ตอนที่ 7 คลั่งรักทันศิลา

หญิงสาวนั่งดูหนังอยู่ภายในห้องของทันศิลาร่วมเกือบชั่วโมงกว่าเพราะว่าเขาเอาแต่นั่งอ่านหนังสือกฎหมายไม่ลุกไปไหนเลยหลังจากทานข้าวเสร็จ

“พี่ทันเรียนกฎหมายเหรอคะ” หญิงสาวกลับเป็นฝ่ายเปิดปากพูดขึ้นมาก่อน

“เคยเรียน ตอนนี้ก็ศึกษาเพิ่มเติมเผื่อได้ใช้” เขาตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบ

“พี่ทันเก่งจังเลยนะคะ เคยเรียนแบบนี้งั้นก็จบแล้วหรือว่ายังไม่จบคะ” คำถามของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มถึงกับปิดหนังสือแล้วจ้องมองเธออยู่สักพัก

“หนูขอโทษค่ะ แล้วพี่ทันชอบทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ” เธอยังคงถามต่อ

“กินได้หมด”

“พี่ทันชอบผู้หญิงแบบไหนคะ” เธอถามขึ้นมาดื้อๆ ซึ่งทำเอาคนถูกถามถึงกับต้องวางหนังสือแล้วเดินมานั่งลงข้างๆ ร่างเล็กที่นั่งถือรีโมทอยู่

“ชอบผู้หญิงพูดน้อยๆ ครับ” ทันศิลาตอบมาทำเอาหญิงสาวถึงกับอึ้งไปหลายนาทีไม่กล้าพูดต่อ

นั่นเองยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าเธอน่ารักไม่น้อยเลยทีเดียว แถมยังเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ เลยด้วย

“งั้นหนูกลับก่อนดีไหมคะ” แคนดี้หยิบกระเป๋าสะพายข้าง ใบละเกือบครึ่งแสนขึ้นมาเพราะเธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเธอเองกำลังรบกวนการอ่านหนังสือของเขาอยู่ แต่อีกใจก็เหมือนอยากได้ยินคำตอบของเขาว่าไม่ต้องการให้เธอกลับมากกว่า

ทันศิลาจึงลุกยืนเต็มความสูงแล้วขยับเข้ามาใกล้เธอ

“เดี๋ยวไปส่ง ขออาบน้ำก่อน” แคนดี้เงยหน้ามองร่างสูงอย่างค้นหาว่าเขาเป็นผู้ชายแบบไหนกันแน่นะ มีสาวสวยอย่างเธอมาใกล้ขนาดนี้ไม่อยากอยู่ใกล้ๆ กันบ้างหรือไง

ทันศิลาถอดเสื้อยืดของตัวเองออกต่อหน้าของสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มโชว์รอยสักลายมังกรที่หลัง แต่สิ่งที่อยู่หลังรอยสักนั้นทั้งเธอและเขาต่างรู้ดีว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เมื่อทันศิลาหันมามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงโซฟา หญิงสาวก็รีบเบือนหน้าหนีมองไปทางอื่นทันทีเพราะไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอแอบมองหุ่นของเขาอยู่

หลังจากนั้นไม่นานทันศิลาก็อาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าหญิงสาวไม่อยู่ในห้องแล้ว

“หายไปไหนแล้วนะ” ชายหนุ่มบ่นพึมพำรีบใส่เสื้อก่อนจะรีบเปิดประตูออกไปและกดลิฟต์มายังชั้นล่างเพราะคิดว่าหญิงสาวน่าจะเดินออกมาได้ไม่นานแต่ก็ไม่เจอเธออยู่บริเวณนั้นเลย เขาจึงกดโทรศัพท์เพื่อโทรหาหญิงสาวแต่ก็ไม่มีใครรับสาย

“คงจะไปจริงๆ แล้วสินะ” ทันศิลาพูดอย่างตัดใจเพราะคิดว่าสาวน้อยคนนั้นคงไม่สนใจอะไรในตัวของเขาแล้ว

“ทำยังไงดีล่ะทีนี้ โทรศัพท์นี่ก็ดันตกลงไปใต้โซฟาซะได้ ฮึบ” หญิงสาวในชุดนักศึกษาพยายามเอาตัวเองดันโซฟาที่หนักมากจนสุดแรงแต่มันก็ขยับได้เพียงนิดเดียวเท่านั้น เธอพยายามก้มแล้วเอามือล้วงเข้าไปใต้โซฟาอย่างยากลำบาก และเมื่อเธอได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามาจึงรีบลุกขึ้น

“พี่ทันไปไหนมาคะ โทรศัพท์หนูมันตกไปใต้โซฟาเอาออกมาไม่ได้ค่ะ” หญิงสาวลุกขึ้นมาผมเผ้ายุ่งเหยิงแต่ยังดูน่ารักไม่น้อย

“ก้มเก็บโทรศัพท์ตลอดเลยเหรอ” ชายหนุ่มถามซ้ำ

“ใช่ค่ะ หนูแทบจะหมุดเข้าไปอยู่แล้ว พี่ทันช่วยเอาออกมาให้หน่อยได้ไหมคะ” หญิงสาวรีบไปจูงมือของเขามาแล้วชี้ไปที่ใต้โซฟาให้เขาดู ท่าทางที่เป็นธรรมชาติของเธอความใสซื่อน่ารักทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเขาเริ่มสนใจผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาซะแล้ว

ฝ่ามือหนาจับประคองใบหน้าของหญิงสาวทั้งสองข้างและประทับริมฝีปากของเขาไปที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยนและแผ่วเบา หญิงสาวหลับตาปี๋พร้อมกับมือที่จับขยุ้มชายเสื้อยืดของเขาจนแน่น ความรู้สึกนี้มันดีมาก กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวของเขามันหอมมากจนเธออยากจะหมุดหน้าเข้าไปด้วยความเขินอายให้รู้แล้วรู้รอด ทันศิลาเลื่อนริมฝีปากไปที่แก้มและมาจบที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนและเข้าโผกอดเธอจนแน่นราวกับกลัวว่าหญิงสาวจะหายไปจากเขาจริงๆ

“จูบแรกของหนู” เธอพูดออกมาเบาๆ ทำให้ทันศิลาหัวเราะอยู่ในลำคอก่อนจะขยี้ผมของเธออย่างเอ็นดู

“คือ งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ” หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายและทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าจูบเธอแบบนี้ทั้งที่เขาเองก็ดูเย็นชากับเธอมากๆ

“เอ่อ โทรศัพท์เดี๋ยวรอก่อนจะเก็บให้” ชายหนุ่มยกโซฟาขยับออกพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบให้แล้วส่งคืนให้หญิงสาว เธอรับมันไว้แต่ยังคงก้มหน้าหลบตาอยู่

“ทีแบบนี้ไม่เก่งแล้วสิ ไหนบอกจะจีบพี่ไง” ทันศิลาแกล้งแซวหญิงสาวเล่น

“คือ แล้วหนูจีบพี่ติดไหมล่ะคะ” หญิงสาวก้มหน้าพร้อมกับเตะเหินอากาศเล่นแก้เขิน

“อือ ไม่รู้สิแล้วคิดว่าไงล่ะ” เขายังคงพูดแหย่หญิงสาวเล่นพร้อมกับอมยิ้ม

“งั้นหนูกลับก่อนดีกว่าค่ะ”

“เดี๋ยวพี่ไปส่งดีไหม?” เขาถาม

“อยากไปส่งไหมคะ”

“ต่อปากต่อคำเก่ง” ชายหนุ่มพูดเชิงขมวดคิ้วใส่ แคนดี้จึงหัวเราะเลยทำให้ทันศิลาอมยิ้มตามไปด้วย

หนึ่งเดือนต่อมา

“พี่ทัน จะกินดีอะไรคะ” หญิงสาวพูดในขณะที่นอนหนุนตักของทันศิลาอยู่บนโซฟาที่คอนโดมิเนียมของเขา

“กินอะไรดีนะ ที่มันหวานๆ” เขาบีบแก้มของหญิงสาวอย่างมันเขี้ยว

“มันจิ้มน้ำตาลดีไหมคะ” แคนดี้พูดอย่างอารมณ์ดีเพื่อจะแกล้งเขาคืนเขา

“มันจิ้มน้ำตาลเหรอ นี่แน่ะๆ” ชายหนุ่มดึงร่างบางเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงจนตัวของเธอมีแต่รอยแดงเต็มไปหมดแม้ว่าเขาจะทุนอมถนอมเธอแล้วก็ตาม ด้วยความที่ว่าทันศิลามีร่างกายที่สูงกำยำจึงไม่ง่ายเลยที่สาวน้อยในอ้อมแขนของเขาจะดิ้นหลุดไปได้ง่ายๆ

ทุกวันหลังเลิกเรียนทันศิลามักจะไปรับหญิงสาวที่มหาวิทยาลัยและไปเที่ยวเดินซื้อของ ทานข้าวเหมือนคนรักทั่ว ๆ ไป พอตอนกลางคืนเขาก็ไปทำงานที่ผับ ซึ่งเรื่องนี้หญิงสาวรู้ดีว่าเขาทำงานตอนกลางคืนและเธอเองก็ออกมาไม่ได้เนื่องจากที่บ้านไม่อยากให้เธอเที่ยวกลางคืนแม้ว่าพ่อของเธอจะไม่ค่อยอยู่บ้านแต่ก็มักจะมีสายรายงานให้คุณพ่อของเธอทราบอยู่เสมอ และแน่นอนว่าเธอไม่เคยให้ทันศิลามาส่งเธอที่บ้านเลยสักครั้ง และหญิงสาวเองก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องที่เขาเคยช่วยชีวิตเธอเอาไว้ แล้วอีกอย่างเขาก็จำเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ ถ้าเธอบอกว่าเธอคือเด็กผู้หญิงคนนั้น เขาคงจะตกใจอยู่ไม่น้อยแต่ยังไงซะก็ต้องหาโอกาสบอกเขาสักวัน ดีกว่าที่เขาจะมารู้ความจริงทีหลังเอง

“พี่ทันพอแล้วค่ะ” หญิงสาวดันใบหน้าคมเข้มของทันศิลาออกจากแก้มของเธอเพราะเขากอดหอมเธออยู่หลายสิบนาทีแล้ว ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มีหวังทั้งสองคนอาจห้ามใจไม่ได้เป็นแน่

“ขอหอมอีกหน่อยสินะๆ ทำไมแคนดี้ถึงตัวหอมจัง” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวให้มานั่งตักในขณะที่ตัวเองนั่งอยู่บนโซฟาในคอนโดมิเนียมของตัวเอง

“ปากหวาน คงจะจีบผู้หญิงมาไม่น้อยเลยใช่ไหมคะ”

“ไม่เคยจีบใคร พี่มีแต่คนมาจีบครับ” ทันศิลาอมยิ้มพร้อมกับดึงจมูกของหญิงสาวเบาๆ

“หนูยอมรับค่ะ หนูจีบพี่จริงๆ แล้วก็จีบติดซะด้วยสิใช่ไหมคะ” หญิงสาวใช้สองมือประคองแก้มของทันศิลาทั้งสองข้างจนหน้ายู่ยี่และรอคอยคำตอบเพราะเขาเองไม่เคยบอกชอบเธอเลยด้วยซ้ำ มีแต่เธอแหละที่คอยเอาอกเอาใจเขาแถมยังบอกรักเขาตลอด เช่นเดียวกับตอนนี้

“หนูรักพี่ทันมากนะคะ” หญิงสาวจับแก้มทั้งสองข้างของเขาแล้วจุ๊บที่ริมฝีปากของชายหนุ่มไม่หยุดสลับกับกับแก้มทั้งสองข้างของเขาอย่างกับคนคลั่งรักเหมือนที่มิ้นต์เพื่อนของเธอบอกเอาไว้อย่างไงอย่างนั้น