นายหญิงของเขาได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองอย่างที่ควรจะเป็น"กินอะไรหรือยังคะ หิวไหม" เสี

สวบ สวบ~ขณะที่เสียงของแก่นกายยักษ์กำลังถูกสอดใส่เข้ายังกลีบกุหลาบสวยด้วยความหนักหน่วงอยู่นั้น อยู่ ๆ มือหนาก็จัดการจับร่างเล็กของหญิงสาวที่นอนอ้าขาถูกสะโพกแกร่งตอกอัดเข้าใส่อยู่ให้เปลี่ยนท่าเป็นลุกขึ้นมาคร่อมร่างสูงของเขาไว้ทั้งที่ตรงนั้นของทั้งสองยังคงเชื่อมติดกัน"อ๊ะ พะ พี่..." ดวงตากลมโตมองหน้ารุ่นพี่หนุ่มสีหน้าตกใจไปกับความรวดเร็วที่เกิดขึ้นกับตัวเอง"ขึ้นให้หน่อย""ค คะ?""ขึ้นให้พี่หน่อย" ร่างบางนั่งชะงักนิ่งตัวตรงสีหน้าแสดงออกมาถึงความตกใจกับสิ่งที่ได้ยินโดยมีมือหนาคอยจับร่างเธอไว้อยู่'ขึ้นให้พี่หน่อย'พะ พี่งั้นเหรอ?"เร็วสิ ขยับ""ละ ไลลาทำไม่เป็น""ค่อย ๆ นั่งทับลงมา" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยบอกร่างเล็กอย่างใจเย็นพร้อมกับใช้สองมือคอยให้ความช่วยเหลือ"ฮือออ ของพี่มันใหญ่""ก็ไม่ต้องลงมาสุด""ไลลาหมายถึงความกว้างด้วย มันใหญ่คับของไลลาหมดแล้ว อ อ๊ะ!" เรียวปากบอกสีหน้างอแงร้องออกมาสีหน้ารู้สึกทั้งเสียวทั้งเจ็บไปกับความใหญ่โตที่ร่องสาวของเธอกำลังนั่งทับอยู่ ภายในของไลลาตอดรัดขมิบใส่แก่นกายยักษ์ไซซ์ยุโรปอยู่หลายครั้ง"ลงมาอีก""มะ ไม่ไหวแล้วค่ะ" เจ้าของใบหน้าใสเอ่ยบอกเมื่อเธอรู้สึ

(เป็นไงบ้างตัวแสบ...) (...ทุกอย่างโอเคไหมลูก) "โอเคค่ะหม่ามิ๊...โอเคมาก ๆ" เรียวปากเล็กตอบกลับคนเป็นแม่ไป ทำเอาปลายสายรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก ซึ่งวาวาเองก็พอจะรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงสดใสตั้งแต่แรกที่เอ่ยทักทายรับสาย(โอเคก็ดีแล้วลูก)"หม่ามิ๊ขา" เสียงหวานเอ่ยเรียกแม่ตัวเองขึ้นน้ำเสียงเปลี่ยนไปจากทุกครั้ง(ว่าไงคะตัวแสบ)"ขอบคุณนะคะ ที่หม่ามิ๊เข้าใจไลลา" ทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบ ปลายสายที่ได้ยินก็ยิ้มกรอกเสียงบอกผ่านโทรศัพท์ราคาแพง(แม่รู้ว่าหนูรู้สึกยังไง...แม่เข้าใจหนูมาก ๆ นะตัวแสบ)"ฮึก..."(งอแงอีกแล้ว เดี๋ยวพี่เขาก็ตกใจคิดว่าหนูเป็นอะไรหรอก)"ไลลารักหม่ามิ๊นะคะ รักหม่ามิ๊ รักปะป๊า รักพี่แทนไท รักไทก้า ไลลารักทุกคนเลย...แล้วก็ขอบคุณที่ทุกคนเข้าใจไลลา ฮึก"(ไม่ร้องไห้สิตัวแสบ ถ้าหนูร้องไห้ หม่ามิ๊ไม่คุยด้วยแล้วนะ) วาวาตอบกลับลูกน้ำเสียงเริ่มสั่นคลอน ไลลาก็ได้นิสัยงอแงเจ้าน้ำตาจากคนเป็นแม่นี่แหละ"ฮึก"(เป็นอะไร) เสียงทุ้มนิ่งของธามเอ่ยถามขึ้นดังแทรกมาจากปลายสาย(ไม่มีอะไรค่ะ...)(...ตัวแสบ แค่นี้นะลูก) แล้วหญิงวัยกลางคนก็กดวางสายไปในทันทีโดยมีร่างเล็กที่นั่งเบะปากร้องไห้ออกมากับความร

"ปะป๊า..." เรียวปากเล็กเอ่ยเรียกคนเป็นพ่อขึ้นขณะที่เห็นว่าชายวัยกลางคนกำลังจะหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ธามที่ได้ยินเสียงหวานคุ้นเคยของลูกสาวตัวน้อยก็รีบผละมือออกจากซองบุหรี่ หันกลับไปเผชิญหน้ากับร่างเล็กที่กำลังเดินเข้ามาสวมกอดเอวหนาของเขา"...จะสูบบุหรี่อีกแล้วเหรอคะ""..." คนตัวสูงก็นิ่ง"หรือว่าปะป๊ายังโกรธไลลา...""เปล่าลูก ปะป๊าไม่ได้โกรธอะไรหนู หนูไม่ได้ผิดอะไร แล้วปะป๊าจะโกรธหนูทำไม""..." ไลลาเงียบก้มหน้าซบลงบนอกแกร่งของพ่อ ธามที่รู้สึกได้ถึงความออดอ้อนของลูกสาวตัวน้อยก็ยกมือขึ้นไปลูบเข้าที่หัวเล็กด้วยความเบามือเต็มไปด้วยความรักความเอ็นดูเอาใจใส่"ปะป๊ารักนางฟ้าตัวน้อยของปะป๊ามาก ๆ เลยนะลูก ที่ปะป๊าไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก เพราะมันเป็นเหมือนแผลกลางใจของปะป๊า ปะป๊าคงจะไม่มีวันลืมกับความเจ็บปวดที่หนูต้องเจอและความรู้สึกผิดที่เต็มอยู่ในอก...""...ไลลาเข้าใจปะป๊าใช่ไหมลูก ปะป๊าขอเวลาหน่อยนะ แล้ววันหนึ่งปะป๊าจะดีขึ้น""ค่ะ" เรียวปากเล็กตอบพร้อมกับเม้มปากแน่นก่อนที่สองพ่อลูกจะยืนกอดกันแสดงความรักอบอุ่นอ่อนโยนหลังจากการพูดคุยกับที่บ้านไลลาจบลง ทั้งสองก็ขอตัวเพื่อที่จะไปทำอาหารกินกั

ผ่านไปสักพักร่างสูงที่กำลังนั่งดูหนังอยู่ชะงักนิ่งไปเล็กน้อยหลังจากที่รู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่างทำไมเงียบไป?คามิลคิดขึ้นภายในใจด้วยสีหน้าแปลกใจก่อนจะเหลือบสายตาคมลงไปจ้องมองยังร่างเล็กที่นอนซบอยู่ที่อกแกร่งของเขาก่อนที่ใบหน้าหล่อดูดีจะนิ่งไปเมื่อพบว่าร่างบางนั้นได้หลับใหลอยู่บนแผงอกแน่นของเขา"..." ดวงตาคมเอาแต่จ้องมองไปยังใบหน้าเล็กอยู่อย่างนั้นพร้อมกับภาพเหตุการณ์บางอย่างในวันวานที่ฉายเข้ามาตึกตึก'คามิล ไม่ไปถ่ายรูปรวมก่อนจบเหรอ...' เสียงหนึ่งในเพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลายห้องเดียวกันเอ่ยถามร่างสูงที่กำลังเดินออกจากห้องเรียนไปขึ้น โดยเจ้าของชื่อก็ไม่คิดสนใจ สาวเท้าเดินตรงออกจากห้องไปด้วยสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก ตลอดทางก็มีเสียงหญิงสาวทั้งรุ่นน้องรุ่นเดียวกันต่างพากันจ้องมองไปยังใบหน้าลูกครึ่งที่หล่อดูดีไร้ที่ติ ทว่าร่างสูงกว่าร้อยเก้าสิบเซนติเมตรก็ไม่ได้คิดสนใจอะไรแม้แต่น้อย เจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งเดินตรงมาจนถึงบริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่ลับสายตาจากผู้คน เมื่อเห็นว่าไม่มีใครแล้ว มือหนาจึงเอื้อมลงไปหยิบซองบุหรี่ที่พกติดตัวไว้ขึ้นมาจุดสูบด้วยสีหน้ายังคงไร้ความรู้สึกเช่นเคยท่ามกลางเสียงขอ