ตอนที่ 5 ถกเถียง

เช้าวันนี้ เธอตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปช่วยงานที่บ้านของท่านนายก อบต. โดยเธอไปกับตุ๊ต๊ะ ส่วนเด็ก ๆ พวกนั้นนัดกันจะไปเจอที่บ้านงานเลย วันนี้จันทร์หอมใส่ผ้าถุง ที่ตัดสำเร็จสีเข้มใส่เสื้อลูกไม้สีขาว ดูเรียบร้อยแปลกตาไปอีกแบบ ส่วนตุ๊ต๊ะ ก็แต่งตัวเรียบร้อยแบบไปงานที่เป็นทางการทั่วไป แม่ของเธอก็ได้ฝากซองช่วยไปด้วยเพราะไม่สะดวกไปร่วมงาน

ที่บ้านงาน พวกของจันทร์หอมมาถึงก็ช่วยกันเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟข้าว เก็บถ้วยจานชาม บ้างหั่นผัก สับมะละกอ ล้างผัก ก็สนุกสนานไปอีกแบบ งานนี้มีคนมาช่วยงานเยอะ เป็นงานหา ไม่ได้ว่าจ้าง จันทร์หอมรู้สึกปลื้มใจมากที่ประเพณีของอีสานบ้านเฮายังเหนียวแน่นแบบนี้

พิธีบายศรีสู่ขวัญจะเริ่มในเวลาเก้าโมงเช้า หมอธรรมเป็นคุณตาอายุราว ๆ เจ็ดสิบ แต่ยังแข็งแรงดีมาก เธอเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงครึ่ง เมื่อจัดเตรียมของในงานเสร็จแล้วเธอจึงไปนั่งพักในครัว กลุ่มเพื่อน ๆก็อยู่ที่นั่นนอกจากนี้ก็ยังมีพวกพี่ ๆ ที่ทำงานที่ศูนย์อบต.มาช่วยงานกันหลายคน จึงคุ้นเคยสนิทสนมกันเป็นอย่างดี

"พี่จันทร์ มา ๆ มานั่งนี่"

ต้อมเรียกเธอพลางรินเบียร์ใส่แก้ว แล้วก็ยกมาให้เธอ

"แก้เมื่อย"

เขาพูดแล้วก็เดินมาชนแก้วกับเธอ จันทร์หอมก็ยกรวดเดียวหมดแก้ว เรียกเสียงหัวเราะกันเสียงดัง เป็นที่ครื้นเครงสนุกสนาน

"งานอย่างนี้ก็ขาดน้ำเมาไม่ได้จริง ๆ"

จันทร์หอมคิดในใจ ในจังหวะที่เธอกำลังสนุกสนานกับเพื่อน ๆ ในครัวอยู่นั้นเอง คนตัวใหญ่ก็เดินเข้ามาในครัว พร้อมกับเพื่อน ๆของเขาอีก สี่ห้าคน

"แม่ครัว รบกวนช่วยหาข้าวให้เพื่อนผมหน่อยนะครับ"

เขากล่าวออกมาและพยักหน้าไปทางชายกลุ่มนั้น

"ผู้กองพาเพื่อนไปนั่งที่โต๊ะเลยจ้ะ เดี๋ยวให้เด็กๆยกไปเสิร์ฟ "

ป้าอ้อ หนึ่งในแม่ครัวพูดกับเขาพลางกุลีกุจอจัดสำรับกับข้าว เขาจึงชวนเพื่อนเขาเดินออกไป

"ขี้เก๊กได้ใจ"

จันทร์หอมคิดในใจ แต่ก็นำกับข้าวไปเสิร์ฟให้เขาที่โต๊ะ ตามมาด้วยวริษา

"เห้ยผู้กอง มีช้างเผือกอยู่ก็ไม่บอกไม่กล่าวกันบ้าง"

ผู้กองแทนไท ขจัดพาล กล่าวกับผู้กองขุนเขา

"หมายถึงคนใหนล่ะ"

"ก็ต้องเสื้อขาวอยู่แล้ว แต่เสื้อชมพูก็น่ารักนะแต่เด็กไปหน่อยขี้เกียจเอาใจว่ะ"

"นายอย่ามองคนแค่ภายนอก เห็นใส ๆ อย่างนี้แต่ข้างในอาจจะสกปรก เกินกว่าที่เราจะรู้ก็ได้"

ขุนเขาบอกกับเพื่อนด้วยแววตาแวววาวค่อนไปทางเหี้ยมเกรียม

"ผู้กองมองโลกในแง่ร้ายไปหรือเปล่า เราไม่ได้อยู่ในพื้นที่แล้วนา ไม่เอาอย่าซีเรียส ดื่มดีกว่า "

แทนไท ยกแก้วขึ้นพร้อมกระดกหมดแก้ว ขุนเขาจึงยกตาม พร้อมกับเริ่มทานข้าวไปด้วย

"สักวันฉันจะกระชากหน้ากากเธอ จันทร์หอม"

เมื่อกลุ่มของขุนเขาทานข้าวกันเสร็จแล้ว จันทร์หอมกับวริษาก็เดินไปเก็บจานชามที่โต๊ะแต่ไม่รู้ด้วยเพราะไม่ชินกับการใส่ผ้าถุงหรือว่าสะดุดอะไรสักอย่างกันแน่ จึงทำให้จันทร์หอมเซจะหงายหลัง แต่กลับปะทะเข้ากับอกแกร่งของใครคนหนึ่งที่ปฏิกิริยารวดเร็วดั่งเสือ จึงทำให้เธอไม่หกล้มหัวร้างข้างแตกไป

"ขอโทษ และขอบคุณค่ะ"

เธอกล่าวพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณเขาคนนั้น แต่คำตอบคือ

"เสแสร้ง"

จันทร์หอมหน้าตึง พร้อมกับงุนงง

" สงสัยอีตานี่ไปกินรังแตนมา"

เธอคิดในใจ แต่เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของท่าน นายก อบต. ตลอด

จันทร์หอมไม่สนใจเขา เก็บถ้วยชามต่อพลางคิดในใจว่าเสร็จงานนี้แล้วก็คงไม่ต้องเจออีตานี่อีกเธอก็ไม่รู้ว่าเขาไม่ชอบขี้หน้าเธอด้วยเหตุผลอะไร

"คงต้องพยายามเลี่ยง"

จันทร์หอมคิดในใจ

"คิดว่าตัวเองไม่ชอบขี้หน้าเค้าเป็นคนเดียวหรือไง ชั้นก็เกลียดขี้หน้านายเหมือนกันแหละย่ะ"

เธอคิดพลางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

"อย่าได้พบได้เจอกันอีกเลยเถอะ"

แต่เธอหารู้ไม่ว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอหวังไว้สักนิดเลย