All Chapters of ตำรับรักโอสถ ท่านหมอเคร่งครัดกับฮูหยินปากไว: Chapter 1 - Chapter 10

ซูฉิง รู้สึกว่าหัวของเธอกำลังถูกค้อนเหล็กยักษ์ทุบอย่างแรงเหมือนกับกำลังถูกลงทัณฑ์จากสวรรค์ ในโทษฐานที่เธอเคยแอบขโมยสูตรน้ำพริกของคุณย่ามาใส่ในยาลดน้ำหนักตอนสมัยเรียนแพทย์แผนปัจจุบัน... ไม่ใช่สิ มันไม่ได้ปวดหัวธรรมดา แต่มันปวดหัวเพราะ เธอเพิ่งโดนรถพยาบาลชน แล้วทะลุมิติมาอยู่ในร่างของสตรีโบราณ ที่กำลังจะอดตายข้างถนนต่างหากเมื่อเปลือกตาที่หนักอึ้งเปิดออก สิ่งแรกที่ซูฉิงเห็นคือ หลังคาไม้ผุๆ ที่มีแสงแดดลอดลงมาเป็นริ้วๆ และกลิ่นอับของสมุนไพรแห้งที่ไม่ถูกสุขลักษณะนัก เธอลุกขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเล พลางสำรวจร่างกายที่เปลี่ยนไป ร่างนี้ผอมบาง มือเล็กเรียว ดูไม่คุ้นเคย“ให้ตายเถอะ... ข้าตายแล้วมาเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณอย่างที่พวกนิยายชอบเขียนกันจริงๆ หรือนี่” ซูฉิงพึมพำกับตัวเองขณะที่เธอกำลังพยายามรื้อฟื้นความทรงจำของร่างเดิม (ซึ่งแทบไม่มีอะไรเลยนอกจากชื่อ 'ซูฉิง' และการเป็นลูกสาวพ่อค้าสมุนไพรที่ยากจน) อาการที่คุ้นเคยก็เริ่มกำเริบขึ้นมาตุบ... ตับ... ตุบ…ไม่ใช่เสียงหัวใจเต้น แต่เป็นเสียงของ ความคิดชวนฝัน ที่เพิ่งถูกกระตุ้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว‘ท่านแม่ทัพ... ทำไมท่านต้องแก้ผ้าคลุมไหล่ให้ข้าตรงนี้ด้

“ข้ามีวิธีการวิเคราะห์สมุนไพรที่แม่นยำและถึงแก่นมากกว่านั้นเยอะ ข้าสามารถบอกได้ว่าสมุนไพรชนิดไหนมีการออกฤทธิ์ทางชีวภาพอย่างไร และชนิดไหนมีสารพิษตกค้างที่ท่านหมอมองไม่เห็น ”ซูฉิงยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาอีกครั้ง เธอกระซิบราวกับเป็นความลับระดับชาติ“ข้าจะบอกอะไรที่ท่านหมอไม่รู้... ในชาที่คนไข้ของท่านดื่มทุกวัน มีสมุนไพรชนิดหนึ่งที่ถ้าต้มไม่ถูกต้อง มันจะให้ สารไซยาไนด์ในปริมาณที่น้อยมาก ซึ่งจะค่อยๆ ทำลาย ระบบประสาทส่วนกลาง ของคนไข้จนทำให้พวกเขา รู้สึกซึมเศร้าและอ่อนเพลีย ตลอดเวลา ท่านต้องปรับสูตรยาเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ ไม่อย่างนั้น... ท่านหมอเทวดาจะต้องถูกประณามว่าเป็นหมอยาพิษแน่นอน”เพล้งคำพูดสุดท้ายของซูฉิงทำให้อวี้เหยียน ชะงักงัน อย่างสมบูรณ์ เขาใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อการแพทย์ และเรื่อง สารพิษตกค้างที่ซูฉิงพูดถึงนั้น... เป็นเรื่องที่เขา ไม่เคยพบในตำราเล่มใดเลย แต่ในทางปฏิบัติ... มันกลับมีเหตุผลอย่างน่ากลัว“สารไซยาไนด์... ระบบประสาทส่วนกลาง...” อวี้เหยียนทวนคำอย่างเหม่อลอย ความเยือกเย็นบนใบหน้าของเขาพังทลายลงไปเกือบหมด เขาไม่สนใจคำพูด ชวนคิดลึกของนางอีกแล้ว สิ่งที่อยู่ในสมองของเขาตอนนี้คือ คว

“ข้าไม่ร้อนรน ข้าไม่ต้องการสมุนไพรดับไฟอะไรของเจ้าทั้งสิ้น และจงตั้งใจปลูกสมุนไพรที่มีประโยชน์ต่อการแพทย์เท่านั้น”“ได้เลยเจ้าค่ะท่านหมอ” ซูฉิงรับคำอย่างว่าง่าย แต่ในใจกลับคิดว่า ‘หึๆ เดี๋ยวข้าจะตั้งชื่อ 'หญ้าดับไฟราคะ' เป็นชื่ออื่นก็ได้ เช่น... 'ต้นบำรุงความเย็นชา' ไง ได้ผลเหมือนกัน’การอยู่ใกล้ชิดกับท่านหมอเทวดาผู้เย็นชา... ช่างเป็น การรักษาที่ดีที่สุดสำหรับโรคปากไวใจทะลึ่งของเธอจริงๆหลังจากที่อวี้เหยียนแสดงพื้นที่ปลูกสมุนไพรให้กับซูฉิงแล้ว เขาก็สั่งงานแรกให้เธอทันที“เจ้าต้องทำการจำแนกและจัดเรียงสมุนไพรที่เพิ่งเข้ามาใหม่ให้เรียบร้อย และที่สำคัญที่สุด... ห้ามส่งเสียงอื้ออึงหรือพูดจาไร้สาระในบริเวณโรงหมอเด็ดขาด” อวี้เหยียนสั่งเสียงเข้มก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวของเขาอย่างรวดเร็ว ราวกับกลัวว่าถ้าอยู่ใกล้ซูฉิงนานกว่านี้ ประสาทของเขาจะพังทลายลงซูฉิงยักไหล่ เธอไม่ได้สนใจคำสั่งห้ามของท่านหมอมากนัก สิ่งที่เธอสนใจตอนนี้คือ กล่องสมุนไพร จำนวนมากที่ถูกกองไว้ในห้องเก็บยาด้านหลังโรงหมอ‘งานจัดเรียงสมุนไพรเหรอ ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากอีก นี่คือโอกาสที่ข้าจะได้เรียนรู้ว่าสมุนไพร

รุ่งอรุณของวันใหม่มาถึงพร้อมกับความตื่นเต้นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างของซูฉิง วันนี้เป็นวันเริ่มต้นโครงการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ—การเปิดฟาร์มสมุนไพรหยางเพื่อปลูกหญ้าดับไฟราคะมารักษาโรคปากไวใจทะลึ่งของตัวเอง และเพื่อให้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดกับท่านหมอเทวดาอวี้เหยียนมากขึ้นซูฉิงมาถึงแปลงดินขนาด 3 วาด้านหลังศาลาสมุนไพรแต่เช้าตรู่ แม้แปลงดินจะถูกล้อมรั้วเตี้ยๆ และอยู่ใกล้ห้องทำงานของอวี้เหยียนจนน่าอึดอัด แต่ซูฉิงกลับมองว่านี่คือทำเลทอง ทำเลดีขนาดนี้ แสงแดดส่องถึง ดินดี ไม่มีใครกล้ามายุ่ง เพราะท่านหมอเทวดาคอยสอดส่อง นี่มันแปลงเกษตรที่เซ็กซี่ที่สุดในใต้หล้าแล้วซูฉิงเริ่มแผนการของเธอทันที เธอเดินกลับไปที่โรงเก็บอุปกรณ์ของโรงหมอ และใช้ความรู้สมัยใหม่มาดัดแปลงเครื่องมือโบราณให้เป็นอุปกรณ์ทำเกษตรสุดล้ำเสียม ถูกซูฉิงเรียกว่า เครื่องมือพิชิตมังกร เพราะใช้สำหรับเจาะและขุดรากลึกจอบเล็ก ถูกเรียกว่า ใบมีดผ่าตัดดิน เพราะใช้สำหรับตัดแบ่งและปรับหน้าดินอย่างละเอียดกระบอกไม้ไผ่ขนาดใหญ่ที่มีรูเล็กๆ ถูกซูฉิงนำมาใช้เป็นเครื่องมือรดน้ำ เธอเรียกมันว่า กระบอกป้อนสารบำรุงหัวใจไม่นานนัก คนงาน 2-3 คนก็ถูกอวี

เธอใช้ศัพท์ใหม่ในการพูดกับคนงานเพื่อไม่ให้ถูกเตือนครั้งที่ 2 “อาฟู่ จงนำน้ำบริสุทธิ์ไปทำละลายสมุนไพรกลุ่มอัลคาลอยด์ชนิดนี้ให้ข้า ข้าต้องการสารสกัดเข้มข้นที่จะช่วยให้จิตวิญญาณของเราเกิดความสมดุล”แม้คำพูดจะดูสุภาพขึ้น แต่ซูฉิงก็ไม่ลืมที่จะแฝงนัยยะตลกๆ ลงไปเสมอหลังจากถูกท่านหมอเทวดาอวี้เหยียนสั่งห้ามเรื่องการพูดถึง 'อวัยวะ' ของพืช ซูฉิงก็ถอนหายใจยาวอย่างเสียดาย แต่เธอก็ไม่ได้หยุดการปั่นป่วน ท่านหมอไม่ได้ห้ามการกระทำหรือการวาดภาพนี่นาอวี้เหยียนมอบหมายภารกิจใหม่ให้ซูฉิง การคัดลอกและทำสำเนาตำราสมุนไพรโบราณที่หายากเล่มหนึ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยภาพวาดสมุนไพรที่ซับซ้อน “ตำราเล่มนี้มีภาพประกอบที่ละเอียดอ่อนมาก” อวี้เหยียนกำชับขณะวางตำราลงบนโต๊ะในห้องสมุดเล็กๆ ที่อยู่ติดกับห้องทำงานของเขา “เจ้าต้องคัดลอกรายละเอียดให้ครบถ้วนและแม่นยำที่สุด”“ได้เลยเจ้าค่ะท่านหมอ ข้าถนัดเรื่องการวาดภาพรายละเอียดและสัดส่วนที่ซับซ้อนอยู่แล้ว” ซูฉิงรับคำอย่างกระตือรือร้นงานคัดลอกเริ่มต้นขึ้นอย่างเคร่งเครียด ซูฉิงไม่ได้คัดลอกแค่ภาพวาดสมุนไพรตามตำราเท่านั้น แต่เธอยังเพิ่มภาพประกอบเสริมที่อิงจากความรู้ทางการแพทย์สมัยใหม