All Chapters of ซูเมี่ยวจิน: Chapter 141 - Chapter 150

“อั้ยย่ะ! เงินเดือนสูงเกินไปแล้วหลานสะใภ้” ลุงใหญ่อดจะอุทานออกมาไม่ได้ ต้องรู้ว่าค่าแรงหน่วยงานของรัฐต่อเดือนยังไม่ถึงหนึ่งร้อยหยวนเสียด้วยซ้ำสำหรับตำแหน่งงานที่สูงกว่าพนักงานทั่วไป“หืม? สูงเกินไปตรงไหนคะลุงใหญ่ หนูคิดว่าเท่านี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ” ซูเมี่ยวจินคิดว่าญาติผู้พี่ของสามีต้องรับผิดชอบงานหลายอย่าง เธอจึงอยากให้ค่าแรงที่สมเหตุสมผลกับพวกเขาเท่านั้นเอง“เฮ้อ ค่าแรงปกติสำหรับผู้จัดการก็แค่หนึ่งร้อยหยวนเท่านั้น หลานจะให้ค่าแรงสูงขนาดนี้กับพวกเขาได้ยังไงล่ะ ถ้าทางการถามขึ้นมาจะทำยังไง ลุงว่าหลานคิดดูใหม่อีกทีดีกว่านะ” ฉางต้าหลางไม่เห็นด้วยกับซูเมี่ยวจินเรื่องนี้“จริงอย่างที่พ่อพี่ว่านะน้องสะใภ้ พวกเราไม่ต้องการเงินมากขนาดนั้นหรอก อย่าลืมว่าน้องสะใภ้ยังต้องจ้างพนักงานอีกนะครับ เก็บเงินส่วนนั้นเอาไว้ก่อนดีไหม” ฉางหลิวหย่งพยักหน้าเห็นด้วยกับพ่อของเขา“ใช่ ๆ น้องสะใภ้ไม่ต้องให้เงินเดือนพวกเราเยอะขนาดนั้นหรอกนะครับ” คนอื่น ๆ รีบพยักหน้าไปตาม ๆ กัน“เฮ้อ แล้วแบบนี้จะให้ฉันตั้งเงินเดือนพวกพี่ชายเท่าไหร่ล่ะคะ” ซูเมี่ยวจินลืมคิดไปว่ายุคสมัยนี้ค่าครองชีพสูงสุดต่อเดือนก็ไม่เกินหนึ่งร้อยหยวน“

“อาเล่ยทำไมถึงเปลี่ยนใจเรียนด้วยล่ะ” ฉางหลิวหย่งถามพร้อมรอยยิ้มกว้าง“เมี่ยวจินใส่ชื่อผมเป็นประธานกรรมการบริษัทน่ะครับ ผมเลยต้องเรียนรู้ก่อน จะได้ทำงานช่วยเธอให้ดี” ฉางเล่ยยิ้มบางตอบ“อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ว่าแต่ประธานกรรมการต้องทำอะไรบ้างเหรอ” ฉางหลิวซิงถาม“ว่าง่าย ๆ ก็ควบคุมภาพรวมของบริษัทครับ พี่หลิวซิงกับพี่หลิวหย่งมีชื่อเป็นกรรมการบริหารบริษัทด้วยนะครับ เมี่ยวจินอยากให้เราทั้งสามครอบครัวมีตัวแทนเข้าร่วมบริหารด้วยกัน” ฉางเล่ยบอกเหตุผล“อะไรนะ! พวกเราไม่เป็นไม่ได้เหรอ” ฉางหลิวหย่งมุ่ยหน้าอย่างยุ่งยากใจ“พี่หลิวหย่งอย่าปฏิเสธเลยนะคะ ในอนาคตบริษัทตระกูลฉางจะต้องก้าวหน้าขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าพี่กับพี่หลิวซิงไม่ช่วยอาเล่ย ฉันจะวางใจได้ยังไงคะ” ซูเมี่ยวจินบอก“แล้วกรรมการบริหารต้องทำอะไรบ้างครับ” ฉางหลิวซิงได้แต่ต้องถามออกมา“หลัก ๆ ก็รับผิดชอบงานที่ประธานสั่ง และร่วมพิจารณาลงนามในสัญญาการค้าระหว่างบริษัทที่สำคัญ ๆ ค่ะ ฉันจะรับตำแหน่งที่ปรึกษาเท่านั้น” ซูเมี่ยวจินยิ้มบาง“เฮ้อ ท่าทางจะงานหนักแฮะ ยังไงน้องสะใภ้ต้องช่วยสอนพวกเราด้วยนะครับ”ฉางหลิวหย่งทอดถอนหายใจออกมาอย่างปลดปลง เขาไม่คิดว่าจะ

ซูเมี่ยวจินเห็นท่าทางของทุกคนเป็นไปในแนวทางเดียวกันแล้ว เธอจึงเอ่ยบอกขั้นตอนต่อไปในการเริ่มต้นธุรกิจ“ตำแหน่งที่ทุกคนคิดมาเหมาะสมแล้วนะคะ ตอนนี้เราต้องเปิดรับสมัครผู้จัดการทั่วไปก่อนเป็นอันดับแรก สำหรับเงินเดือนและหน้าที่รับผิดชอบ ทุกคนเสนอแนะขึ้นมาได้เลยค่ะ เราจะได้สรุปและสั่งทำป้ายประกาศรับสมัครงานเป็นลำดับต่อไป ถ้ายังหาคนที่เหมาะสมไม่ได้ เราค่อยจ้างหนังสือพิมพ์ลงประกาศทีหลัง”“หน้าที่รับผิดชอบของคนที่ได้รับตำแหน่งนี้ต้องทำหลายอย่าง ลุงคิดว่าให้เงินเดือนเขาเดือนละหนึ่งร้อยหยวนดีไหม ถ้าให้น้อยกว่านี้ลุงกลัวว่าเขาคงไม่สนใจตำแหน่งนี้ของบ้านเราแน่” ลุงรองเอ่ยขึ้นเป็นคนแรก“อืม… น้องรองพูดก็มีเหตุผล แต่ว่าเงินเดือนของเขาก็จะเท่ากับเงินเดือนของพวกเด็ก ๆ นะ เขาจะพอใจเหรอ?” ลุงใหญ่บอกความคิดของเขา“ผมคิดว่าหนึ่งร้อยหยวนก็มากแล้วนะครับพ่อ ส่วนเงินเดือนของเราก็เหมาะสมแล้วเหมือนกันครับ ถ้าให้น้อยกว่าหรือมากกว่านี้

ซูเมี่ยวจินใช้เวลาสามวันในการออกแบบอาคาร เธอยังจัดวางโต๊ะทำงานไว้อย่างเป็นระเบียบในชั้นหนึ่ง ชั้นสองและชั้นสาม ตู้เอกสาร เครื่องใช้ไฟฟ้าที่จำเป็นสำหรับบริษัท ซูเมี่ยวจินยังวาดเอาไว้เพื่อให้ทุกคนมองภาพได้ง่ายห้องส่วนตัวทุกห้องจะถูกเจาะและเปลี่ยนเป็นผนังกระจกเพื่อให้มองเห็นว่าเจ้าของห้องทำอะไรอยู่ ประตูไม้เธอยังคงเอาไว้เหมือนเดิม เพราะซูเมี่ยวจินไม่อยากเปลี่ยนแปลงอะไรมากเกินไป ชั้นสามที่จะทำเป็นห้องประชุม ซูเมี่ยวจินก็วาดภาพโต๊ะประชุมรูปวงรีและเก้าอี้ประจำตำแหน่งต่าง ๆ ได้อย่างลงตัว ทำให้ฉางเล่ยที่เห็นภาพนี้เป็นคนแรกถึงกับชมภรรยาคนสวยไม่หยุดเลยทีเดียว เขาไม่เคยเห็นโต๊ะแปลกตาแบบนี้มาก่อนในชีวิต ทำให้ฉางเล่ยอดที่จะชื่นชมมันไม่ได้“เราเอาแบบไปให้ทุกคนดูก่อนเถอะนะคะ จะได้ไปหาซื้ออุปกรณ์มาปรับปรุงอาคารก่อนถึงวันหมั้นน้องสาว” ซูเมี่ยวจินยิ้มบางบอก“ตกลงครับ รอผมเก็บของก่อนนะ” ฉางเล่ยยิ้มแป้นเมื่อคิดได้ว่าอีกไม่กี่วันน้องสาวของเขาก็ต้องหมั้นหมายกับคุณชายใหญ่ตระกูลอ

สองสัปดาห์ต่อมาสัปดาห์ที่แล้ว ฉางเล่ยพาซูเมี่ยวจินไปตรวจครรภ์ พัฒนาการของลูกในท้องดำเนินไปได้ด้วยดี มีเพียงขนาดตัวของเด็กที่ใหญ่เกินไปเท่านั้นที่คุณหมอให้ระวัง ดีที่พวกเขาตัดสินใจก่อนหน้านี้ว่าจะผ่าคลอดแทนการคลอดธรรมชาติ จึงทำให้ซูเมี่ยวจินไม่ได้กังวลมากนัก เธออยากให้ลูกเหมือนสามี ตอนนี้ก็นับว่าลูกของเธอได้ยีนส์เด่นมาจากสามีแล้วจริง ๆช่วงที่ผ่านมาครอบครัวฉางเริ่มเข้าเรียนภาคค่ำได้สองสามวัน พวกเขาต่างมีความสุขที่ได้เรียนเพื่อนำมาต่อยอดในธุรกิจของครอบครัว หลายคำถามที่พวกเขาถามครูผู้สอน ซึ่งสร้างความแปลกใจให้กับครูไม่น้อย ทุกครั้งที่มีคำถาม ครูก็จะตอบอย่างละเอียด ทำให้ชายหนุ่มตระกูลฉางทั้งห้าคนได้รับความรู้มากกว่าในหนังสือหลายเท่าตัวนัก พวกเขายังบอกครูด้วยว่ากำลังจัดตั้งบริษัท ครูจึงมีคำแนะนำให้พวกเขาเพิ่มมากขึ้นไปอีก สร้างความดีใจให้พวกเขามาก กลางวันพวกเขาจะเตรียมงานต่าง ๆ สำหรับวันพรุ่งนี้ที่ต้องทำ วางแผนงานที่ตัวเองต้องรับผิดชอบตามที่ซูเมี่ยวจินเคยบอกเอาไว้ ถึงแม้จะยังไม่มีพนักงานเข้ามาทำง