บททั้งหมดของ ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: บทที่ 151 - บทที่ 160

เกมดำเนินมาถึงคะแนน 4 ต่อ 1...ทีมหนานจิงต้องการอีกเพียงคะแนนเดียวเพื่อปิดเกม หวงจิงเป็นฝ่ายส่งบอลให้เกาซูอวี้...เธอเผชิญหน้ากับหยางเทียนอีกครั้ง 'สหาย!' เสียงของเทพซูดังขึ้นในหัว 'คู่ต่อสู้ทั้งสองกำลังเหนื่อยและเสียสมาธิ! ให้สหายหวงจิงเคลื่อนที่ไปทางซ้ายเพื่อดึงตัวประกบ...จากนั้นให้สหายทำท

หลังจากเรื่องราวการคัดเลือกตัวเข้าทีมบาสเกตบอลได้จบลงอย่างสวยงาม...เช้าของวันต่อมาซึ่งเป็นวันเปิดเรียนวันแรกของมหาวิทยาลัยก็ได้มาถึง เกาซูอวี้ ถังเยว่ฉี พร้อมด้วยเพื่อนร่วมห้องคนใหม่อย่าง หลี่น่าและหวังเหมย ต่างก็ตื่นขึ้นมาแต่งตัวเพื่อไปเข้าเรียนในคาบแรกของตัวเองด้วยความตื่นเต้น

ทุกสายตาภายในห้อง...ทั้งสี่สิบเก้าคู่...รวมถึงสายตาของศาสตราจารย์ซ่งไป๋ ต่างจับจ้องมายังเธออย่างพร้อมเพรียง ราวกับว่าเธอคือศูนย์กลางแห่งการเรียนรู้ในห้องบรรยายแห่งนี้ "นักศึกษาเกาซูอวี้...เชิญตอบ" น้ำเสียงของศาสตราจารย์ผู้มากประสบการณ์นั้นนุ่มนวล เต็มไปด้วยความเมตตา และแฝงรอยยิ้มบางที่มุ

"ได้เลย! จัดไป!" เพื่อนทั้งสามคนรับคำอย่างเห็นพ้อง และแล้ว...สี่อดีตผู้เล่นในตำนานของทีมมังกรหยก PUMC...สี่แพทย์หนุ่มอัจฉริยะ...ก็ได้มุ่งหน้าไปยังสนามบาสเกตบอล... ในเวลาเดียวกันนั้นเอง...หลังจากซุนหมิงให้ทุกคนวอร์มร่างกาย เจ้าตัวก็ได้แบ่งผู้เล่นออกเป็นสองทีมเพื่อทำการซ้อมแข่ง

แต่หลังจากนั้นทีม B ของเฉียนฮ่าวหรานก็ไม่ยอมแพ้! หยางเทียนได้ใช้ความสามารถเฉพาะตัวที่ยอดเยี่ยมเลี้ยงฝ่าการป้องกันของหวงจิงเข้าไปทำคะแนนใต้แป้นคืนได้ทันควัน! เกมของทั้งสองทีมดำเนินไปอย่างสูสีและน่าตื่นเต้น ผู้เล่นทุกคนต่างก็ได้แสดงฝีมือของตัวเองออกมาอย่างเต็มที่ ทั้งการป้องกันที่เหนียวแน่