All Chapters of Secret Love Of VAMPIRE: Chapter 1 - Chapter 10

ใบหน้าคมเข้มมีเกราะคือความเย็นชาเคลือบไว้ยิ้มหยัน “อยากได้คนช่วยผ่อนคลายกำหนัดกับเงินทอง เดี๋ยวฉันสงเคราะห์เรียกคนมาให้แล้ว” ยกมือจับแขนกลมกลึงที่ยกขึ้นพาดบ่ากว้างออกห่าง “คืนนี้ฉันไม่อยากได้...เหม็นเบื่อคราบคาวๆ ที่เกาะติดบนตัวสาวๆ อย่างพวกเธอ ชอบมาหลอกย้อมแมวขายตัวเอง ทั้งที่ผ่านมาเยอะจนน่าสงสัย จำหน้าคนที่มีอะไรด้วยได้หมดทุกคนหรือเปล่า” “อุ๊ย! อะไรกันคะคุณคีธ ใครทำให้อารมณ์เสียคะนี่” แม้จะหน้าเสียกับคำพูดชายหนุ่มที่เธอฟังยังไงเหมือนถูกด่านิ่มๆ ใส่หน้า แต่พิมพ์มาดาก็ยังฉีกยิ้มหวานๆ ได้ “คุณมาที่นี่เพราะต้องการผ่อนคลายไม่ใช่หรือคะ พิมพ์กำลังช่วยคุณอยู่นี่ไงคะ” พิมพ์มาดายังไม่คิดยอมแพ้ นิ้วยาวเรียวลูบไล้ไต่บนผิวเนื้อจนถึงเส้นผมหนานุ่ม ที่อยากจับต้องตั้งแต่แรกได้เห็นหน้าและสบสายตากับ...คีธ อีวาโปล่าไม่เคยคิดว่าจะตกหลุมรักจนเป็นได้ถึงเพียงนี้...แต่ก็เป็นไปแล้ว!เมื่อเกิดความรัก...ความอิจฉาก็ตามติดมา ทุกครั้งที่เห็นเขามีผู้หญิงคนอื่นเคียงข้าง เธอเจ็บร้าวไปทั้งใจ อยากเดินเข้าไปกระชากผู้หญิงหน้าด้านเหล่านั้นให้ถอยห่างออกมา แต่ก็รู้ดีสิทธิ์ของตัวเองยังมาไม่ถึง ต้องเฝ้ารออย่างกล้ำกลืน เ

“ถึงหุ่นดี แต่หน้าตาคง...” “เอาเป็นว่าพระเอกในนิยายที่ไผ่หลิวอ่าน คงเทียบเท่ากับคุณเขาไม่ได้หรอก” แค่เห็นไกลๆ คนละมุมห้อง รัศมีแห่งอำนาจและความมีเสน่ห์เย้ายวนชวนถวิลหาก็แผ่กระจายมา จนทุกสายตาสาวทุกคนต้องโฟกัสไปที่จุดเดียว! เสียงของหัวใจตึกตักรัวเร็วอย่างน่ากลัว พร้อมพลังดึงดูดให้ก้าวเท้าไปหาราวกับถูกสะกดจิต แต่ทุกอย่างก็สิ้นสุดด้วยชายร่างใหญ่ยักษ์สองนายที่ยืนกันไม่ให้ใครเข้าไปหาชายหนุ่มได้ ยกเว้นเพียงแค่ผู้หญิงที่ได้รับเลือก ที่ไม่รู้เมื่อไหร่จะเป็นเธอ!เอ่อ...แล้วเธอจะรู้ได้ยังไง ผู้ชายลึกลับที่ปาวรินทร์เพ้อละเมอหาอยู่ตรงไหน เซ็งจริง...พับผ่าซิ!ชมบุหลันเบะปาก ยกมือเกาศีรษะสลับยกปิดปาก ด้วยแสงสีละลานตาทำให้เธอเริ่มวิงเวียน บวกกับเสียงที่ดังกระหึ่มทำให้ระบบในเรือนกายเริ่มทำงานผิดปกติ ไม่ไหวแล้ว…รู้สึกเหมือนร้อนผ่าวไปทั้งเรือนกาย เหงื่อแตกซิกผุดไหลจากขมับและร่องรูขุมขน ห้องน้ำ...ห้องน้ำอยู่ไหนนี่! เพราะเร่งรีบเกินไป กลายเป็นความประมาทพลาดพลั้งจนเกิดเป็นภัยแก่ตัวเอง!“โอ๊ย!” ชมบุหลันหลุดเสียงร้อง เมื่อสองขาเกี่ยวไขว้กัน ทำให้ร่างอ้วนป้อมถลาพุ่งลิ่วไปชนเข้ากับบางสิ่ง ที่เชื่อได้ว่าเป็

“ผมบอกไม่ได้หรอกนะ รู้แค่ว่าสาวๆ หลายคนเข้าด้านหน้าไม่ได้ ก็มาเข้าด้านหลังอย่างพี่นี่แหละ ทุกคนพูดกันเป็นเสียงเดียว เข้าไปได้...ยิ่งได้เป็นสาวถูกเลือกละก็...รวยโดยไม่รู้ตัวเชียวแหละพี่ มัวแต่ชวนคุยอยู่ได้ ตกลงจะเข้าไปข้างในหรือเปล่า ถ้าไม่ผมจะได้กลับเข้าไปทำงานต่อ” ได้ยินน้ำเสียงออกรำคาญและเห็นท่าทางไม่ชอบใจของพ่อหนุ่มพนักงานห้องครัว อีกทั้งตอนนี้หนุ่มยักษ์ใหญ่ผู้เฝ้าประตูด้านหน้า ที่คงเป็นพวกหูผีจมูกมดเดินมาไวๆ จะหลบซ่อนตัวก็ทำไม่ได้ เมื่อรอบข้างนอกจากถังขยะแล้วก็มีกระถางต้นไม้พุ่มเตี้ยๆ ไม่ถึงสะเอวเธอด้วยซ้ำก็ให้รีบตัดสินใจเร็วไว “คือพี่พกเงินมาไม่เยอะหรอก ที่น้องเรียกมันเยอะอยู่ เอาเป็นเราเจอกันครึ่งทางได้ไหม พี่มัดจำให้พันหนึ่งก่อน ถ้าพี่ได้เงินเยอะอย่างน้องว่า พี่จะกลับมาจ่ายให้หมื่นหนึ่งเลย” ทำเป็นใจป้ำ แต่ไม่เชื่อหรอก เธอจะหาเงินครึ่งแสนได้ในเวลารวดเร็วปานพายุขนาดนั้นได้ยังไงกันเล่า ไม่ใช่ค้าของผิดกฎหมายสักหน่อย “ว่าไงละ พันหนึ่งก็ไม่ใช่น้อยนะ จะเอาหรือเปล่า” เร่งให้อีกฝ่ายรีบตัดสินใจ ด้วยการปรายสายตาไปมองร่างหนาใหญ่ที่เดินมาใกล้ถึงและดึงเอาเงินขึ้นมายื่นให้หนุ่มพ่อครัวอย่าง

“เอ่อ...ครั้งแรกที่ฉันถูกคุณ...เจ็บไหมคะ” แทนที่ชมบุหลันจะตอบเธอกลับเลือกสวนกลับด้วยคำถาม ฝ่ามือเล็กเคลื่อนไหวสัมผัสกายแกร่ง เลือดในกายเต้นตุบๆ อยากถูกเปิดความบริสุทธิ์จะแย่อยู่แล้ว โอ๊ย! เปลี่ยนห้องนี้เป็นเตียงขนาดคิงไซส์ ไม่มีไอ้แสงสีเสียงชวนปวดหัวนี่ได้ไหมนี่ เธอไม่รู้กินอะไรผิดสำแดงมา ถึงได้ร้อนจนอยากสลัดเปลื้องผ้าผ่อนให้ล่อนจ้อนจะแย่แล้ว “ฉันจะเบามือที่สุด แต่...” “แต่อะไรล่ะคะ” เอ่ยถามเสียงพร่าแหบ ด้วยรู้สึกคล้ายมีปีกขนนกกระเซ้าเย้าแหย่จุดสำคัญบนร่าง พานให้เสียวซ่านปั่นป่วนจนในหัวหมุนคว้าง กายอรชรสั่นสะท้านไหววูบ จนต้องรีบยกแขนกลมกลึงขึ้นพาดบนบ่ากว้าง ให้ปลายนิ้วที่เคลื่อนไหวอยู่จิกกดลงบนลำคอแกร่ง สลับสอดแทรกไปลูบไล้เส้นผมนุ่ม คีธละมือจากการนวดเฟ้นเนื้อกายนุ่มนิ่ม จับปลายข้อเท้าบอบบางตวัดขึ้นให้เธอนั่งคร่อมเขา ก่อนสอดฝ่ามือกลับเข้าไปลูบไล้ผิวกายนวลเนียน ไต่ไล่ขึ้นไปตามร่องสันหลังทีละน้อย จากสีข้างมาด้านหน้า...รอยยิ้มแต้มบนมุมปากหนาและดวงตาสีนิลเข้ม ก่อนทาบทับสัมผัสบัวตูมอวบอัดที่ผลิบานในอุ้งมือทันที“คุณ...” ชมบุหลันอยากทวงเอาคำตอบที่เอ่ยถามไป แต่นิ้วยาวที่ตวัดไล้คลึงปลายยอ

“คุณต้องการอะไรล่ะคะ” ขยับกายมายืนด้านหน้า สองแขนกลมกลึงยกขึ้นโอบรัดรอบบ่ากว้าง นิ้วยาวเรียวลากไล้บนต้นคอแกร่งสลับสอดแทรกเข้าไปดึงทึ้งพัวพันกับเส้นผมหนานุ่ม “เลือดเธอ!”เธอควรตกใจใช่ไหมที่ได้ยินคำพูดนี้...และเห็นเขี้ยวขาวและแหลม ดูท่าจะคมกริบ ยามกดแหวกฝังไปในเนื้อหนังนุ่มนิ่ม ท่าจะเจ็บใช่หยอก แต่แปลกแฮะ...ไม่ยักกลัว กลับอยากถูก...กัดเร็วๆ เสียด้วย เธอคงเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ เลยชมบุหลันยิ้มหวาน เอียงศีรษะเล็กน้อย มองคีธด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ ความรู้สึกบอกว่าเขาไม่ใช่คน แต่เป็นดังเช่นพระเอกนิยายที่เธอได้อ่านมา...แวมไพร์!ที่ควรกลัวจนหัวใจหยุดเต้น แต่การณ์กลับตาลปัตร นอกจากไม่มีความกลัวในหัวใจ ชมบุหลันยังจินตนาการไปถึงห้วงเวลาที่เธอนั้นอยู่ในชุดบางเบาชวนวาบหวาม นอนเอนตัวบนเตียงนอน พาดมือบอบบางไปบนลำขาเสลาข้างที่ยกขึ้นตั้งฉากกับเตียง พลางแอ่นดันลำตัวให้ทรวงอกอิ่มผลิชันเห็นยอดอกสีชมพูรำไรผ่านชุดนอนผ้าชีฟองบางเบาสายเดี่ยว ที่เมื่อดึงเอาโบที่ผูกไว้ พร้อมกระตุกนิดเดียวเธอก็อยู่ในชุดวันเกิด อูย...แค่คิดเท่านั้นก็เสียววูบวาบปั่นป่วน อยากให้ถึงเวลานั้นเร็วๆ กลีบปากอิ่มยู่ยื่น โหย่งร่างตัวเล็กขึ้น