ตอนที่ 2 สมัครงาน

พรุ่งนี้แล้วที่เธอจะไปสมัครงาน เธอจัดเตรียมเอกสารในการสมัครงานไว้แล้วก็สวดมนต์เข้านอนพร้อมอธิษฐาน

"สาธุ ขอให้ลูกช้าง ลูกนก ลูกกาได้งานด้วยเถิด "

" ตีห้าแล้ว รีบ ๆเตรียมตัวนะ เดี๋ยวแม่ให้น้องไปส่ง ได้ยินว่ามีคนมาสมัครหลายคนอยู่นะ เร็ว ๆเด้ออิหล่า มันจะไม่ทันเขา "

เสียงแม่เร่งจันทร์หอมแต่เช้า เธอรีบลงมา และก็ชงกาแฟจากกาน้ำร้อนที่แม่ต้มเตรียมไว้ให้ "ฮื้อ ชื่นจาย.. "

เธอสูดกลิ่นกาแฟเข้าปอด การทานกาแฟตอนเช้าเธอติดนิสัยมาจากตอนที่อยู่ กรุงเทพฯ

"แม่ไม่ต้องห่วงเชื่อความสามารถของไอ้เรืองเถอะแม่ หนูได้งานแน่นอน "

เธอคุยกับแม่พร้อมกับทำท่าทีทะเล้น แม่ได้แต่ส่ายหน้าให้กับความไม่รู้จักโตซักทีของเธอ พลางเร่งเธอให้ไว ๆ

เจ็ดโมงเช้าแล้ว ณ ศูนย์ อบต. วันนี้เป็นวันที่เปิดรับสมัครงาน เป็นไปตามคาดคนมาสมัครงานเยอะจริง ๆ ตามที่คาด เธอตรงเข้าไปเข้าคิวรอกรอกใบสมัคร เธอได้คิวที่ 10 พอดี การสมัครงานเปิดให้ดำเนินการได้ ตอน แปดโมง

แปดโมงแล้ว เจ้าหน้าที่มาแนะนำขั้นตอนการกรอกใบสมัคร และแจกใบสมัคร จันทร์หอม ส่งเอกสารทุกอย่างเสร็จสรรพ เจ้าหน้าที่แจ้งว่า หลังเที่ยงจะแจ้งผลการสมัคร และทำการสัมภาษณ์เลยหากทุกอย่างผ่าน อีกสามวันก็สามารถเริ่มงานได้ทันที

ตำบลของจันทร์หอมมี เก้าหมู่บ้านเป็นตำบลที่อยู่ในอำเภอหนึ่งในจังหวัดอุดรธานี อำเภอของเธอล้อมรอบไปด้วยภูเขา แต่ถนนหนทางสะดวกอยู่ห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 45 กม. ถือว่าเป็นตำบลใหญ่พอสมควรเลย

เที่ยงวัน หลังจากหาอะไรทานแล้วเธอกับตุ๊ต๊ะก็กลับไปที่ศูนย์ อบต.อีก เพื่อไปดูผลการสมัครงาน

"จันทร์หอมใช่ไหมจ๊ะ "

เจ้าหน้าที่เรียกเธอ

"ใช่ค่ะ "

เธอขานรับ และรีบเดินเข้าไปหาเจ้าหน้าที่ท่านนั้นทันที

"คือที่หนูสมัครไว้ในตำแหน่งธุระการนั้นมันเต็ม เราต้องการสามคน เราได้ครบแล้ว จึงอยากจะแจ้งว่า "

"ว่าหนูไม่ได้งานใช่ไหมคะ"

เธอรีบถามแทรก

" ไม่ใช่อย่างนั้นจ้ะ ตำแหน่งธุรการเต็ม แต่มีตำแหน่งหนึ่งต้องการคนพอดี ไม่ทราบว่าหนูจะทำไหม"

เจ้าหน้าที่ถาม

"ตำแหน่งใหนคะ"

เธอถาม

"เลขาของท่านนายก อบต."

จันทร์หอมอึ้งไปพักหนึ่ง เพราะเธอพอจะได้ยินมาบ้างว่า ท่านนายก อบต.คนนี้ค่อนข้างจะเนี้ยบและโมโหร้าย คนที่ทำงานกับท่านจะต้องคล่องแคล่ว ว่องไวและต้องอดทนเป็นอย่างมาก แต่งานอย่างนี้สิถึงจะท้าทาย จันทร์หอมคิด เธอรีบตอบไปทันที

"หนูทำค่ะ หนูขอรับตำแหน่งนี้ "

จันทร์หอมตอบอย่างหนักแน่น

"ถ้างั้นอีกสามวันหนูมารายงานตัวได้ และเริ่มงานไปด้วยเลย"

เจ้าหน้าที่ท่านนั้นแจ้ง

"ขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ"

จันทร์หอมกล่าวขอบคุณและขอตัวกลับบ้านเพื่อไปแจ้งข่าวดีกับแม่และน้อง

"แม่..จ๋า หนูได้งานแล้วเด้ อีกสามวันเริ่มงานได้"

พอลงจากมอร์เตอร์ไซต์ได้เธอก็รีบแจ้งข่าวกับแม่ทันที

"อีหลีบ่"

แม่เธอถามเธอจึงพยักหน้าเพื่อเป็นการยืนยันอีกรอบ

"ตั้งใจเฮ็ดงานเด้อหล่า อย่าให้เขาว่าได้ว่าเราเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ"

แม่เธอกล่าว

"แม่ไม่ต้องห่วง หนักกว่านี้หนูก็ผ่านมาแล้วเชื่อมั่นในตัวลูกสาวแม่เถอะจ้ะ"

จันทร์หอมกล่าวอย่างหนักแน่น