ตอนที่ 1 รอยแผลเป็นที่กลางหล้ง

ประตูร้านซ่อมรถถูกเปิดออกโดยผู้ชายที่นอนเฝ้าร้านในตอนเช้า เขาอยู่ในท่าทางงัวเงียแถมยังไม่ใส่เสื้อกำลังมองดูนาฬิกาที่ผนังของร้านก่อนจะมองหญิงสาวที่ใส่ชุดนักศึกษาจูงมอเตอร์ไซค์อยู่หน้าร้าน

“สวัสดีค่ะพี่ ร้านเปิดหรือยังคะพอดีมอ’ ไซค์ของหนูยางรั่วค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้อย่างเกรงใจ

“ถึงยังไม่เปิดก็ต้องเปิดล่ะนะ ทุบประตูร้านแทบจะพังขนาดนี้” ชายหนุ่มร่างสูงจูงมอเตอร์ไซค์ของหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเข้ามาในร้านแล้วเดินหันหลังไปหยิบเสื้อมาใส่

หญิงสาวมองแผ่นหลังที่มีรอยสักรูปมังกรยาวตั้งแต่ไหล่ด้านซ้ายพาดยาวลงไปจนเกือบถึงเอวของเขา หญิงสาวมองรอยสักนั้นอย่างหดหู่และรู้สึกเสียใจที่บางสิ่งที่อยู่ภายใต้รอยสักอันงดงามนั้น มันมีรอยแผลเป็นที่เป็นทางยาวถึงกลางหลังซ่อนอยู่นั่นเอง

“หนูขอโทษจริงๆ ค่ะ แต่วันนี้หนูสายมากแล้วด้วยถ้าพี่ไม่ว่าอะไร รบกวนพี่ช่วยไปส่งหนูที่หน้ามอใกล้ๆ ได้ไหมคะ” หญิงสาวยืนยกมือไหว้ทำหน้าอ้อน พลางหันไปดูนาฬิกาที่ฝาผนังของร้านที่ดูเก่าเนื่องจากสีที่ทาเริ่มหลุดออกมา แถมภายในร้านก็ยังมีชิ้นส่วนมอเตอร์ไซค์เก่าๆ และคราบน้ำมันเครื่องเลอะที่พื้นอยู่เป็นจำนวนมาก

“บ้านคงรวยมากสินะ ถึงได้เปลี่ยนมอ’ ไซค์ มาวันละคันแบบนี้” ชายหนุ่มเลิกคิ้วเชิงถามเพราะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเขา เธอดูสวยใส ผิวพรรณขาวผ่องผิดหูผิดตากับผู้หญิงวัยเดียวกันมากๆ แถมมอเตอร์ไซค์ที่เธอเอามาให้ซ่อมก็มีทั้งเก่ามากและใหม่มากสลับกันมาตลอด ถ้ารวมครั้งนี้ก็น่าจะรอบที่สิบได้แล้วมั้งในรอบหนึ่งเดือนที่ ทันศิลา มาเป็นลูกจ้างร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ให้เถ้าแก่แห่งนี้

“เพิ่งจะหกโมงเช้าเอง จะรีบไปเรียนทำไม” ทันศิลาถามหญิงสาว

“วันนี้ มีทัศนศึกษาค่ะ หนูต้องมาขึ้นรถบัสแต่เช้า ถ้าพี่ไม่ว่าอะไรช่วยไปส่งหนูได้ไหมคะ แล้วหนูฝากมอ’ ไซค์ไว้ด้วยนะคะ ตอนเย็นหนูจะเข้ามาเอาค่ะ” เธอยังคงพูดจาใสซื่อเพราะใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มแบบนั้นหรือเปล่าเลยทำให้ชวนมองไปหมด

ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่ได้มีท่าทางที่จะกลัวเขาเลยสักนิดอย่างแปลกใจ พร้อมกลับเกาหัวแล้วจูงมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ออกมาจากร้าน

“ไม่ไปเหรอ สายไม่ใช่เหรอ” ทันศิลาถามซ้ำ พร้อมกับดึงประตูเลื่อนร้านปิดลง เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็ส่งยิ้มหวานให้เขาในทันที พร้อมกับขึ้นซ้อนท้ายชายหนุ่มโดยไม่รีรอ

เมื่อทันศิลาขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดที่มหาวิทยาลัยก็พบกับรถบัสจำนวนหลายคันจอดอยู่ พร้อมกับนักศึกษาหลายคนที่ทยอยขึ้นรถบัสพร้อมกับเสียงคุยเจี๊ยวจ๊าวอย่างสนุกสนาน

วินาทีนั้นทำเอาชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างลืมตัว

“ชีวิตในมหา’ ลัยคงจะสนุกไม่น้อยเลยสินะ” เขาพูดออกมาเบาๆ ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปที่กลุ่มนักศึกษาทั้งหญิงและชายที่กำลังเดินหยอกล้อกัน

“สนุกดีนะคะ ไม่เหงาดีค่ะ” หญิงสาวพูดออกมาในขณะที่ชายหนุ่มยิ้มมุมปากให้เธออย่างเอ็นดู และนี่เป็นครั้งแรกที่เขายิ้มให้เธอแบบนี้

“โอ้ะ เมื่อกี้พี่ยิ้มให้หนูด้วย พี่ยิ้มแล้วหล่อมากนะ ยิ้มบ่อยๆ นะคะ” หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มร้องทักขึ้น จนทันศิลาถึงกับหุบยิ้มในทันที

“ค่ารถที่มาส่งไว้จ่ายตอนมารับมอ’ ไซค์แล้วกัน อย่ามาดึกล่ะ ร้านปิดสามทุ่ม” ทันศิลาเลี้ยวรถออกมาโดยที่ไม่รอให้หญิงสาวตอบ เธอได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างนั้นที่ขับบิ๊กไบค์ออกไปจนพ้นรั้วมหาวิทยาลัยไป

‘เจ้าของแผ่นหลังกว้างนั้น จะโดดเดี่ยวแค่ไหนกันนะ คงจะเหงามากๆ สินะ’ หญิงสาวคิดในใจเมื่อนึกถึงแววตาว่างเปล่าที่เขามองทุกสิ่ง รวมทั้งเธอด้วยแม้ว่าเมื่อกี้เขาจะเผื่อยิ้มออกมานิดๆ ก็คงเป็นสิ่งเดียวที่บอกได้ว่าเขาไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นเพียงแค่เขาต้องซ่อนความเจ็บปวดที่อยู่ข้างในอยู่ก็เท่านั้น

“อยากรู้จักพี่ทันให้มากกว่านี้จัง แต่ดูเหมือนจะยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรซะอีก” คนอะไรพูดน้อยจัง หญิงสาวเดินบ่นลอย ๆ มาจนเพื่อนที่มาทางข้างหลังของเธอได้ยินจนหมด

“เดินบ่นอะไรจ้ะ คุณหนูแคนดี้ เดินบ่นเป็นหมีกินผึ้งเลย” มิ้นต์ เพื่อนสนิทของเธอเดินมากอดคอจากทางด้านหลัง

“ไม่ได้บ่นสักหน่อย ฉันแค่พูดถึงรักแรกต่างหากล่ะ”

“รักแรกเหรอ อะไรกันมีรักแรกตั้งแต่ตอนไหนเล่าให้ฟังหน่อยสิ” มิ้นต์อยากรู้ในทันที เพราะไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะเอ่ยถึงรักแรกแล้วยิ้มจนหน้าบานขนาดนี้ เพราะว่าส่วนใหญ่รักแรกมักจบไม่สวยกันทั้งนั้น

“ตอนอายุสิบสาม แล้วรักแรกของฉันตอนนั้นก็อายุสิบแปด” แคนดี้ยิ้มให้เพื่อนสนิทนัยน์ตาเป็นประกาย

“โห ได้ไงอ่ะตั้งแต่อายุสิบสามเนี่ยนะ ยิ้มแบบนี้แสดงว่าเจอรักแรกคนนั้นเหรอ” มิ้นต์ชี้หน้าและคาดคั้นให้เพื่อนสนิทรีบเล่าต่อ

“ใช่ รักแรกที่เขายอมเอาตัวเองมาเสี่ยงเพื่อช่วยชีวิตฉันไว้ไง”

“อย่างกับในหนังเลย เรื่องจริงหรือเปล่าเนี่ยโรแมนติกจัง” มิ้นต์ทำหน้าเพ้อฝันพลางจินตนาการไปต่างๆ นานา

“ฉันสัญญากับตัวเองไว้เลยนะ ไม่ว่าเขาจะต้องการสิ่งใดฉันจะให้เขาหมดทุกสิ่ง ไม่ว่าดาวหรือเดือนฉันก็จะสอยมาให้เขาจนได้ ขอแค่เขาบอกฉันมาแค่คำเดียวฉันจะทำให้หมดทุกสิ่งเลยนะ” แคนดี้พูดด้วยแววตามุ่งมั่นเอาจริงราวกับคนที่กำลังตกหลุมรักหนักมาก

“เนี่ยเธอเคยเห็นคนคลั่งรักไหม” มิ้นต์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปของแคนดี้

“ใครคลั่งรัก” หญิงสาวที่โดนว่าเป็นคนคลั่งรักทำท่าไขสือไม่รู้ไม่ชี้

“ก็นี่ไง” มิ้นต์ชูโทรศัพท์ขึ้นมาให้แคนดี้ดูรูปของตัวเอง

“ลบเลยนะ รูปนี้ไม่สวยเดี๋ยวถ่ายใหม่”

“อย่างคุณหนูแคนดี้เรียกไม่สวย แล้วใครจะสวยจ้ะ” มิ้นต์แกล้งดึงจมูกของเพื่อนสนิทเบาๆ อย่างมันเขี้ยวเพราะสำหรับเธอแล้วแคนดี้คือเพื่อนที่ดีที่สุดและยังสวยที่สุดอีกด้วย