All Chapters of ห้วงฝันแห่งรักเทพปัญจธาตุ: Chapter 21 - Chapter 30

ฟางเฟยใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอ ที่เพิ่งเช็ดเลือดออกจากใบหน้าของจางจิ้ง ค่อย ๆ เช็ดฝักดาบทองแดงในส่วนที่เปื้อนเลือดออก ลายบนฝักดาบเหมือนลายด้านหลังคันฉ่อง ดั่งกับคนสลักลายโลหะเป็นคนคนเดียวกัน “ฟางเฟยพอเถอะ กลับไปค่อยทำความสะอาด พี่จะไปล้างมือเธอจะไปกับพี่ไหม”“ค่ะพี่จางจิ้ง” ฟางเฟยมองหน้าชายหนุ่ม “พี่จางจิ้งไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหมคะ”“สบายมาก เธอเห็นพี่มีริ้วรอยบาดแผลหรือไม่ล่ะ” จางจิ้งส่งยิ้มให้เธอ“ค่า...คนเก่ง” ฟางเฟยยิ้มให้เขา เกาจางจิ้งรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบที่เขาแบกหามมาตลอดเบาขึ้น เมื่อเห็นรอยยิ้มของฟางเฟยในเวลานี้ ทำไมเขาถึงมีความรู้สึกแบบนี้นะ สองคนเดินกลับมาร่วมทานอาหารกับอาสี่ ที่ล่วงหน้าไปนานแล้ว “มากินข้าวกันเถอะ ดูสิอาหารเย็นหมดเลย มั่วเสียเวลาไปตีแมลงวัน ทีนี้นายน้อยก็สบายใจได้แล้วสินะ ตระกูลฮุยที่เป็นเสี้ยนหนามมาตลอดได้ชดใช้หนี้บาปให้แล้ว”“ครับอาสี่ แต่ผมเชื่อว่าต้องมีบางคนในสกุลฮุยที่ไม่ยอมจบ ก็เหมือนฟ่านฉี เขาเคยยิ่งใหญ่มาตลอด วันนี้ต้องกลายเป็นคนพิการที่ล่มจม แต่ไม่ต้องห่วงครับ ขอแค่เขาไม่เริ่มก่อนผมก็ไม่ใช่ตัวอันตรายกับใครทั้งนั้น”อาสี่คีบเนื้อเป็ดเข้าปาก ยิ้มแล้วพยักห

“ข้าเห็นกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง เขียนบทความบางอย่าง แล้วม้วนใส่กระบอกไม้เก็บไว้ในชั้นหนังสือ ภายในห้องหนังสือของเขา แล้วก็ภาพเขากำลังป้อนยาให้แม่นางมู่ตัน ที่มีสีหน้าท่าทางที่ยังสดใสสวยงาม ไม่ได้ดูเจ็บไข้ได้ป่วยแต่อย่างใด แต่ดูเขาจะดูแลเอาใจใส่นางมากเป็นพิเศษ”“ฟังจากที่เจ้าพูด ดูเหมือนคันฉ่องของเจ้า ต้องการชี้ทางให้เรา ช่วงนี้เจ้าพยายามเช็ดมันบ่อย ๆ และส่งจิตไปที่กุ้ยอ้ายป๋อเฉิง บางที่เราอาจทำงานง่ายขึ้น จะดีมากถ้าทำให้กุ้ยอ้ายป๋อเฉิงตื่นก่อนงานอภิเษกที่จะมีขึ้น ข้ากลัวว่าถ้าเขาตื่นที่หลังอาจแก้ไขอะไรไม่ได้อีกตลอดชีวิต”ฟางเฟยล้วงในแขนเสื้อได้ลูกอมออกมาหลายเม็ด หญิงสาวแกะเปลือกลูกอมแล้วยื่นให้ซื่อเว่ยต้าตี้“อะไรของเจ้าสาวงาม น้ำตาลปั้นงั้นรึ”“รับไปเถอะข้าเอามาฝาก”“เจ้าก็เห็นมือข้าไม่ว่าง ป้อนข้าสิ”ซื่อเว่ยต้าตี้อ้าปากรอขนม ให้หญิงสาวป้อนให้เขา ฟางเฟยถอนหายใจแต่ก็ยอมส่งลูกอมใส่ปากให้เทพเจ้าดวงดาว“หือ…น้ำตาลของเจ้ารสชาติดีมาก มีกลิ่นหอมสดชื่นด้วย”ซื่อเว่ยต้าตี้มองลูกอมที่เหลือในมือฟางเฟย อย่างสนใจ“นี่ท่านอายุเท่าไหร่ ทำไมเหมือนเด็กจัง”“3,000 ปีเห็นจะได้ ข้าไม่อยากนับ”“3,000 ปี ทำไมข้า

ฟางเฟยพักผ่อนอีกวัน ก็ถึงวันที่ต้องเดินทางไปทำงาน เธอและจางจิ้งเดินทางไปถึงโรงแรม ที่ทางกองถ่ายจัดเตรียมไว้ให้ ทั้งสองและผู้ติดตามไปถึง ก่อนที่ทีมงานและผู้กำกับเจียอีจะมาถึง ฟางเฟยเพิ่งรู้ว่าโรงแรมใหญ่ในเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ ก็เป็นโรงแรมของตระกูลเกา ห้องพักของเธอกับจางจิ้งถูกจัดให้เป็นพิเศษ แยกจากทีมงานด้วยอภิสิทธิ์การเป็นเจ้าของ เมื่อทุกคนมาถึง ทางผู้จัดและผู้กำกับ เรียกทุกคนเข้าประชุม เพื่อลำดับและแจงงานกับแต่ล่ะส่วน ซึ่งเธอทั้ง 5 คนไม่มีอะไรมาก แค่รอฟังคำสั่งจากทีมงานที่มีหน้าที่จัดคิวงานให้เท่านั้น หนึ่งในทีมงานพาพวกเธอ และนักแสดงร่วมในฉากเดียวกัน ไปดูสถานที่ถ่ายทำ ที่จะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ สาว ๆ ดูตื่นตาตื่นใจกับโรงถ่ายเหิ้งเตี้ยนที่ยิ่งใหญ่ สวยงามเหมือนเมืองโบราณ และพบว่ามีหลายฉากที่ถ่ายไปก่อนหน้านี้แล้ว โดยผู้กำกับที่มีอีก 3 คน ฟางเฟยเห็นว่า ตำแหน่งที่จะถ่ายทำมีการจัดฉากต่าง ๆ เสร็จแล้ว และดูไม่รบกวนใคร เธอเลยเสนอความเห็นว่า เราทั้ง 5 คนควรทำการซ้อมการแสดงกับสถานที่จริง ก่อนที่จะทำการถ่ายในวันพรุ่งนี้ ด้วยเพราะว่างเว้นการซ้อมด้วยกันไป 3 วัน ทำให้มีหลายอย่างที่ต้องมาปรับกันใหม่ แต่

“ถ้าข้าเข้าไปในห้วงฝันของเขา และมีตัวตนในนั้น ข้าจะติดอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน”ซื่อเว่ยต้าตี้ มองดวงตาของฟางเฟย ด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่เล่นเหมือนทุกครั้ง“จนกว่าเขาจะตื่น”เกาฟางเฟยนิ่งเงียบไม่ชั่วครู่ หญิงสาวมองใบหน้างดงามของซื่อเว่ยต้าตี้“ท่านซื่อเว่ยต้าตี้ ท่านจะอยู่กับข้าตลอดใช่ไหม”“ถ้าเจ้าต้องการ ข้าจะไปในห้วงฝันกับเจ้าฟางเฟย”ฟางเฟยยิ้มให้เทพเจ้าดวงดาว “ขอเวลาอีก 5 วัน ข้าจะไปในห้วงฝันของ กุ้ยอ้ายป๋อเฉิง และตื่นขึ้นมาพร้อมกับเขา แต่ถ้าเขาไม่ตื่น…ท่านกับข้าจะติดอยู่ในนั้นตลอดไปใช่ไหม”“เราจะทำได้ เกาฟางเฟย เราจะกลับมาพร้อมกุ้ยอ้ายป๋อเฉิง”ประตูลิฟท์โรงแรมเปิดออก เกาจางจิ้งในชุดสูทธสีดำก้าวเท้าเดินออกมาพร้อมผู้ติดตาม ชายหนุ่มมุ่งหน้ามาที่ห้องของฟางเฟย เพื่อพาเธอไปทานข้าวเย็น ชายหนุ่มยกมือเคาะประตู แต่ทุกอย่างกลับเงียบสนิท “ตงเจ๋อ คุณหนูไม่ได้ออกไปไหนแน่นะ”“ครับนายน้อย ผมอยู่ด้านนอกตลอด คุณหนูตั้งแต่กลับมาจากไปกองถ่าย ก็ยังไม่ได้ออกไปไหน”จางจิ้งเคาะประตูอีกหลายครั้ง แต่ทุกอย่างก็คือความเงียบที่ตอบกลับมา เขาตัดสินใจหยิบการ์ดห้องเกาฟางเฟยขึ้นมาปลดล็อคประตู แล้วเดินเข้าไปพร้อมผู้ติดต

หญิงสาวปล่อยผมยาวสลวย เธอใส่กางเกงขาสั้นในชุดสีดำ ช่วงขาเรียวยาวดวงหน้าขาวผ่องในแสงไฟสลัว ภายในบาร์ชั้นใต้ดิน หญิงสาวกลายเป็นเป้าสายตาในเวลาเที่ยงคืน เธอเดินก้าวเท้าเข้ามาภายใจร้านดั่งนางพญา โดยมีเป้าหมายที่ผู้ชาย 2 คนที่กำลังดื่มกันจนได้ที่“พี่จางจิ้ง”ชายหนุ่มค่อย ๆ หันมามองหญิงสาวช้า ๆ เขากะพริบตาแล้วยิ้มให้เธอ แต่บอดี้การ์ดที่ติดตามเขา แค่เห็นเธอเดินเข้ามาก็รีบลุกยืนตัวตรงทันที “ฟางเฟย ตื่นแล้วเหรอ” จางจิ้งเอ่ยทักเธอ“ขอโทษนะคะเจียอี แต่ฉันมีเรื่องต้องคุยกับพี่ชาย ขอพาเขากลับก่อนนะคะ ส่วนนัดของคุณ เอาไว้เสร็จงานเราค่อยคุยกัน”ผู้กำกับเจียอี ได้แต่มองดูนายน้อยสกุลเกา เดินตามหลังสาวงามออกไปโดยไม่พูดสักคำ ถ้าสองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องร่วมแซ่ เขาคงได้เป็นคู่รักกัน นายน้อยเกาจางจิ้งน่าจะกลัวเมียอย่างฟางเฟย ไม่ไช่ไม่ถูกต้องเขาต่างหากที่ควรได้คนรักแบบฟางเฟย เขาดื่มแก้วที่เหลือแล้วกลับไปพักผ่อน เพื่อเตรียมลุยงานต่อในวันพรุ่งนี้เกาจางจิ้งที่กำลังเมา เดินตามฟางเฟยเข้ามาในห้องของเขา จางจิ้งส่งสัญญาณให้ลูกน้องรอด้านนอก แล้วล็อคประตู ฟางเฟยที่ยืนหันหลังอยู่ถึงกับสะดุ้ง หันกลับมามองเขา จางจิ้งคิด