All Chapters of ดวงใจแสนเสน่หา: Chapter 1 - Chapter 6

บ้านเลขที่ 99/99 สีลม กรุงเทพมหานคร คนที่ผ่านไปมาย่านนี้ต่างก็มองป่าเขียวขจีด้วยความแปลกใจ ในพื้นที่ทำเลทองของเมืองหลวงเช่นนี้ ใครล่ะจะคิดว่ายังมีป่ากลางเมืองได้ และที่น่าแปลกใจยิ่งไปกว่านั้นคือมีบ้านทรงไทยสไตล์ล้านนา ทำด้วยไม้สักทองทั้งหลัง ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางแมกไม้นานาพันธุ์บนพื้นที่กว่าสามไร่ บ้านหลังงามที่แฝงตัวอยู่ท่ามกลางธรรมชาติอันร่มรื่น ดูกลมกลืนมองแล้วเป็นเหมือนป่ามากกว่าที่จะเป็นที่อยู่อาศัยของผู้มีอันจะกิน ด้วยความที่สมาชิกภายในครอบครัวทุกคนรักในความเป็นไทยแท้ การตกแต่งทุกอย่างจึงเป็นแบบไทยๆ เกือบทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นตัวบ้าน สวนดอกไม้ สนามหญ้า สระเลี้ยงปลา และศาลากลางน้ำ ยกเว้นก็แต่ห้องทดลองทางวิทยาศาสตร์ขนาดย่อม ที่ตั้งอยู่บริเวณส่วนของหลังบ้าน ซึ่งประมุขของบ้านตั้งใจสร้างให้บุตรสาวผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ เพราะเห็นพรสวรรค์ในเรื่องวิทยาศาสตร์ของลูกที่ฉายแววตั้งแต่ยังเล็ก จึงส่งเสริมเธอในทุกรูปแบบ สิ่งปลูกสร้างอันประณีตวิจิตรตระการตาทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นดั่งวิมานบนดินสำหรับสมาชิกในครอบครัวดิลกรัตนกุล เพราะมันล้วนอบอวลไปด้วยความรักและความอบอุ่น ที่คนใ

“เราโทรมาบอกว่าบริษัท Professional Enterprise and Development ติดต่อมาขอซื้อตัวเรา แล้วเธอล่ะเป็นไงทางนั้นติดต่อมาบ้างหรือยัง?” มณีญาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแค่ส่งโปรไฟล์ไปแนะนำตัว หลังจากนั้นเพียงสองอาทิตย์ทางบริษัทก็ติดต่อกลับมาว่าอยากได้เธอไปร่วมทีมด้วย “ไชโย้! ดีใจจังเลย เราก็ได้เหมือนกัน แบบนี้ก็ดีน่ะสิ แก้มจะได้มีเพื่อน” บุปผชาติร้องตะโกนด้วยความยินดีที่ทั้งคู่จะได้ไปทำงานที่ตนใฝ่ฝันด้วยกัน “เราจะนับวันรอได้เจอแก้มเลยล่ะ งั้นแค่นี้นะบ๊ายบายจ้ะ” มณีญาก็รู้สึกยินดีไม่ต่างจากเพื่อนรัก เพราะเธอรอเวลาที่จะได้เจอกับบุปผชาติมานานนัก ที่ผ่านมาจะได้คุยกับเพื่อนสาวเพียงทางโทรศัพท์ แต่ครั้งนี้จะได้เจอหน้า เธอจึงรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ “เราก็เหมือนกันจ้ะ บาย” สาวเฉิ่มยิ้มอยู่คนเดียวจนแก้มแทบปริ ดีใจที่ทุกอย่างดูลงล็อกเป็นไปตามที่ตนคาดหวังไว้ทุกประการ สองสาวเจอกันตอนไปแข่งฟิสิกส์โอลิมปิกที่ประเทศจีน เมื่อครั้งที่พวกเธอยังเรียนชั้นมัธยมปลาย ด้วยความที่ชื่นชอบอะไรเหมือนๆ กัน เลยคุยกันถูกคอ แถมสไตล์การแต่งตัวยังคล้ายคลึงกันมาก ไม่ว่าจะเป็นการสวมแว่นตาหนาเตอะ

“ไงวะเพื่อน มีสาวสวยมาออดอ้อนไม่เคยห่างเลยนะแก” เคลวินแขวะมาร์โคด้วยความหมั่นไส้ ทันทีที่อีกฝ่ายเดินยิ้มเผล่เข้ามาหา“แหงล่ะ ก็คนมันหล่อนี่หว่า ช่วยไม่ได้” มาร์โคไม่คิดจะปฏิเสธหรือโต้แย้งถ้อยคำที่เพื่อนตั้งใจกระแนะกระแหนเลยสักนิด แถมยังยิ้มกว้างด้วยความมั่นใจในตัวเองอย่างแรง “ไอ้ห่า หมั่นไส้คนหล่อว่ะ!” ราฟาเอลทนไม่ไหวจึงจัดไปให้เพื่อนรักหนึ่งดอก“ระวังนะโว้ย แกจะได้สาวเฉิ่มมาเป็นเมีย” แดเนียลเปรยด้วยท่าทางอารมณ์ดี“ไม่มีทาง ผู้หญิงมันก็ต้องแรงๆ สิครับไอ้คุณเพื่อน มันถึงจะซู่ซ่าถึงใจ ไม่แรงจะเอามาทำไม ถ้ายิ่งจืดชืดเป็นยาเย็นอย่าได้สะเออะมาเสนอตัวให้นายมาร์โค ดิมิเทียส คนนี้เชียว พ่อจะไล่ตะเพิดเข้าให้ ถ้าได้ผู้หญิงแบบนั้นมาทำพันธ์ฉันขอไปบวชดีกว่าว่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ เพื่อน” มาร์โคยืนยันเสียงแข็งว่าไม่มีทางชายตาแลสาวเฉิ่มเบ๊อะแน่ แค่คิดเขาก็กระอักกระอ่วนเต็มทนแล้ว “ฮะๆๆ แล้วฉันจะคอยดูแล้วกัน ว่าแกจะแน่ซักแค่ไหน” แดเนียลหัวเราะเสียงดังสนั่นให้กับท่าทางสยดสยองของไอ้เพื่อนตัวดี “คนอย่างนายมาร์โค ไม่คิดจะฆ่าตัวตายด้วยวิธีนั้นอยู่แล้ว ยิ่งสาวเอเชียยิ่งขอบาย แค่คิดก็หมดอารมณ์แล้ว ใ