บททั้งหมดของ มาเฟียปลาข่อใหญ่: บทที่ 1 - บทที่ 10

เสียงเสียดสีระหว่างร่างกายของชายตัวใหญ่กับพื้นปูนอันเย็นเยียบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง “ไว้ชีวิตผมเถอะครับนายท่าน ผมผิดไปแล้ว” “ข้างไหนบ้างนะ ซ้ายเหรอ...” ปั้ก! “อ๊ากก!” “ขวาด้วยใช่มั้ยคิน” “ครับนายท่าน” ดวงตาคมหรี่ลงมองแขนซ้ายหักพับของคนหมอบศิโรราบอยู่แทบเท้า ก่อนจะเลื่อนไปมองแขนอีกข้าง “นายท่าน ผมจะไม่ทำอีกแล้ว ผมจะไม่ทำ อ๊ากก!” ปั้ก! เสียงร้องโหยหวนดังลั่นตึกร้างทรุดโทรมห่างไกลสายตาผู้คน ร่างในชุดสูทสีดำสะบักสะบอมจรดหน้าผากลงแนบพื้นเพื่อขอให้เจ้าของใบหน้านิ่งเฉยราวกับหุ่นยนต์ไว้ชีวิต แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่เคยปรานีใคร “ไว้ชีวิตงั้นเหรอ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเพียงสั้น ๆ แต่กลับทำเอาใจคนฟังร่วงหล่นไปอยู่ตาตุ่ม “คะ...ครับ” ร่างใหญ่วิงวอนด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกและขานตอบตะกุกตะกักอย่างหวาดกลัว หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะไม่หลงผิดและเลือกเป็นปรปักษ์กับชายหนุ่มตรงหน้า หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะเลือกรักษาชีวิตของตนเอาไว้

‘บุญแก้ว ทิพย์ลออ’ เป็นเด็กสาวต่างจังหวัดที่สอบได้ทุนเรียนต่อระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยชื่อดังที่กรุงเทพฯ เธอเป็นทั้งเด็กเรียนดีและเป็นดาวคณะเนื่องมาจากหน้าตาอันสะสวยและความสดใสซึ่งถูกส่งผ่านรอยยิ้มพิมพ์ใจของเจ้าตัว ในระหว่างนั้นก็มีหนุ่มหน้าตาดี เจ้าของรอยยิ้มอบอุ่น คอยมาตามตื๊อตามจีบเธออยู่เป็นปี เขาชื่อ ‘ธีภพ ธนินวัตถ์’ เรียนคณะนิเทศศาสตร์ รุ่นเดียวกันกับบุญแก้ว และเพราะเขาปฏิบัติกับเธออย่างสุภาพอ่อนโยน หญิงสาวจึงเปิดใจคบกับเขา พอเรียนจบปุ๊บ แฟนหนุ่มก็ขอเธอแต่งงานทันที ‘พวกคุณทั้งสองคนถูกเสนอชื่อให้เป็นหัวหน้าทีมฝ่ายดูแลลูกค้ารายใหญ่ เก่งกันทั้งคู่เลย มิน่าถึงได้เป็นสามีภรรยา คู่สร้างคู่สมจริง ๆ’ พสิษฐ์ ผู้จัดการแผนกลูกค้าสัมพันธ์เอ่ยชมลูกน้องทั้งสอง แต่ใจจริงเขาชื่นชมเจ้าหน้าที่สาวไฟแรงมากกว่า เพราะเธอเข้ามาทำงานในบริษัทนี้ก่อนผู้เป็นสามี ทั้งยังทำงานคล่องแคล่วจนลูกค้ารายไหนก็เอ็นดู ‘ฉันให้คุณธีภพขึ้นเป็นหัวหน้าทีมเลยค่ะ ฉันทำตำแหน่งเดิมได้’ เสียงหวานเอ่ยขึ้นก่อนใบหน้ามนจะหันไปแสดงความยินดีกับผู้เป็น

ณ สถานีขนส่งผู้โดยสารจังหวัดขอนแก่นแห่งที่ 3 ขาเล็กก้าวลงจากรถโดยสารประจำทางปรับอากาศพลางส่ายหัวให้เหล่ารถมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่กรูกันเข้ามาถามว่าจะเดินทางไปที่ไหนต่อ 4 ปีแล้วสินะที่เธอไม่ได้กลับมาเหยียบจังหวัดภูมิลำเนาของตนเอง ปี๊ดๆ! เสียงบีบแตรดังขึ้นไม่ไกลก่อนดวงตากลมจะหันไปเห็นรถกระบะสีเขียวเข้มอันแสนคุ้นตา รถยนต์คันเก่าไร้กระจกตรงประตูทั้งสองข้างเผยให้เห็นใบหน้าของชายอายุ 48 ปี ‘บุญเกื้อ ทิพย์ลออ’ บิดาของบุญแก้ว ผู้ทำอาชีพชาวนาและรับจ้างทั่วไปเพื่อหาเงินเลี้ยงลูกตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยจนเติบโตเป็นสาววัย 27 ปี “พ่อ! หวัดดีจ้า” “ไหว้พระสาลูก มาขึ้นมา” ชายผอมบางผิวคล้ำกร้านแดดกวักมือเรียกลูกสาวให้ขึ้นไปนั่งตรงเบาะด้านข้าง หมับ! “คึดฮอดแท้” (คิดถึงจัง) “คึดฮอดอีหล่าคือกัน” (คึดถึงหนูเหมือนกัน) พ่อลูกกอดกันกลมด้วยความคิดถึง รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากสีหม่น นานแค่ไหนแล้วที่บุญเกื้อไม่ได้เจอหน้าลูกสาว “ปะ เมือบ้าน แม่ใหญ่เกิดส่องทางถ่าโดนแล้ว” (ปะ กลับบ้าน ย่

“หล่าสิแต่งงาน” “มึงคึดดีแล้วเบาะแก้ว” “ดีแล้วแม่” “มึงบ่ย่านเขาเฮ็ดบ่ดีกับมึงติ กูได้ข่าวมาว่าคุณเทพทัตเป็นนักเลงเด้” “บ่อยากแต่งกะบ่ต้องฝืน พ่อสิไปหาเงินมาใซ้เอง” หยาดน้ำใสเอ่อคลอดวงตากลมพลางสวมกอดบุพการีทั้งสอง ต้นเหตุหนี้ก้อนนี้ล้วนมาจากเธอทั้งสิ้น หญิงสาวเพิ่งรู้ก็วันนี้ว่าพ่อกับย่าที่อยู่บ้านนอกโดนสามีเก่าหลอกโดยใช้ชื่อของเธอแอบอ้าง เขาบอกว่าเธออยากทำ [1]GIFT เพราะอยากมีลูกมากแต่ร่างกายอ่อนแอ และยังอ้างอีกว่าค่าใช้จ่ายของเขาเยอะเกินกว่าจะสานฝันของภรรยาได้จึงโทรมาขอยืมเงินพ่อตา คนหน้าไม่อายยังกล้าให้คำมั่นสัญญากับพ่อของเธออีกว่า เดี๋ยวเขาก็ได้เลื่อนตำแหน่งและมีเงินเดือนเพิ่ม อีกไม่นานก็จะหาเงินมาใช้คืนบิดาจนครบแน่ เมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดบุญแก้วถึงได้เข้าใจ เธอเองก็นึกแปลกใจว่าธีภพไปรวยมาจากไหน เขามีเงินไปเลี้ยงข้าวลูกน้องอย่างโชว์พาว ไหนจะซื้อของราคาแพงอัปเกรดตัวเอง ซื้อสร้อยทองให้พ่อกับแม่ของตนใส่ ทั้งยังมีเงินไปเปิดโรงแรมหรูให้สาวนอน ทั้งหมดล้วนได้รับมาจากความลำบากของหญิงชายอาวุโสทั้ง

“อื้ออ~” มือเล็กที่กำลังค้ำยันผนังห้องน้ำกระเบื้องสีเทาเริ่มสั่นระรัวเมื่อเรือนร่างเปลือยเปล่าถูกมือใหญ่ไล้สัมผัสตั้งแต่คอระหงจนเลื่อนลงมากอบกุมทรวงอกนุ่ม ใบหน้าคมซุกไซ้ซอกคอขาวพลางดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ ราวกับดอกมะลิประจำตัวหญิงสาวอย่างชอบใจ เขาติดกลิ่นของเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ดม หลังจากนั้นก็ตามหากลิ่นนี้มาตลอด สุดท้ายก็เจอ เพียะ! “โอ๊ย!” “เมียเจ็บมั้ย” คนใต้ร่างไม่ตอบแต่กลับแอ่นสะโพกกลมกลึงสู้มือให้โก่งขึ้นอีก เขารู้ว่าเธอไม่ได้ ‘เจ็บ’ แต่ร้องออกมาเพราะกำลัง ‘มัน’ เทพทัตบีบเค้นก้นขาวที่ตนเพิ่งตีลงไปเบา ๆ อย่างมันเขี้ยว ริมฝีปากอุ่นพรมจูบลงตามรอยไขสันหลังของเมียตัวเล็กเล่นเอาคนกำลังเมากรึ่ม ๆ เสียววาบไปทั้งร่าง “วันนี้ผัวขอเป็นคนขึ้นนะคนดี เดี๋ยวจะล้างให้ทุกซอกทุกมุมเลยครับ :)” “อะ อื้ออ~” ท่อนลำใหญ่ยาวถูกสอดเข้าไปตรงหว่างขาเรียวก่อนจะบดเบียดกลีบเนื้อสวยจนเสียงครางหวานหลุดรอดไรฟันที่กำลังขบแน่นออกมา เขาถูไถกลีบดอกไม้พลางใช้มือข้างหนึ่งนวดคลึงอกอวบเต็มไม้เต็มมือไป