All Chapters of ระบบมิติภารกิจเลี้ยงดูครอบครัวให้สุขสบาย: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำเซี่ยวซือ เจ้าของโรงแรมขนาดใหญ่ย่านมณฑลต้าหลง ชีวิตของเธอแทบไม่ได้ต้องทำงานอะไรด้วยซ้ำ เพราะทุกอย่างพ่อกับแม่ของเธอสร้างเอาไว้ให้ วัน ๆ เธอเดินเข้าเดินออกราวกับว่านั่นคืองานประจำที่ต้องมาแสดงตัวให้พนักงานเห็น โดยมีเลขาคอยช่วยเหลือดูงานให้ทุกอย่าง จนวันหนึ่งเลขาเหน็ดเหนื่อยจากทางบ้าน ต้องมาแบกหน้าที่ของเจ้านายผู้เกียจคร้าน เธอหลุดปากภาวนาต่อฟ้าดินให้เจ้านายได้รู้จักรับรู้ความเหน็ดเหนื่อยและทุกยากของลูกน้องอย่างเธอบ้าง และใครจะคาดคิดคำขอของเธอเป็นจริง เมื่อเซี่ยวซือนอนตื่นอย่างเคยทุกวันทว่าเธอไม่ได้อยู่ในห้องแสนสุขของเธอ เตียงนอนที่เคยนุ่มกลับแข็งกระด้างปวดหลังไปหมด เมื่อลืมตาขึ้นมาเธอต้องตกใจไปมากกว่าเดิม เพราะสิ่งที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอ แถมยังเป็นยุคโบราณกับครอบครัวยากจนแต่งตัวมอมแมมสภาพบ้านแทบไม่ใช่บ้าน เซี่ยวซือกรี้ดร้องสลบไปครั้งแล้วครั้งเล่าคิดว่าตัวเองยังไม่ตื่นจากความฝัน ลืมตามาอีกครั้งก็ยังพบว่าเธออยู่ที่เดิม จนเธอต้องยอมรับว่าตอนนี้เธอทะลุมิติมาอยู่ในร่างของหญิงสาวยุคโบราณกำพร้าพ่อแม่มีน้อง 2 คนต้องเลี้ยงดู แล้วอย่างนี้คนขี้เกียจอย่างเธอจะไป

ตอนที่ 3 กรองน้ำ ทั้งสามคนตั้งใจช่วยกันซ่อมแซมเรือนหลังน้อย จนตอนนี้เริ่มเป็นรูปเป็นร่างดูดีกว่าเดิม ท้องฟ้าเริ่มคล้อยต่ำลงร่างบางทิ้งตัวนอนลงบนแคร่อย่างเหน็ดเหนื่อย ไม่ว่าจะเป็นร่างกายนี้หรือเพราะตัวเธอที่ไม่เคยทำงานหนักอย่างนี้มาก่อน ทำให้ร่างกายระบบปวดเนื้อปวดตัวไปหมด “ท่านพี่ตอนนี้เรือนของเราซ่อมเสร็จแล้วไหนสิ่งท่านเอ่ยบอกเรา ไม่เห็นจะปรากฏเลยขอรับ ” “เจ้าหิวอีกแล้วสินะ เด็กน้อยนี่ช่างกินเก่งจริง ๆ ข้าเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าระบบจะส่งของมาตอนไหน ตอนนี้หูของข้าได้ยินเสียงกระแสน้ำ เอาล่ะพักเหนื่อยแล้วเราไปหาต้นน้ำเพื่อนำน้ำมาใช้มากินกันเถอะ ”“พี่เซี่ยวซืองานยกน้ำให้เป็นหน้าที่ข้าเองใบหน้าของท่านพี่ไม่สู้ดีแล้ว พักก่อนเถอะขอรับข้ากลัวว่าท่านพี่จะล้มป่วยไปอีก แม้เรื่องที่ท่านพี่พูดออกมาจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ข้าไม่สงสัยแล้ว ขอเพียงท่านพี่อย่าหักโหมเกินไป ” เซี่ยวซือจ้องมองน้องสองคนสลับกันไปมา เซียวจ้านพูดน้อยเงียบขรึม ส่วนเซียวหลงพูดมากเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ช่างแตกต่างกันจริง ๆ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทั้งสองคนมีเหมือนกันคือความรักความห่วงใยที่มีต่อเซี่ยวซือ“เจ้ามิต้องเป็นห่วง ตอนนี้แ

ตอนที่ 5 ขอโทษข้าเดี๋ยวนี้1 เดือนต่อมาหลังจากที่เซี่ยวซือมาใช้ชีวิตในยุคโบราณนางเริ่มปรับตัว จากคนขี้เกียจกลายเป็นคนขยันแต่ละวันตื่นมาก็ต้องใช้ความคิดว่าจะทำอะไรวันนี้ กระท่อมหลังเล็ก ๆ ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี มีของใช้มากมายที่เซี่ยวซือนำมาจากระบบ เสื้อผ้าอาภรณ์ของเธอเริ่มมีชุดใหม่ ๆ รวมทั้งของน้องชายทั้งสองด้วย“พี่เซี่ยวซือผักที่ปลูกไว้กำลังงอกงามแล้ว วันนี้ข้าจะนำมูลไก่ไปโปรยและพรวนดินนะขอรับ”“ดี ๆ แล้วนี่เซียวหลงไปที่ใดกัน ข้าไม่เห็นตั้งแต่กินข้าวเช้าเสร็จ”“เห็นว่าจะเข้าไปเที่ยวเล่นในหมู่บ้านขอรับ” “พี่ีใหญ่ พี่รอง ข้ามีเรื่องจะมาบอกขอรับ”ทันทีที่เซียวจ้านตอบคำถามเสียงของเซียวหลงดังขึ้นทั้งสองคนหันไปมองต้นเสียงเห็นเด็กชายกำลังวิ่งหน้าตื่นเข้ามา “มีเรื่องอะไรที่ทำให้เจ้าต้องรีบร้อนวิ่งหน้าตั้งมาเช่นนี้”“วันนี้ที่หมู่บ้านมีงานขอรับ ท่านพี่พาข้าไปเที่ยวได้หรือไม่ขอรับ ข้าได้ยินมาจากเด็กในหมู่บ้าน ”“คิดว่าเรื่องอันใดที่แท้ก็อยากไปเที่ยวเล่นสินะ แต่ว่าการไปเที่ยวเล่นต้องใช้เงินมิใช่หรือเดี๋ยวเจ้าก็อยากกินขนมที่วางขายตามข้างทางเดิน มิได้หรอกเราไม่ได้เงินเบี้ยอัฐสักตำ

ตอนที่ 7 ไม่น่าเข้าไปยุ่งเลยฝั่งด้านเซี่ยวซือ นางเดินเล่นกับเซียวหลงตั้งแต่ทะลุมิติมานางไม่เคยเข้ามาเดินที่หมู่บ้านและตลาดเลย นี่เป็นครั้งแรก คราแรกนางจะไม่ตามหลังน้อง ๆ มาแต่ก็กลัวว่าจะเจอผู้ใหญ่นิสัยไม่ดีจึงเดินตามหลังมาเงียบ ๆ และก็เป็นอย่างที่นางคิดเอาไว้ไม่มีผิด“ท่านพี่ดูตรงนั้นสิขอรับ เขากำลังเตรียมงานกันครึกครื้นน่าดู ข้าอยากให้ตะวันตกดินเร็ว ๆ ”“เจ้าตื่นเต้นมากสินะ วันนี้ข้าจะพาเจ้ามาแน่นอนแต่ว่ากลับไปที่เรือนเจ้าต้องไปช่วยพี่รองยกน้ำมาใส่ตุ่มเสียก่อนเข้าใจหรือไม่ ""ขอรับท่านพี่” เด็กชายตั้งตารอช่วงเวลายามเย็น ทั้งสองกำลังเดินกลับเรือนสายตาของเซี่ยวซือหันไปเห็นบุรุษร่างสูงโปร่งแต่งกายดูมีภูมิฐานทว่าเขากำลังทำตัวลับ ๆ ล่อแถมยังดูเหมือนกำลังยืนมองสตรีเปลือยกายอาบน้ำที่เรือนของนาง เซี่ยวซือทนเห็นไม่ได้รีบบอกให้น้องชายรออยู่ถนนสักครู่นางขอไปจัดการกับชายบ้ากามคนนั้นก่อน นางจะทำให้คนที่กำลังเดินผ่านมาได้รับรู้ว่ามีชายบ้าตัณหากำลังแอบดูสตรีเปลืองผ้าอยู่“เจ้าช่างกล้ากลางวันแสก ๆ ยังมาแอบดูสตรีอาบน้ำเปลืองเสื้อผ้า คนเช่นนี้ต้องจับตัวส่งทางการ ท่านลุงท่านป้ามาดูคนนิสัยไม่ดีแอบดูส

ตอนที่ 9 วาสนาพานพบเซี่ยวจ้านพยายามสะบัดนางออกจากแขนข้างซ้ายของเขาแต่ทำอย่างไรก็ไม่มีท่าทีว่าจะสลัดนางหลุดมือของนางเหนียวยิ่งกว่าหนวดปลาหมึกเสียอีก“ปล่อยข้านะ อย่ามาแตะตัวข้าเอาแขนของท่านออกไปจากกายข้าเดี๋ยวนี้”“ไม่ ! ทำไมถึงหวงตัวนักหรือว่าเจ้าต้องการค่าตัวได้วันนี้ข้าจะจ้างเจ้าให้เดินเล่นกับข้าและไปส่งข้าที่เรือน อีกอย่างข้ารู้แล้วว่าเรือนของเจ้าอยู่ที่ใดเจ้าไม่มีทางหนีข้าไปทางใดได้หรอกนะจางเซียวจ้าน และอย่าคิดจะปฏิเสธข้าไม่อย่างนั้นข้าจะใช้อำนาจของข้าบังคับเจ้า”“ฮึ!! แล้วที่ท่านทำอยู่นี่ไม่บังคับหรืออย่างไร ข้ามิได้เต็มใจท่านบังคับขู่เข็ญข้าไม่พอยังจะเอาเบี้ยมาฟาดหน้าข้าอีกราวกับว่าดูถูกข้า นี่หรือที่เรียกว่าถูกชะตาข้า ไม่ต่างจากบุตรขุนนางที่เอาแต่ใจตนเองเมื่ออยากได้ของที่ต้องการก็ใช้อำนาจเพื่อได้มันมาเมื่อไหร่ที่เล่นเสร็จเบื่อก็ขว้างมันทิ้งหรือว่ากำจัดมันไปให้พ้นสายตา ในที่สุดท่านก็เผยให้เห็นว่าท่านเป็นสตรีเช่นไร” เสี่ยวเอ๋อร์เพียงแค่ขู่เขาเท่านั้นเพราะอยากให้เขาเที่ยวเล่นกับนางแต่ไม่คิดเลยว่าชายผู้นี้จะอคติคิดว่านางเป็นสตรีเช่นนั้นไปได้“เฮ้องั้นบอกมาว่าข้าจะต้องทำอย่างไรเจ