ตอนที่ 9 ปีใหม่

วริษาขี่มอร์'ไซค์กลับจากตลาด แต่น้ำมันรถหมด จึงเข็นรถไปตามข้างทาง

เอี๊ยดดด.. เสียงล้อรถบดพื้นถนนที่เกิดจากการเบรกกะทันหัน

"รถเป็นอะไรครับคนสวย"

ผู้กองแทนไทลดกระจกลง พลางชะโงกหน้าออกมามอง เขาจำได้ว่าเป็นวริษา สาวน้อยหน้าสวยที่เขาเจอในวันงานสู่ขวัญเพื่อนรักเขานั่นเอง

"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ น่าจะน้ำมันหมด"

วริษาตอบเขาไปพลางทำหน้าเซ็ง ๆ เธอก้ม ๆ เงย ๆ ก่อนจะเข็นรถไปช้า ๆ

"นี่คุณ หยุดก่อน เดี๋ยวผมช่วยดู"

วริษาจึงหยุด ผู้กองแทนไท เปิดประตูรถลงมาและเข้าไปดูรถให้เธอ

"น้ำมันหมดจริง ๆ ด้วยเกลี้ยงถังเลย"

เขาพูดพลางปิดเบาะรถ มอร์'ไซค์ลง

"ขี่เป็นอย่างเดียวจริง ๆ"

เขาพึมพำเบา ๆ ส่งผลให้วริษาหน้าบึ้ง

"เรื่องของหนู ลุงไม่กี่ยว"

วริษาตอบไปอย่างไม่พอใจ

"นี่ลุง ลุงเป็นทหาร น่าจะให้ความช่วยเหลือประชาชนนะ ไม่ใช่มาว่ากันแบบนี้"

เธอว่าเขาบ้าง

"ก็กำลังจะช่วยอยู่นี่ไงล่ะ มีปั๊มอยู่แถวนี้ไหม"

"มีค่ะ ทางเข้าหมู่บ้าน น่าจะอีกสัก สามกิโลได้"

เธอตอบเขา

ผู้กองแทนไทจึงหันไปบอกกับพล ฯทหารที่นั่งรถมากับเขา ให้มาขี่ 'มอร์ ไซค์ของวริษา และจับท้ายรถของเขาลากไปให้ถึงปั๊ม และก็ผายมือเชิญวริษาขึ้นรถเขา

"เชิญครับ "

วริษาจึงก้าวขึ้นรถไปนั่งข้างคนขับ

"ลุง ๆ ลุงชื่ออะไรเหรอ ลุงเป็นเพื่อนกับผู้กองขุนเขาใช่หรือเปล่า แล้วผู้กองขุนเขา เขามีแฟนหรือยัง แล้วทำไมผู้กองขุนเขา ต้องทำหน้าดุขนาดนั้นด้วย"

"พอ ๆๆ นี่ทีละคำถามได้ไหมผมฟังไม่ทัน"

ผู้กองแทนไทโบกไม้โบกมือ

"ลุงก็ตอบมาสิ"

"ก็ได้ ๆคำถามแรก ผมชื่อ ร้อยเอกแทนไท ขจัดพาลคำถามที่สองผม เป็นเพื่อนกับนายขุนเขา คำถามที่สามไม่ทราบเหมือนกันคำถามที่สี่ก็ไม่ทราบเหมือนกัน เอ้อแล้วอีกอย่าง เรียกพี่ได้ไหมอย่าเรียกลุง ผมยังเอ๊าะ ๆอยู่"

แทนไทตอบคำถามวริษาพร้อมกับทำหน้าทะเล้นใส่เธอ

"แล้วคุณชื่ออะไร"

"วริษา มีชัย ค่ะ"

แทนไทพยักหน้า

"อ๊ะถึงปั๊มแล้วค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ คุณลุงท ทหาร อดทน"

วริษากล่าวขอบคุณเขา

"เอาเป็นว่าเรารู้จักกันแล้วนะลุง ไปเจอกันที่ใหนก็ทักกันบ้างนะ "

แทนไทได้แต่เงียบ เพราะเกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิงคนใหนที่พูดมากเหมือนวริษาเลย

"เอ้อลุง คำถามสุดท้าย ลุงมีแฟนยังอ้ะ"

เธอถามเขาพร้อมกับเปิดประตูรถลงมา และรีบวิ่งไปที่พลฯทหารที่ขี่รถเธอมาโดยไม่รอคำตอบจากแทนไท

"ขอบคุณมากค่ะ"

วริษากล่าวขอบคุณพลฯทหารนายนั้น และจ่ายตังค์ค่าน้ำมัน สตาร์ทรถออกไป ส่วนแทนไทก็ส่ายหน้าพลางคิดในใจเดี๋ยวลุงจะจัดซะให้เข็ด

.....

จันทร์หอมยุ่งอยู่กับการจัดตารางงานประจำเดือนให้ท่านนายก อบต.อยู่ เนื่องจากใกล้จะปีใหม่แล้วกิจกรรมต่าง ๆ จึงเยอะเป็นพิเศษ ตารางงานของท่านนายก อบต. จึงต้องเคลียร์ให้ลงตัว

"พี่จันทร์ จะปีใหม่แล้ว มีแพลนไปไหนยังพี่ หยุดตั้งหลายวัน"

ต้อมถามเธอ

"ไม่มีเลย แล้วต้อมล่ะไปเที่ยวใหน"

"ไม่ไปไหนหรอก อยู่บ้านนี่แหละจ้ะพี่ "

"ถ้างั้นมาเคาท์ดาวน์ ที่บ้านพี่ไหม แล้วแทนกับวริษาล่ะ สองคนนั้นมีแพลนไปไหนรึเปล่า"

เธอถามถึงสองคนนั้น

"เดี๋ยวต้อมไปถามเลยดีกว่า"

ต้อมเดินไปหาแทนกับวริษา คุยอะไรกันสักพักเขาก็เดินกลับมาหาจันทร์หอม

"สองคนนั้นบอกไม่มีแพลนไปไหนพี่"

"ดีเลย งั้นไปฉลองปีใหม่ที่บ้านพี่ เอาให้เมากันไปข้าง งานนี้ไม่เมาไม่เลิกรา เหนื่อยมาทั้งปีแล้ว"

จันทร์หอมพูดอย่างดีใจ ทำงานต่อไปอย่างอารมณ์ดี

หน้าหนาวปีนี้อากาศค่อนข้างหนาว อุณหภูมิอยู่ที่ 17 องศาเซลเซียส ทำให้เธอนึกถึงตอนอยู่กรุงเทพฯ ที่นั่นจะหน้าใหน ๆก็มีหน้าเดียวคือหน้าร้อน แล้วก็ร้อนมาก

......

สามสิบเอ็ดธันวาคม

จันทร์หอม แทน ต้อม และวริษา นัดมารวมตัวกันที่บ้านของจันทร์หอม พวกเธอช่วยกันทำอาหาร หลัก ๆ ก็ต้องมีหมูกะทะ โดยให้แม่ของจันทร์หอมช่วยหมักเนื้อ หมู และไก่ ส่วนน้ำจิ้มจันทร์หอมตำเองกับมือ

"พี่จันทร์ นี่มันจะหกโมงเย็นแล้วนะพี่ ยัยษาไปใหนยังไม่มาเลย ไม่ยอมมาช่วยกันทำกับข้าว"

แทนโวยวาย

"เดี๋ยวพี่โทรตาม"

จันทร์หอมพูดยังไม่ทันขาดคำ วริษาก็เดินเข้ามาพร้อมกับใครคนหนึ่ง

"มาแล้วจ้า"

วริษาเดินมาพร้อมพูดกับจันทร์หอมว่า

"พี่จันทร์ พอดีมีคนแก่ขี้เหงา ขอตาม หนูมาขอเคาท์ดาวน์ด้วย พี่จันทร์อนุญาติไหมคะ"

"เอ่อ ..คุณ"

"ผมแทนไทครับ เรียกเก่งก็ได้ครับ"

"ค่ะ จันทร์หอม เรียกจันทร์ก็ได้ ส่วนนี่ แม่ของจันทร์ค่ะ"

แทนไทยกมือไหว้ป้าจำปาแม่ของจันทร์หอม

"สวัสดีครับคุณป้า"

"สวัสดีจ้ะ ไหว้พระเถอะจ้า"

แม่ของจันทร์หอมกล่าวทักทายผู้กองแทนไท

"ส่วนนี่ก็ ต้อม แล้วก็แทนค่ะ"

เธอแนะนำต่อ ทุกคนช่วยกันทำอาหาร ผ่านไปสักพักทุกอย่างก็พร้อมสรรพ จันทร์หอมนำเสื่อมาปูที่ลานหน้าบ้าน มีหลอดไฟที่ติดอยู่บนต้นมะยมให้แสงสว่าง ต้อมกับแทนช่วยกันยกเตาออกมา ผู้กองแทนไทกับวริษาก็ช่วยกันยก ถ้วยจานชาม แค่นี้ก็พร้อมเคาท์ดาวน์แล้ว ทุกคนนั่งล้อมวง เริ่มย่างเนื้อ กันเป็นที่สนุกสนาน

"พี่จันทร์ ตุ๊ะต๊ะล่ะพี่ ตั้งแต่มาไม่เห็นเลย"

วริษาถามหาตุ๊ต๊ะ

"เห็นบอกว่าจะไปธุระ เดี๋ยวคงมา"

จันทร์หอมตอบวริษา วริษาจึงพยักหน้า

"ว่าแต่เราเถอะ ไปรู้จักกับผู้กองแทนไทได้ไง"

จันทร์หอมเอ่ยปากถาม

"ก็..เค้ามาช่วยตอนที่รถหนูน้ำมันหมดน่ะพี่ ก็เลยรู้จักกัน เห็นท่าทางเค้าเหงา ๆ น่าจะไม่มีที่ไปจึงชวนมาด้วย ใช่ไหมลุง"

ประโยคสุดท้ายวริษาหันไปพูดกับแทนไท เห็นท่าทางสนิทสนมกันของทั้งสองคน จันทร์หอมจึงวางใจ กลัวเขาจะใจร้าย ปากจัดเหมือนใครอีกคนหนึ่ง

"ว่าไงนะพ่อ พ่อจะไปกินปีใหม่ที่บ้านแม่นั่น"

ผู้กองขุนเขาถามท่านนายก อบต.เสียงดัง

"ใช่ แกจะไปด้วยก็ได้นะ พ่อไม่ห้าม ไม่มีที่ไปไม่ใช่เหรอ ฮึฮึ"

ใช่แล้วเขาไม่มีที่ไป ตอนแรกกะว่าจะชวนไอ้แทนไทมาตั้งวงที่บ้านซะหน่อย แต่ไอ้หมอนั่นดันบอกเขาว่าไม่ว่าง จะไปจีบสาว ซะงั้น

"ว่าไง จะไปไม่ไป ถ้าไปก็ตามมา"

ท่านนายก อบต. พูดกับลูกชายเสร็จแล้วก็บอกให้คนยกของขึ้นท้ายรถปิคอัพของท่าน แล้วก็หันไปเรียกตุ๊ต๊ะ

"ไปตุ๊ต๊ะ ไปกัน"

ขุนเขาได้แต่ฮึดฮัด หลังจากมองตามท้ายรถของท่านนายก อบต.ที่ขับออกไป

"หลงแม่นั่นจนต้องแล่นไปหา ดึกๆ ดื่น ๆ"

เขาคิด พลางจูงรถ มอร์'ไซค์ คู่ใจออกมา บิดกุญแจ สตาร์ทเครื่อง บิดตามรถปิคอัพของท่านนายก อบต.ไป วันสิ้นปีแบบนี้จะให้นอนหง่าวอยู่บ้านก็คงไม่ดีแน่

อีกด้านหนึ่งพวกของจันทร์หอมกำลังได้ที่ "ใครมาน่ะ "

แทนได้ยินเสียงรถ จึงเอ่ยปากถามต้อม

"ตุ๊ต๊ะมั้ง "

ต้อมตอบคำถามแทน ซึ่งก็จริงดังที่ต้อมว่า แต่ไม่ได้มีแค่ตุ๊ต๊ะคนเดียวที่เดินเข้ามา ยังมีแขกที่พวกของจันทร์หอมคิดไม่ถึงว่าจะมาด้วยถึงสองคน

"เมากันหรือยังเด็ก ๆ"

ท่านนายก อบต.เอ่ยปากถาม พร้อมกับเดินเข้ามา และที่ตามหลังท่านมาด้วยก็คือคนตัวใหญ่หน้าดุ ที่จันทร์หอมคิดว่าไม่อยากเจอที่สุด ถึงกระนั้นเธอก็ยังลุกขึ้น และกล่าวเชื้อเชิญทั้งสองคนเข้ามา

"เชิญค่ะท่าน เชิญค่ะผู้กอง"

พลางจัดที่นั่งให้เขากับท่านนายก อบต. และไปเอาแก้วกับถ้วยจานมาเพิ่มอีกสองชุด

"หวังว่าคงไม่รบกวนพวกเธอนะ เห็นตุ๊ต๊ะบอกว่าพวกเธอมีปาร์ตี้กัน ลุงกับลูกชายเลยอยากมาร่วมด้วย"

ท่านนายก อบต. ออกตัว

"ขอรบกวนด้วยนะแม่จำปา"

ท่านหันไปทางแม่ของจันทร์หอม

"ไม่เป็นไรค่ะท่าน "

แม่ของจันทร์หอมกล่าวออกมา

"แม่จำปานี่ลูกชายฉัน "

"สวัสดีครับ"

แทนไทยกมือไหว้แม่ของจันทร์หอม

"สวัสดีจ้ะ ไหว้พระเถอะคุณ"

ป้าจำปากล่าวทักทายผู้กองขุนเขา และก็เชื้อเชิญทุกคนกินหมูกะทะต่อ

ไม่นานแม่ของจันทร์หอมก็ขอตัวไปนอน ปล่อยให้เด็ก ๆ ได้สนุกสนานกันต่อ เห็นอย่างนั้นท่านนายก อบต. ก็ถือโอกาสขอตัวกลับด้วยเลย

"ไอ้เก่งทำไมเอ็งไม่บอกว่าเอ็งจะมานี่"

ขุนเขาถามเพื่อนซี้

"ถึงบอกเอ็งก็ไม่มา จะบอกทำไม"

"ชิ ไอ้นี่ กวน ตีน"

"จะกลับยัง ถ้ากลับก็กลับไปก่อนนะ ข้าจะอยู่เคาท์ดาวน์กับยัยเด็กนั่นก่อน"

แทนไทพูดกับเพื่อนพลางหันไปคีบหมูที่ย่างสุกแล้วใส่จานให้วริษา

"ให้เพื่อนบ้างก็ได้นะ ไอ้ที่สุกแล้วน่ะ"

ขุนเขาตัดพ้อเพื่อน

"เรื่องอะไร ย่างเองเด้ะ"

แทนไทตอบกลับมาอย่างกวน ๆ เห็นสองคนหยอกกัน ทุกคนก็หัวเราะกันครื้นเครง จันทร์หอมจึงคีบหมูใส่จานของคนหน้าดุ

"นี่ค่ะ สุกแล้วกินได้ "

เขามองหน้าเธออย่างแปลกใจ

"เห็นคุณกินแต่เบียร์ ยังไม่ได้กินกับเลย เดี๋ยวก็เมาหรอกถ้าคุณขับรถกลับไม่ไหวคงต้องนอนตากน้ำค้างตรงนี้นะ"

เธอบอกเหตุผลเขา เขาจึงคีบหมูเข้าปาก

"อื้อ อร่อยดี "

เขาเคี้ยวแล้วพูดต่อว่า

"ชีวิตทหารอย่างพวกเรา ไม่ค่อยได้ทำอะไรอย่างนี้หรอก ส่วนมากก็นอนกอดปืนในเต๊นท์ หรือไม่ก็เดินลาดตระเวณอยู่กลางป่า"

"เมื่อมีโอกาสแล้วก็ควรทำนะคะ"

จันทร์หอมบอกเขา

"พี่จันทร์ ๆ คีบให้แทนกับต้อมบ้างสิ ตุ๊ต๊ะก็ยังไม่อิ่มนะ"

แทนยื่นจานของตัวเองมาบ้าง จันทร์หอมจึงคีบหมูที่สุกแล้วใส่จานให้เขาไปจนพูนจาน

"แบ่งกันนะสามคน"

แทนจึงยอมสงบปากสงบคำลงได้

"ชนแก้ว"

ตุ๊ต๊ะยกแก้วขึ้น ชนกับทุกคน และกระดกรวดเดียวหมดแก้ว ทุกคนจึงทำตาม

ขุนเขาขอตัวออกมาสูบบุหรี่ จันทร์หอมสังเกตเห็นว่าขุนเขาใส่เสื้อแจ๊คเก็ตบางๆ เธอจึงเข้าไปในบ้านและนำผ้าคลุมไหล่ของเธอมาให้เขา

"นี่ค่ะผ้าคลุม คุณอาจจะหนาว"

"ขอบใจนะ"

เขาพึมพำขอบใจเธอ

"ที่จริงแล้วฉันมีเรื่องคุยกับคุณนะผู้กอง เรื่องที่คุณคิด คุณเข้าใจผิด"

เขาเลิกคิ้วขึ้น

"เข้าใจผิด เรื่องที่เธอจะจับพ่อฉันน่ะเหรอ"

"นี่คุณ ฉันขอพูดอีกครั้งว่า ฉันกับท่านนายก อบต.ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณ หรือใคร ๆคิด ไม่เชื่อก็ตามใจ"

จันทร์หอมพูดเสร็จแล้วก็เดินมาร่วมวงกับเพื่อน ๆต่อ

"พี่จันทร์เร็ว ๆ เข้าจะปีใหม่แล้ว "

วริษารีบจูงแขนเธอให้มาร่วมนับถอยหลังเพื่อก้าวเข้าสู่ปีใหม่

" ห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง "

ทุกคนนับพร้อมกัน

"สุขสันต์วันปีใหม่ ขอให้พบเจอแต่สิ่งดี ๆ " พร้อม ๆ กับเสียงพลุและดอกไม้ไฟ เป็นอันว่าได้ก้าวผ่านสู่ พศ.ใหม่แล้ว