บททั้งหมดของ รักของฉัน กับหัวใจของเธอ: บทที่ 1 - บทที่ 9

จันทร์หอม แก้วการุณย์ เหงื่อไหลซึม จากการจัดบ้าน และทำความสะอาดห้องของเธอ บ้านหลังน้อยหลังนี้ เธอจากไปตั้งแต่จบชั้นมัธยมปลาย 10 ปีเต็ม ๆ ที่เธอจากบ้าน จากครอบครัวไป เพราะความจนคำเดียวทำให้เธอต้องไปดิ้นรนใช้ชีวิตในกรุงเทพ ฯ ทำงานส่งตัวเองเรียนจนจบปริญญาตรี และได้ทำงานในบริษัทที่มั่นคงแห่งหนึ่ง การงานกำลังก้าวหน้า แต่อนิจจา พ่อของเธอ เนื่องจากตรากตรำทำงานหนักทำให้ป่วยกระเสาะกระแสะอยู่ปีกว่าก็มาจากไป ทิ้งแม่กับน้องไว้ ทำให้เธอต้องลาออกจากงานเพื่อกลับมาดูแลแม่ซึ่งก็ชรามากแล้ว "เฮ้อ เสร็จซะที " จันทร์หอมรำพึงกับตัวเองพลางใช้หลังมือเช็ดหน้าผาก และเตรียมลงจากบ้านเพื่อเตรียมตัวไปวัด วันนี้ครบร้อยวันที่พ่อจากไป แม่กับเธอและน้อง จึงเตรียมอาหารคาวหวานไปถวายพระในตอนเช้า เนื่องจากวัดอยู่ใกล้บ้านเธอกับแม่จึงเดินไป พอถึงวัด วันนี้เป็นวันพระพอดี จึงทำให้คนที่วัดเยอะเป็นพิเศษ ส่วนน้องชาย เนื่องจากเป็นคนหน่วยก้านดี มีฝีมือในทางศิลปะ หลวงตาเจ้าอาวาสจึงมักจะเรียกตัวไว้ใช้สอย วันนี้ก็เช่นกันเพราะเป็นวันพระทำให้ต้องมีพิธีรีตองมากจึงให้"ตุ๊ต๊ะ" หรือน้องชายของเธอมาช่วยจัดเตรียมพิธี เมื่อถวายอาหาร

วันนี้เริ่มงานวันแรก จันทร์หอม เตรียมตัวไปทำงาน เธอขับมอร์เตอร์ไซค์คันเก่งออกจากบ้านเนื่องจากที่ทำงานของเธอไม่ไกลเท่าไหร่ อีกอย่างถนนในชนบทไม่มีรถติดอย่างในเมือง ใช้เวลา 10 นาทีก็ถึง ที่นี่เริ่มงานแปดโมงครึ่ง เธอมาถึงศูนย์ อบต. ประมาณแปดโมง หากาแฟกิน ก็ได้เวลาเข้างานพอดี เธอเดินเข้าไปในศูนย์ เจอพนักงานธุรการใหม่ที่วันนั้นมาสมัครงานพร้อมกัน จันทร์หอมจำได้จึงเดินเข้าไปทักทาย "สวัสดีค่ะ" จันทร์หอมเลือกทักทายผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง อายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับน้องชายของเธอ "พี่ชื่อจันทร์หอมเรียกว่า จันทร์ ก็ได้ค่ะ น้องชื่ออะไรคะ" จันทร์หอมเอ่ย พร้อมถามชื่อ "หนูชื่อ วริษา เรียกษา ก็ได้จ้ะพี่จันทร์ พี่เป็นพี่สาวตุ๊ต๊ะ ใช่ไหมคะ หนูเป็นเพื่อนกับตุ๊ต๊ะจ้า " วริษาตอบและถามในประโยคเดียวกัน " ส่วนนี่ แทน และ ต้อม ค่ะเพื่อนหนูเอง" "ยินดีที่ได้รู้จักจ้า" จันทร์หอมยิ้มทักทาย "หวังว่าเราคงเป็นเพื่อนกันได้นะ อายุคงไม่ใช่อุปสรรคหรอกว่ามั้ย" สองหนุ่มรีบตอบพร้อมกัน "ไม่ใช่อุปสรรคเลยคร่า พี่สาว "จันทร์หอมได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะอย่างพอใจ "ดีเลยจะได้เมาท์มอยหอยสังข์ได้สะดวก อิอิ"เจ้านายของเ

เช้าวันนี้ เธอตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปช่วยงานที่บ้านของท่านนายก อบต. โดยเธอไปกับตุ๊ต๊ะ ส่วนเด็ก ๆ พวกนั้นนัดกันจะไปเจอที่บ้านงานเลย วันนี้จันทร์หอมใส่ผ้าถุง ที่ตัดสำเร็จสีเข้มใส่เสื้อลูกไม้สีขาว ดูเรียบร้อยแปลกตาไปอีกแบบ ส่วนตุ๊ต๊ะ ก็แต่งตัวเรียบร้อยแบบไปงานที่เป็นทางการทั่วไป แม่ของเธอก็ได้ฝากซองช่วยไปด้วยเพราะไม่สะดวกไปร่วมงาน ที่บ้านงาน พวกของจันทร์หอมมาถึงก็ช่วยกันเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟข้าว เก็บถ้วยจานชาม บ้างหั่นผัก สับมะละกอ ล้างผัก ก็สนุกสนานไปอีกแบบ งานนี้มีคนมาช่วยงานเยอะ เป็นงานหา ไม่ได้ว่าจ้าง จันทร์หอมรู้สึกปลื้มใจมากที่ประเพณีของอีสานบ้านเฮายังเหนียวแน่นแบบนี้ พิธีบายศรีสู่ขวัญจะเริ่มในเวลาเก้าโมงเช้า หมอธรรมเป็นคุณตาอายุราว ๆ เจ็ดสิบ แต่ยังแข็งแรงดีมาก เธอเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงครึ่ง เมื่อจัดเตรียมของในงานเสร็จแล้วเธอจึงไปนั่งพักในครัว กลุ่มเพื่อน ๆก็อยู่ที่นั่นนอกจากนี้ก็ยังมีพวกพี่ ๆ ที่ทำงานที่ศูนย์อบต.มาช่วยงานกันหลายคน จึงคุ้นเคยสนิทสนมกันเป็นอย่างดี"พี่จันทร์ มา ๆ มานั่งนี่"ต้อมเรียกเธอพลางรินเบียร์ใส่แก้ว แล้วก็ยกมาให้เธอ"แก้เมื่อย"เข

"กลับมาแล้วบ่ อิหล่า"แม่ของเธอถามหลังจากที่เธอเดินเข้ามาในบ้าน "ไผมาส่งล่ะหล่า""คนที่ศูนย์ อบต. จ้ะแม่ " เธอบอกแม่ของเธออกไป แต่ไม่บอกความจริงว่าใครมาส่งเธอ"ตุ๊ต๊ะ กลับก่อนทำไมไม่บอกพี่"เธอหันไปถามน้องชาย "ก็บอกยัยษาไว้แล้ว มันไม่ได้บอกพี่เหรอ""บอกตอนจะกลับแล้ว""ก็หลวงตาน่ะสิพี่จันทร์ จะพิมพ์ซองผ้าป่า ท่านเลยให้เด็กโทรตามผม เอาไปพิมพ์ให้" ตุ๊ต๊ะบอกเหตุผลกับพี่สาว จากนั้นก็หันไปดูทีวีต่อ"อื้อ ถ้างั้นหนูอาบน้ำนอนก่อนนะแม่ ราตรีสวัสดิ์จ้ะแม่"จันทร์หอมบอกแม่กับน้องแล้วก็ขึ้นไปนอนหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว จันทร์หอมก็มานอนกระสับกระส่ายบนเตียง เรื่องข่าวลือระหว่างเธอ กับท่านนายก อบต. มีหรือเธอจะไม่รู้ เธอไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น แต่เธอคิดว่า ไม่จำเป็นต้องไปอธิบาย หรือแก้ข่าว เพราะมันไม่ใช่ความจริง เธอคิดว่าสักวันความจริงมันจะปรากฏออกมาเอง แต่คราวนี้เห็นทีว่าเธอคงคิดผิดเรื่องระหว่างเธอกับท่าน นายก อบต.มันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิด ท่านก็แค่เอ็นดูเธอในฐานะลูกน้อง และอีกอย่างจันทร์หอมก็ทำงานไม่เคยให้ท่านต้องกังวลใจ ท่านไม่เคยแสดงท่าทีในเชิงชู้สาวกับเธอเลย จันทร์หอมก็ระวังในเรื

วริษาขี่มอร์'ไซค์กลับจากตลาด แต่น้ำมันรถหมด จึงเข็นรถไปตามข้างทางเอี๊ยดดด.. เสียงล้อรถบดพื้นถนนที่เกิดจากการเบรกกะทันหัน"รถเป็นอะไรครับคนสวย"ผู้กองแทนไทลดกระจกลง พลางชะโงกหน้าออกมามอง เขาจำได้ว่าเป็นวริษา สาวน้อยหน้าสวยที่เขาเจอในวันงานสู่ขวัญเพื่อนรักเขานั่นเอง"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ น่าจะน้ำมันหมด"วริษาตอบเขาไปพลางทำหน้าเซ็ง ๆ เธอก้ม ๆ เงย ๆ ก่อนจะเข็นรถไปช้า ๆ"นี่คุณ หยุดก่อน เดี๋ยวผมช่วยดู"วริษาจึงหยุด ผู้กองแทนไท เปิดประตูรถลงมาและเข้าไปดูรถให้เธอ"น้ำมันหมดจริง ๆ ด้วยเกลี้ยงถังเลย"เขาพูดพลางปิดเบาะรถ มอร์'ไซค์ลง"ขี่เป็นอย่างเดียวจริง ๆ"เขาพึมพำเบา ๆ ส่งผลให้วริษาหน้าบึ้ง"เรื่องของหนู ลุงไม่กี่ยว"วริษาตอบไปอย่างไม่พอใจ"นี่ลุง ลุงเป็นทหาร น่าจะให้ความช่วยเหลือประชาชนนะ ไม่ใช่มาว่ากันแบบนี้"เธอว่าเขาบ้าง"ก็กำลังจะช่วยอยู่นี่ไงล่ะ มีปั๊มอยู่แถวนี้ไหม""มีค่ะ ทางเข้าหมู่บ้าน น่าจะอีกสัก สามกิโลได้"เธอตอบเขา ผู้กองแทนไทจึงหันไปบอกกับพล ฯทหารที่นั่งรถมากับเขา ให้มาขี่ 'มอร์ ไซค์ของวริษา และจับท้ายรถของเขาลากไปให้ถึงปั๊ม และก็ผายมือเชิญวริษาขึ้นรถเขา"เชิญครับ "วริษาจึงก้า