ตอนที่ 6 เย็นชา

ตอนที่ 6 เย็นชา

“คุณหนูเจ้าคะท่านให้เบี้ยข้ามาเกินเจ้าค่ะ”

“เอาไปเถอะ ข้าอยากช่วยพวกท่าน 3 คนพี่น้อง”

“ขอบน้ำใจท่านมากเจ้าคะ เช่นนั้นถือว่าเป็นการตอบแทนข้าจะให้น้องรองของข้าเดินถือไข่ไปส่งท่านนะเจ้าคะ หากว่ายังไม่กลับก็ให้น้องชายของข้าดูแลท่านจนกว่าท่านจะกลับเรือนถือเป็นการตอบแทนที่ท่านให้เบี้ยมาเกินเจ้าค่ะ นี่เซียวจ้านดูแลคุณหนูให้ดีเข้าใจหรือไม่ นี่เอาไว้ซื้ออะไรกิน”เซี่ยวซือดันกายน้องชายไปด้านหน้าใกล้ชิดก่อนจะกอดคอเซียวหลงเดินหนีไปโบกมือด้านหลังให้น้องรองโชคดี

"ข้ามีนามว่ามู่เสี่ยวเอ๋อร์ เป็นบุตรสาวเพียงผู้เดียวของใต้เท้ามู่ เจ้ามีชื่อแซ่ว่าอันใด”

“ท่านมิต้องรู้จักชื่อแซ่ขอหรอกขอรับ ไม่มีเรื่องอันใดที่เราต้องพบเจอกันอีก ท่านจะไปที่ใดต่อหรือจะกลับเรือนข้าจะเดินไปส่งตามที่ท่านพี่ของข้าสั่งเอาไว้” เซียวจ้านเย็นชาตอบออกไปเสียงเรียบไร้ไมตรีแต่กลับถูกอกถูกใจเสี่ยวเอ๋อร์จนนางเคล้นหัวเราะออกมาเบา ๆ

“ข้าต้องการไปที่ร้านขายผ้า เจ้าบอกว่าท่านพี่ของเจ้าสั่งให้ส่งข้าถึงเรือนเช่นนั้นต้องไปกับข้าจนกว่าข้าจะทำธุระเสร็จสินะ เว่ยซีเจ้าไปซื้อของตามที่ท่านแม่สั่งและกลับเรือนก่อนข้าได้เลยมิต้องเป็นห่วงยามนี้ข้ามีผู้คุ้มกันแล้ว”

“คุณหนูจะดีหรือเจ้าคะ ชายผู้นี้ใช่ว่าเรารู้จักจะเป็นคนดีหรือไม่ก็ไม่รู้ ข้ากลัวว่าเขาจะคิดมิดีมิร้ายเจ้าค่ะ หากท่านใต้เท้ารู้เรื่องนี้มีหวังข้าถูกลงโทษแน่ ๆ ”

“ข้ารับรองจะไม่เกิดเรื่องอย่างนั้นแน่นอน เพราะข้าไม่เคยทำร้ายผู้ใดมาก่อนและไม่คิดร้าย ร่างกายของแม่นางผู้นี้แม้ส่วนเดียวข้าก็ไม่แตะต้อง” เซียวจ้านย้ำกับสาวใช้ของเสี่ยวเอ๋อร์เมื่อเห็นสายตาที่มองมาด้วยความระแวงและไม่ไว้วางใจ เมื่อได้ยินอย่างนั้นนางจึงยอมเดินไปคนละทางกับเสี่ยวเอ๋อร์ ร่างบางเดินนำเขาไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงร้านขายผ้า นางจึงเรียกให้เขาเดินเข้าไปข้างในด้วยกันโดยอ้างว่าตอนนี้ไม่มีสาวใช้

“เจ้าเข้ามาข้างในกับข้าด้วยกันสิ ข้าต้องการซื้อผ้ากลับเรือน ข้าชอบสีนี้ช่วยหยิบมาเทียบกับร่างกายของข้าทีว่าสีเหมาะกับข้าหรือไม่?” เซียวจ้านอยากกลับเรือนเร็ว ๆ จึงไม่ขัดคำสั่งของนางรีบทำตามที่นางต้องการ เขาค่อย ๆ หยิบผ้าที่นางต้องการมาเทียบกับร่างกายของนาง ทว่าเมื่อนั้นเองนางกลับถลาเข้ามาใกล้ชิดจนได้กลิ่นกายลมหายใจของนางใกล้ ๆ ตน มือบางแตะลงที่หน้าอกของเขาช้า ๆ ก่อนจะเงยหน้ามองร่างสูงโปร่งพรางยิ้มหวาน

“เจ้านี่นะ.. แม้ใบหน้าจะเย็นชาไร้ความรู้แต่ร่างกายของเจ้ากลับบึกบึนจนข้าหลงใหล จะไม่บอกข้าจริง ๆ หรือว่าเจ้ามีนามว่าอันใดกัน ข้าเห็นพี่สาวของเจ้าครอบครัวของเจ้าคงไม่ค่อยมีอันจะกิน อยากให้ครอบครัวตนเองอยู่อย่างสุขสบายหรือไม่ ข้างกายของข้ายังไม่มีคนคอยคุ้มกัน หากเจ้าสนใจข้าจะบอกเรื่องนี้กับท่านพ่อให้รับเจ้าเข้ามาคอยคุ้มกันข้า เมื่อนั้นเจ้าก็ไม่ต้องดิ้นรนให้ชาวบ้านต่อว่าด่าทออีกต่อไป และข้าจะให้ท่านพ่อมอบเบี้ยให้แก่เจ้าไปจุนเจือเลี้ยงดูพี่สาวของเจ้ากับน้องชายของเจ้า ”

“ขอปฏิเสธขอรับ และอย่ามาแตะต้องตัวของข้าตามอำเภอใจ ”เซียวจ้านปฏิเสธเสียงแข็งปัดมือของเสี่ยวเอ๋อร์ออกจากกายของตนถอยหลังห่างจากกายของนางมาสองก้าวเพื่อเว้นระยะห่าง สิ่งนั้นยิ่งทำให้เสี่ยวเอ๋อร์ ขบขันออกมา

“เจ้านี่ช่างกล้าจริง ๆ ไม่รู้หรือว่าข้าเป็นสตรีเช่นไร ในละแวกนี้ไม่มีผู้ใดไม่รู้จักข้า หากสิ่งใดที่ข้าต้องการอยากได้ข้าจะต้องได้มันมาครอบครอง เฮ้อ!! ผ้าผืนนี้ไม่สวยเลย เถ้าแก่วันนี้มีผ้าไหมเข้ามาใหม่หรือไม่”

“คุณหนูมู่เสี่ยวเอ๋อร์ ข้าเตรียมผ้าไว้ให้ท่านแล้วขอรับเชิญด้านนี้ รอบนี้ได้มาจากเมืองถิงชิง ท่านจะน่าชอบใจน่าดู”

‘สตรีนางนี้ยากจะเข้าใจและรับมือ หากเป็นไปได้ข้าจะหลบหลีกไม่พบเจอนางอีก เพราะข้าเห็นมานักต่อนัก หากใกล้ชิดมีความรู้สึกกับสตรีที่สูงส่งกว่าตนเองจะทำให้ข้าพบเจอกับเรื่องอันตรายหรือแม้แต่ความตาย’ เซียวจ้านคิดในใจเดินตามหลังเสี่ยวเอ๋อร์ไปดูผ้า เขาเว้นระยะห่างอย่างชัดเจน จนไปส่งเสี่ยวเอ๋อร์ถึงเรือน เรือนตระกูลมู่ใหญ่โตอย่างที่เขาคิดเอาไว้สตรีนางนี้มิได้สนใจเขาอย่างที่นางบอก นางอาจจะแค่เห็นคนจน ๆ จึงอยากกลั่นแกล้งเพื่อให้รับโทษเป็นเรื่องที่เขามักจะได้ยินจากชาวบ้านเรื่องที่ขุนนางรังแกบ่าวรับใช้เฆี่ยนตีจนตายเหมือนเป็นความสนุกหนึ่งของคนชั้นสูงเขาจะไม่มีทางหลวมตัวเข้าไปใกล้สตรีที่ดูโหดร้ายนี้อีกแน่

“ยามนี้ข้ามาส่งท่านถึงเรือนแล้วขอตัวกลับนะขอรับหวังว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก”  เซียวจ้านเอ่ยจบเดินหันหลังก้าวเท้าออกไปอย่างไม่เหลียวหลังอีกเลย เสี่ยวเอ๋อร์ยืนกอดอกจ้องมองแผ่นหลังของบุรุษทนงตนผู้นี้

“ไม่หรอก ข้าจะต้องพบเจ้าอีกบ่อย ๆ แน่ ๆ ไม่ใช่โชคชะตาที่ลิขิตแต่จะเป็นข้าเองที่ลิขิตให้เจ้ามาพบเจอข้า” นางเป็นสตรีที่มีความมุ่งมั่น แม้ว่าท่านพ่อเคยให้นางพบเจอบุตรชายของใต้เท้าเรือนอื่น แต่นางมิได้ชอบพอคนพวกนั้นเลย ยิ่งให้นางแต่งเพื่อหนุนนำอำนาจนางยิ่งไม่ชอบใจ นางเป็นสตรีดื้อจะไม่ยอมแต่งกับคนที่นางไม่ได้ชอบใจแน่นอน และตอนนี้นางเจอแล้วบุรุษที่นางต้องการใช้ชีวิตอยู่ด้วย เสี่ยวเอ๋อร์เดินเข้าเรือนเรียกบ่าวรับใช้ให้ไปสืบเรื่องครอบครัวที่อยู่ท้ายหมู่บ้าน การเป็นอยู่และใช้ชีวิตของพวกเขาเป็นมาเช่นไร และชื่อแซ่ว่าอันใด