All Chapters of Uncensored รักต้องร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

มือใหญ่โยนโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูลงบนโซฟาทั้งที่หน้าจอยังมีข่าวฉาวของตนโชว์หราอยู่บนหน้าเพจข่าวบันเทิงมาร่วมสัปดาห์แล้วคิ้วเข้มขมวดมุ่น ดวงตาคมฉายแววยุ่งยากใจ ริมฝีปากหยักได้รูปสีสดแลดูสุขภาพดีเม้มแน่น ยกมือขึ้นเสยผมลวก ๆ ระบายความหงุดหงิด“อะไรวะ ยังเล่นข่าวนี้กันไม่จบอีกหรือไง”ปัณณ์ ปัณณธี อธิพัฒน์โภคิน ผู้จัดละครทายาทอดีตพระเอกดังซึ่งผันตัวมาเป็นผู้กำกับการแสดงทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาว ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วก้มหน้าลงใช้มือกดบริเวณหัวคิ้วที่มันตึงแน่นจนแทบระเบิดหนุ่มโสดรูปหล่อพ่อรวยอย่างเขามีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา แม้จะมีข่าวฉาวควงสาวไม่เว้นวัน แต่ไม่เคยสักครั้งที่จะมีใครกล้าใส่ความเขาในเรื่องเสียหายขนาดนี้“ปัณณ์ เป็นยังไงบ้าง”อัณณา ผู้เป็นมารดาเดินตรงดิ่งเข้ามาสวมกอดลูกชายคนสุดท้องหลังเพิ่งกลับมาถึงจากท่องเที่ยวพักผ่อนต่างประเทศกับสามี แม้อยากจะด่าให้เด็กดื้อรู้สำนึก แต่เมื่อเห็นหน้าตาเคร่งเครียดของลูกชายก็อดที่จะสงสารไม่ได้เธอทั้งเตือน ทั้งต่อว่า ทั้งข่มขู่ แต่ลูกชายของเธอกลับรักสนุกและถือตัวว่าเก่ง ไม่มีผู้หญิงหน้าไหนสามารถสร้างเรื่องยุ่งยากใจให้ตนได้ แต่เขาคงลืมคิดไปว่าเหนื

เขาคว้าคนตัวบางเข้าสู่อ้อมกอด มือใหญ่สอดล็อกท้ายทอยเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีแล้วโน้มลงไปบดจูบเร่าร้อนอย่างต้องการลงโทษคนตัวบางลืมตัวปล่อยมือออกจากหน้าอก ทุบตีดิ้นรนเอาตัวรอด ชุดที่ยังไม่ทันได้รูดซิปหล่นลงมากองแทบเท้า เขาจึงสวมกอดเธอแน่นขึ้นเพื่อบดบังเรือนร่างงดงามเปลือยเปล่าที่มีเพียงกางเกงซับในขาสั้นกันโป๊เท่านั้น“อื้อ อื้อ”ลิ้นสากสอดเข้าไปกวาดต้อนความหวานในโพรงปากอุ่น มันเกี่ยวพันไล้เลียจนเธอร้องครางประท้วงในลำคอ แต่กลับค่อย ๆ ยื่นลิ้นเล็กออกมาให้เขาดูดดึงอย่างไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวปัณณธีครางฮือในลำคอด้วยความชอบใจ ความดุดันป่าเถื่อนแปลเปลี่ยนเป็นความนุ่มนวล ริมฝีปากร้อนรุ่มบดเบียดเคล้าคลึงความนุ่มนิ่มสีสดในจังหวะเนิบนาบฉ่ำหวานจนคนตัวบางหลับตาพริ้ม ขยับปาดจูบเขากลับไปอย่างล่องลอยปากร้อนละออกมาช้า ๆ มันสัมผัสแผ่วเบาราวกับแสนเสียดาย ก่อนจะจูบเธออีกครั้งเนิ่นนานหลายนาทีจนร่างบางแทบหลอมละลายลงกองบนพื้นเขาละริมฝีปากออกมามองสบตาปรือปรอย นิ้วหัวแม่มือบดคลึงริมฝีปากบวมเจ่ออย่างหลงใหล ลูกกระเดือกใหญ่ขยับขึ้นลงแรง ๆ จากการกลืนน้ำลายดับความร้อนรุ่มในจิตใจ“ไง โดนหมาในปากฉันกัด ดีไหม”“อะ ไอ้บ้า”

คนตัวบางนั่งก้มหน้ากุมมือทั้งสองข้างบนตักด้วยความกดดัน ในขณะที่คนต้นเรื่องเหลือบมองเธอเป็นระยะด้วยสายตาอ่อนแสง“ไอ้โปรด มึงจะเอายังไง ลูกมึงทำลูกกูป่นปี้หมดแล้ว”คิมหันต์เปิดฉากโวยวายเพื่อนรัก ถ้าเด็กสองคนคบหากันอยู่เขาจะไม่ว่าเลยสักคำ นี่ไม่ได้เป็นแฟนกันด้วยซ้ำ แต่ลูกชายจอมเจ้าชู้ของเพื่อนกลับมาจูบลูกสาวเขาจนมีคลิปหลุด“ใจเย็น ๆ ก่อนไอ้คิม ตอนนี้กูใช้เส้นสายสั่งลบคลิปออกหมดแล้ว ไม่เกินครึ่งวันน่าจะเรียบร้อย”“ประเด็นมันไม่ใช่แค่คลิปที่หลุด แต่มึงดูตามเพจข่าวหรือยัง คนคอมเมนต์ด่าลูกกูว่าแย่งลูกมึงมาจากหลิน ทำให้ลูกมึงไม่รับผิดชอบเด็กในท้องจนหลินหนีไป แถมยังขุดคุ้ยมาด่าสารพัด ด่าไปจนถึงเรื่องที่ลูกกูได้แสดงละครเรื่องนี้โดยไม่ต้องแคสเพราะนอนกับลูกมึง”“ผมขอโทษครับคุณอา ผมไม่ได้ตั้งใจให้ลูกจันเสียหาย”พูดจบก็ได้รับสายตาคมดุจากพ่อผู้หวงลูกสาวราวไข่ในหินเป็นการตอบแทน“ปัณณ์ไม่ได้ตั้งใจจูบลูกสาวอาอย่างนั้นเหรอ แล้วทำทำไม”“เอ่อ คือ เรื่องนั้น คือผมตั้งใจจูบลูกจันครับ แต่ไม่ได้ตั้งใจให้คลิปหลุดหรือทำให้น้องเสียหาย”“อาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปัณณ์จะทำกับน้องแบบนี้”คนต้นเรื่องก้มหน้างุดด้วยความส

“เรื่องมันเป็นยังไง คลิปนั่น เป็นแกกับผู้กำกับคนนั้นจริง ๆ หรือถูกตัดต่อ”เพียงขิม สาวสวยที่พกความมั่นใจมาเต็มกระเป๋า แต่งกายเปรี้ยวจี๊ดจนเข็ดฟัน ทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังเริ่มถามเป็นคนแรกและก็ได้รับแรงส่งเสริมจากเพื่อนในกลุ่มเป็นการพยักหน้า รวมทั้งพี่ชายฝาแฝดที่มองเจ้าของห้องด้วยสายตาเป็นห่วงกว่าทุกคน“จริง เป็นฉันกับหมอนั่นจริง ๆ”“ฮะ แกจูบกับเขาจริง ๆ เหรอ ทำไมล่ะ แกชอบเขาเหรอ แต่แกมีแฟนแล้วนะ”มัสลิน ทายาทเพียงคนเดียวที่ยังไม่ยอมเข้าไปบริหารโรงเรียนนานาชาติของผู้เป็นพ่อแต่กลับมาเปิดร้านอาหารที่สร้างชื่อติดตลาดอย่างรวดเร็วเอ่ยถาม ปกติเธอเป็นคนพูดน้อยและไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้าแววตาเท่าไร แต่เรื่องนี้ทำเธอตกใจจริง ๆ เพราะชิดจันทร์ที่เธอรู้จักไม่มีทางจูบกับใครง่าย ๆ แน่ ถ้าไม่ใช่คนรักหรือทำเพราะงาน“หรือแกเลิกกับแฟนแกแล้ว”เพียงขิมถามแทรก ดวงตากลมโตมองไปยังพี่ชายฝาแฝดที่เกิดก่อนเธอเพียงห้านาทีอย่างมีความหวัง เขาอยู่กลุ่มเดียวกันกับเธอและสองคนนี้ตั้งแต่เข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัยที่อเมริกาด้วยกัน และเธอรู้ดีที่สุดว่าพี่ชายของเธอหลงรักชิดจันทร์ตั้งแต่แรกพบมัสลินเองก็เหลือบมองเพ

“เรื่องงานหมั้นแม่จัดการเรียบร้อยแล้วนะจ๊ะ สองคนไม่ต้องกังวล เราจะจัดที่บ้านของลูกจัน เป็นงานแบบอบอุ่น เชิญแขกผู้ใหญ่ เพื่อนสนิทของสองคน ส่วนสื่อเราคงห้ามไม่ได้ แค่เตรียมตัวเอาไว้เผื่อมีการถ่ายรูปหรือสัมภาษณ์หลังจบงาน”อัณณา อดีตนักข่าวสายบันเทิงร่ายยาวให้ลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้ฟังบนโต๊ะอาหารมื้อเย็น ผู้ใหญ่ทั้งสี่คนมีใบหน้ายิ้มแย้มสบายใจ ในขณะที่ปัณณธียังคงมีสีหน้าเรียบเฉยราวกับไม่รู้ร้อนรู้หนาวจนชิดจันทร์อดหมั่นไส้ไม่ได้“เด็ก ๆ ว่าไงกันจ๊ะ รายชื่อแขกที่แม่ส่งให้โอเคหรือเปล่า อยากเชิญใครเพิ่มก็บอกแม่เลยนะ พรุ่งนี้การ์ดเสร็จแน่นอน เอาไปแจกกันได้เลย ส่วนแขกผู้ใหญ่พ่อแม่จะไปเชิญให้เอง ดีไหม”คนเป็นแม่ยังคงพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น ราวกับการหมั้นหมายในครั้งนี้มันเกิดขึ้นจากความรักของเธอและเขาอย่างไรอย่างนั้น“เอาตามที่แม่ว่าเหมาะสมเลยครับ ผมยังไงก็ได้”ปัณณธีตอบรับคนเป็นแม่ ใบหน้าเฉยชาไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกอื่นใด ต่างจากชายผู้คลั่งรักที่มีสายตาเปี่ยมสุขต่อหน้าสื่อเมื่อช่วงบ่ายเป็นคนละคน“แล้วลูกจันล่ะจ๊ะ ต้องการอะไรเพิ่มเติมบอกป้าได้เลยนะลูก”“ลูกจันโอเคค่ะคุณป้า”เธออยากจบเรื่องบ้า